ธามาดากลับมาแล้วครับ สวัสดีทุกๆคนครับ ธามาดาห่างหายจากบ้านหลังนี้ไปนานด้วยภารกิจศึกษาต่อและเรื่องสุขภาพที่ทำให้ต้องห่างจากงานเขียนและการดูแลบล็อกไปสักระยะหนึ่ง ขณะนี้ธามาดากลับมาเฝ้าบ้านและลงมือเขียนหนังสือเต็มตัวแล้วครับ คาดว่าเร็วๆนี้คงมีเรื่องสนุกๆมาให้ได้อ่านกันมากมายแน่นอน พูดถึงหน้าตาของบล็อก หลายๆคนคงจะเห็นหน้าตาของบล็อกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยกันบ้าง ธามาดาใช้เวลาช่วงแรกที่กลับมาเขียนหนังสือออกแบบบล็อกไปด้วยเพื่อปรับปรุงครั้งใหญ่ อยากให้เป็นเว็บที่ดูกะทัดรัดขึ้นและอ่านง่ายสบายตาขึ้นครับ ทุกท่านยังอ่านข่าวคราวความคืบหน้าของบล็อกนี้ได้เรื่อยๆเช่นเดิม ช่วงนี้ธามาดาพบกับความเปลี่ยนแปลงในชีวิตค่อนข้างมาก ทั้งเรียนจบ ย้ายสำนักงาน ย้ายบ้าน แม้แต่บล็อกนี้ก็ปรับปรุง ทำเอามึนๆไปกับบางช่วงของชีวิตเช่นกัน แต่ทุกอย่างคงจะเข้าที่เรียบร้อยในเร็ววันครับ ขอบคุณเพื่อนๆในวงการหลายคนที่ถามถึง ต่อจากนี้ไปธามาดาจะประจำอยู่ที่นี่อย่างสม่ำเสมอครับ ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งครับ ธามาดา ๖ มิถุนายน ๒๕๕๐ กรุงเทพฯ ปล. แวะเยี่ยมห้องต่างๆของธามาดาได้โดยคลิกลิงก์ด้านซ้ายนะครับ   Create Date : 06 มิถุนายน 2550 19 comments Last Update : 6 มิถุนายน 2550 11:17:39 น. Counter : 955 Pageviews. Share Tweet

พึ่งเข้าไปอ่านประวัติ ถึงได้รู้ว่า คุณธามาดาเคยรางวัลเรื่องสั้นเพื่อสิ่งแวดล้อมขององค์การสหประชาชาติ (2539-2540) เราก็ได้อ่ะ แต่เป็นของปี 2538 คลาดกันไปหนึ่งปี ไม่งั้นได้รู้จักกันแล้วนะเนี่ย เอ๋...หรือว่าจริง ๆ แล้วเราเคยรู้จักกันมาก่อน อุอุอุ   โดย: ตอกะจอ 6 มิถุนายน 2550 19:23:16 น.

แวะมาก็เจอพี่กลับมาเลยเหรอคะ เย้ๆ ยินดีที่ได้รู้จัก... ชะเอ๊ย... ยินดีที่จะได้อ่านบล๊อกอีกนะคะ @^____________^@   โดย: P_JUNG_PIGLET 6 มิถุนายน 2550 19:33:00 น.

คุณ ตอกะจอ - ยินดีที่ได้เจอมิตรน้ำหมึกสำนักเดียวกันครับ สงสัยมีทติ้งคราวหน้าต้องนัดเจอกันหน่อยแล้วจะได้รู้ว่าเคยเจอกันมาก่อนจริงรึเปล่า หนูพีจัง - หายไปนานเชียวละ แล้วจะแวะไปเยี่ยมบล็อกบ่อยๆนะ :)   โดย: ธามาดา IP: 203.146.150.130 8 มิถุนายน 2550 12:37:32 น.

หวัดดีค่ะ ห่างหายกันไปนานเลยนะคะ ดีใจที่กลับมาแล้วอ่ะค่ะ จาได้เข้ามาเยี่ยมบ่อยๆ   โดย: ไกลนั้น 9 มิถุนายน 2550 11:33:34 น.

