|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
+++++ เคหวัตถุ : หนังสือรวมเรื่องสั้นดีๆอีกเล่ม ที่พลาดรางวัล +++++
*..อยากให้เป็นปกแบบนี้จัง..*
ความจริงผมแอบตะลุยอ่านงานที่เข้าซีไรต์ทั้ง 9 เล่มมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ตั้งใจไว้ว่ารอจนกระทั่ง ประกาศผลซีไรต์เมื่อไหร่แล้วจึงค่อยอัพ
แต่ที่หยิบเอา เคหวัตถุ ของอ.ต้น อนุสรณ์ ติปยานนทร์ มาเขียนถึงก็เพราะคาดว่า คงจะมีคนreviews เล่ม เราหลงลืมอะไรบางอย่าง ของ คุณ วัชระ สัจจะสารสิน ที่คว้าซีไรต์รวมเรื่องสั้นในปีนี้มานอนกอดมากมายแน่นอนอยู่แล้ว (พูดเหมือนกับว่ามีคน review งานอ.ต้น น้อยอย่างงั้นแหละ ฮา)
**********
" หากความรักของคุณเริ่มต้นด้วยความหวาน มันย่อมไม่อาจรักษาความหวานได้ตลอดไป มันย่อมต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงของรสขม รสจืดจางและไร้รส นี่คือสิ่งที่คนไม่เคยผ่านชีวิตคู่ตระหนักรู้มาก่อน...รวมถึงผมด้วย "
คำโปรยท้ายปก จากเรื่องสั้น " น้ำตาล "
*********
เคหวัตถุ เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นที่ค่อนข้างมีรูปแบบการเขียนที่แปลกใหม่ แตกต่างจากงานเขียนเล่มอื่นๆ(หมายถึงเรื่องสั้นโดยรวมในประเทศไทย)ที่ไม่สามารถก้าวพ้นวังวลของรูปแบบการเขียนเรื่องสั้นเดิมๆ
ที่น่าสนใจคือ งานของอ.ต้นมีลักษณะการเขียนที่หลายคนเรียกว่า post modern เน้นไปที่ความเป็นปัจเจก ความเป็นคนรุ่นใหม่ที่ทันสมัย มองสิ่งต่างๆอย่างขบคิดในมุมมองที่ต่างไปจากเดิม ซึ่งถ้าอ่านอย่างเพียงผิวเผินก็จะดูเหมือนว่า ผู้เขียนไม่สนใจใยดีต่อสังคม อีกทั้งยังอาจถูกค่อนขอดจากผู้อ่านที่มีศีลธรรมสูงว่า ใช้เรื่องเพศเป็นจุดดึงดูด แต่ถ้าอ่านอย่างพินิจนิดนึงก็จะเห็นได้ว่า งานเล่มนี้วางโครงเรื่องอย่างมีหลักการในการเชื่อมโยงไปถึงแนวคิดหรือปรัชญาอะไรบางอย่างที่ผู้เขียนต้องการสื่อออกมา
ผมอ่านแล้วสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของงาน Murakami จางๆ ลอยอบอวนคละเคล้าไปกับควันสีขาวจากปลายบุหรี่ และเสียงเพลงจาก แนต คิง โคล แม้จะไม่จะไม่เหมือนกันซะทีเดียว และผมกลับชอบเรื่องสั้นของอ.ต้นมากกว่าเรื่องสั้นจากปลายปากกาของ Murakami (เปรียบเทียบจากที่ได้อ่าน a Slow boat to china กับ after the quake) แต่เชื่อแน่ว่าอ.ต้นน่าจะได้รับเอาอิทธิพลหรือวิธีคิดมาจากงานเขียนของ Murakami ไม่มากก็น้อย( เอ๋ ! หรือ Murakami จะได้รับอิทธิพลจากงานของอ.ต้น หว่า? ฮาๆ )
เพียงแค่เปิดมาเรื่องแรก " ตู้ เย็น เร่า ร้อน " ก็ทำเอาผมรีบไปเปิดตู้เย็นในห้องตัวเองดู เพื่อว่าจะได้ยินเสียงร่วมรักของคนข้างห้องบ้าง 55+ ต่อด้วยเรื่อง " ร่มของผม " ที่ทำให้ผมหวนนึกถึงตอนนั่งดูแฟนฉันครั้งแรก ... ปิดท้ายด้วยการเชื่อมโยงเหตุการณ์ให้มาบรรจบในตอนท้ายได้อย่างมีชั้นเชิง กับเรื่อง " น้ำตาล "
