อยู่ระหว่างการเดินทางบนโลก...ก่อนสุดท้ายจะลาจาก

Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2553
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
18 สิงหาคม 2553
 
All Blogs
 
กิจกรรมอาสา+++>ผูกพัน อาข่า ชายจิตอาสาสองคน





เม็ดฝนตกกระทบกระจกข้างรถดังเปาะแปะตลอดเวลา ขณะเรากำลังเข้าเขตจังหวัดเชียงราย เส้นทางของถนนยังคงคดโค้งซ้ายขวาชวนเวียนหัว ท้องฟ้าเริ่มคลายความมืดมิดลงบ้างเตรียมรับกับแสงสว่างจากอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังย่างกรายเอาความเจิดจ้ามาห่มคลุม ผมเปิดเปลือกตามองทะลุกระจกที่มีเม็ดฝนเกาะบางๆทอดสายตาไปยังแนวต้นไม้รางๆตะคุ่มเงาในความสลัวที่เลื่อนไหลสวนทาง จุดหมายปลายทางอีกไม่กี่กิโลเมตรก็คงจะถึง

ผมติดสอยห้อยตามพี่ชายสองคนขึ้นเชียงราย ด้วยภารกิจแค่เพียงเยี่ยมเยียนโรงเรียนและเด็กอาข่าไม่กี่คน นั้นคือจุดประสงค์ลอยๆที่ผมได้รับจากปากพี่ชายคนหนึ่งก่อนหน้า มันดูไม่ได้สลักสำคัญอะไรหรืออาจไม่ได้คุ้มค่ากับเวลาและค่าใช้จ่ายที่เสียไป แทนที่จะได้หยุดพักผ่อนหรือไปท่องเที่ยวที่อื่น แต่อะไรบางอย่างทำให้ผมรับปากพี่ชายคนนั้นว่าจะขอตามไปด้วยเมื่อวันที่พี่ชายเอ่ยปากชวน


มูลนิธิกระจกเงาจังหวัดเชียงราย โครงการ “ครูบ้านนอกอาสา” อาจไม่คุ้นชินสำหรับบางคน แต่สำหรับเราสามคนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นศิษย์เก่าหนึ่งในโครงการนั้น สำหรับผมคงเป็นหน้าเก่าที่ยังใหม่อยู่สักนิด แต่สำหรับพี่ชายสองคนเรียกได้ว่าสิบปีที่ผ่านมาคุ้นเคยจนชินตาเลยก็ว่าได้ จุดเริ่มต้นของภารกิจเล็กๆนี้ อาจนับได้ว่าเริ่มจากการมาออกค่ายครูอาสาในครั้งก่อนๆก็เป็นได้

ฝนโปรยละอองสลับกับลงเม็ดหนาหนักเกือบตลอดเวลาที่เราอยู่ที่นี่ สายน้ำในแม่น้ำกกเป็นสีดินโคลนแดงไหลแรงเอ่อล้นตลอดเวลา ถนนดินทางขึ้นดอยบางช่วงลื่นไถลน้ำขังเป็นแอ่งตม พี่ชายสองคนดั้นด้นขึ้นหมู่บ้านอาข่าเพียงเพื่อนำขนมเล็กๆน้อยๆไปเยี่ยมเยียนเด็กๆที่นั้น ยังไม่ทันที่รถของเราจะจอดนิ่งสนิท เพียงเห็นหน้าพี่ชายที่นั่งหน้าเคียงคู่คนขับชัดเจน เด็กๆอาข่ากลุ่มใหญ่ที่จับกลุ่มเล่นกันในศาลา วิ่งกรูส่งเสียงเรียกชื่อยกมือไหว้ทักทายพี่ชายคนนั้น สีหน้าท่าทางแสดงอาการลิงโลดดีใจอย่างเห็นได้ชัด ผมถึงกับอึ้งกับสิ่งที่เห็นนั้น เด็กสาวแรกรุ่นชาวอาข่าสองสามคนเดินมายกมือไหว้
พี่ชายคนหนึ่งบอกว่า “สองสามคนนั้นเห็นมาตั้งแต่ตัวเล็กๆเดี๋ยวนี้โตเป็นสาวแล้ว” นั้นทำให้ผมอึ้งเป็นครั้งที่สองกับความผูกพันเล็กๆของพี่ชายสองคนกับเด็กอาข่าที่นี่ สองสามสาวนั้นยืนยันถึงสิ่งเล็กๆที่พี่ชายสองคนทำมาเป็นเวลานาน

