หนึ่งในสี่ของเด็กออสเตรเลียอยู่ในภาวะน้ำหนักเกิน

เกือบหนึ่งในสี่ของเด็กออสเตรเลียอยู่ในภาวะน้ำหนักเกินหรือเป็นโลกอ้วน
มาตรการป้องกันที่มีประสิทธภาพมากที่สุดในสงครามอาหารขยะบนเกาะออสเตรเลีย
โดย Adele Horin
Highlight
“ออสเตรเลียเป็นประเทศที่ดีที่สุดที่จะทดสอบใช้มาตรการยับยั้งการโฆษณาอาหารขยะในรายการโทรทัศน์เพื่อปรับพฤต
กรรมการบริโภคและอัตราภาวะโรคอ้วนในเด็ก ทั้งนี้เพราะด้วยความที่มีสภาพภูมิประเทศที่เป็นเกาะ เด็กๆจะไม่สามารถ
เห็นโฆษณาจากประเทศเพื่อนบ้าน อย่างประเทศต่างๆในยุโรบหรืออเมริกาเหนือ่ได้”
การที่ทวีบของเราเป็นเกาะมีคุณประโยชน์หลายประการ ประการแรกคือ มันง่ายกว่าที่จะ “ตัดสิน” ว่าใครจะสามารถเข้ามายังประเทศนี้
ได้บ้าง ตามคำกล่าวที่ที่ฉาวโฉ่ของ John Howard ซึ่ง Kavin Rudd มีโอกาสที่จะใช้ประโยชน์จากสภาพภูมิประเทศของเราด้วยเหตุผลที่
ใจกว้างกว่านั้นอีก
สภาพภูมิประเทศของออสเตรเลียที่เป็นเกาะนั้นถูกนำไปใช้ราวกับห้องทดลองทางสังคมในสงครามต่อสู้กับความอ้วน อาวุธที่ยังเป็นที่
กังขาที่สุดในสงครามนี้คือมาตรการห้ามไม่ให้มีการโฆษณาอาหารขยะในโทรทัศน์ให้แก่เด็ก
ในขณะที่มีการลองใช้มาตรการนี้ในประเทศสวีเดนและคิวเบค เด็กๆก็ยังสามารถดูโปรแกรมทางทีวี รวมถึงโฆษณาอาหารขยะต่างๆ
เหล่านี้จากรายการโทรทัศน์ของประเทศเพื่อนบ้าน ไม่น่าแปลกใจเลยที่มาตรการนี้ก่อให้เกิดผลเพียงเล็กน้อยต่อการเพิ่มน้ำหนักในเด็ก
การทำการทดลองแบบควบคุมที่เชื่อมโยงระหว่างโฆษณาทางทีวีและภาวะโรคอ้วนในเด็กถือเป็นเรื่องยากในทวีปยุโรปและอเมริกาเหนือ
ทำให้อุตสาหกรรมอาหารขยะต่างพากันเรียกมันว่าหลักฐาน “ที่เชื่อถือได้ยาก”
ในประเทศออสเตรเลีย โลกของโทรทัศน์ยังไม่ได้เข้ามามีอิทธิพลมากนัก ถ้ารัฐบาลเลือกที่จะใช้มาตรการห้ามไม่ให้มีการโฆษณาอาหาร
ขยะทางโทรทัศน์ มันก็เป็นเรื่องยากที่เด็กๆจะหาทางเลี่ยงได้ การผ่านสื่อทางโฆษณาอาหารขยะ ซึ่งปัจจุบันถือว่ามากที่สุดในโลก จะลด
น้อยลง และอาจเป็นไปได้ที่จะติดตามผลว่าพวกเขาจะปฏิเสธที่จะเดินตามแนวโน้มของโลกและผอมลงได้หรือไม่ ในประเทศ
ออสเตรเลีย เกือบหนึ่งในสี่ของเด็กอยู่ในภาวะน้ำหนักเกินหรือเป็นโลกอ้วน มาตรการที่ยิ่งไปกว่านั้นคือการหาวิธีการหลีกเลี่ยงโรคหลอด
เลือดอุดตัน ความดัน หรือปัญหาสุขภาพ เช่นเดียวกับเด็กที่มีน้ำหนักเกินเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีน้ำหนักเกิน
