ฉันอยู่ในวังวนความห่วงใยเพื่อน คอยย้ำเตือนน้ำใจเธอที่มีให้ฉัน หลงปลื้มคำคมอยู่เนินนานวัน ยามคุยกันฉันมีค่าที่สุดสำหรับเธอ คิดถึงคุณจังคำบอกครั้งสุดท้าย ฟังดั่งคล้ายคำอำลาให้ฉันเพ้อ แล้วก็ไร้ข้อความมาจากเธอ ฉันรอเก้อตั้งแต่ยี่สิบเก้ามกรา เพราะรู้ว่าเธอทำงานถิ่นอันตราย เสี่ยงความตายกระสุนปืนอยู่เช้าค่ำ เฝ้าส่งใจมาเป็นเพื่อนทุกเวลา โอ้..อนิจจาแต่เธอไร้ข่าวคราว เฝ้าวกวนถามไถ่ใจตนเอง เราหวั่นเกรงสิ่งใดให้กังขา เขาแสดงออกจริงใจตลอดเวลา คอยห่วงหาห่วงใยและเว้าวอน เป็นเพราะแผลเก่าเฝ้าติดตาม จึงต้องห้ามใจตนมิให้สั่นคลอน แม้ปลาบปลื้มคำหวานต้องซุกซ่อน แม้ใจอ่อนก็แสร้งเข้มแข็งทุกที มาวันนี้ความจริงประจักษ์แจ้ง ความคลางแคลงในรักเฝ้าหลีกหนี เธอยอดชายแสดงออกเป็นคนดี แอบมีรักซ่อนร้อนสองทางให้ช้ำใจ ไม่โทษเธอหรอกนะเธอ ความเสมอต้นชนปลายฉันยังสงสัย ละเลยจนเธออ่อนใจยอมจากไป ก็ขอให้มีสุขกับทางเลือกใหม่ของเธอ
Create Date : 30 กันยายน 2550 |
Last Update : 7 มีนาคม 2551 20:38:30 น. |
|
7 comments
|
Counter : 691 Pageviews. |
|
|
|
ส่วนใหญ่ทนายจะแนะให้ฟ้อง คงต้องมีค่าใช้จ่ายมาก และใช้เวลานานด้วย
แต่ก็ยังอยากฟังความคิดเห็นของหลายๆ คน ถ้ามีโอกาสฝากถามด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