ลืม มีใครเคยถูกลืมบ้างมั้ย? ถ้าเคย.. สังเกตบ้างรึเปล่าว่าเราจะจำแม่นมาก ถึงความรู้สึกตอนที่ถูกลืม มีละครเกาหลีอยู่เรื่องหนึ่ง ฉากร้องไห้ของผู้หญิงที่น้อยใจคนรัก เธอพูดว่า "ในโลกนี้มีอะไรหลายเรื่องให้ลืม แต่ทำไมเธอเลือกที่จะลืมฉัน" เป็นเรื่องน่าเศร้าออกนะ ยิ่งถ้าเป็นคนที่รักกันอยู่ ..ถ้าเธอลืม ฉันก็ลืมพร้อมๆ กัน โอเค เจ๊ากันไป ..ถ้าเธอลืม แต่ฉันไม่เคยลืม ก็มีแต่เจ็บกับเจ็บ เลือกไม่ได้เสียด้วย ยังไม่เห็นใครสักคนที่พยายามจะลืมและสามารถลืมได้เลยจริงๆ ในเวลาอันรวดเร็ว บางคนใช้วิธีหนี ไม่เห็นหน้า ไม่เจอกัน ไม่ได้ยินเสียงกัน ไม่โทร ไม่คุย เผื่อจะลืมง่ายขึ้น.. ก็ไม่แน่เสมอไป บางทีอาจจะคล้ายหนังสติ๊ก ยืดเสียเต็มเหนี่ยว พอเห็นหน้ากับปั๊บ ความรู้สึกทุกอย่างก็จะดีดผึงกลับมาอย่างรวดเร็วและแรงกว่าที่เคยเป็นเสียอีก จำหนังเรื่องนี้กันได้มั้ย? Fifty first dates นางเอกประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้เป็นโรคสูญเสียความทรงจำระยะสั้น นั่นคือเหตุการณ์ที่ผ่านไปแต่ละวัน เธอจะลืมหมดเมื่อหลับ รุ่งเช้าตื่นขึ้นมาเธอจะคิดว่าเป็นวันก่อนที่จะประสบอุบัติเหตุ ..เพราะนั่น คือความจำเดียวที่เธอมี ดันมาเจอพระเอกที่ไม่เคยจริงจังกับใคร แต่รักเธอ จีบกัน รู้สึกดีต่อกันเป็นวันๆ ไป เพราะพอนางเอกหลับ ทุกอย่างก็หายไปหมดแล้วในความจำของเธอ ไม่รู้ชีวิตจริงจะมีใครโชคร้ายขนาดนี้มั้ย "..ต้องใช้ความรักมากมายขนาดไหน เพื่อทำให้คนที่ลืมเรา ..รักเราได้ทุกวัน" มันเศร้านะ คนหนึ่งไม่มีอดีต อีกคนหนึ่งก็รักอย่างไม่เห็นอนาคต เพราะพรุ่งนี้เช้า ฉันก็จะกลายเป็นคนแปลกหน้าอีกเหมือนเดิม ทั้งที่เมื่อวานยังกอดกันแน่นๆ อยู่เลย พระเอกพยายามรื้อฟื้นเธอทุกวันด้วยวิดีโอ อธิบายถึงอุบัติเหตุและสิ่งที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ รวมถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทุกวัน ..เพื่อยืนยันว่าเธอกับเขารักกัน นางเอกพยายามจดไดอารี่ความรู้ส้กทั้งหมดในแต่ละวันก่อนนอน เพื่อเก็บอดีตเป็นลายลักษณ์อักษร ..เพราะเธอไม่มีความทรงจำ บางทีความรัก ..นับหนึ่งบ่อยๆ ก็ดีเหมือนกัน ให้ทุกวันเหมือนเป็นวันแรกเสมอ มันสดชื่น และเป็นช่วงเวลาที่เราต่างเปิดใจศึกษากันเต็มที่ เพราะพอนานๆ ไป เรามักจะลดราความสนุกในการเรียนรู้กัน และสรุปว่ารู้จักกันดีแล้ว รู้จักกันแรกๆ เรามักจะชอบอธิบาย อยากรู้จักกันให้ไวที่สุด นานๆ ไปเริ่มเงียบ ไม่อยากอธิบาย เพราะจำได้ว่าพูดไปแล้ว ..