ความรักที่รอนักหนา แต่ไฉนทำเราทุกข์ใจขนาดนี้ครับ T_T ภาค 2
เฮ้อออออออ!!! ถอนหายใจยาวๆ เอาออกซิเจนเข้าปอด ไม่โกรธๆไม่งอนๆ นะเรา แต่ตูทำไม่ได้เฟ้ยยยยยย!!! วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ต้องผิดหวัง กับความคาดหวังที่จะเจอกับคนที่ชอบ แต่เมื่อเวลาเพลมาถึง โทรศัพท์ของกระผมก็ดังขึ้น พร้อมปลายสายที่บอกว่า "วันนี้ไปไม่ได้นะ เย็นนี้ต้องไปกินข้าวคุยงานกับชิปปิ้ง" เช็ดดดดด!!! (ใครที่ทำงานประมาณนี้อยู่ช่วยอธิบายให้กระผมฟังหน่อยได้มั้ยครับว่า คุยงานต้องเมาก่อนเหรอครับถึงจะคุยกันรู้เรื่องอะ เป็นไอ้หนุ่มมัดเมาเหรอฟะ?) ด้วยความที่ยังมีมานะอยู่ ตูก็ลองใจโทรไปอ้อนช่วงบ่ายๆซักทีนึงว่า " โอ้ย ไม่มีแรงทำงานเลยอะ หมดกะลังใจไรงี้" (มานั่งนึกอีกทีอีนี่ก็แรดเนอะ) แต่ปลายสายตอบมาว่า "กะลังหาเอกสารอยู่เด๋วค่อยคุย" หูจ้าหู ร้อนวูบๆ กันเลยทีเดียว เส้นโมโหขาดผึงกันเลยทีเดียว เออเรื่องของมรึงไปสมาคมหมัดเมาของมรึงไปเหอะ เด๋วเย็นนี้ตูไปหมำ่หมูกะทะกับเพื่อนรวมงานก็ได้เฟ้ย ตัดมาเย็น ตรูก็พยายามทำให้รู้ว่าตรูงอนโดยตัดพ้อว่า "ให้งานมันยุ่งๆยังงี้แหละดีแล้ว จะได้ไม่มีเวลาไปฟุ้งซ่านไง" ก็นึกว่าจะเข้าใจกัน โทรมาอีกตอนค่ำๆ พร้อมบอกว่าเมาแล้ว (ใครที่คิดว่าทำยังงี้แล้วดูน่าเห็นใจ กรุณาเปลี่ยนความคิดซะใหม่ว่า มรึงผิดตั้งแต่มรึงคิดจะไปกินแล้วเฟ้ย ไม่ต้องมาทำให้ตรูสงสารมันไม่ได้ผล แต่มันจะทำให้ยิ่งโมโห) ผลท้ายที่สุด เราก็เป็นฝ่ายแพ้อยู่ดีที่ต้องโทรไปถามว่า "ถึงบ้านหรือยัง?" ให้มันได้ยังงี้สิตรู
เฮ้ออออออออ!!!
Create Date : 16 สิงหาคม 2554 |
|
3 comments |
Last Update : 16 สิงหาคม 2554 22:54:17 น. |
Counter : 425 Pageviews. |
|
|
|