“เราเพียงหยิบยื่นโอกาสหรืออะไรบางอย่างเล็กๆน้อยๆที่เป็นประโยชน์กับผู้อื่นเท่าที่เราทำได้” คำพูดที่บางคนอาจไม่เคยที่จะคิดถึงหรือกระทำ

เสียงพูดคุย ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และถ่ายรูป บางคนเริ่มเขียนจดหมายในลายมือขยุกขยิก ผิดบ้างถูกบ้างฝากถึงครูอาสาคนอื่นๆ ความสุขระหว่างการให้เพียงเล็กน้อยในเวลาไม่ถึงชั่งโมงเทียบกับการเดินทางมาทั้งคืนคุ้มค่าแค่ไหน ทำไมต้องเปรียบเทียบ ในเมื่อปลายทางคือความสุขในจิตใจที่เราปรารถนากันไม่ใช่หรือ ยิ่งหากแบ่งปันความสุขนั้นไปให้ผู้อื่นทำไมเราจะต้องคิดถึงความคุ้มหรือไม่คุ้มให้เสียเวลา ผมคิดในใจเช่นนั้นพลอยยิ้มอิ่มใจไปกับความสุขและเสียงหัวเราะของคนต่างวัยตรงหน้า

คอมพิวเตอร์เครื่องเก่ากับเงินที่เรี่ยรายมาอีกเล็กน้อยถูกมอบให้กับโรงเรียนประถมเล็กๆที่นี่ การมาทำกิจกรรมการมอบโอกาสมอบบางอย่างเกี่ยวกับการศึกษาของเด็กๆ ทำให้ทั้งครูทั้งเด็กๆรู้สึกผูกพันกับพี่ชายทั้งสองจนเหมือนเป็นญาติสนิทเลยทีเดียว มองได้จากการต้อนรับการให้สถานที่พักและอาหารการกิน

ฝนตกกระทบใบไม้สั่นไหวในตอนเช้า ไม่มีหมอกหนาเหมือนในหน้าหนาว มีเพียงความเย็นสดชื่นของอากาศบริสุทธิ์ จนผมทนไม่ไหวที่จะสูดอากาศบริสุทธิ์นี้เข้าเต็มปอดก่อนจะต้องลาจาก

“เราเป็นเพียงกรวดก้อนเล็กแต่ก็ขวางกระแสน้ำให้เบาลงได้ หากกรวดเป็นแสนเป็นล้านทำไมเราจะขวางลำน้ำไม่ได้” คำพูดของครูคนหนึ่งที่ให้ที่พักแก่พวกเรา
ผมก็เชื่อในคำพูดนั้นเช่นกัน แม้เทียบไม่ได้กับผู้อื่นที่ทำอะไรยิ่งใหญ่กว่า หากแต่เพียงว่าเราเกิดมาชาตินี้ ทำอะไรดีๆให้คนอื่นบ้างหรือยังก่อนตาย ผมคิดเช่นนั้น

ขอบคุณ ครูซ้ง ครูต่อ พี่ชายสองคนที่พาร่วมการเดินทาง
ขอบคุณ ครูรัง ครูกิ่ง ครูตัวจริงแห่งโรงเรียนบ้านห้วยทรายขาว ที่ให้ทั้งที่พักที่กินพาหนะและสารถีในการเดินทาง
ขอบคุณ ครูโอ๊ต ผอ.กระจกเงา ทั้งพาหนะและเป็นสารถีพาไปในหลายๆที่



สายฝนยังโปรยเบาๆแม้ในวันที่ต้องลาจากเดินทางกลับ ไม่ได้เสียใจไม่ได้เสียดายกับเวลาที่เสียไป หากแต่รู้สึกว่าเวลาช่างน้อยนิดเสียจริง



พี่ชายสองคนกับเด็กๆอาข่า


แวะไปร่วมทำกิจกรรมของครูอาสากับเด็กๆ


รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ



Create Date : 18 สิงหาคม 2553
Last Update : 26 ตุลาคม 2553 15:43:40 น. 19 comments
Counter : 1126 Pageviews.

 
“เราเป็นเพียงกรวดก้อนเล็กแต่ก็ขวางกระแสน้ำให้เบาลงได้
หากกรวดเป็นแสนเป็นล้านทำไมเราจะขวางลำน้ำไม่ได้”

ชื่นชมกับสิ่งที่คุณทำครับ

ผมเรียนครูมา
เคยอยากเป็นครูบนดอย
แต่เมื่อเป็นไมไ่ด้
ก็ไม่เป็นไร
เราทำสิ่งดีงามอย่างอื่นที่เราทำได้ก็ได้

อ่านบล็อกนี้แล้วเหมือนเห็นภาพฝันของตัวเองในวัยหนุ่ม
ย้อนกลับมาครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:17:01:50 น.  