เธอน่าจะเข้าใจ นับหนึ่งบ่อยๆ อาจจะผิดใจกันน้อยลง เรื่องน้อยใจ เสียใจ แต่ละครั้ง มักบวกเรื่องที่เคยเกิดมาแล้วทุกที ..ถึงไม่ได้พูดออกมา แต่ใช่ว่าไม่รู้สึก ถ้าคิดว่านี่คือครั้งแรกที่เธอทำร้ายจิตใจฉัน คงให้อภัยกันได้ไวกว่า แต่ไม่ต้องถึงขนาดสูญเสียความทรงจำเหมือนในนางเอกในเรื่องนะ เพราะสิ่งที่เศร้าที่สุดของนางเอกคือ เธอรัก.. แต่เธอคงไม่เคยได้ผูกพัน ในเมื่อทุกๆ วัน คือวันแรกและวันเดียวเสมอ วันนี้เราได้พยายามทำให้คนที่ยังไม่ลืมเรา ..รักเรามากขึ้นรึยัง? ..เผื่อวันหนึ่งที่ลืมกัน ..จะได้มีเรื่องให้รื้อฟื้น เยอะๆ อีกเรื่องที่เราชอบ ..จากหนังสือของพี่อ้อย นภาพร ไตรวิทย์วารีกุล^^ ------------------------------------------- *Pattaya a memorable trip* ความสุข กับทุกเสียงหัวเราะ ทุกเสียงเพลง ตลอดการเดินทาง ไม่น่าเชื่อว่าลิงจะร้องเพลงรุ่นป้าได้มากมายขนาดนี้ เย้ยยยย พี่ๆ เอฟซีพี่ตุ้ยกับบอย ที่ทักทายเฮฮากับความบ้าของพวกเรา ทุกครั้งที่รถเฉียดเข้าใกล้กัน กับการนอนแค่ชั่วโมงเดียวคืนก่อนจะออกเดินทาง กับการได้รับรู้ว่ามีน้องทั้งคู่ในทริป กับการต้องหลบฟรอนท์ เอ๊ะ? และกับการที่คน 10 คนต้องมาอยู่ในห้องเดียวกัน เราคงไม่มีวันลืม 55 รูป loserๆ (โดยเฉพาะพี่เอี๊ยว ก๊ากก) ของทุกคนจากทุกกล้อง ดูยังไงก็อนาถได้อีกกก เสียงหัวเราะเฮฮาโรงแรมแทบแตกตั้งแต่หัวค่ำยันตี 2 ตี 3 โชคดีที่ข้างห้องเค้าไม่เอาอะไรมาเขวี้ยงระเบียง ช็อตที่ระเบียงห้องกลางชั้น 3 ตอนไฟดับ!! ก่อนจะสลบ ยังจะแย่งเตียงกันได้อีก -____-a ตื่นเช้ามาสูดอากาศ (คือเราไม่ค่อยได้ตื่นเช้าบ่อยเหอะ แหะๆ) ทันได้เห็นใครไม่รู้ตื่นเช้าเหมือนกัน ลงมาเต้นๆ ทุกๆ ก้าว ทุกรอยเท้าที่เหยียบย่ำบนพื้นทราย ทุกช่วงเวลาดีๆ ทำให้เราสนิทกันและรักกันมากขึ้น ขอบคุณมิ้นกับร่าด้วย กับทุกภาพ เรื่องราว เรื่องเล่า มุขด๋อยๆ รอยยิ้ม อากาศร้อนๆ เสียงเพลง เสียงหัวเราะเฮฮา และน้ำตา ทุกอย่างจะเป็นความทรงจำของเราต่อจากนี้ ..เราเข้าใจกันเสมอนะ =) ------------------------------------------ รวมพลคนบ้ากล้อง O___O'' ดูไรกันๆ 555 มีใครได้รวมมั้ยว่าถ่ายกันมากี่พันรูปอ่ะ >__< M นี่ไม่ใช่มิ้นนะ มิ้นยังไม่ตื่น 55   Create Date : 28 เมษายน 2550 13 comments Last Update : 17 เมษายน 2552 17:03:48 น. Counter : 493 Pageviews. Share Tweet

