Coming of age จาก Nine หนังเพลงบรอดเวย์ผ่านมาถึงหนังสยองขวัญของไทยเฉือน
แปลกใจแต่แรกว่าทำไม Nine หนังเพลงที่ทำมาจากละครบรอดเวย์ของ Rob Marshall ผู้กำกับออสการ์จาก Chicago ถึงไม่มีใครเอ่ยถึงเท่าที่ควร
ดูจบถึงได้ Get เพราะมันเดินย่ำรอยความสำเร็จของชิคาโก้มานั่นเอง สไตล์นำเสนอยังคงแยกส่วนฉากชีวิตจริงกับฉากจินตนาการเพลง นึกถึง Cabaret ของ Bob Fosse ยังดูเก๋ไก๋เสียดสีได้คันๆ มันๆ กว่า
ทำให้นึกถึงผู้กำกับชาวอิตาเลียน Dario Argento ที่สไตล์ระทึกขวัญของเขาจรุงด้วยสีสันอันหวือหวาและ Art direction ที่โดดเด้ง หากแต่เขาคงเส้นคงวากับวิธีการเล่าเรื่องในแนวฉูดฉาดของเขา
Coming of age มีความหมายกับ เฉือน ชนิดที่เป็นธีมหลักเลยทีเดียว แล้วชีวิตวัยเด็กของตัวเอก เด็กๆ ก็เล่นได้ดีเป็นธรรมชาติในระดับที่น่าพอใจ ดูลื่นไหลกว่าบทของผู้ใหญ่ที่บางครั้งอ่อนเหตุผล ส่วนเป้ ในฐานะตัวเอก เขาน่าจะทำได้ดี หากบทลงตัวกว่านี้ ยิ่งตอนจบ เหนื่อยแทนที่ต้องพยายามลากอารมณ์ให้จบตามบทแปร่งๆ แบบนั้น