Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
4 ธันวาคม 2550
 
All Blogs
 

เพื่อน..กรูรักสยามฟระ…หนังเกย์ดีๆ คนไทยก็ทำเป็น



อยากฝากถึง ผกก.หนังเกร๊..เกย์เรื่องที่เพิ่งฉายไปหมาดๆ ..ถ้าอยากทำหนังเกย์แบบเนียนๆ มีรสนิยม ไม่ต้องดูอื่นไกล หาดูง่ายๆ แถวสยามประเทศนี้นี่เองนะท่าน ..

กระทู้พันทิพนับเป็นร้อยแล้วกระมังที่กระหน่ำกันเรื่อง “รักแห่งสยาม” ก็ไม่ได้ตั้งความหวังไว้มากมายอะไร เพราะเคยเข็ดกับ คน ผี ปีศาจของ พ่อมะเดี่ยวคนนี้มาก่อนพอสมควร

แหม ..เห็นสงครามกระทู้แล้วก็เหนื่อยแทน มาเถียงกันอยู่ได้เรื่องหนังเกย์ไม่เกย์ .. ขอฟันธงเด๊ะเชะไปเรยว่า หนัง(ชีวิต)เกย์เจ๋งๆ เลยจ้า ไม่ต้องไปอ้อมโลกที่ไหน

หากแต่วิธีการนำเสนอที่ดูเป็นธรรมชาติสมจริงกว่าหนังเรื่องโน้นนน..ราวฟ้ากับบาดาล..คุณค่าของเรื่องราวและบทหนังที่เขียน(เป็น)..ทำให้หนังดูเหนือชั้นกว่าหนังไทยทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด

อย่าไปยึดติดอะไรกันนักหนา เรื่องหนังเกย์ไม่เกย์ เพราะมันก็แค่รสนิยมทางเพศไม่เหมือนกันแค่นั้น น่าแปลกที่ทัศนคติทางเพศทำให้ชอบหรือเกลียดหนังเรื่องนึงได้อย่างฉกรรจ์ แสดงว่าคนยุคนี้ใจกว้างน้อยกว่าคนยุคกรีกโรมันกระมัง..

หนังปูความสัมพันธ์ของสองหนุ่มน้อยมาตั้งแต่เด็กๆ (นึกถึงหนังจีน Farewell my concubine ของเฉินไค่เกอที่ทำได้เนียนมาก) เห็นความผูกพันอันลึกซึ้ง จนพัฒนามาเป็นความรักในตอนโต ซึ่งตัวแสดงเด็กน้อยทั้งสองก็ทำได้น่ารักกลมกลืนดีอยู่ ถึงแม้จะไม่โดดเด่นเท่าดาราเด็กในหนังฝรั่งที่มันมักเล่นได้ระดับเทพ

ตัวเดินเรื่องหลักก็คือ สองหนุ่ม โต้งและมิว ซึ่งในที่สุดเติบโตจากเด็กน้อยสองศรี (อุ๊บส) ที่ถูกพรากความสัมพันธ์หนแรกด้วยอุบัติเหตุชีวิตครอบครัว จนได้กลับมาเจอกันอีกหนตอนเป็นเด็กมัธยม ส่วนเรื่องราวที่เป็น Sub Plot ทั้งครอบครัวและเพื่อนฝูง ล้วนเป็นตัวแปรที่สร้างแรงจูงใจให้เรื่องดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น (ที่น่าสนใจคือ พลอตรองเหล่านั้น มีคุณค่าพอๆ กับพลอตหลัก)



... และก็เห็นว่าท่าน ผกก.ก็บอกไว้เป็นนัยๆ ว่าเป็นหนังส่วนตั๊ว..ส่วนตัวของตัวเอง ก็พอเข้าใจว่า..น่าจะเป็นเสี้ยวชีวิตหนึ่งของเขา ที่ขำคือ..ฉากที่ตัวมะเดี่ยวเองมาเล่นเป็นพี่ชายของหญิง (ถ้าจำไม่ผิดจากเครดิตไตเติล) แล้วบอกน้องสาวตัวเองว่า มิวน่ะ ใครๆ ก็รู้ว่าเป็นกะเทย..ยังไปหลงเค้าอีก..เหอๆ ไม่รู้ว่าแกล้งกัดตัวเองเล่นหรือเปล่า.. 55555 (แถมด้วยมีหนุ่มตัวล่ำๆ กำลังนวดไหล่อย่างขมีขมันอยู่ด้านหลัง..เอิ๊กๆ)