น้องโณ - ดีใจที่เข้ามาเยี่ยมเช่นกันจ้า ตอนนี้กำลังนึกหาเรื่องอัพบล็อกอยู่ เอาอะไรดีน้า :)   โดย: ธามาดา IP: 203.146.150.130 14 มิถุนายน 2550 12:45:34 น.

รอข่าวและคอยติดตามผลงานค่ะ..   โดย: ก้อนหินริมทาง 16 มิถุนายน 2550 0:15:59 น.

คุณก้อนหินริมทาง - ขอบคุณมากๆที่คิดถึงกันและเข้ามาเยี่ยมนะครับ ^_^   โดย: ธามาดา IP: 203.146.150.130 18 มิถุนายน 2550 17:28:16 น.

ฉันต้องตื่นขึ้นมาและต้องเจอกับเรื่องเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันต้องขึ้นรถเมล์ที่มีแต่ผู้คนเต็มไปหมด บนท้องถนนก็อัดแน่นไปด้วยรถรา ผู้คนที่ต่างก็มีจุดมุ่งหมายของตัวเอง ทุกคนที่ตั้งหน้าตั้งตาแข่งขันกันเวลาที่ไม่มีวี่แววว่าจะหยุดให้คนอย่างเรา ๆ ได้หยุดพักเลยแม้แต่วินาทีเดียว เวลาก็เดิน ฉันก็ต้องเดิน เดินแข่งกับวันเวลา และที่ยากที่สุดก็คืนฉันต้องแข่งกับตัวเอง เพราะทุก ๆ เช้า ฉันต้องแข่งกับความอ่อนเพลียของร่างกาย เพราะโหมงานหนักมาทั้งวัน และทื่ยิ่งกว่านั้นฉันต้องนั่งรถเมล์ครั้งละนาน ๆ เป็น ชั่วโมง 2 ชั่วโมง จนตอนเช้าฉันเมื่อยหลัง เมื่อยเข่า จนไม่อยากจะตื่น เฮ่อ.....ทำไมต้องดิ้นรนมากมาย ชวิตของฉันมันก็เหมือนกับติดอยู่กับวังวน ของธรรมชาติที่เป็แรงผลักดันให้ฉันต้องทำ ทำ และก็ทำ เป็นสิ่งที่ต้องทน ต้องทน และก็ต้องทน อยู่อย่างนี้ และอาจจะตลอดไป.......   โดย: คนห่างฝัน IP: 202.28.179.3 22 มิถุนายน 2550 13:21:12 น.

"พึ่งเข้าไปอ่านประวัติ ถึงได้รู้ว่า คุณธามาดาเคยรางวัลเรื่องสั้นเพื่อสิ่งแวดล้อมขององค์การสหประชาชาติ (2539-2540)" งั้น จขบ. ก็รุ่นเดียวกับอิ๊ชั้นล่ะสิคะ อิอิ สบายดีไม๊ คิดถึงจ้า   โดย: Im onair IP: 203.146.63.185 24 มิถุนายน 2550 15:21:28 น.

