Bloggang.com : จังงัง - โศก คืนพระจันทร์เต็มดวง

โศก คืนพระจันทร์เต็มดวง

อินทรวิเชียรฉันท์

..๏ ครั้นรัตติกาลเยือน.......ศศิเคลื่อนนภาพราว
พลันให้หทัยหนาว............อุระร้าวมิเสื่อมคลาย
..๏ ครุ่นคิดคะนึงหา..........ฤ ยุพาสิกลับกลาย
เชยชิดสนิทชาย-.............นระอื่นและชื่นชม ๚

..๏ ครั้นแสงพระจันทร์ส่อง..สิริผ่องประภาสม
ฤๅน้องมโนรม.................ฤ สิชมเสมือนกัน
..๏ เพรียกเพ้อละเมอถึง....และคะนึงมิเว้นวัน
ข่มใจมิใฝ่ฝัน..................รตินั้นก็ลุกลาม ๚

..๏ แผ่วผ่าวพระพายพัด.....และอุธัจประชิดตาม
ครั้นจิตพินิจความ.............มิสงบและบรรเทา
..๏ เหยียบย่ำกระหน่ำจิต...วิปริต ฤ หนอเรา
หม่นหมองมิบางเบา..........ขณะเศร้าและอาลัย ๚

..๏ ยามเมื่ออดีตนั้น..........ปริพันธ์กวีให้
กล่อมเจ้าระรื่นใจ.............อภิรมย์และสมปอง
..๏ ร้อยคำประพันธ์พจน์....นยะบทกวีผอง
เอื้อนอรรถรสพ้อง............สรพันและเย้ายวน ๚

..๏ เชยชิดสนิทเจ้า..........ผิว์กระเซ้าสิเสสรวล
ตรึงในฤทัยชวน-.............อนุจินต์ถวิลหา
..๏ ดาวเดือนสิเคลื่อนคล้อย....ดุจลอยและร้างลา
ตราบเมื่อสุรีย์จ้า..............ลลนา ฤ เช่นกัน ๚

..๏ สิ้นรักประจักษ์จิต........บ่สนิทสนมพลัน
ลืมเลือนอดีตนั้น..............มิตระหนักและภักดี
..๏ คืนนี้นภาพราว.............ศศิวาวสกาวศรี
แต่ข้าพเจ้ามี-...................ปริเทวนาการ ๚

..๏ คร่ำครวญคะนึงหา- .....วนิดาบ่เว้นวาร
เจ้าลืมเกษมศานต์............ณ อดีตกาลฤๅ ? ๚ะ๛

Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2549
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2549 22:57:07 น.
Counter : 2745 Pageviews.

0 comments