ต้องขอชมว่าเป็นหนแรกที่ข้าพเจ้าดูหนังของท่านมะเดี่ยวรู้เรื่องจนจบด้วยความรู้สึกยินดียิ่ง นับเป็นหนังไทยที่สอบผ่านมาตรฐาน ISOได้อย่างน่าชื่นชมสมกับที่จบมาจากสถาบันเดียวกัน

หากจะสมบูรณ์แบบไปกว่านี้ ถ้าช่วยกรุณาปรับสีก็อปปี้หนังที่ฉาย (ดูที่พารากอน) จากโทนเขียวๆ ทั้งเรื่องเหมือนหนังผี ให้มีสีสันสบายตาขึ้นมาบ้าง รวมทั้งเอาใจใส่กับการจัดแสงให้ดู Dramatic กว่านี้อีกสักนิด ไม่ต้องดูธรรมชาติลุ่นๆ เกินเหตุ เหมือนไม่มีงบค่าเช่าไฟ...เหอๆๆ แล้วก็ระวังมุมกล้องข้ามเส้น Line of Action อีกสักหน่อยก็คงทำให้ทิศทางการแสดงไม่งงงวยหัวทิ่ม

ที่น่าชมคือวิธีการเล่าเรื่องแบบ Simple ไม่ต้องสวิงสวายหลอกล่อคนดู แล้วค่อยๆ บิลท์ความรู้สึกให้คนอินเข้าไปได้เรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ช่วงแรกๆ ออกจะอึดอัดอยู่บ้างกับการแสดงที่เหมือนไม่ลงตัวอยู่ จริงๆ หนังดราม่าดีๆ อย่างนี้ ควรเอาใจใส่ต่อการฝึกซ้อมแอ็คติ้งให้มากๆ ไว้ เพราะตัวแสดงไม่ใช่ว่ามืออาชีพกันทุกคน (แหม แต่ฉากจูบทำกันได้นานนน..ราวกับมืออาชีพเชียวนะจ๊า)

แต่ก็ต้องขอชม โต้ง และ มิว ในฐานะหน้าใหม่ที่ทำได้ดีทีเดียว ประเด็นที่เหลือ คือความสามารถของผู้กำกับล้วนๆ ที่จะเกลาหรือหยอดจังหวะจะโคนให้มีสีสันชวนติดตามมากขึ้น หากแต่ปัญหาอาจจะอยู่ที่ผู้กำกับเขียนบทซะเอง เลยอาจกลายเป็นจุดอ่อนที่บางครั้งมองไม่เห็นความพร่องของบท



การตีความการแสดงให้เห็นมุมลึกเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งช่วยทำให้ฉากนั้นมีอะไรมากขึ้น ..ก็เลยหายไปอย่างน่าเสียดาย ซึ่งอาการเหล่านี้มักเกิดขึ้นเนืองๆ อย่างเช่น ฉาก CPR ของมิวกับเอ๊กซ์ แทนที่จะขำกลิ้ง กลับกลายเป็น.. แหะๆ.. มุกฝืดๆ ไปซะเนี่ย..

แล้วคำหยาบในกลุ่มนักเรียนมัธยม ประมาณ ไอ้เห้..ไอ้ 5..ไอ้แสด..และ การทำปากว่า ค..ว..ญ..อะไรเนี่ย ไม่เห็นจำเป็นต้องมีให้เสียเกรดหนัง จะแข่งกับโปงลางสะดีดสะดิ้งเหรอจ๊ะ..

โดยเฉพาะฉากที่น้องทั้งสองคนทักทายพูดคุยกัน แสดงความรู้สึกต่อกัน บางทีมันมีความรู้สึกอึดอัด เก้อๆ แฝงหน่อยๆ อยู่ตลอด ไม่เข้าใจเหมือนกัน..มันไม่เหมือนดูหนังฝรั่ง ที่เราดูแล้วเชื่อไปตามมัน มันเหมือนไม่ลื่นไหลเป็นธรรมชาติอย่างที่ควรจะเป็น

อาการนี้ก็เกิดขึ้นกับฉากสนทนาระหว่างเพื่อนๆ เช่นกัน อย่างหนึ่งอาจเป็นเพราะบทที่ยังไม่ลงตัว.. อีกอย่างก็คงเป็นเพราะประสบการณ์ของเด็กๆ เหล่านั้นยังไม่ถึง ภาระหนักในการตีบทจึงมาตกที่ผู้กำกับและ Acting Coach

