พร่ำพรรณนา--->เอื้ออารีสถาน วัดพระบาทน้ำพุ สภาพบรรยากาศสลัวรางของเช้าตรู่วันเสาร์ สายฝนที่โปรยปรายไม่ขาด สายลมโชยปลิวไหวตลอดเส้นทาง เราทำได้เพียงขับรถอย่างแผ่วเบาและระมัดระวัง จุดหมายปลายทางไม่ได้ห่างไกลจากเมืองหลวงเท่าไหร่นัก แต่เราก็ต้องละทิ้งที่นอนนิ่มๆในเวลาพระอาทิตย์พึ่งเริ่มแตะขอบฟ้า เพราะนัดกับพี่สาวอีกคนไว้ที่ปลายทาง สถานที่สุดท้ายของชีวิตที่ผิดพลาดของใครหลายๆคน สถานที่ที่เห็นปลายทางของชีวิตอยู่รำไร สถานที่ที่ใครๆหลายคนไม่ได้อยากกล้ำกลาย “วัดพระบาทน้ำพุ” ที่พึ่งพิงสุดท้ายของใครๆที่สังคมเกลียดชัง พวกเราเป็นเพียงส่วนหนึ่งเล็กๆในการช่วยเยื้อชีวิตของหลายสิบที่ติดเชื้อเอสไอวีและอีกหลายร้อยชีวิตของประชาชนชาติที่กำลังเจริญเติบโต บรรยากาศในเอื้ออารีสถานไม่ได้รื่นรมย์หรือฉ่ำเย็นเหมือนกับวัดทั่วๆไป ทั่วทั้งบริเวณถูกปกคลุมด้วยด้วยสภาพแห่งความตายและเศร้าหมอง ผู้มาเยือนทั้งหลายไม่ได้ยิ้มแย้มเท่าไหร่นักกับการทำบุญ เหมือนกับสถานที่ทำให้หวนนึกถึงชีวิตตัวเอง ในวันหนึ่งความตายก็ต้องมาเยือนเช่นกัน เถ้ากระดูกในห่อผ้าขาวเฝ้าย้ำเตือนจิตใจให้คิดว่า สุดท้ายชีวิตเราก็เท่านี้จริงๆ อาจารย์ใหญ่ในตู้กระจกใส ให้รู้ว่าร่างที่ไร้วิญญาณควบคุมก็ไม่ได้ต่างจากตอไม้ที่ตายไร้การเจริญเติบโต หากสิ่งเหล่านี้อยู่ในห้วงลึกของจิตใจ วันใดที่หลงเข้าไปในรักโลภโกรธหลงชิงชัง หวนระลึกถึงเมื่อใดอาจทำให้จิตใจสงบลงได้เหมือนกัน เราขับรถลาจากบรรยากาศที่เศร้าหมองของสถานที่ปลายทางของการทำบุญครั้งนี้ นึกถึงค่ำคืนวันเมื่อวานที่ผ่านมา ใครข้างๆคนนี้โชคดีพบเจอกระเป๋าใส่ธนบัตรของใครคนหนึ่ง ในกระเป๋าใบนั้นมีธนบัตรไทยมูลค่าหมื่นกว่าบาทยั่วสายตาและกิเลสในจิตใจ การไม่รีรอโทรตามหาเจ้าของตามนามบัตร ทำให้กิเลสในใจไม่ได้โผล่หัวขึ้นมาแสยะยิ้ม แล้วสิ่งที่ได้รับคือความโปร่งโล่งสงบสุขในจิตใจ รอยยิ้ม คำขอบคุณเจือคราบน้ำตาของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของ แม้ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนจากการกระทำ แต่คำหนึ่งที่ได้รับกลับมา “ป้าให้ไปกินก๋วยเตี๋ยวฟรีที่ร้านตลอดชีวิตเลยนะลูกนะ” นั้นก็คงมีค่ามากกว่าธนบัตรในกระเป๋านั้นไม่ใช่หรือหากเทียบเป็นตัวเงิน คำขอบคุณกับมือที่ยกไหว้ของป้าผู้เป็นแม่และหญิงสาวเจ้าของกระเป๋า ไม่มีค่าเลยทางวัตถุ แต่ความอิ่มพองในจิตใจตะหากที่มีค่ามากกว่า ถนนคดเคี้ยวเป็นหลุมบ่อน้ำเจิ่งนองท่วมขัง ท้องฟ้ายังมืดครึ้มสายฝนยังโปรยปรายเช่มเดิม รถบัสคันใหญ่หลายคันต่อแถววิ่งสวนทางเข้าไปยังสถานที่แห่งชีวิตนั้น “แม้ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าเหมือนเมื่อวาน แต่ข้างในก็อิ่มพองเช่นกัน”   Create Date : 31 สิงหาคม 2553 32 comments Last Update : 26 ตุลาคม 2553 15:56:51 น. Counter : 5854 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายและเยี่ยมชมค่ะ   โดย: หมูหยอง_w 31 สิงหาคม 2553 9:56:40 น.

