CONCEPT ALBUM อัลบั้มเล่าเรื่อง

บล๊อคนี้ dj booboo ขอเขียนเอาใจเพื่อนนอกโลกของ บล๊อคแกงหน่อยนะครับ นี่ มีแฟนคลับกะเค้าเหมือนกันนะ สองสามคน คือ บางตอนที่เราเขียนเกี่ยวกับเรื่องเพลงหรือดนตรี แล้วเขาเสิร์จเข้ามาอ่าน แล้วก็ยังติดต่อมาคุยทางอีเมล์ ทางช่องทางอื่นด้วย บางทีโพสท์เข้าบ้างไม่เข้าบ้าง ก็ต้องขอบคุณนะครับ

คนที่อยู่นอกโลกบล๊อคแกงมักจะหาเราไม่เจอ เมื่อออกไปแล้ว ต้องเข้ามาที่ //www.theboo48.bloggang.com นะครับ อย่างสโลแกนที่บอกนะครับ เขียนจากความรู้สึกส่วนตัวเป็นใหญ่ อย่าหวังว่าจะได้สาระอะไรมากมาย มา share กันมากกว่า

เรื่องของ Concept Album นั้น ไม่ใช่แค่ การที่ เอาประโยคสวยๆ คำสวยๆ มาตั้งชื่ออัลบั้มสื่อความหมายแทนเนื้อหาในอัลบั้มทั้งหมด แต่มันหมายถึงทั้งอัลบั้ม มีเพลงที่มีเนื้อหาต่อเนื่องกัน แถมดนตรีก็ยังต่อเนื่องกันแถบแยกไม่ออกว่าเพลงนึงสิ้นสุดตรงไหน

คนที่ฟังเพลงปกติก็จะฟังเพลงแบบสบายๆ เบาๆ ทำงานไปด้วย เต้นไปด้วย แต่คอนซ็บอัลบั้มนี่ต้องตั้งใจฟังเนื้อหาหรือดนตรีที่ทางศิลปินพยายามสื่อ เหมือนเรียนหนังสือบทนึงเลย แต่ในยุคปัจจุบันนี้ คงลำบาก ที่เราจะเอาซีดีแผ่นนึงมาเปิดแล้วตั้งหน้าตั้งตาฟัง คิดตามไปตั้งแต่ต้นจนจบ พฤติกรรมการฟังของเราก็เปลี่ยนไปนะครับ ฟังหน้าคอมพ์ กันเป็นส่วนใหญ่ การทำงานแบบ concept album ก็ดูจะได้รับความนิยมกันแค่วงแคบ หรือเฉพาะวงที่มีแฟนเพลงประจำ




เขาว่า อัลบั้ม Sgt.Pepper's lonely Heart Club Band ในปี 1967 ของสี่เต่าทอง The Beatles นี่เป็น Concept Album ชุดแรกของโลก งานระดับ มาสเตอร์พีช ได้ทั้งเงินทั้งกล่อง สร้างสถิติมากมาย นอกจากจะมีความเป็น psychedelic ตามยุคสมัย ก็สร้างความฮือฮาในการบันทึกเสียงอย่างที่ว่า คือเพลงมันต่อเนื่องกันเป็นเรื่องราว เพื่อความสมบูรณ์ The Beatles ไม่ได้ตัดเพลงในชุดนี้ขายเป็น Single เลย อยากฟังต้องฟังเต็มชุด ขายศิลปะเต็มที่ (ส่วนตัวคิดว่ามันต่อกันแค่ 1-2-3 เพลงต่อมาไม่ค่อยต่อเนื่องอะไร คนที่ไม่รู้จักเพลง The Beatlesอยากฟังงานของสี่เต่าทอง ไม่แนะนำให้ฟังชุดนี้เป็นชุดแรก นะครับ เพราะฟังยากไม่ค่อยมีเพลงติดหู)






การทำงานวง Pink Floyd น่าจะเป็นคำตอบของ Concept Album แบบสมบูรณ์แบบ ครับ ในช่วงยุค 70 มีอัลบั้มเยี่ยมๆ ทั้งนั้น Dark Side Of The Moon (73) , Wish You Were Here (75), Animal (77) , The Wall (79)
เช่นกัน วงนี้แทบจะไม่มีเพลงตัดเป็นซิงเกิลฮิตเลย แต่ยอดขายและความดังไม่ต้องพูดถึงเลย (แต่มีเพลง Another brick in the wall ติดอันอับ 1)การทำงานของ Pink Floyd เริ่มจากเนื้อหาและคอนเซ็ปส่วนใหญ่มาจาก Roger Water (bass) และทำดนตรีส่วนใหญ่เป็นของ Dave Gilmore (Guitar) การทำเพลงของ Pink Floyd แหวกแนวและเป็นแนวทางให้แก่วงที่จะทำงานแบบ concept album จนถึง วง Progressive rock ในยุคต่อมา โดยจะไม่ได้คำนึงถึงความสั้นยาวของเพลง บางเพลงสั้นไม่กี่วินาที บางเพลงก็ยาวยี่สิบกว่านาที บางทีก็โซโล่กีตาร์หรือกลองยาวเหยียด มักจะเริ่มต้นอัลบั้มด้วยเพลงบรรเลงสั้นๆ อลังการ บางเพลงอาจจะมี part2-3 หรือ repise





โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า Pink Floyd ทำงานแบบ คอนเซ็ป อัลบั้ม ด้วยดนตรี ป๊อปร๊อค/ฮาร์ดร๊อค ไม่ใช่โปรเกรสซีฟร๊อค เพลงของ Pink Floyd ดูจะฟังง่ายกว่า วงโปรเกรสซีฟร๊อค อย่าง Yes, Rush ที่เล่นกับทฤษฎีดนตรี งานของ Pink Floyd ไม่ต้องปีนบันไดฟัง หรือเป็นงานวิเศษวิโส อะไร dj booboo ชอบวิธีการเล่นกีตาร์ ของ เดฟ กิลมอร์ มาก ไม่หวือหวา เล่นช้าๆ ประหยัดโน๊ต แต่ไพเราะจริงๆ ดูเหมือนเขาจะใช้วิธีร้องออกมาเป็นทำนองเพลงก่อน แล้วเล่นกีตาร์ตามเสียงนั้น และถ้าเราฟังลึกขึ้นเราอาจจะไม่เห็นด้วยกับแนวทางความคิดในเนื้อหาของ โรเจอร์ วอเทอร์ ทั้งหมด มันก็แค่ความคิดของเขา ไม่ได้เลิศเลอหรือเทพอะไร






อัลบั้ม Wish You Were Here ในปี 1975 ของ Pink Floyd ว่ากันว่าเนื้อหาในอัลบั้มชุดนี้อุทิศให้กับ Sid Barret สมาชิกรุ่นก่อตั้งของวงที่ติดยาเสพติดจนไม่สามารถควบคุมประสาทตัวเองได้ เพลงที่เปิด คือ Shine on your crazy diamon ซึ่งเขาเรียบเรียงกีตาร์เป็นทำนองซ้อนกันไว้หลายท่อนเลย ฟังไปหลับตาคิดตามไป( แล้วเดี๋ยวก็จะง่วงไปเอง ) เนื้อเพลง ดนตรี ภาพปกอัลบั้ม

เพราะฉะนั้นคนที่คิดว่าคนที่ฟังงานแบบ concept album หรือฟัง Pink Floyd ต้องใช้ยาเสพติดช่วยเพื่อให้เข้าถึงบทเพลงที่ศิลปินพวกนี้สื่อ ไม่ใช่เรื่องถูกต้องครับ

พวกยาเสพติดต่างๆ นั้นตามหลักวิทยาศาสตร์มันทำให้สมองทำงานช้าลง อาจสร้างภาพหลอนให้เราเห็นภาพ หรือได้ยินเสียงต่างๆ ผิดแผกไปจากจริง จินตนาการที่คนใช้ยาเสพติดคิดขึ้นมาเกิดจากมโนภาพของตนเอง ประสบการณ์ในชีวิต ของตัวเอง แต่ละคนก็แตกต่างกัน ซึ่งอาจจะไม่ได้ตรงไปตามที่เนื้อหาของศิลปินนั้นต้องการสื่อ ดนตรีเป็นแค่เครื่องมืออย่างนึงในการเสพยาเสพติดมากกว่า แต่บางคนบอกว่าเอาไว้สร้างโลกส่วนตัว ก็ระวังหน่อยแล้วกันครับ อย่าหลงวนเวียนอยู่ในนั้นมากเกินไป ถึงแม้จะไม่ได้ไปเดือดร้อนชาวบ้าน แต่มันก็อาจจะทำร้ายตัวเองได้

คือที่ฟังเพลงพวกนี้คือชอบคนที่เล่นดนตรีเก่งๆ ต้องฝึกฝนและใช้ทักษะอย่างมาก และคนที่คิดเนื้อหาก็ต้องเป็นคนที่อ่านหนังสือต่างๆ เยอะมากการเมือง ปรัชญา ศาสนา ประวัติศาสตร์ขยันเรียนหนังสือ พวกนี้เป็นเร่องที่เราน่าศึกษามากกว่า ยาเสพติดไม่ได้ทำให้ เขาคิดอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวออกมาได้แบบนั้น หรือที่เห็นนักดนตรีเล่นยาแล้วทำให้เขาเล่นได้ดีขึ้น จริงๆ เขาเล่นเก่งอยู่แล้ว ถ้าคุณเล่นกีตาร์ได้ 4 คอร์ด แล้วใช้ยา แล้วมันก็ไม่ได้ทำให้คุณเก่งขึ้นเลย ศิลปินที่ใช้ยาจนเลยเถิด เสียชีวิต เสียผู้เสียคนไปมากมาย


สำหรับเพลงไทยคงจะหาศิลปินที่ทำงานแบบนี้ยากเต็มทีอาจจะมีในวงแคบๆ ยิ่งในยุคที่เป็นธุรกิจเพลง ก็ไม่รู้จะทำไปทำไม ขายไม่ได้แน่



"คนเขียนเพลงบรรเลงชีวิต" พ.ศ. 2530 ของ ธเนศ วรากุลนุเคราะห์ เป็นคอนเซ็ปอัลบั้ม ฟังยากและคนจำได้น้อย เรียกว่าตัวศิลปินตั้งใจสร้างสรรค์อย่างเต็มที่ มี ปุ้ม พงษ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ร่วมเป็นโปรดิวเซอร์ บรรทึกเสียงที่ห้องอัดของ คาราบาว เพลงไตเติลแทค เสียงดนตรีอินโทรแปลกดี





งานชุดในทัศนะของข้าพเจ้า ของมาโนช พุฒตาล ตอนแรกออกมาในวงแคบ แต่ยังมีคนต้องการจะซื้อผลงานชุดนี้เสมอ เนื้อหาพูดเปรียบเทียบกับการเมืองในยุคนั้น ประมาณยุค พฤษภาทมิฬ

จบแล้ว ขอบคุณที่อ่านนะครับ

Create Date : 15 พฤษภาคม 2552
Last Update : 15 พฤษภาคม 2552 3:26:24 น.		10 comments
Counter : 3223 Pageviews.
Share Tweet