BlogGang.com : : ธราธร : น้ำฝนกลางใจ (๑๒)

น้ำฝนกลางใจ (๑๒)

แสงแดดยามสายสาดแสงอบอุ่นพอที่น้ำฝนจะออกไปนั่งเล่นนอกบ้านในวันหยุด หล่อนกะว่าจะเอาหนังสือไปนอนอ่านที่แปลญวนใต้ต้นไม้หลังบ้าน แต่ไม่ทันได้ทำตามความตั้งใจ หญิงสาวก็ต้องออกมานั่งรับแขกพร้อมเจ้าของไร่ เพราะพ่อเลี้ยงกัณฑ์และกุสุมาแวะมาเยี่ยม ส่วนมากหญิงสาวเป็นฝ่ายนั่งฟังคนอื่นคุย โดยเฉพาะกุสุมาที่หาเรื่องมาคุยได้อย่างออกรส น้ำฝนนั่งมองเอกศักดิ์กับหญิงสาวตรงหน้า พลางนึกในใจว่า คู่นี้ช่างเหมาะสมกัน ชายก็หล่อสาวก็สวย แต่ติดตรงที่เพื่อนหล่อนออกจะขรึมไปหน่อย แต่ฝ่ายสาวนี่สิช่างเอาอกเอาใจสารพัด เจรจาพาทีชวนคุยไม่ได้ขาด ถ้าหล่อนหวานแบบนี้บ้างจะเป็นยังไงนะ นึกไม่ออก สงสัยทุกคนคงตกใจมากกว่าจะชื่นชม แต่ก็น่าลองดูเหมือนกันนะ โบราณว่าไม่ลองไม่รู้ น้ำฝนนั่งอมยิ้มกับตัวเองขณะคิดหาเรื่องเล่นแก้เบื่อ

“คุณกัณฑ์ดูผอมไปหน่อย ทำงานหนักไปหรือเปล่าค่ะ” น้ำฝนหันมาคุยกับชายหนุ่มข้าง ๆ ที่ยังงง ไม่ทันตั้งตัว นึกแปลกใจที่อยู่ ๆ หญิงสาวก็หันมาคุยด้วยเสียงหวานจับใจหลังจากที่เป็นฝ่ายนั่งฟังนิ่ง ๆ มานาน

“ช่วงนี้งานที่ไร่คงยุ่งมากใช่มั้ยค่ะ เลยไม่ค่อยเห็นแวะมาเยี่ยมกันเท่าไหร่” หญิงสาวยังพูดไปเรื่อย ไม่สนใจคนอีกคู่ที่หันมาทางหล่อน

“มาบ่อย ๆ ก็กลัวโดนใครบางคนเตะเอานะครับ ยิ่งหมู่นี้ยิ่งดุมาก เหมือนหมาหวงก้างยังไงไม่รู้”

“เอ... คุณกัณฑ์คงเข้าใจผิดแล้วละค่ะ แถวนี้ไม่เห็นมีอะไรน่าหวงเลย ถ้าเป็นที่ไร่โน้นละก็ไม่แน่ ใช่มั้ยค่ะคุณกุสุมา” น้ำฝนนึกในใจ ปากพาไปอีกแล้วเรา แต่ก็ได้หาเรื่องเกี้ยวกุสุมาแทนเพื่อนหล่อนที่นั่งวางมาดไม่ยอมรุกอยู่ได้

“ไม่เห็นพี่กัณฑ์หวงนี่ค่ะ สุเองก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะเจอเนื้อคู่” กุสุมาหันไปยิ้มหวานให้กับพ่อเลี้ยงหนุ่มข้างกายที่ฝืนยิ้มให้ แต่ดันส่งสายตาดุ ๆ อย่างรู้ทันมายังน้ำฝน

“คงไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนี้หรอกค่ะ คนที่นี่ใจลอยไปหาคุณวันละหลายรอบ” น้ำฝนแกล้งทำเป็นไม่เห็นสายตาของคนตรงหน้า นายไม่ต้องมาขู่หรือคาดโทษฉันหรอก ยังไงฉันก็ไม่กลัว อุตสาห์หวังดีจะช่วยเป็นแม่สื่อให้