เราัมักจะคิดว่าชีวิตเราแย่ จริงๆแล้วเราควรไปดูชีวิตคนอื่น เราถึงจะได้รู้ว่าบางทีเราอาจจะมีบางอย่างที่มากเกินไปด้วยซ้ำนะครับ ลูกน้องผมบางคนก็เป็นเอดส์ครับ ไม่ใช่โรคที่น่ารังเกียจอะไรเลย เธอยังใช้ชีวิตได้ตามปกติสุขครับ   โดย: กะว่าก๋า 31 สิงหาคม 2553 10:19:39 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนกันคะ การช่วยเหลือ แบ่งปัน ให้แก่ผู้ด้อยโอกาส สิ่งที่ได้รับกลับคืน คือความสุขทางใจค่ะ ปล.ถ้าเน็ตดีแล้ว อย่าลืมไปฟังเพลงที่บล๊อกนะคะ   โดย: kapeak 31 สิงหาคม 2553 10:37:13 น.

สวัสดีครับ เมื่อปีก่อน ผมก็ไปที่นี่มา ไปดูสังขารคนนะครับ หลวงพ่อเจ้าคุณที่นั่น ทำงานหนักมาก ได้มีโอกาสดูการแสดงของผู้ป่วยด้วย ทราบว่าเป็นการแสดงรอบแรกเลย มาเต้น มาร้อง มารำให้เราดู แต่แววตาเขา ไม่ได้รื่นเริงเลยครับ มีพี่คนหนึ่ง ขึ้นมาร้องเพลง อาวรณ์ ได้กินใจที่สุด เท่าที่เคยฟังมาเลยครับ   โดย: เจ้าพระยา..แอบฮาเป็นพักๆ (เป็ดสวรรค์ ) 31 สิงหาคม 2553 13:01:08 น.

โรคเอดส์เฝ้าระวังยากมาก บางคนทั้งๆที่รู้ว่าเป็นแต่ก็ยังแพร่เชื้อใส่คนอื่น เฮ้ออ อยากให้โรคนี้จะหายไปจากโลกของเรานะคะ ขอให้ผลบุญที่คุณทำความดีจงตอบแทนให้คุณเจริญก้าวหน้าค่ะ   โดย: คล้ายดาว 31 สิงหาคม 2553 16:41:27 น.

สวัสดีค่ะ ตอนเริ่มต้นดูเศร้าๆ แต่ตอนจบซึ้งค่ะ   โดย: ภูผา กะ วาริน 31 สิงหาคม 2553 16:45:10 น.

การเขียนเรื่องของคุณในวันนี้ อาจทำให้ใครหลายๆ คนที่ได้ผ่านมาอ่าน คงได้แง่คิดไม่มากก็น้อย แต่สิ่งหนึ่งที่ปอยสัมผัสได้ถึงการคิดดี ทำดี ของคุณ ที่มาเขียนเรื่องที่สะท้อนสังคม ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้อื่นค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องราวดีดี ขอบคุณสำหรับแง่คิดแง่มุมต่างๆ ขอบคุณจากใจค่ะ   โดย: reception hall 31 สิงหาคม 2553 17:54:35 น.