 
อยากไปทำกิจกรรมแบบนี้บ้างจัง แต่วาระของชีวิตยังไม่ลงตัวเลยค่ะ


โดย: สายลมอิสระ วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:17:49:35 น.  

 
ครั้งหนึ่งเคยคิดว่า เกิดมาสมควรทำอะไรให้กับแผ่นดินเกิดได้บ้าง กับความผูกพัน กับความรักที่มีกับคุณครูและเด็กๆ 10 กว่าปี จนเหมือนญาติกัน ผมอยากให้พี่ๆ น้องๆ ได้แบ่งปันให้กับผู้ที่ด้อยโอกาสกว่าเราด้วยครับ

ปล... คุณสายลมอิสระ สนใจกิจกรรม "ครูบ้านนอก" ไหมครับ กิจกรรมจะมีเฉลี่ยเดือนละ 1 ครั้ง ประมาณ 4-5 วัน ลองดูได้ครับ

www.bannok.com

ปล.... ขอบคุณครูเทพครับ ที่ร่วมทริปปันความรักและความสุขในครั้งนี้


โดย: ก้อนกรวด IP: 203.148.162.193 วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:18:04:16 น.  

 
สวัสดีครับผม

จะหาโอกาสไปเป็นครูอาสาอยู่เหมือนกันครับ
แต่การงานก็มีผลพอควร เลยไปทำพวกงานเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำได้เสาร์อาทิตย์ทดแทน


ชื่นชมกับสิ่งที่คุณทำมากเลยครับ

อย่างน้อยก็สุขใจนะครับ ว่ามั๊ย


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:0:53:10 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับ










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:7:54:22 น.  

 
สวัสดีครับ พี่กะว่าก๋า

ใช่ครับเราไม่จำเป็นทำในสิ่งที่คนอื่นทำ เราเพียงทำในสิ่งที่เราทำได้ขอให้เป็นสิ่งที่ดีก็พอครับ
อ้อ ความฝันของพี่ถ้ายังฝันอยู่ก็ตามมันไปครับ ไปเป็นครูอาสาอาจเติมฝันเล็กๆนั้นได้นะครับ

สวัสดีครับ สายลมอิสระ มีเวลาว่าง ลองไปเที่ยวดูครับ แต่กิจกรรมอย่างอื่นที่คุณทำก้คือส่วนหนึ่งที่กรวดก้อนเล็กอย่างเราทำได้ครับ

สวัสดีครับ พี่ซ้ง ยินดีที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ

สวัสดีครับ กลิ่นดอย
ผมก็ชื่นชมกับสิ่งที่คุณทำเช่นกัน มีโอกาสคงได้ทำอะไรดีๆร่วมกันครับ


โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน IP: 116.58.231.242 วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:10:52:15 น.  

 
มีโอกาศเจนก็อยากไปแบบนี้บ้างเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ก็ได้แต่รอโอกาศนั้นอยู่ บางทีคนเรามีเวลไป แต่ก็ไม่มีตังค์ พอมีตังค์ก็ไม่มีเวลาซะงั้นค่ะ ^_^
งั้นก็เที่ยวที่กทม.ไปพลางและทำบุญเล็กๆน้อยที่นี่ไปก่อนเนาะ

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ



โดย: ภายใต้ วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:10:32:46 น.  

 
บางครั้งความมี ก้เหมือนไม่มี
ความไม่มีกับเหมือนมีเน้อ

.
.


เห็นด้วยเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:14:42:08 น.  

 
ขอบคุณที่ชอบรูปภาพหม่นๆนั่น

เป็นภาพหลังฝนโปรยเมื่อวันก่อน
ณ ขณะนั้น ท้องฟ้าสวยมาก(ในความคิดเรา)
จนอดใจไม่ไหวหยิบกล้องมากดซัตเตอร์ผ่านกระจก
ทั้งที่กำลังขับรถ
ไอ้ครั้นจะจอดก็เกรงใจรถคันหลัง

คล้ายหนังเรื่องเรื่องอะไรหนอ
นึกได้แล้วบอกด้วยนะคะ
แต่คนเราจินตนาการได้สุดกู่จริงๆแหละ

...

ครูอาสา
ความฝัน อุดมการณ์ของใครหลายๆคน
ดีจังที่คุณมีโอกาสเช่นนั้น
อิ่มใจ
คำนี้คงแทนอะไรหลายๆอย่างที่เราได้เห็น
ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ
และความรู้สึกดีๆที่ได้รับกลับมา
มีความสุขกับวันสุขนะคะ



โดย: ผู้หญิงของกาลเวลา วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:15:27:12 น.  

