ช่วงตอนม.6

หวายๆๆๆๆๆๆ จะใกล้สอบ Entrance แล้ว ยังไม่ค่อยได้เตรียมตัวดูหนังสือเรียนอะไรเลย มัวแต่ซ้อมกีฬา ทำงานๆๆๆๆๆๆ อย่างที่ไม่มีวันสิ้นสุดยังไงยังงั้นแหละ ไอ้เรื่องการเรียนต่อนี่ก็นับว่าหนักใจเอาการมากเพราะ

1.เคยลองขอแม่สอบธรรมศาสตร์แล้วก็ได้คำตอบจากแม่ว่า .....
" ถึงแกจะสอบติด ชั้นก็ไม่ให้แกไปเรียนที่นั่นหรอก" อ่าวซะงั้น
คงเป็นเพราะห่วงเรามั้ง หรือไม่ก็กลัวเราจะเสียผู้เสียคน ยามที่เราอยู่ห่างไกลจากแม่ เป็นไงละ ไม่มีใครรักเราเท่าแม่อีกแล้ว....

2.แปลกเนอะ ปกติพ่อแม่อยากให้ลูกได้เรียนเข้าม.รัฐ แต่มิใช่กับแม่เราเพราะ ' แม่เราอยากให้เราเรียนม.กรุงเทพฯที่กล้วยน้ำไท!!!!!! ' โคตรงง.....

3.โรคจิตเนอะคนเรา เวลาที่เราว่าง ก็มิค่อยจะเรียกหา แต่เวลาเราว่าง ดั๊นมายุ่งกับเราจนได้.....วันนึงเราอ่านวิชาสังคมอยู่ ก็มีอาจารย์ท่านนึงใช้ให้เราไปเอาของที่ห้องสมุด ไอ้เราก็ช่วยเหลือซะ หลังจากนั้นก็มาอ่านหนังสือต่อ อาจารย์ท่านเดิมก็ใช้เราอีก ไปยกของให้อาจารย์ ไอ้เราก็ช่วยอีก ตอนนี้เริ่มรู้สึกหงดหงิดบ้าง พอเสร็จภารกิจ อาจารย์ก็ใช้เราอีก!!!!!! ..... คราวนี้เราก็หยิบกระดาษใบนึงกับปากกาให้อาจารย์ ๆ ก็สงสัย เราก็เลยบอกไปว่า
" คราวนี้อาจารย์จดรายการมาเลยคะ ว่าจะให้หนูทำอะไรให้อีก"
หลังจากนั้นมาอาจารย์ท่านนี้ก็ไม่เคยใช้เราอีก แม้ว่าจะโดนเพื่อนบางคนตำหนิเรื่องบ้าง แต่ก็ช่วยไม่ได้หนิ......ก็เราต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง ผิดตรงไหน......

Create Date : 02 สิงหาคม 2551		1 comments
Last Update : 2 สิงหาคม 2551 20:11:30 น.
Counter : 331 Pageviews.
Share Tweet