คุณคนห่างฝัน – ในฐานะคนเขียนเรื่องความสุขอยู่ที่ใด ผมเองก็อยากบอกว่าแท้จริงแล้วชีวิตของผมก็ไม่ได้ต่างจากคุณคนห่างฝันหรอกครับ ผมเป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆคนหนึ่ง ตื่นขึ้นมาแต่เช้าและอาลัยอาวรณ์เตียงนอนอยู่เสมอ จากนั้นก็รีบเร่งกับอาหารเช้าและการเดินทางไปทำงานให้ทันแปดโมงเช้า นั่งก้มหน้าอยู่กับคอมพิวเตอร์บนตึกกระจกจนหกโมงเย็นแล้วหอบสังขารอ่อนล้ากลับบ้านด้วยการซ้อนมอเตอร์ไซค์และกินอาหารเย็นแบบสำเร็จรูป นี่คือโลกแห่งความเป็นจริงของมนุษย์งานทุกคนครับ เมื่อใดก็ตามที่คุณตกลงใจจะเป็นหนุ่มสาวออฟฟิศแล้ววงเวียนชีวิตแบบนี้ก็จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณกับผมเช่นกัน ดูเหมือนชีวิตในโลกแห่งความจริงดูน่าหดหู่ น่าหนีไปให้พ้นๆใช่ไหมครับ ผมก็เหมือนกับมนุษย์เงินเดือนจำนวนมากที่พยายามแก้ไขความรู้สึกแย่ๆของชีวิตมนุษย์งานนี้ให้รู้สึกดีมากขึ้น คนเราเกิดมาบนโลกไม่กี่สิบปีหรอกครับ แถมแป๊บเดียววันเกิดเราก็วนกลับมาอีกรอบแล้ว ถ้าเรามีชีวิตอยู่ด้วยการจำยอมและเป็นฝ่ายถูกความซึมเศร้าเหล่านี้กระทำแล้วละก็เราก็จะไม่มีความสุขตลอดไป ผมลองใช้วิธีเพิ่มความสุขความรื่นรมย์ให้กับชีวิตบ้างพอสมควร อย่างน้อยก็เพื่อไม่ให้โลกแห่งความจริงนี้แห้งแล้งไปนัก เช่น - เวลาทำงานพยายามใส่ลูกเล่นและความสนุกสนานลงไปด้วย จะเป็นอีเมล์ที่ออกจากแผนกก็ดี ข้อความประชาสัมพันธ์ก็ดี การพูดโทรศัพท์ก็ดี จะใส่มุกตลกหรือตกแต่งให้มีความสวยงามน่าสนใจก็ได้เท่าที่ขอบเขตของหน่วยงานเรารับได้ด้วย โชคดีที่ผมอยู่ฝ่ายฝึกอบรมจึงทำให้สื่อสารเรื่องราวสนุกๆให้พนักงานได้มาก - หางานอดิเรกที่ชอบทำหลังเวลาทำงาน งานอดิเรกไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเรายิ่งเหนื่อยลงไป ไม่เลย เพราะงานอดิเรกเป็นสิ่งที่เราทำเอาเพลิน ไม่ได้ทำเอาเงินหรือเอาใจใคร อีกอย่างงานอดิเรกวันไหนอยากทำก็ทำได้ ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำก็ได้ แล้วแต่เราจริงๆ ผมโชคดี (อีกแล้ว) ที่มีการเขียนหนังสือเป็นงานอดิเรก ได้ทำในสิ่งที่รัก ทำในสิ่งที่ท้าทายไม่ซ้ำซาก ทำแล้วมีความสุข หลายๆคนก็อาจมีงานอดิเรกอื่นๆ เช่น งานถักเสื้อไหมพรม งานปักครอตติส อ่านนิยายเรื่องโปรด ดูแลต้นไม้ ฯลฯ เวลาทำงานเราก็นึกถึงและอยากกลับไปทำงานอดิเรกไวๆ ชีวิตที่มีเป้าหมายแม้เพียงเล็กๆน้อยๆก็จะเกิดการตั้งตาคอยและมีความสุขกว่าการทำงานไปวันๆครับ - หาโอกาสเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เสน่ห์ของชีวิตอยู่ที่การเปลี่ยนบรรยากาศนี่แหละครับ คนที่อยู่ริมทะเลมาตั้งแต่เกิดเห็นทะเลก็คงไม่ตื่นเต้นตื่นตาเท่ากับคนที่อยู่ไกลทะเล ส่วนคนที่อยู่บนเขาเห็นทะเลหมอกก็คงไม่ร้องโอ้โฮอย่างคนในเมืองที่ไม่ค่อยได้เห็น การที่เราได้เปลี่ยนบรรยากาศไปเห็นในสิ่งใหม่ๆ รู้สึกอะไรใหม่ๆ ผมว่าวินาทีนั้นแหละที่เราอยู่ใกล้กับตัวของเราเองมากที่สุดแล้วครับ ในฐานะคนทำงานในเมืองหมอกควันอย่างพวกเรา อย่าลืมให้รางวัลตัวเองเป็นระยะด้วยการเดินทางท่องเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะครับ จะไปคนเดียวหรือหมู่คณะก็ตามแต่ คำว่าชาร์จแบตเตอรี่นี่มีจริงนะครับ บางครั้งแม้แต่ทริปง่ายๆแค่ไปบางแสนหรือตลาดน้ำหากมันมีอะไรพิเศษสักอย่างที่เราได้ไปพบ ทริปนั้นก็สามารถเป็นทริปแห่งความทรงจำที่นึกถึงเมื่อใดก็อิ่มใจเมื่อนั้นเสมอ จากนั้นเราก็กลับสู่โลกของความเป็นจริงและรอคอยโอกาสพิเศษที่ครั้งต่อๆไปอย่างมีจุดหมายครับ ชวนคุยมาเสียนานเลย หวังว่าไอเดียที่แบ่งปันกันนี้คงพอจะช่วยให้คุณคนห่างฝันเข้าใกล้ความฝันมากขึ้นและมีความสุขมากขึ้นนะครับ หากโลกรอบข้างไม่มีความสุข เราก็สร้างมันขึ้นมาเองก็ได้ครับ นพ – สบายดีครับผมคุณเพื่อนรัก สุพรรณช่วงนี้อากาศเป็นไงบ้าง ไม่ได้ไปนานแล้วนะ คิดถึงความสงบเงียบที่นั่นจัง นึกถึงตอนพวกเราเข้าค่ายยมฑูต เอ๊ย....ยุวฑูตกันนะ นี่ครบสิบปีแล้วเหรอ ไม่อยากเชื่อเลย เวลามันผ่านไปขนาดนี้เลยเหรอ (คนแก่คุยกัน อิอิ)   โดย: ธามาดา 26 มิถุนายน 2550 10:51:43 น.