ประเทศออสเตรเลีย ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่รู้จักกันดีในนามของ “ห้องทดลองทางสังคมของโลก” เป็นหนึ่งในประเทศต้นๆที่มีการเริ่มใช้ระบบ
บำนาญผู้สูงอายุสากล แรงงานขั้นต่ำและผลประโยชน์ผู้ว่างงาน และครั้งนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีที่จะเริ่มวาระการทดลองเรื่องภาวะโรคอ้วน
ในเด็ก
ข้อเสนอที่จำเป็นต้องได้รับการทดสอบคือ การลดอัตราการดูสื่อโฆษณาอาหารขยะจะสามารถเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคได้หรือไม่ สิ่ง
ที่เราจำเป็นไม่มีอะไรน้อยไปกว่าการต่อต้านการเปลี่ยนแปลง อุตสาหกรรมอาหารขยะได้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการบริโภคของเด็กอย่าง
สิ้นเชิง แทนที่เครื่องดื่มน้ำอัดลม มันผรั่งทอด ขนมโรลส์ ขนมซีเรียลแท่ง อาหารจานด่วน ซีเรียลเคลือบน้ำตาล ซึ่งเคยเป็นอาหารตาม
โอกาสได้กลายเป็นอาหารประจำวัน โดยเฉพาะในกลุ่มประชากรที่อยู่ในสภาพสังคม-เศรษฐกิจล่างที่ปัญหาเรื่องน้ำหนักตัวดูจะยิ่งแย่
กว่า การโฆษณาสาธารณะได้เปลี่ยนอาหารขยะให้กลายเป็นกิจวัตร
การรณรงค์แบบให้การศึกษาใช้ได้ผลดี ในกรณีของยาสูบ เพราะสามารถทำให้ชนชั้นกลางสามารถหยุดสูบบุหรีได้เป็นจำนวนมาก แต่
กฏหมายต่างหากที่เป็นตัวทำให้อัตราสูบบุหรีต่ำลงจนถึงจุดที่ทำให้ออสเตรเลียจัดอยู่ในกลุ่มประเทศที่มีอัตราการสูบบุหรี่ที่น้อยที่สุดใน
โลก และก็ต้องใช้กฎหมายรัฐเพื่อกำหนดให้มีนโยบายโรงอาหารสุขภาพในโรงเรียนหลังจากที่นักโภชนาการ Rosemary Stanton ใช้เวลา
ถึงสามทศวรรษในการพยายามโน้มน้าวอย่างไร้ผลให้โรงเรียนทำการเปลี่ยนแปลง
จากการศึกษาจากการต่อสู้ David vs Goliath การศึกษาไม่สามารถต่อสู้กับเงินจำนวนมหาศาลที่ทุ่มให้กับโฆษณาสาธารณะของ
อุตสาหกรรมอาหารขยะได้ ไม่มีรัฐบาลไหนที่จะอัดฉีดเงินหลายสิบล้านเพื่อส่งเสริมผลไม้และผักแทนที่แฮมเบอเกอร์
เสียงตอบรับคือการลดระดับการโฆษณาอาหารขยะในเด็ก และนั่นไม่ได้หมายถึงแค่เพียงชั่วโมงโทรทัศน์ของเด็กที่จัดไว้อย่างเป็น
ทางการในช่วงตอนเช้ากับหลังโรงเรียนเลิกเท่านั้น จากสำนักงานการสื่อสารและสื่อสาธารณะแห่งประเทศออสเตรเลีย (Australia
Communications and Media Authority) ซึ่งเป็นผู้ควบคุมการถ่ายทอดสื่อต่างๆ จำนวนเฉลี่ยของเด็กที่ดูโทรทัศน์ที่อายุต่ำกว่า 12 ปี
เพิ่มจาก 80,000 ระว่าง 16.00- 15.00 น โมงเย็น เป็น 500,000 คนระหว่าง 19.00 – 20.00 น
การรวมตัวกันของอุตสหกรรมอาหารขยะ ของสะดวกซื้อ และรายการโทรทัศน์ เป็นสิ่งที่น่าหวั่นเกรง เพราะมันเอาชนะอำนาจรัฐที่มีผ่าน