คราวนี้คิ้วเข้มของเอกศักดิ์ขมวดมุ่นเข้าหากัน พลางเอ่ยขัดขึ้นทันทีก่อนที่น้ำฝนจะแกล้งเขามากกว่านี้จนกุสุมาเข้าใจผิด

“น้ำฝนครับ คุณก็รู้ว่าใจผมอยู่กับคุณ ไม่เคยเผื่อใจไว้ให้ใครเลย”
คราวนี้หญิงสาวทั้งสองคนในที่นั้นถึงกับตกใจ กุสุมาไม่คิดว่าจะได้ยินความในใจของเอกศักดิ์ที่มีใจให้กับหญิงสาวอีกคนตรงหน้า ส่วนน้ำฝนเองก็สะดุ้งเกือบพลัดตกเก้าอี้ที่ได้ยินชายหนุ่มพูดแบบนั้นต่อหน้ากัณฑ์และกุสุมา

กัณฑ์ถึงกับเผลอหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้ากระอักกระอวนของน้ำฝนที่แดงเรื่อเพราะความกระดาก นึกชมเพื่อนตัวเองอยู่ในใจว่า มันแน่เหมือนกัน ปราบน้ำฝนเสียอยู่หมัดหมดฤทธิ์ไปเลย แต่เมื่อเหลือบเห็นน้องสาวตนเองที่หน้าถอดสีก็อดเห็นใจไม่ได้ แต่เรื่องแบบนี้บังคับใจกันไม่ได้

“ขอตัวไปช่วยป้าอุ่นเตรียมตั้งโต๊ะกลางวันก่อนนะคะ” น้ำฝนหาทางเลี่ยงออกจากวงสนทนาเพราะคราวนี้ถึงกับอึ้งไม่รู้จะพูดอะไรดี แต่เจ้านายหล่อนยังอุตสาห์ลุกตามมาด้วย มันอะไรกันนักกันหนาเนี่ย จะตามมาดุหล่อนหรือไง

“คุณเล่นอะไรของคุณ ที่พูดว่าผมใจลอยไปไร่โน้นวันละหลายรอบ” ชายหนุ่มกระซิบเสียงเขียว เมื่อขอตัวเดินตามหล่อนออกมา

“กินปูนร้อนท้องหรือไง ฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อนายเลยนะ ฉันหมายถึงตัวฉันเองต่างหากที่ใจลอยไปหาคุณกุสุมาวันละหลาย ๆ รอบ สวยขนาดนั้น ใครก็อดคิดถึงไม่ได้ นายว่ามั้ย” น้ำฝนยังทำหน้าตายไม่รู้ไม่ชี้ แก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ

“ถ้าคุณยังเป็นเด็กเล็ก ๆ อยู่นะ ผมจะจับมาตีก้นเสียให้เข็ด ทำไมถึงเกเรแบบนี้” เอกศักดิ์ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

“เสียใจ ฉันโตแล้ว และไม่ปล่อยให้นายตีง่าย ๆ หรอก โธ่เอ๋ย...ที่นายพูดเล่นยังแรงกว่าของฉันอีก พูดออกมาได้ไง”

“ผมไม่ได้พูดเล่น ผมหมายความตามที่บอกจริง ๆ”

ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้เอ่ยอะไรต่อ น้ำฝนรีบเอามืออุดหู เดินหนีเข้าไปในครัว เอกศักดิ์ได้แต่ขำพลางนึกในใจว่าคนอะไรไม่ยอมรับความจริง เห็นปากเก่งไปอย่างนั้นเอง พอเอาเข้าจริงก็อายเป็นเหมือนกัน

**************************************************************************

ไร่กุสุมายามบ่ายเต็มไปด้วยไออุ่นจากแสงแดดที่ทอสาดแสงไปทั่วหุบเขา กุหลาบกอใหญ่หลากสีสองข้างทางที่ทอดยาวไปสู่เรือนพักพากันออกดอกงดงาม ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ มาตามลม บริเวณสนามพราวไปด้วยดอกกาสะลองสีขาวที่ร่วงจากต้นมาประดับหญ้าสีเขียวสด เจ้าของไร่ชายหญิงเดินเคียงกันมาเรื่อย ๆ จากไร่ไม้หนาว เพื่อเข้าสู่ตัวบ้าน

“เสียใจมากหรือที่เห็นเขารักคนอื่น” เสียงพ่อเลี้ยงกัณฑ์เอ่ยถามน้องสาวอย่างเห็นใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ช่างพูดช่างจาและร่าเริงเหมือนปรกติ