หนัง Drama นั้น การแสดงเป็นแกนสำคัญที่จะพาเรื่องไปสู่ความเข้มข้นประทับใจ นักแสดงไทยๆ เรายังขาดเทคนิคเหล่านี้อยู่ อาการทำสีหน้าสีตาคล้ายละครทีวีจึงยังมีหลุดรอดออกมาให้เห็น ไม่ว่ารุ่นใหญ่อย่างนกสินจัย พลอยไลลา แต่กบทรงสิทธิ์ดูจะมีอาการนี้น้อยกว่าใคร ส่วนเด็กๆ นั้น โต้งทำได้ดีกว่าเพื่อน มิวยังดูด้อยอยู่เมื่อต้องประชันบทกัน ลูกเล่นของอารมณ์เล็กๆ น้อยๆ มันหายไป บรรยากาศเลยแห้งๆ ไม่โมแลนติกเท่าที่ควร

ดาราสาวน้อยร้อยชั่งทั้งหลาย หญิงดูจะเข้าท่ากว่าเพื่อน พัฒนาการของเธอในช่วงหลังๆ ดีขึ้นมาก ส่วนแม่ดังกิ้นโดนัทนั้น หน้าไร้อารมณ์ยังไงก็ยังงั้น หัวเรื่องชนท้ายเรื่อง...เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้



บทของนกสินจัยนั้นเด่นทั้งเรื่อง แต่ดูแล้วไม่ค่อยประทับใจไงไม่ทราบ เครียดๆ กับหล่อนพิกล และไม่ค่อยเข้าใจว่าหล่อนคิดอะไร ทำงานอะไร ขับรถแพงๆ แต่บ้านโทรมแร่ด โดยเฉพาะห้องลูก...เหอะๆ และไม่ทราบว่าเป็นเพราะการแสดงที่ตั้งใจให้แข็งไว้หรือเปล่า เลยดูเกร็งๆ พิกล …แต่ชอบตอนทะเลาะกับกบนะ ถึงอารมณ์ดี .. แสดงความเป็นมืออาชีพของทั้งคู่ ทั้งๆ ที่บทพูดมันเคว้งๆ สั้นๆ

ส่วนกบนั้น อาจเป็นที่บทไม่เล่าพัฒนาการของเขาชัดเจน ทำให้งงๆ กับอาการป่วยติดเหล้าของเขาพอควร เพราะการปูพื้นความสัมพันธ์ของเขากับแตง ลูกสาวที่หายไป ก็ไม่ได้พิเศษชนิดที่ส่งผลถึงต้องเสียใจจนเสียผู้เสียคนในตอนหลัง ขณะที่แม่ซึ่งตอนแรกๆ ดูเป็นห่วงลูกสาวมากกว่า แต่กลับทำใจได้ซะงั้น ขณะที่ตาพ่อ..กลับเพี้ยนไปเลยทั้งชีวิต

พลอยไลลา กลายมาเป็นคนหนึ่งที่มีบทสำคัญตีคู่กับสินจัย แต่...เอ่อ.. อย่างที่บางคนบอกว่าเธอน่าจะมีศักยภาพในการแสดงมากกว่านี้ หากแต่การกำกับเธอให้เล่นลึกได้อย่างใจ อาจจะไม่ง่ายนัก....

บทจูนของพลอยนั้น จริงๆ สำคัญมากและเป็นจุดผกผันของเรื่อง แต่กลับดูลอยๆ ไม่มีเลเยอร์ให้ค้นหา วนเวียนกับการแสดงอารมณ์ทางสีหน้า แต่ขาดแรงจูงใจเบื้องลึกข้างใน แถมฉากสำคัญที่เผยเรื่องตัวเองก็เล่าได้เฉยเมย ทั้งๆ เป็นช่วงสำคัญที่ต้องปลดปล่อยตัวตนของเธอออกมา และต้องตรึงสุนีย์ (นกสินจัย) ให้อยู่หมัด.. น่าเสียดายมาก..

เพลงประกอบหนังบางครั้งก็ดูผิดๆ อารมณ์ไงไม่ทราบ อย่างช่วงที่พ่อเมาหลับ ทำสำเนียงเหมือนตลกๆ หน่อยๆ ขณะที่อารมณ์ของฉากมันคนละทาง ส่วนเพลงพ็อพประจำเรื่องก็พอโอเครอยู่ หากแต่มิได้มีท่อนฮุคให้จำได้ติดหู หรือฮัมตามได้ แล้วน้องมิวน่ะ คงต้องหัดเป็นนักร้องอีกนิด ร้องให้มันมาจากใจข้างในแทนที่จะแอ็คแบบดารานักร้องวัยรุ่นตามค่ายใหญ่ๆ

โดยเฉพาะฉากสำคัญในปาร์ตี้ ที่พ่อมิวร้องเพลงจีบพ่อโต้ง เรากลับไม่รู้สึกถึงแรงส่งของอารมณ์รักเลยแม้แต่น้อย ขณะที่ตัวแสดงประกอบคนอื่นๆ ทำท่าทำทางประมาณว่า เฮ้ย..ดูสิๆๆ สองคนนี่มันเป็นไรฟระ ปิ๊งๆๆๆ ขณะที่ข้าพเจ้ายังไม่เก็ทอยู่นั่น.. จนเพลงจบไปซะงั้น...

