เรื่องป่วงๆ ที่อำเภอ

เรื่องมีอยู่ว่า...
บัตรประจำตัวประชาชนของเจ้าของบล็อกหมดอายุตั้งแต่เมื่อกลางปีที่แล้ว
แต่เพราะความขี้เกียจ...เราจึงผัดผ่อนตัวเองเรื่อยมา
(อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะเพราะจริงๆ แล้วมันผิดกฎหมายค่ะ)
เวลาไปอำเภอมันต้องไปรอนี่คะ...บางทีคนเยอะตั้งครึ่งค่อนวันก็ยังไม่เสร็จ
เลยใช้เอกสารอื่นที่มีแทนไปก่อนเรื่อยมา...

จนกระทั่งตัดสินใจซื้อรถนี่แหละค่ะ พนักงานขายก็จดรายการเอกสารที่ต้องเตรียมมาให้
ไอ้หยา! ลืมสนิทไปเลยค่ะว่าต้องใช้บัตรประจำตัวประชาชนด้วย
ทำยังไงดีล่ะทีนี้...ไม่ไปทำก็ไม่ได้เสียด้วย
วันนี้เลยตัดสินใจตื่นแต่เช้า...ไปทำให้มันเสร็จๆ ไปเสียที

พอดีว่าอำเภอที่อยู่ ( อำเภอสันทราย จ.เชียงใหม่ นะคะ ขอโฆษณาหน่อย)
เป็นอำเภอต้นแบบของการให้บริการแบบ One-Stop-Service ทำให้ค่อนข้างจะสะดวกหน่อย
ไปถึงก็กดบัตรคิวแล้วก็รอให้เจ้าหน้าที่เรียก
อ้อๆ ลืมเล่าไปค่ะว่าไปกับแม่...ของแม่เองก็หมดอายุมาสองปีกว่าแล้ว
แบบว่าแม่ลูกคู่นี้พอกัน

พอถึงคิวเราปุ๊บ...เราก็ยื่นเอกสารไปให้เจ้าหน้าที่
ปรากฏว่าของเรามีการเปลี่ยนที่อยู่ด้วย
คุณเจ้าหน้าที่ก็เลยให้เราไปถ่ายเอกสารสำเนาทะเบียนบ้านเพิ่ม...เราก็วิ่งไป
ทีนี้พอเรากลับมา...แม่ก็บอกเราว่า...
“เจ้าหน้าที่เขาบอกให้แม่ไปขอคัดสำเนาทะเบียนบ้านที่ช่อง1 ก่อนล่ะลูก”
เราก็ทำหน้างง ถามแม่กลับไปว่า...
“แล้วแม่ไม่ได้บอกเขาไปเหรอว่าลูกเอาสำเนาฯมาถ่ายเอกสาร”
“บอกสิลูก เขาบอกให้ไปคัดสำเนาก่อน”
คิดในใจว่า...คงมีความเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง...
ไปถึงก็เอาเอกสารกลับไปยื่น
(ข้อดีของการมีบัตรคิวก็งี้แหละ ไม่ต้องต่อคิวใหม่ให้เสียเวลา)
แล้วก็เลยต้องถามเรื่องสำเนาทะเบียนบ้านให้แม่อีกรอบ
...ปกติแม่ดิฉันก็ป่วง(พอๆ กันกับลูกสาว)อยู่แล้วล่ะค่ะ เพราะฉะนั้นต้องถามอีกทีเพื่อความมั่นใจ...
ปรากฏว่าคุณเจ้าหน้าที่คิดว่าแม่ลืมเอาสำเนาทะเบียนบ้านมาค่ะ
เพราะแม่เล่นบอกเค้าว่า... “ลูกสาวเอาไป” เฉยๆ ไม่ได้ขยายความว่า
ลูกสาวน่ะ ก็คนที่คุณเจ้าหน้าที่ใช้ให้ไปถ่ายเอกสารเมื่อกี้นี่แหละ
ก็จบไปแล้วเรื่องหนึ่ง


ทีนี้มาถึงเรื่องป่วงเรื่องที่ 2 ค่ะ

เพราะตอนเราถ่ายบัตรประชาชนรอบที่แล้วน่ะ เรายังเป็นลูกเป็ดอยู่เลยค่ะ
ประมาณว่า...ผิวคล้ำๆ ผมสั้นๆ สิวเพียบ หน้าตาขี้เหร่ดูไม่ได้เอาเสียเลย
พอคราวนี้ไปเป็นสาวแล้วนี่คะ...ก็รู้จักแต่งตัว สิวก็ไม่ค่อยมีแล้ว
แถมยังทำงานในร่มทั้งวัน โดนไฟนีออนมันกัด...ขาวจนจะเท่าผนังบ้านอยู่แล้ว
ที่สำคัญคือผมยาวเฟื้อยดูเป็นอีก look หนึ่งไปเลย แถมยังแต่งหน้าไปอีกต่างหาก
เรียกได้ว่า...พยายามสวยเพื่อการนี้โดยเฉพาะ...
ได้เรื่องล่ะสิคะ...