N'Mayyyyyyyy ....N'Minttttttt.....N'Zaraaaaaaa Miss you all. 555555+++ I will visit your blog again when I got back home ja. I gotta get back to work now~   โดย: Auanny ^^" 28 เมษายน 2550 2:03:03 น.

บทความข้างบนเศร้าจัง ไม่อยากถูกลืมและไม่อยากลืมใครเลย ทะเลน่าเที่ยวจังไปกับเพื่อนๆน่ารักๆทัง้นั้นเลยอิอิ   โดย: fonejank 28 เมษายน 2550 9:36:08 น.

ไม่อยากเป็นคนที่ถูกลืมค่ะ...มันเจ็บปวดมากๆเลย   โดย: Madam_Hatyai 28 เมษายน 2550 13:50:55 น.

บางเรื่องก็อยากลืม แต่ก็ลืมไม่ลง บางเรื่อง อยากให้เป็นความทรงจำร่วมกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นแค่ความทรงจำของเราคนเดียวรึเปล่า ... ปล. รูปทริป ที่ไปพัทยา ดูน่าสนุกจังเลยเนอะ น่ารักกันทุกคนเลย   โดย: Sand Demon 28 เมษายน 2550 17:54:28 น.

พี่เมอัพบลอคดีมากๆอะ ชอบจังค่ะ :)) อดไปพัทยา เซงงงงง   โดย: porsuayy'555 IP: 125.25.200.135 28 เมษายน 2550 19:48:26 น.

โหหหหหหหหหหหห .. เล่นเผากันอย่างนี้เลยน่ะพี่เม - -" 55555555 ชอบจังเลยไปเที่ยวพัทยาครั้งนี้ :] ปล.ข้างบนเศร้าจัง ..TT คนที่ถูกลืมลิงมักจะโดนบ่อย ๆ ในหมู่เพื่อน (-________________-") เง้อออ ~   โดย: ลอ อิ งอ... IP: 58.64.87.130 28 เมษายน 2550 19:55:16 น.

เศร้ามากมายยยย แต่ถึงอย่างไร คนเราก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้บ้างง ช่ายมะ ชีวิตจะได้มีรสชาติ (รสชาติของชีวิตต้อง Pepsi สิ เอาเข้าไป ) แล้วก็อีกอย่าง เราต้องทำทุกวันให้ดีที่สุด เพื่อซักวันนึงในอนาคต จะได้ไม่เสียใจ ภายหลังงง รักนะจุ๊บบๆๆ ปล.เอามาจากพี่เอี๊ยวว 555 อีกอย่างง สนุกมากมายย พัทยาทริป เป็นวันที่ขวัญ หัวเราะมากที่สุดในรอบหลายปีที่ผ่านมาเลยหละ หายเครียดๆๆ ไปเติมพลังง สนุกมากๆๆๆ ขอบคุณทุกๆ คนนะค่า ช่วงนี้ happpy มากมายยย หลังจากเหตุการณ์ต่างๆๆ ทำให้พวกเราสนิทขึ้นๆๆ ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไปนะ 45 Forever ปล.บ่นรายฟะ อย่าใส่ใจๆๆๆ อิอิ มีความสุขมากๆๆ นะเท่านั้นก็พออออ   โดย: Jazz PopU IP: 125.24.208.66 28 เมษายน 2550 20:55:01 น.

..ถ้าเธอลืม แต่ฉันไม่เคยลืม ก็มีแต่เจ็บกับเจ็บ เลือกไม่ได้เสียด้วย ยังไม่เห็นใครสักคนที่พยายามจะลืมและสามารถลืมได้เลยจริงๆ ในเวลาอันรวดเร็ว บางคนใช้วิธีหนี ไม่เห็นหน้า ไม่เจอกัน ไม่ได้ยินเสียงกัน ไม่โทร ไม่คุย เผื่อจะลืมง่ายขึ้น ชอบประโยคที่ตัดมาข้างบนนี้จัง เพราะมันโดนอย่างจัง ขำขำ แต่ก็ไม่ขำ อิอิ สำหรับเรื่องเผากันด้านล่างทริปไปพัทยา ประทับใจ รู้สึกว่าทริปนี้ทำให้เรารักกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น รักตัวเล็กกับตาเล็กมากขึ้นเรื่อยๆ อยากให้มีทริปอย่างนี้อีกจัง 10คนในห้องเดียว อบอุ่นแต่ไม่อึดอัด น้องลิงร้องเพลงเก่งนะ ชอบๆๆ ไม่งั้นเหงาแย่เลย เล็กช๊อตตกชิงช้านี่จำไปอีกนานเลย เม รอยเท้าตัวเล็ก มันเล็กสมตัวจริงๆ เลย ชอบตอนตัวเล็กร้องเพลงชาติจริงๆ เสียงหวานจับใจ เอี๊ยว ชั้นว่าแกอย่าเล่นลิ้นบ่อยนะ เดี๋ยวลิ้นเสื่อม +555 แฟร์ ความสงบสยบความเคลื่อนไหว ถ่ายมันเข้าไปอะรูป อิอิ ขวัญ นี่ก็มือถ่ายประจำกลุ่มอีกคน หนู อบต = องค์การบริหารบ้านตุ้ย คนนี้ ประจำแถวหลังในรถคู่กับเอี๊ยว มีหน้าที่สร้างความสัมพันธ์กับ FC กลุ่มอื่นที่ขับตามรถตู้น้องๆ ทั้งคลับบอยและคลับตุ้ย ทำหน้าที่ดีมากๆ นิคุง สมาชิกหนึ่งในแก็งค์เสมิร์บ ตัวเล็กวิ่งเก่ง ถ่ายแหลก รูปสวย ขอบใจหว่ะที่เอา notebook ไปด้วยทำให้เราได้รวมรูปที่ถ่ายอย่างบ้าระห่ำไว้ด้วยกัน จนไม่ต้องหลับต้องนอนเพราะมานั่งรุมดูผลงานกันยันตีสองตีสาม R ท้ายสุดดีใจที่ได้มาร่วมทริปอบอุ่นแต่ไม่อึดอัดด้วยกัน คราวหน้ามาจอยกันอีกนะ สุดท้าย ตัวเล็กกะตาเล็กถ้า trip นี้ไม่มีน้องสองคน ทริปนี้ก็ไร้ค่าเลย เฉพาะ shot เด็ดตอนไฟดับ โหววว มันกรี๊ดมากนะค่ะ +5555... up blog บ่อย ๆนะเม   โดย: mynameis_tuk IP: 124.121.219.174 28 เมษายน 2550 21:07:27 น.