บทบัญญัติมาตรฐานรายการโทรทัศน์ในเด็ก (Children’s Television Standards) ซึ่งมีผลเพียงน้อยนิดต่อกฏหมายควบคุมโฆษณา
ตลอดเวลาที่ผ่านมา รัฐบาลไม่ได้แสดงแนวโน้มที่จะต่อกรกับอุตสาหกรรมใหญ่ซึ่งเป็นยักษ์ Goliath และปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้
ควบคุมกฏ Bob Brown ผู้นำของพรรคอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม (Greens) ได้แนะนำบทบัญญัติสมาชิกเอกชนในการใช้มาตรการเพื่อยับยั้ง
การโฆษณาอาหารขยะในช่วงที่เป็นชั่วโมงการดูทีวีของเด็ก คณะกรรมการสภาสูงกำลังรอฟังผลของบทบัญญัตินี้อยู่
รัฐบาลไม่สามารถเพิกเฉยต่อเหตุการณ์ครั้งนี้ได้อย่างเสียทีเดียว ย้อนกลับไปครั้งที่ Rudd ได้รับฉายาว่าหัวหน้าข้าราชการ (Chief
Bureaucrat) เนื่องจากความชื่นชอบของเขาในการทบทวนและการปรึกษาหารือ รัฐบาลได้จัดตั้งหน่วยงานป้องกันสุขภาพแห่งชาติ (The
National Preventive Health Task Force). หน่วยงานซึ่งประกอบไปด้วยผู้เชี่ยวชาญทางด้านสุขภาพ งานของเขาคือการเตรียม
ยุทธศาสตร์ในการป้องการโรคเรื้อรัง ไม่นานมานี้เขาได้ตีพิมพ์บทความการหารือเกี่ยวกับภาวะโรคอ้วน และยังขอให้มีการทบทวน
“มาตรการยับยั้งการโฆษณาอาหารที่มีคุณประโยชน์ทางโภชนาการต่ำแต่พลังงานสูงทางโทรทัศน์ด้วย ระหว่าง 6.00 – 21.00 น รวมทั้ง
ลดและเลิกการโฆษณาในสื่อสิ่งพิมพ์ เช่น สิ่งพิมพ์ อินเตอร์เนต วิทยุ ในห้างร้านและผ่านโทรศัพท์มือถือ
รายงานชิ้นสุดท้ายจะออกมาในมิถุนายน และถ้าผลสรุปออกมาเหมือนเดิม มันคงเป็นสิ่งที่ขี้ขลาดหาก Rudd จะเพิกเฉย ไม่มีใคร
แนะนำว่ามาตรการการยับยั้งโฆษณาเพียงพอแล้ว แต่ก็เป็นสิ่งที่ยากที่จะเห็นว่าการต่อต้านการเปลี่ยนแปลงจะเป็นผลสำเร็จได้หากไม่มี
มาตรการดังกล่าว ผู้ปกครองกว่า 80% แสดงเสียงสนับสนุนมาตรการนี้อย่างพร้อมเพียง พวกเขาต่างเหนื่อยที่จะต่อสู้กับวัฒนธรรม
อาหารขยะเพียงลำพัง
การโฆษณาทางโทรทัศน์เป็นสิ่งที่มีพลัง ไม่เช่นนั้นธุรกิจต่างๆคงละเลยมันไป แต่ถ้าหลักการง่ายๆและข้อตกลงร่วมจากผู้ช่วยชาญด้าน
สุขภาพไม่ใช่หลักฐานที่เพียงพอแล้ว ก็ให้แกาะซึ่งเป็นบ้านของเราเป็นแหล่งทดลองที่จะทดสอบประสิทธิภาพของมาตรการนี้ เพราะมัน
อาจจะเป็นที่หนึ่งที่ประสบความสำเร็จก็ได้
แหล่งที่มา: หนังสือพิมพ์ Sydney Morning Harold

Create Date : 25 มิถุนายน 2553 Last Update : 27 มิถุนายน 2553 17:22:45 น. Counter : 400 Pageviews.		0 comments
Share Tweet