แม้ว่าจะมีบางเรื่องที่เอาผมไม่ค่อยอยู่เท่าไหร่ เช่น เรื่อง " เตียง " กับเรื่อง " ยาย " แต่โดยรวมก็ต้องถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดี ทำให้เราได้ลองคิดเชื่อมโยงเหตุการณ์ต่างๆกับสิ่งของรอบตัวในมุมมองที่ลึกซึ้งกว่าเดิม
**********
ส่วนตัวก็ได้ติดตามงานของอ.ต้น มาได้ซักระยะหนึ่งแล้ว เมื่อเทียบผลงาน เคหวัตถุ เล่มนี้กับผลงานในอดีตของตัวผู้เขียนเอง ผมยังชอบเรื่อง H2O กับ ลอนดอนในรอยจูบ มากกว่าครับ โดยเฉพาะเรื่อง H2O นั้น ผมคิดว่าเป็น masterpiece ของผู้เขียนแกเลยก็ว่าได้ (รอให้อ.ต้นเขียนงานเล่มใหม่ที่จะมาล้มเล่มนี้อยู่นะครับ )
ปล. เรื่อง เราหลงลืมอะไรบางอย่าง ของคุณ วัชระ ก็ชอบเหมือนกันครับ คิดไว้อยู่เหมือนกันว่า ไม่เคหวัตถุ ก็ต้องเป็นเล่มนี้ที่ได้ซีไรต์ ที่ไม่คิดว่าจะชอบแต่กลับชอบคือเรื่อง บริษัทไทยไม่จำกัด ของคุณ สนั่น ชูสกุล และที่แอบผิดหวังเล็กน้อยก็คือ วรรณกรรมตกสระ ของคุณ ภาณุ ตรัยเวช อาจเป็นเพราะผมตั้งความหวังมากเกินไปหลังจากได้อ่าน ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้ตรอมตรม จำได้ว่าเป็นเล่มแรกเลยที่ตัดสินใจเลือกหยิบอ่านจาก 9 เล่มที่เข้ารอบ ..
Create Date : 30 สิงหาคม 2551 |
|
10 comments |
Last Update : 30 สิงหาคม 2551 23:20:13 น. |
Counter : 1714 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Tentty 30 สิงหาคม 2551 21:34:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: PinGz (Kai-Au ) 30 สิงหาคม 2551 22:16:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 30 สิงหาคม 2551 23:46:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tentty 31 สิงหาคม 2551 0:22:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: BEwzi IP: 202.91.18.206 31 สิงหาคม 2551 1:31:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: BeCoffee 2 กันยายน 2551 22:21:56 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนอ่านรอบสอง ชอบ "ยาย" มากๆ
คงเป็นจังหวะของการอ่านด้วย...
สำหรับเรา เรื่องบางเรื่อง มันมีเวลาของมัน
ถ้ามาไม่ถูกเวลา มันก็ไม่ประทับใจมากเหมือนจังหวะที่เรื่องนั้นสะเทือนอะไรบางอย่างในความทรงจำพอดี
ยิ่งตอนที่บอกว่า "เมื่อเพลงเลือกบรรเลงมาถึงท่อน ร้อยชู้หรือจะสู้เนื้อเมียตน เมียร้อยคนหรือจะสู้แม่พระได้ ผมก็เลือกเดินขึ้นไปวางดอกไม้จันทน์บนเมรุยาย" นี่ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย... เศร้าโหยจับใจ
แอบเสียดายเหมือนกันที่พลาดรางวัล
แต่คิดว่าด้วยศักยภาพของพี่ต้น เขาต้องเขียนอะไรที่ดีกว่านี้ออกมาอีกอย่างแน่นอน นักอ่านตัวน้อยๆ อย่างเราก็ได้แต่รอ และรอ และรอ