Bloggang.com : ม่านน้ำฟ้า : เริ่มต้นแห่งความทรงจำ

เริ่มต้นแห่งความทรงจำ

"ยังเหมือนเดิมรึเปล่า....
รักของเรา...ยังเหมือนเดิมไหม
เห็นเงียบหาย..ข่าวคราว..คนไกล
คนทางนี้...เหงาใจ...เหลือเกิน
ระยะทาง...ไม่ใช่อุปสรรค
ไม่ได้ทำ...ให้ความรัก...ห่างเหิน
แต่กลัวใจ...เธอเหลือเกิน
กลัวความห่างไกล... จะพาเธอ...เดินจากไป"

เพราะจัง กลอนบทนี้เพราะจังเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงได้หลงไหลกับบทกลอนเศร้า ๆ จากที่คั่นหนังสือที่ฉันบังเอิญได้มา พร้อม ๆ กับหนังสือเล่มที่ฉันซื้อมาจากที่ร้านซีเอ็ดบุ๊คเซ็นเตอร์เมื่อช่วง 2 ปีที่แล้วนี้นัก
อาจเป็นเพราะฉันเองกำลังสับสนในความรู้สึกของตัวเองที่มีให้กับเค้าคนนั้นก็ได้ หรืออาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ของฉันกับเค้าที่ยังเหมือนย่ำอยู่กับที่ทั้งที่เวลาที่เรารู้จักกันมาก็ตั้ง 5 ปีเข้าไปแล้ว ก็ได้ เฮ้อ

จะไม่ให้บอกว่าความสัมพันธ์มันย่ำอยู่กับที่ได้ยังงัยกันล่ะ ก็เค้าคนนั้นยังไม่มีทีท่าที่ชัดเจนให้ฉันได้รู้แน่ ๆ สักทีนี่นาว่าสรุปแล้ว ฉันกับเค้า เราเป็นอะไรกัน

เพราะบางครั้งดูเค้าจะสนใจใยดีฉันถึงขนาดที่จับเสียงฉันตอนที่คุยโทรศัพท์กันได้ว่าฉันไม่สบาย แต่บางครั้งก็หายหน้าไปตั้งนานสองนาน จนฉันอดนึกไม่ได้ว่านี่ฉันยังมีความสำคัญกับเค้าอยู่รึเปล่านะ เค้ายังมีฉันอยู่ในใจบ้างรึเปล่า?

หลายครั้งที่เค้าปล่อยให้ฉันต้องทนอยู่กับความคิดถึงที่แสนจะทรมาน ความเหงาที่แสนโดดเดี่ยว จนอดนึกโทษฟ้าดินไม่ได้ว่า ทำไมถึงต้องขีดเส้นชะตาความรักของฉันไว้อย่างนี้ด้วยก็ไม่รู้
ย้อนไปเมื่อ 7 - 8 ปีที่แล้ว ถ้าฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยปิดของรัฐบาลได้ ถ้าฉันไม่ได้เรียนที่รั้วเขียวเหลืองแห่งนี้ และถ้าฉันได้พักอยู่หอในของสถาบัน ฉันคงไม่ได้รู้จักกับเค้า ผู้ชายคนที่มานั่งอยู่ในใจฉันตอนนี้.....

Create Date : 16 สิงหาคม 2550

Last Update : 19 ตุลาคม 2551 21:00:20 น.

1 comments

Counter : 316 Pageviews.

แวะมาเยี่ยมเยียนจ๊ะ ว่าแต่ว่า ใครหนอพ่อช่างปั้น แล้วจะรออ่านต่อนะ ลุ้นๆ

โดย: ฝน (joruno_jostar

) วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:12:09:49 น.