ขอให้พี่ชายมีความสุขเช่นกันค่ะ
วันนี้แวะมาทักทายและมาเจิมงานเขียนพี่ชายอีกครั้ง สบายดีนะคะ

เอาเรื่องราวน่ารักๆมาฝากค่ะ
มนุษย์ คือนักเดินทางที่โดดเดี่ยว ยิ่งสร้างอะไรไว้เยอะก็ยิ่งสูญเสียเยอะตอนที่เราจากไป
พลัดพรากจากสิ่งที่รักคือ ทุกข์อันดับหนึ่งของชีวิต มันคือเรื่องปกติไม่มีใครไม่โดน
ทุกคนต้องเจอความสูญเสียแรงที่สุด อย่างน้อยก็ 1 ครั้ง
รู้ว่ามันคือธรรมชาติของโลกใบนี้ แต่พอเกิดขึ้นกับเรา
มันก็ทำใจยากเหลือเกิน



ในคืนหนึ่ง ช่วงเวลา 2 ชม. เต็ม ชีวิตจริงของหลายๆ คน
ถูกถ่ายทอดสดผ่านสายโทรศัพท์
จากคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
จนยอมรับความสูญเสียได้มากขึ้นเรื่อยๆ


บางคนกำลังจะเป็นเจ้าสาวในวันรุ่งขึ้น คือเช้าวันเสาร์
ทุกอย่างจัดเตรียมไว้หมด โชคร้าย!! ว่าที่เจ้าบ่าว
เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุรถยนต์เมื่อวันศุกร์

เธอเสียงสั่นเครือ และงงๆ
ยังทำใจยากกับสิ่งที่เกิดขึ้นเธอเล่าให้ฟังว่า


ช่วงเวลาสุดท้ายที่เธอไปหาเค้าที่โรงพยาบาล จับมือมองตากัน
เจ้าบ่าวถามเธอว่า รักเขาบ้างรึเปล่า
ตลอดเวลาที่รักกัน จนจะแต่งงาน ผู้หญิงไม่เคยบอก ได้แต่พูดว่า
เห็นแบบนี้ยังไม่รู้อีกเหรอ
ในที่สุด บอกรักคำแรก ก็เลยกลายเป็นคำสุดท้าย
ก่อนที่จะไม่ได้ยินเสียงกันอีกแล้ว

สารภาพตามตรง ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง
‘ใจเย็นๆ อย่าคิดมาก เดี๋ยวก็จะผ่านไปได้’
ดูเป็นประโยคไร้สาระทันที
ในวันที่ความสูญเสียยิ่งใหญ่เกิดขึ้นตรงหน้า
คำถามสุดท้าย ‘พรุ่งนี้ตั้งใจจะทำอะไร เพราะตอนแรกจะเป็นวันแต่งงาน’
‘พรุ่งนี้ก็คงไปโบสถ์ค่ะ เพราะเราสองคนเป็นคริสต์’ เธอตอบได้แค่นั้น
วินาทีเดียว ชีวิตก็เปลี่ยนแล้ว วันเดียวกัน สถานที่เดียวกัน
แต่เป้าหมายต่างกันแบบไม่ตั้งใจ

วันนี้มีคนบอกรักหรือยังคะ ^_^

เจนค่ะ

ชอบรูปวันนี้มากกก

ผมคนหนึ่งล่ะครับที่ชอบถ่ายรูปท้องฟ้ามันมีเสน่ห์มากกกก

เห็นด้วยค่ะ
ถ้าเป็นบ้านเรา เกิดเหตุการณ์แบบนี้
ก็คงจะไม่รอดชีวิตกันทั้งหมดหรอกนะคะ

เมื่อวานก็นั่งดูภาพข่าวครับ
เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่นะครับ
สำหรับการช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

เห็นด้วยค่ะ อยากให้ทุกคนรักกัน สามัคคีกันเหมือนเดิมค่ะ
ไม่ต้องมี "สี" ค่ะ เพราะทุกคนก็คือคนไทยเหมือนกัน
และทุกคนก็รัก "ในหลวง" เหมือนกัน ทำเพื่อท่านจะได้มีความสุขนะคะ

แวะเอไอติมมาฝากจ้า

เมื่อแบ่งผลประโยชน์กันลงตัว

เราจะเลิกฆ่ากันครับ

ฮิๆ

มาทักทายค่ะ ตื่นนานแล้ว แต่วันนี้งานเยอะหน่อยไม่ได้ไปตะล่อนที่บล็อคใครเลย นี้ที่แรกสำหรับวันนี้ค่ะ

เห็นน้ำตาคนที่รอคอยแล้วพลอยดีใจไปด้วยนะคะ

เฮ้อ...พูดถึงเรื่องนี้แล้วเศร้า
ปลายด้ามขวานของไทย ทำไมเป็นยังงี้
ทำไมต้องตายก่อนถึงจะได้เป็นวีรบุรุษ
ตอนมีชีวิตอยู่ทำงานแทบตายไม่มีใครเห็น
พอตาย พากันยกย่อง เลื่อนยศให้ ทำไปทำไม

ประเทศคงจะกลับมาเหมือนเดิมคงจะยากค่ะ

หากแต่ละคนยังรักษาผลประโยชน์ของตัวเองเช่นทุกวันนี้

-----------------------------------------------------

ใช่ค่ะ ... ใครคนนั้น คือ "ตัวเราเองค่ะ"