คุณเจ้าหน้าที่ก็มองบัตรประชนอันเดิมของเรา แล้วเปรียบเทียบหน้าตา
สักพักพี่ท่านก็ทำคิ้วขมวด
“ใช่คุณแน่เหรอ?”
...อ้าว! ถามแปลกๆ ซะแล้ว...
“ใช่สิคะ”
...ตัวจริงเสียงจริงล้านเปอร์เซ็นต์เลย...อันที่จริงไม่น่าถามนะนี่...
พี่ท่านก็มองบัตรใบเก่าสลับกับมองหน้าเราอีกหลายที
“ผมว่าไม่ใช่นะ” ไม่พูดเปล่า ยังจ้องเราด้วยสายตาคาดคั้นอีกตะหาก
คิดในใจว่า...แหม...หนูไม่ใช่สาวประเภทสองมาสมอ้างแบบที่เคยออกโทรทัศน์นะคะคุณพี่...
เห็นสีหน้าเคร่งๆ นั้นแล้วอยากตวัดค้อนใส่สักทีแต่ไม่กล้า...เดี๋ยวโดนตะเพิด...
“ใช่หนูจริงๆ นะพี่” ยืนยันซ้ำ
แต่เมื่อลงปักใจว่าไม่ใช่แล้วพี่ท่านก็ยังทำสีหน้าไม่แน่ใจสุดชีวิตอยู่นั่นเอง
...ทำไงดีล่ะ...
พอดีนึกขึ้นได้ว่าพกพาสปอร์ตมาด้วย เมื่อกี้ฝากแม่ไว้
“พี่ๆ หนูมีพาสปอร์ตนะคะ ยังไม่หมดอายุด้วย”
ว่าแล้วก็หันไปขอพาสปอร์ตจากแม่มายื่นให้
...โชคดีนะเนี่ยว่าตอนไปถ่ายพาสปอร์ตผมยาวขึ้นกว่าเดิม
หน้าตาก็ดูคล้ายเราในตอนนี้มากกว่า...
คุณเจ้าหน้าที่ก็รับไปเปิดดู...พินิจพิจารณาสักพัก ท่าทีระแวงสงสัยเริ่มคลายลง
เราก็เลยเสริม “พอดีหนูจัดฟันด้วยนะค่ะ”
ดูเหมือนว่าพี่ท่านจะถึงบางอ้อตอนนั้นเอง พยักหน้าหงึกหงักส่งพาสปอร์ตคืนให้เรา
“ขอโทษนะครับ” ทีนี้ล่ะพูดเสียงนุ่มเชียว

แหมนะ...กว่าจะเชื่อ...ทำเอาคนที่รอคิวอยู่ข้างหลังมองแล้วมองอีก
...ถ้าเกิดดิฉันไม่ได้พกพาสปอร์ตมาด้วย สงสัยจะไม่ยอมให้ทำใช่ไหมนี่...
สุดท้ายก็ไปถ่ายรูป...จ่ายเงิน 30 บาท
(ค่าปรับ 20 บาท + ค่าคำร้อง 5 บาท + ค่าซอง 5 บาท)
เสร็จสรรพแล้วก็ได้บัตรประชาชนหน้าตาไฉไลกว่าเก่ามาไว้ในครอบครอง


ปล. จริงๆ แล้วที่อยากเล่านี่ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ
คุณเจ้าหน้าที่เค้าหน้าตาดีใช้ได้เลยนะคะ
ไม่ถึงกับหล่อตามสเป็คเจ้าของบล็อก
แต่มาดขรึมๆ ของพี่ท่านนี่กินขาดจริงๆ
ให้อิมเมจแบบ “ข้าราชการเต็มขั้น” ขนานแท้
น่าเอาไปเขียนเป็นพระเอกนิยายชะมัด
นี่ถ้าคนซักเป็นตาลุงท่าทางเฉิ่มเฉื่อยล่ะก็...
ไม่แน่นะคะ...งานนี้อาจมีวีนก็ได้...ใครจะรู้...

Create Date : 04 สิงหาคม 2551		7 comments
Last Update : 5 สิงหาคม 2551 0:20:53 น.
Counter : 856 Pageviews.
Share Tweet