:) อ่านแล้วรู้สึกดีจัง "สุดท้ายแล้วชีวิตเราก็เท่านี้จริง ๆ แก่งแย่งชิงกันไปก็เท่านั้น"   โดย: ฝนโปรย 31 สิงหาคม 2553 17:59:01 น.

ไม่อยากเศร้า แต่ก็หนีความจริงไม่ได้ เขาคงต้อง ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น. บางครั้งเขาไม่ได้เป็นคนก่อ แต่เป็นคนรับเคราะห์. บางครั้งพระอลงกต ไปหน้าสวนหลวง ร.9 พวก เราหลายคนพอทราบ รีบลุก วิ่งตามเพื่อใส่บาตร ให้ทัน ไม่มีอาหารแห้งก็ใส่ปัจจัยแทน. น่าปลืม ใจครับ คนไทยไม่ทิ้งกัน.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 31 สิงหาคม 2553 18:25:06 น.

แวะมาส่งดอกไม้คะ..   โดย: แอ๊ปเปิ้ลโบราณ 31 สิงหาคม 2553 20:43:15 น.

เล่มนี้ของท่าน ว. ผมก็อ่านจนจบแล้วเช่นกันครับ   โดย: กะว่าก๋า 31 สิงหาคม 2553 21:44:10 น.

สวัสดียามดึกครับผม ผมเคยไปสองครั้งครับ ผมคิดว่าเอดส์เป็นโรคที่ไม่รุนแรงเลย แต่สิ่งที่ทำให้เสียชีวิตคือโรคแทรกซ้อน และกำลังใจของผู้ป่วย บางคนถ้ากำลังใจดีก็เหมือนคนป่วยที่มีโรคประจำตัวทั่วไป เจ็บป่วย ตาย ธรรมดาของโลกจริงๆครับ ชื่นชมกับสิ่งที่คุณทำจังเลยครับ แม้จะพบเงินจำนวนมากแต่ก็ยังละกิเลส และนำเงินนั้นไปคืนจนได้   โดย: กลิ่นดอย 31 สิงหาคม 2553 23:29:35 น.

สวัสดีวันใหม่ค่ะ ดูจะมาดึกสงัดไปนิดนึง ขอบคุณที่แวะไปทักทายปายที่บล็อกนะคะ รวมถึงถ้อยคำสั้น ๆ ที่ทำให้อมยิ้มด้วย ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 1 กันยายน 2553 1:25:53 น.

โดย: นนนี่มาแล้ว 1 กันยายน 2553 7:24:55 น.

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏจักรที่หมุนไป จะช้าหรือเร็วเท่านั้น สุดท้ายเหลือเพียงความทรงจำ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 1 กันยายน 2553 7:30:49 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: กะว่าก๋า 1 กันยายน 2553 7:58:19 น.

ขอชื่นชมกับการกระทำครับ บางทีเงินก้อนนั้นคือทั้งชีวิตของเขาก็เป็นไปได้ครับ.. ขอให้กุศลย้อนกับไปที่คุณเช่นกันครับ   โดย: CEO นิ้วก้อย 1 กันยายน 2553 10:02:27 น.