ขอบคุณ.... สำหรับทางเลือกที่คุณธามาดาหยิบยื่นให้กับฉัน ใช่...ใช่อย่างที่คุณบอก บอกว่าการรอคอยมันเป็นเป้าหมายอย่างหนึ่งของชีวิต เป้าหมายแห่งความสุขที่ฉันคิดว่ามันจะรอฉันอยู่ที่ตรงนั้นจริง ๆ ฉันก็ได้แต่หวังว่าความสุขสงบที่ฉันรอคอยคงจะพร้อมที่จะโอบกอดฉันไว้ในอ้อมแขน เพียงพอให้ฉันได้ซึมซับความหอมรัญจวนของกลิ่นอายแห่งความสมหวัง พอให้ฉันได้พักพิงแม้เพียงซักพัก เพื่อที่จะช่วยต่อเติมความแห้งแล้งเหี่ยวเฉาในจิตใจของฉันได้กลับมาผลิใบเพื่อพร้อมที่จะกลับมาเผชิญกลับโลกของฉัน โลกที่ฉันคิดว่ามันช่างแห้งแล้งหนักหนาสำหรับฉัน ความสุขเพียงเล็กน้อยที่ฉันรอคอยคงจะช่วยพยุงให้ฉันได้ยืนอยู่ได้ ณ โลกของฉัน อย่างที่คุณบอกว่า แม้มันจะเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ฉันก็จะตั้งตาคอย รอวันที่คุณบอก ขอบคุณ......   โดย: คนห่างฝัน IP: 202.28.179.3 26 มิถุนายน 2550 12:58:38 น.

ได้มีโอกาสมาเยี่ยมเยือนคุณทามาดา รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากค่ะ ตอนนี้ดิฉันกำลังรวบรวมข้อมูลทำงานวิจัยทางภาษาไทยอยู่ และก็เลือกศึกษากลวิธีการเขียนเรื่องสั้นของคุณค่ะ (ซึ่งมีจุดเริ่มต้นความสนใจจากผลงานที่ตีพิมพ์ในขายหัวเราะ) ขอบคุณสำหรับแนวคิดดีๆ สำหรับการวิจัยในครั้งนี้ค่ะ...   โดย: เกินกว่ารัก IP: 58.137.48.4 4 กรกฎาคม 2550 18:53:51 น.