ประโยคสุดท้ายที่โต้งบอกมิว...คล้ายๆ ว่า.. ถึงเราเป็นแฟนนายไม่ได้ (เพราะแม่ไม่ให้เป็น?) แต่ไม่ได้หมายฟามว่าเราไม่รักนายนะ...(เพราะกรูก็เป็นเกย์เหมือนมรึง?..อร๊ายสสส..)

แล้วตกลงมันจะเอายังไงของมันฟระ.... (แม่ก็บอกแล้วว่า .. เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองเถอะลูก)

โต้งเลยเลือกเลิกคบกับทั้งแม่บาร์บี้โดนัท และพ่อมิวหนุ่มสวย....กลับไปเอากะนายเอ๊กซ์ เพื่อนตามิวแทน??? (เห็นน้าว่าแอบชายตาให้กาน) ..กรี๊ดดดดดดด



โปรดติดตามภาคต่อไป..รักแห่งสีลมซอย 4




 

Create Date : 04 ธันวาคม 2550
16 comments
Last Update : 16 ธันวาคม 2550 9:31:34 น.
Counter : 3319 Pageviews.

 

เมื่อวานเกือบดูแล้วเรื่องนี้ แต่ว่าหนังยาวเฟื้อยเลย กว่าจะเลิกก็คงเกือบ 5 ทุ่ม เลยอดเลย

 

โดย: gluhp 4 ธันวาคม 2550 7:10:41 น.  

 

มาดูเจ้าของบล๊อกจิ้นตอนที่โต้งไปรักกะนายเอกซ์

กร๊ากกกกกก....

ไอเดียบรรเจิดมากมายครับ

สงสัยคราวนี้ถ้านายเอกซ์เป็นไปซะอีกหนึ่งคน

สาวๆที่เป็นแฟนคลับคงได้หัวใจวายมั่งหล่ะ

วิจารณ์ได้ดีครับ

ชอบๆ

 

โดย: Dr.Manta 4 ธันวาคม 2550 7:12:07 น.  

 

อุ๊ยตาย ว้าย กรี๊สสส...
จิง ๆ แล้วพี่หมีเปงเกย์เหรอคับ
วิจารณ์แบบกูรูชัด ๆ เยย



ว้ายกรี๊สสสสสส

 

โดย: Nagano 4 ธันวาคม 2550 7:55:00 น.  

 

ปล.มาโหวตสาขานักร้องให้พี่หมีนะคับ

 

โดย: Nagano 4 ธันวาคม 2550 9:11:31 น.  

 

เข้ามาดูหมีในกล่องคอมเม้นท์อ่ะ

ดูละเอียดดีจัง ดูจบไมเกรนขึ้น พี่นกเล่นเครียดจิงๆ เด็กๆน่ารัก ชอบโต้งด้วยคนเล่นดีนะ แต่มิวมันน่าร้ากกจิงๆ ปิ๊งๆๆๆ

 

โดย: ทำไมต้องล็อกอิน 4 ธันวาคม 2550 9:56:38 น.  

 

ไม่ค่อยรู้สึกว่าหนังยาวเท่าไรหรอกครับ.. ดูได้เพลินๆ จบไม่รู้ตัว เอ๊ะ..ห้าทุ่มดึกแร้วเหรอ
.......................................

คุณหมอครับ.. ไม่ได้จิ้นเองส่งเดชหรอกครับ จนป่านนี้ก็ยังไม่เข้าใจเรยว่านายโต้งจะเอายังไงของมัน จะทำตัวสับสนสร้างปัญหาให้สังคมต่อไปในภาคต่อหรือไงนิ..
.............................................

อุ๊ย น้องโนะคับ กินยาลืมเขย่าขวดปะ.. behave หน่อยนะหนู...เดี๋ยวชาวบ้านเค้าโตะใจโหมะ

ดูท่าจะตรงใจน้องโนะจังๆ นิ แสดงว่าเราคิดอะไรเหมือนกันอะจิ...

