๏ ท่ามภูผาป่ากว้างเส้นทางโหด
คงคล้ายโจทย์ให้ผจญบนวิถี
ทั้งตัวทากหลากหลายในพงพี
คงหมายเลือดเรานี้บัดพลีมัน
โค้งวกวนถนนผุผิวขรุขระ
มิลดละจุดหมายปลายทางฝัน
ทะเลหมอกหยอกตาทิวาวัน
ดุจม่านควันลอยล่องทั่วท้องนภา
เมฆสลับสับหว่างอำพรางแสง
ลมพัดแรงระบัดโบยคล้ายโหยหา
หนาวลม ฤๅ เทียบเท่าหนาวอุรา
เราปวดปร่ากว่าใคร ณ ไพรพง
เพราะรู้สึกลึกล้ำเกินกำหนด
แต่ต้องงดบทกลอนสะท้อนส่ง
เลี่ยงสื่อนัยใจความนิยามตรง
จำใจปลงความรู้สึกที่ลึกร้าว ๚ะ๛
การเดินทางที่ยาวไกล
เดินไปไม่รู้ไม่เห็นไม่คำนึงถึงจุดหมาย
ต่างคนต่างเดินโดดเดี่ยวเดียวดาย
ตามสายทางชีวิตของตน
ขันแข่งแย่งยื้อซื้อขาย
อับอายเอิบอิ่มยิ้มย่องร้องไห้ไปกลับสับสน
สรรพอารมณ์สังขารคลุกเคล้าคละปะปน
วิสัยคน ระคนระคายไม่วายวาง
เราพยายามเดินตามหาความหมาย
กล้าเผชิญดีร้ายสิ่งกีดขวาง
มุ่งมั่นฟันฝ่าผองภัยในหนทาง
หวังหัวใจเราสว่างท่ามกลางความมืดมน
วันที่: 18 กรกฎาคม 2552 เวลา:21:24:15 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