คุณคนห่างฝัน - การรอคอยหรือการมุ่งมั่นทำบางอย่างเพื่อให้ถึงจุดหมายบางครั้งก็มีความสุขยิ่งกว่าการไปถึงจุดหมายแล้วเสียอีกนะครับ คุณเกินกว่ารัก - ขอบคุณที่สนใจงานเขียนของธามาดานะครับ หากมีข้อมูลอะไรที่ต้องการเพิ่มเติมก็ยินดีนะครับ   โดย: ธามาดา IP: 203.146.150.130 5 กรกฎาคม 2550 8:53:53 น.

มาเยี่ยมมาเยือนอีกครั้งค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อมูลในบล๊อกนี้ ที่ช่วยให้ภูมิหลังของงานวิจัยดำเนินไปได้ด้วยดีค่ะ หากติดขัดในขั้นตอนอื่นๆ ซึ่งเบื้องต้นได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว ลงท้ายก็คงจะต้องมารบกวนคุณธามาดาอีกหลายครั้งพอดูเลยค่ะ   โดย: เกินกว่ารัก IP: 202.28.21.4 7 กรกฎาคม 2550 12:02:49 น.

แอบมาดูจ้า หวังว่าจะสบายดี นะ   โดย: เปียร์รุส 9 กรกฎาคม 2550 16:19:30 น.

เหงาจังเวิ้งว้างบอกไม่ถูกว่าทําไมแต่ใจมันนิ่งๆเบื่อๆอยากโลดแล่นไปไกลๆสุดขอบฟ้า...แต่ว่าได้แต่คิค.เห้อ..แวะมาระบายๆไม่ว่าคนเหงาๆคนนี้นะคะ..บายค่ะ   โดย: ปรางค่ะ IP: 124.120.37.48 12 กรกฎาคม 2550 19:43:06 น.

ใครที่คิดว่า คนอื่นโง่ แต่ฉันคิดว่า คน ๆ นั้นโงกว่า................ ใครที่คิดว่า ตัวเองเก่ง แต่ฉันคิดว่าคน ๆ นั้นกลับคิดโง่ ๆ ................ ใครที่คิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่นเค้า แต่ฉันกลับคิดว่า คน ๆ นั้นยังดีไม่พอ ................ใครที่คิดว่าตัวเองต่ำต้อย แต่ฉันกลับคิดว่า ความคิดนั้นแหล่ะทำให้เราต่ำต้อยกว่า............. ใครที่คิดว่าตัวเองสูง แต่ฉันกลับคิดว่า เค้ามีความคิดที่ต่ำกว่า............ใครคิดว่าดินต่ำ แต่ฉันคิดว่าจิตใจคนต่ำกว่า............. ใครที่คิดว่าดินสกปก แต่ฉันคิดว่า จิตใจคนสกปกกว่า   โดย: ใครหนอ IP: 202.28.179.3 16 กรกฎาคม 2550 12:42:30 น.

คุณเกินกว่ารัก - ขอให้ประสบความสำเร็จในการศึกษาโดยราบรื่นนะครับ เจ๊นัท - สบายดีครับกระผม เวลาพักผ่อนน้อยหน่อยแต่ยังโอเคครับ :) คุณปราง - มีเพื่อนของผมคนหนึ่งเคยบอกว่า ถ้าอยากไปล้วแค่อยากไปจะไม่ได้ไป ต้องไปครับ.... คุณใครหนอ - ยกตัวอย่างคนที่เป็นแง่ไม่ดีมาหลายรายการแล้ว ผมอยากให้คุณใครหนอลองนึกและยกตัวอย่างคนที่น่ารักในความคิดของคุณใครหนอบ้างดูสิครับ เชื่อเถอะครับ แค่คิดและพิมพ์ไปเราอาจจะยิ้มไปกับมันด้วยก็ได้ ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันนะครับ   โดย: ธามาดา IP: 203.146.150.130 17 กรกฎาคม 2550 16:56:14 น.

หายเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ sarunyoo_19@hotmail.com   โดย: ข้าวตอก IP: 125.24.107.32 9 พฤศจิกายน 2550 18:30:00 น.