 
สายัณห์สวัสดีค่ะดอกหญ้าบนทางดิน
+-------------------------------------+

เพียง "มีจิตอาสา ความสุขใจเบ่งบานตลอดฤดูกาลเวลา"
การได้เดินทางไปสัมผัสบรรยากาศที่ไกลห่างความเจริญ(ทางวัถตุ)
หากผลลัพธ์ที่ได้กลับคืนมานั้นคือ "ความเจริญใจในจิตวิญญาณ"

แม้มีบางสิ่งบางอย่างที่น้อยนิด หากหยิบยื่นด้วยมิตรไมตรี
คุณค่าแห่งความมีน้ำใจนั้น มันเพิ่มมูลค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทองค่ะ

การเรียนรู้ในเรื่องใด ๆ "ที่อยู่ระหว่างการเดินทางบนโลก..."
(ขอ copy Topic จาก จขบ. อิอิ)
เป็นประสบการณ์ที่ไม่อาจหาซื้อไม่ได้ด้วยเงิน
เพราะต้องลุยด้วยขาตัวเองเท่านั้นค่ะ หุ หุ


โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:18:36:02 น.  

 
เป็นกิจกรรมที่ดีจัง...................

การเขียนบรรยาย มองเห็นภาพชัดเจน ผมมีความ

รู้สึกเหมือนอยู่ในภูมิประเทศ อากาศเย็น สายฝน

โปรย เห็นความไร้เดียงสาของเด็ก.

เขียนได้น่ารักครับ. ผมจะติดตามต่อไปครับ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:19:38:20 น.  

 
สวัสดียามค่ำครับผม

ถ้ามีข่าวงานอาสาบอกกันได้นะครับ
ผมจะว่างเสาร์อาทิตย์ตลอด ถ้ามีโปรแกรมจะล้อกไว้
ให้งานอาสาก่อนเลย พอดีผมเพิ่งเรียนจบ เลยเน้น
เที่ยวทั่วไทยอยู่ อิอิ แต่ถ้ามีไปทั่วไทย แบบได้ประโยชน์ด้วย ผมก็อยากไปแบบนั้นมากกว่าครับ ส่งข่าวให้บ้างนะครับ ไปได้ผมยินดีไปจริงๆ



โดย: กลิ่นดอย วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:22:43:33 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับ








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:7:49:41 น.  

 
นักเคมีผู้ทำหน้าที่ถ่ายทอดแวะมาเยี่ยมค่ะ
ไม่กล้าใช้คำว่าครูเคมี
เพราะยังไม่มีจิตวิญญาณของความเป็นครูเลย
มีแต่เนื้อหาล้วนๆ แต่หวังไว้สักวัน
สักวันที่ตะได้เป็นครูเคมีจริงๆ
แวะมาเยี่ยมค่ะ


โดย: น้ำเคียงดิน วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:1:44:33 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่แวะไปทักทายที่บลอก
มีโอกาสมาทางตะกั่วป่าอย่าลืมแวะที่ร้านกาแฟนะคะ

ตะกั่วป่าก็เคยมีมูลนิธิกระจกเงา มาทำงานด้วยค่ะ


โดย: วีดวาด IP: 180.183.185.149 วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:10:31:39 น.  

 
โห รู้ได้ไงครับ ว่าผมใช้ nik ????

เดี๋ยวจะลองถามเพื่อนๆ ให้นะครับ ได้ยินว่ามีคนอยาก
ขายอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ขายไปหรือยัง
แต่ของผมเนี่ยไม่มีเงินซื้อ 18-200 ทีเดียว
เลยซื้อได้มาเป็นสองช่วง 18-55 กับ 55-200 มา
ไม่ค่อยสนุกเหมือนจับเลนส์ตัวเดียวเลยครับ อิอิ

กะจะเก็บเงินซื้อเหมือนกันครับผม

มาบอกข่าวกันด้วยนะครับ ผมชอบจริงๆ หล่ะ


โดย: กลิ่นดอย วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:12:24:46 น.  

 
มาทักทายตอนบ่ายๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:14:42:11 น.  

 
สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านสาระดีๆที่บล๊อกนี้อีกรอบ แวะมาทักทายจขบ.สบายดีนะคะ

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ








โดย: ภายใต้ วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:13:00:44 น.  

 
เลี้ยงลูกเสร็จก็ได้เวลาจับคอมแล้วครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:14:47:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดอกหญ้า บนทางดิน
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดอกหญ้า บนทางดิน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.