ขอบคุณนะค่ะ

แวะมาส่งเข้านอนค่ะ ... ฝันดีค่ะ

อิอิ ๕๕๕๕ แสดงว่าเราเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันบ่อยๆ



๕๕๕๕๕ เอาใจช่วยน๊า ง้อๆๆๆๆๆ ง้อคือทุกสิ่ง ๕๕๕

สวัสดียามดึกครับผม

ต้องปรบมือให้ทีมช่วยเหลือนะครับ

ที่ไม่ย่อท้อจนพาทุกคนขึ้นมาได้

สวัสดียามเช้าครับ

มีบล็อกใหม่มาฝากให้ตื่นเต้นระทึกใจ ครับผม

ดีใจกับคนงานเหมือง
และครอบครัวทุกคนค่ะ

ความเชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง นำแต่ความเสื่อมมาให้

มีความสุขอยู่บนพื้นฐานของ “ กาลามสูตร “ ตลอดไป..นะคะ

...ช่างเป็นกลอนที่สร้างสรรค์และมีชีวิตชีวามากเลยค่ะ

ฉุดชีวิตขึ้นมา ได้เห็นรอยยิ้มทั้งน้ำตาพาขนลุก
แต่ใยเรากลับสนุกอยู่บนกองทุกข์ของความมืดดำในจิตใจอย่างไม่มีวันสิ้นสุด...

สวัสดีวันศุกร์ค่ะ

สวัสดีคะ

แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ

นอนหลับฝันดีนะค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ

ชอบรูปนกที่เกาะเสาเรียงกันมากๆๆๆ ครับบบ
ชอบสุดๆๆเลย ถ่ายเองหรือเปล่าครับ

ดีใจกับคนงานที่รอดออกมาจากเหมืองได้จริงๆๆครับ พิสูจน์ให้เห็นว่าความหวังยังมีอยู่ครับ

หวังให้ เรานี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาดเช่นกันครับ

ขอบคุณที่แวะไปอ่านงานตะพาบน้ำ ตัวอ้วนๆๆตะกายขึ้นบกครับ วันนี้เอาบัวมาฝากครับ

สวัสดีเช้าวันเสาร์ค่ะ มีความสุขกับวันพักผ่อนและอากาศก็สบายอย่างมากเลยค่ะ ^_^ แอบอิจฉาเล็กๆกับคนที่หยุกงานเสาร์-อาทิตย์นะคะ



วันนี้เป็นเรื่องราวน่ารักๆของคุณพ่อ และ คุณลูกค่ะ ลองอ่านดูนะคะ น่ารักมากๆเลย

Hold My Hand

Here is a short story with a beautiful message...
นี่คื่อเรื่องสั้นที่ส่งพร้อมกับข้อความที่สวยงาม

Little girl and her father were crossing a bridge.
มีพ่อลูกคู่นึงกำลังจะข้ามสะพาน

The father was kind of scared so he asked his little daughter,
คุณพ่อค่อนข้างกลัวเล็กๆ เลยบอกลูกสาวตัวน้อยของเขาว่า

'Sweetheart, please hold my hand so that you don't fall into the river.'
ลูกรักจ๊ะ จับมือพ่อไว้สิ หนูจะได้ไม่ตกลงไปในแม่น้ำ

The little girl said, 'No, Dad. You hold my hand.'
เด็กน้อยกล่าวว่า 'ไม่ค่ะพ่อ พ่อหน่ะแหละจับมือหนู'

'What's the difference?' Asked the puzzled father.
.'มันต่างกันยังไงจ๊ะลูก' พ่อถามด้วยความสงสัย

'There's a big difference,' replied the little girl.
'มันต่างกันมากเลยค่ะพ่อ' เด็กน้อยกล่าว

'If I hold your hand and something happens to me,
'ถ้าหนูจับมือพ่อ แล้วมีอะไรเกิดขึ้นกับหนู,
chances are that I may let your hand go.
มันมีโอกาสที่หนูจะปล่อยมือพ่อ

But if you hold my hand, I know for sure that no matter what happens,
แต่ถ้าพ่อจับมือหนู หนูรู้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
you will never let my hand go.'
พ่อไม่มีวันปล่อยมือหนูแน่นอน'

So hold the hand of the person who loves you rather than expecting them to hold yours...
เพราะฉะนั้น จงจับมือคนที่รักคุณ ดีกว่าที่จะหวังไว้เค้าจับมือคุณ



อย่าลืมจูงมือคุณพ่อ คุณแม่ข้ามถนน นะคะ เพิ่มความอบอุ่นให้ครอบครัวค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
รักเสมอค่ะ
เจน(ภายใต้)

สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมค่ะ

รูปสวยมากท่านพี่
ดูข่าวแล้วนึกย้อนไปถึงบ้านเรา ถ้าจำไม่ผิดหนูเคยจำได้ว่ามีเด็กตกเสาเข็ม ลึกไม่กี่สิบเมตร บ้านเรายังไม่มีปัญญาช่วยเลย หน่ายจริงๆ

ครับ สุข สุข...

อรุณสวัสดิ์ครับ

สวัสดีวันหยุดค่ะ

ปายแวะเอาความคิดถึงมาฝาก

ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลย

อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีวันหยุดแสนสบาย กับบรรยากาศที่น่านอนเป็นที่สุดค่ะ

แวะมาทักทาย ในวันหยุดนะครับ



ฝันดีๆนะครับ

สวัสดียามเช้าครับ