๏ ซ่อนกายแนบแอบแฝงกำแพงขวาง
คล้ายอำพรางเพียงตนกลัวคนเห็น
มิเอื่อยเฉื่อยเรื่อยไหลไร้ประเด็น
เพราะจำเป็นปกป้องเกียรติของตัว
ซุกเปลือกหอยชะรอยจิตยังคิดฝัน
เพ้อรำพันผิว์พิกลเฉกชนทั่ว
ภายนอกแข็งแกร่งใจภายในกลัว
วางกฏเกณฑ์กั้นรั้วปราศพัวพัน
มาดจืดชืดเชือนแชกระแสกล่าว
แค่ครู่เดียวเกรียวกราวเรื่องราวฉัน
บ้างตอกย้ำกำแพงแต่งแต้มกัน
เพื่อเขตขัณฑสีมาเสริมสง่างาม
หลังกำแพงเปลือกหอยหอคอยสูง
ปราศยางยูงอาศัยในเขตขาม
เพียงผู้เดียวเดียวดายคล้ายนิยาม
ซ่อนตัวตามซอกเปลือกด้วยเลือกเอง
เปลือกสีขาวขุ่นล้วนไร้นวลแวว
ใช่ครอบแก้วสวยใสชวนให้เพ่ง
แถมบางคนคิดฉงนปนกริ่งเกรง
ฉันนักเลง/นักเศร้า คาดเดาไป
ก่อกำแพงเปลือกหอยค่อยค่อยก่อ
เขาลอบล้อกำแพงแห่งหนไหน
สร้างกำแพงจำเพาะดุจเกราะใจ
ฤๅ ขวางกั้นบางใครมิให้มา
แลดาษดื่นระรื่นตอบคนชอบเขียน
ถึงผิดเพี้ยนไปบ้างช่างสรรหา
ต่างยกเล่าเข้าใจหลายพรรณนา
คงลืมว่า..ตัวฉัน เท่านั้นเป็น ๚ะ๛
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