“เสียใจค่ะ แต่สุถือว่าความรักบังคับกันไม่ได้ ถ้าเขาไม่รักเรา ต่อให้เอาพญาช้างสารมาฉุด เขาก็คงไม่รักเรา ในที่สุดย่อมดิ้นรนไปจนได้อยู่ดี อีกอย่างสุแอบหลงรักเขาข้างเดียวด้วย” สีหน้าที่อ่อนเซียวลงของกุสุมาทำให้กัณฑ์อดยกมือขึ้นลูบศีรษะน้องสาวตนเบา ๆ ไม่ได้อย่างปลอบใจ

“พี่ดีใจนะที่เราเข้าใจ เรื่องความรักมักไม่ค่อยมีเหตุผลหรอก” ชายหนุ่มพูดกับน้องสาวอย่างอ่อนโยน
“แต่สิ่งหนึ่งที่พี่ภูมิใจในตัวเราก็คือ น้องพี่ไม่เคยคิดร้ายใคร”

“ชมน้องสาวตัวเองมากไปหรือเปล่าค่ะพี่กัณฑ์ สุไม่ใช่นางฟ้าซะหน่อย” หญิงสาวเอียงคอยิ้มให้พี่ชายอย่างน่ารัก

“อย่างน้อยก็เป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ของพี่ละ” ชายหนุ่มดึงแก้มน้องสาวเล่นอย่างเอ็นดู พลางแวะเด็ดดอกกุหลาบสีเหลืองดอกโตที่ปลูกไว้ประดับข้างทางมอบให้กุสุมาเป็นรางวัล

“พี่กัณฑ์ไม่ต้องเป็นห่วงสุหรอกค่ะ สุยังเด็กกว่าพี่ พี่กัณฑ์ห่วงตัวเองเถอะ มัวทำแต่งานแล้วเมื่อไหร่จะเจอเนื้อคู่ละค่ะ” กุสุมาอมยิ้มขณะพูดเล่นกับพี่ชายตัวเอง

“พี่รออยู่เหมือนกันกับเรานะแหละ อาจเป็นเร็ววันนี้ก็ได้” กัณฑ์ตอบอย่างอารมณ์ดี “ความรักบางทีก็เล่นตลกกับคนเราเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะเจอก็กลับกระโจนเข้ามาเองดื้อ ๆ ทั้งที่บางคราวหาแทบตายก็ไม่เห็น”

“สุก็ว่าอย่างนั้นละค่ะ แต่ใครน้าจะมาเป็นพี่สะใภ้สุ ขอให้น่ารัก ๆ แบบสาวไร่โน้นนะคะ” กุสุมาล้อเลียนพี่ชายเพราะรู้ว่ากัณฑ์พึงใจในน้ำฝนเช่นเดียวกับพ่อเลี้ยงเอกศักดิ์

“นั่นนะสิ คิดไม่ถึงเลยว่าเอกศักดิ์มันจะเจอเนื้อคู่ก่อนพี่ คนที่เห็นทำตัวเป็นฤษีชีไพรบำเพ็ญเพียรตบะมาตลอด กลับมีทีท่าว่าจะได้แต่งงานก่อนซะนี่ เฮ้อ... เขาถึงว่าแข่งบุญแข่งวาสนาแข่งได้ แต่แข่งเรือแข่งพายนะแข่งกันไม่ได้”

“เอ้...ภาษิตโบราณเขาว่ากันไว้อย่างนี้หรือค่ะ ทำไมมันฟังทะแม่ง ๆ ยังไงชอบกล” กุสุมาอมยิ้มให้กับความทะเล้นของพี่ชาย นึกดีใจว่าถึงแม้ตนจะไม่สมหวังในความรัก แต่อย่างน้อยยังมีพี่ชายที่แสนดีคอยเป็นกำลังใจอยู่ทั้งคน ไม่ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นอย่างไร หล่อนขอศรัทธาในบาปบุญคุณโทษและคุณงามความดี มากกว่าที่จะคิดอาฆาตมาดร้ายใคร

Create Date : 27 พฤษภาคม 2549

Last Update : 27 พฤษภาคม 2549 19:05:59 น.

0 comments

Counter : 217 Pageviews.