โหวตอารายง่ะ...มีด้วยเหรอ...
.....................................

หิหิ..แปลกๆ มาแอบดูหมี...

สงสัยคุณนกเธอลืมใช้ L'oreal ก่อนเข้ากล้องกระมัง หน้าเลยเยินขนาดนั้น ก็น่าอยู่หรอกที่ไมเกรนขึ้น

ไมเกรน..คุณค่าที่อีชั้นคู่ควรค่ะ...

 

โดย: หมีบางกอก (Bkkbear ) 4 ธันวาคม 2550 15:14:53 น.  

 

อ่านบทวิจารณ์แล้วหัวเราะไปหนุกดี กัดเจ็บแต่ได้อารมณ์

 

โดย: panupan (Bear leader ) 4 ธันวาคม 2550 23:54:06 น.  

 

ชอบครับ ที่สุดแห่งปีแล้วเรื่องนี้
(แวะไปเยี่ยมเยียนกันบ้างนะครับ)

 

โดย: คนสวน (land_scape_man ) 5 ธันวาคม 2550 20:34:45 น.  

 

อุ๊ย ปลื้มเรื่องเดียวกันเรยนะเพ่

นั่งดูไป น้ำลายไหลไป

แหะๆๆ

 

โดย: doo_wop_boy 7 ธันวาคม 2550 14:57:11 น.  

 

หนังเรื่องนี้ยังวนเวียนอยู่ในหัวผมตั้งสองสามวันหลังจากไปดูมา

ต้องสะบัดอยู่นานกว่าจะหลุด

 

โดย: น้องเท่เอง (Fight_on ) 9 ธันวาคม 2550 21:12:43 น.  

 

คุณน้องดูว้อปคับ.. ปลื้มอารายค้าบ..

..............................

คุณน้องเท่คับ..สงสัยจังว่าอะไรที่มันวนเวียนเป็นจุดเทียนเวียนวน...

อย่าบอกนะว่าฉากนั้น....

ฉากตอนน้องโต้ง..บอกลาน้องมิวไง.. เออ..ช่วยบอกหน่อยสิ ว่าอีตาโต้งมันคิดอะไรอยู่??

 

โดย: พี่หมี IP: 124.122.154.229 10 ธันวาคม 2550 1:43:52 น.  

 

คนที่ไม่เข้าใจในความรักนะไม่รู้หรอกคับ แต่ผมชอบมากคับ หนังเรื่อง รักแห่งสยาม เป็นหนังที่ดีคับ อยากให้พี่มะเดี่ยวสร้างภาค 2 จังเลย หวังว่าพี่คงจะทำหนังภาค 2 นะคับ เพราะอยากรู้ว่าชีวิตของเด็กหนุ่มทั้งสองคนนั้นจะลงเอยยังไหงแต่ก็หวังว่าทั้งสองคนคงได้กับมารักกันอีกเหมือนเิดม

 

โดย: พี่เอ IP: 125.26.220.200 2 พฤศจิกายน 2553 13:32:49 น.  

 

แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก"
อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ..
อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม
เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม
แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน

 

โดย: นักรบ นพดล IP: 27.55.174.204 13 มีนาคม 2557 23:17:03 น.  

 

I've been surfing online more than 3 hours today, yet I never found any interesting article like yours. It is pretty worth enough for me. In my opinion, if all webmasters and bloggers made good content as you did, the net will be much more useful than ever before.
Louis Vuitton outlet Online Sale //www.strategis.co.uk/footer.cfm

 

โดย: Louis Vuitton outlet Online Sale IP: 94.23.252.21 12 สิงหาคม 2557 7:36:53 น.  

 

Attractive section of content. I just stumbled upon your website and in accession capital to assert that I get in fact enjoyed account your blog posts. Any way I will be subscribing to your augment and even I achievement you access consistently rapidly.
Cheap Jerseys From China //www.logodesignerdirectory.com/images/header.cfm

 

โดย: Cheap Jerseys From China IP: 94.23.252.21 31 สิงหาคม 2557 0:30:51 น.  

 

DCRGQ4 website who has shared this enormous piece of writing at

 

โดย: pork movies IP: 188.165.240.145 6 กรกฎาคม 2559 16:08:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Bkkbear
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




งานเขียนบทความ บทหนัง เรื่องสั้น และนวนิยายในบล็อกนี้สงวนลิขสิทธิ์โดย Bkkbear (หมีบางกอก) ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539 ห้ามมิให้ดัดแปลง ลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต

Friends' blogs
[Add Bkkbear's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.