อ้ายคุณน้องเม ทำอะไรฟะเนี่ย....ทริปหน้า...ไปไหนดี...   โดย: ฉันเอง.... พี่เอี๊ยว... IP: 58.10.146.81 28 เมษายน 2550 21:55:52 น.

ชอบข้อความข้างบนมากๆๆๆ โดนส์ๆ * * อัพบ่อยๆนะค๊า   โดย: Poo IP: 124.120.172.183 28 เมษายน 2550 22:09:01 น.

เศร้ามากมากมาย แต่อย่างว่า.. ก็นี่แหละชีวิตหล่ะ ไม่ต้องพยายามลืมความรู้สึกเก่าๆ หรอก ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกที่ดี หรือได้ แค่ปล่อยให้มันอยู่ในที่ของมัน ไม่คุ้ยเขี่ยมาทำให้เราหมดแรงที่จะเดินไปข้างหน้า ให้มันเป็นประสบการณ์และบทเรียนสำหรับก้าวย่าง่อไป ก็เพียงพอแล้ว ........................................................ สำหรับทริปพัทยา.. เป็นหนึ่งในความทรงจำที่จะไม่ลืมเลย ดีใจที่ได้เป็นหนึ่งในสมาชิกร่วมทริป ประทับใจมากมาย มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา ขอบคุณจริงๆกับทุกเรื่องราวที่เราได้มีส่วนร่วม ได้แชร์หลายสิ่งหลายอย่างร่วมกัน ขอบคุณทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้เราได้เข้าใจ ได้รู้จัก และรักกันมากขึ้น มิ้น*ร่า ขอบคุณจริงๆ 4*5 Forever   โดย: พี่แฟร์เอง^^ IP: 124.120.166.248 28 เมษายน 2550 22:45:03 น.

ได้อ่านแล้วนะคะ รู้สึกว่าเศร้า แต่ก็ยังเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้เสมอกับคนเรา จะห้ามไม่ให้เกิดก็คงจะเป็นไปได้ยาก ขอเพียงเรา "เข้าใจ" จิตใจของเราเอง ความรู้สึกที่มันเป็นลบก็อาจจะไม่มากมายเท่าไร ******************** สำหรับภาพทริปพัทยา ยิ่งเห็นก็ยิ่งเสียดายว่าไม่ได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมด้วย หวังว่าคงจะมีโอกาสได้ร่วมกิจกรรมบ้างนะ   โดย: พี่ปัด IP: 161.200.255.162 28 เมษายน 2550 22:59:05 น.

อ่าน blogนี้แล้วมี2อารมณ์ เศร้า และขำ การพยายามลืมใครสักคนมันไม่ง่ายหรอกนะ เปลี่ยนมาเป็นเก็บความทรงจำดีๆในตัวเค้าไว้ดีกว่า ชอบหนังเรื่องนี้มากเลย การที่ใครสักคนจะรักคนคนนึงได้มากขนาดนี้ บนโลกนี้จะยังมีอยู่มั๊ยนะ พัทยา น่าสนุกดีนะ 55 ถึงไม่มีโอกาสไปเจอประสบการณ์สนุกๆอย่างนั้นด้วยกัน แต่ก็ขอบคุณที่มาเล่าความประทับใจให้ฟัง หวังว่าสักวันคงจะมีโอกาสแบบนั้นบ้าง ตราบใดที่มีบ้าน4/5อยู่ ชาว45ก็จะยังรักกันๆ   โดย: นุ่ม IP: 58.136.193.89 4 พฤษภาคม 2550 14:41:11 น.