เคยไปมาครั้งหนึ่งค่ะ ได้ชมวีดีโอของทางวัด และฟังหลวงพ่อ อลงกตพูดออกรายการทีวีบ่อยๆ ท่านพูดให้ฟังว่ามีคนนำผู้ป่วย มาส่งที่วัดจนล้น บางคนก็นำมาทิ้งไว้หน้าวัด ผู้ป่วยที่เสียชีวิต ทางวัดนำไปเผาเหลือกระดูก ใส่ห่อผ้าขาวไว้ ไม่มีญาติมารับ กองไว้ในห้องจนท่วมองค์พระพุทธรูป เผาจนเตาเผาแตกไป หลายเตาแล้ว ทำให้ได้สัจธรรมข้อหนึ่งว่า คนเราไม่รักใครไปกว่าตัวเองเลย พอคนที่รักเป็นโรคร้ายนี้สามารถนำไปทิ้งไว้ที่ไหนก็ได้ที่ไกลจากตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นลูกหรือสามีภรรยา ทางวัดมีค่าใช้จ่ายในการรักษาผู้ป่วยเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ได้ข่าวว่าเงินแทบจะไม่พอ ต้องออกรับบริจาคภายนอกด้วย เงินสนับสนุนจากทางรัฐบาลน้อยมาก ยังงัยพวกเราคนใดมีโอกาสก็ช่วยกันทำบุญบ้างนะค่ะ ถ้าวัดไปไม่รอด ผู้คนเหล่านั้นก็คง... ไม่อยากคิดนะค่ะ   โดย: ดาวริมทะเล 1 กันยายน 2553 12:43:13 น.

สวัสดีค่ะ ความสุขอยู่ที่ใจและสมองที่คิดเป็น และการกระทำของตัวเองค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ   โดย: สวนสวยดอกไม้งาม 1 กันยายน 2553 14:06:02 น.

ผมเล่นได้แต่แนวโฟล์คครับ กีตาร์คลาสสิกก็เล่นแบบแนวโฟล์คนี่ล่ะครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 1 กันยายน 2553 15:55:38 น.

คนเราใช่อยู่ได้ ร้อยปี จงรีบทำความดี ก่อนม้วย ตายไปก่อเกียรติก้อง อยู่คู่ แผ่นดิน คนรุ่นลูกจะได้ คู่ก้อง ลือนาน ความดีนั้นกึกก้อง นิรันดร์ ความชั่วนั้นอยู่ยัง ยิ่งหล้า ดีนั้นส่งเสียงส่อง ทั่วฟ้า สรรเสริญ ชั่วนั้นคนกล่าวอ้าง ด่าก้อง ลือนาน ลอกมาจากของ "คุณเศรษฐภูมิ บัวทอง"   โดย: ภูผา กะ วาริน 1 กันยายน 2553 15:57:13 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันค่ะ มิตรภาพดีๆ มีที่นี่เสมอ   โดย: kapeak 1 กันยายน 2553 15:57:31 น.

อ่านจบพูดไม่ค่อยออกเลยค่ะ ซึ้งจัง   โดย: nompiaw.kongnoo 1 กันยายน 2553 17:16:03 น.

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะค่ะ เด๋วจะลองไปหาอ่านดู   โดย: บางส้มเปรี้ยว 1 กันยายน 2553 17:33:12 น.

สวัสดีครับพี่ ตอนนี้ ขวัญใจคนใหม่เอี่ยมของผม คือน้องคนนี้ครับ ชื่อฮาระ ซาโอริ นางเองหนังสามมิติคนนี้นี่เอง   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 1 กันยายน 2553 18:02:03 น.

แวะมาทักทายก่อนเข้านอนคะ ฝันดีนะคะ   โดย: ฝนโปรย 1 กันยายน 2553 20:33:35 น.

สวัสดีครับผม มากี่ทีก็ชอบภาพสุดท้ายมากเลยครับ สวยมากเลย   โดย: กลิ่นดอย 1 กันยายน 2553 21:30:36 น.

ราตรีสวัสดิ์นะคะสำหรับราตรีนี้ ขอให้ฝันดีค่ะ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 2 กันยายน 2553 1:33:48 น.

สวัสดีเช้าวันพฤหัสบดีค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 2 กันยายน 2553 7:39:18 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: กะว่าก๋า 2 กันยายน 2553 8:01:35 น.

โดย: นนนี่มาแล้ว 2 กันยายน 2553 10:24:50 น.

แวะมาทักทายยามสาย ๆ ครับ อย่าลืมหาเวลาให้ตัวเองนะครับ   โดย: CEO นิ้วก้อย 2 กันยายน 2553 10:32:20 น.