สงสัย ฉันจะแก่ จนสายตายาว แล้วเพราะฉัน ได้แต่แอบมอง เธออยู่ห่างๆ
 
มีนาคม 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
21 มีนาคม 2550
 
 
ความรู้สึกดีๆที่มีให้

ความรู้สึกดีๆที่มีให้


บางสิ่งเคยสงสัยไหมว่า…ทำไมเรามักจะไม่ได้รู้จักกับคนที่เราอยากรู้จัก
และคนที่เรารู้จัก มักจะไม่มีใครน่าสนใจ หรือไม่ก็ไม่ใช่สเปคเรา เคยได้ยินเรื่องอยู่เรื่องหนึ่ง...
มีผู้ใหญ่เขาเล่นกับเด็ก
ผู้ใหญ่กำเหรียญอยู่ในมือ แล้วถามเด็กว่าอยากรู้ไหม ในมือของท่านมีอะไร
"ถ้าอยากรู้ให้เขกพื้น 5 ที"... เด็กก็เขก
แต่ผู้ใหญ่ก็ยังไม่ยอมบอก แล้วก็ถามอีกว่า
"อยากรู้จริงๆ ไหม ถ้าอยากรู้จริงๆ ให้เขกพื้นอีก 10 ที" ...เด็กก็เขกอีกด้วยความอยากรู้
คราวนี้ผู้ใหญ่แบมือให้ดู...
เด็กก็ ได้พบว่า เป็นแค่เหรียญธรรมดาเหรียญหนึ่งเท่านั้น
ต่อมาผู้ใหญ่กำมืออีก...
แล้วถามอีกเหมือนเดิมว่าอยากรู้ไหมว่า มือท่านมีอะไร
คราวนี้เด็กไม่สนใจ ไม่อยากรู้แล้ว...
จริงๆ ก็คือ เมื่อเด็กได้รู้แล้วว่า..ในมือผู้ใหญ่ เป็นแค่เหรียญธรรมดาเท่านั้น
ไม่มีอะไรพิเศษเลย เขาก็เลยไม่สนใจอีก...
นี่แหละ คนเราก็เป็นแบบนี้...ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา ไขว่คว้าเพื่อให้ได้รับรู้
เมื่อเราได้รู้แล้วว่ามันคืออะไร...มันเป็นยังไง
เราก็ไม่สนใจมันอีก...
ถามว่าเหรียญในมือเปลี่ยนไปไหม...ค่ามันน้อย ลงไหม
เปล่าเลย...ค่าของมันเท่าเดิม ยังคงเป็นเหรียญๆ เดิม
ทั้งก่อนและหลังที่เราเห็น...
แต่ความรู้สึกของเราต่างหากที่เปลี่ยนไป
ก็เป็นเพราะความรู้สึกที่เอื้อมไม่ถึง…ไปไม่ถึงนั่นแหละ
ที่ทำให้เราเห็นคุณค่าของสิ่งที่อยู่ไกล
ต่อเมื่อได้สิ่งนั้นมาได้รู้จักแล้วเราก็ไม่รู้สึกเป็นพิเศษอีก
บางคนที่เราแอบประทับใจ หรือแอบปลื้มมานาน
พอได้รู้จักพูดคุยกันแค่ไม่กี่คำ ก็รู้แล้วว่าคนนี้ไม่ใช่
คิดอะไรไม่เหมือนกัน มองกันคนละด้าน...
บรรดาคนของสังคม เป็นขวัญใจของคนมากมายเพราะดูดี มีอารมณ์ขัน
ทำให้ใครต่อใครพากันปลื้มจนออกนอกหน้า
แต่หากได้มานั่งจับเข่าคุยกันแล้ว
ถ้าเขาไม่ได้มีความคิดหรือความเป็นตัวของตัวเองที่โดดเด่น
เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ความคิดก็เหมือนคนอื่นๆ
ความรู้สึกประทับใจในตอนแรก...ก็กลายเป็นเฉยๆ ไป...
ในทางกลับกัน...
บางครั้ง...กับคนที่เหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจหน้าตา ธรรมดา มีชีวิตอย่างเรียบง่าย
แต่แค่ได้คุยกันครั้งเดียว กลับรู้สึกดี...รู้สึกว่าคนนี้มีอะไรไม่ธรรมดา
เริ่มรู้สึกว่าน่าสนใจ และอยากเจอเขาอีกเรื่อยๆ
ความดีในตัวต่างหากที่สำคัญ...
เมื่อได้เรียนรู้กันและกัน
ความน่ารัก ความมีน้ำใจ ความเสียสละต่างหากที่จะทำให้ไม่รู้จักเบื่อ
สิ่งเหล่านี้ต่างหาก...ที่ทำให้อีกฝ่ายอยากค้นหา ติดตาม เห็นคุณค่า
และไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไป ไม่ใช่เพียงรูปลักษณ์ภายนอก
ที่เมื่อได้มาแล้วก็เท่านั้น เหมือนเดิมไม่มีอะไรแปลกใหม่
ไม่มีอะไรให้น่าที่จะรัก น่าที่จะค้นหาอีก…
ในความเป็นจริงแล้ว…
คนเราอาจจะได้เจอสิ่งที่อยู่ในมือที่แตกต่างกันออกไป
บางครั้ง...เราอาจ ได้พบ "เพชร" แท้
และเรียนรู้ค่าซึ่งไม่มีวันสิ้นสุดของมัน
หรืออาจได้เจอเหรียญสลึง...ที่ไม่มีคุณค่ามากมายให้ค้นหา
หรือเจอเพียงมือที่กำความว่างเปล่าไว้ภายใน...
แต่ในบางครั้งเราอาจจะพลาด...ไม่รู้จักแม้ คุณค่าของ "เพชร" ที่เราได้เห็น
หรือเห็นว่าเหรียญสลึงในมือนั้น...มีคุณค่าเกินกว่าที่มันเป็น
ในชีวิตหนึ่งของคนเรา...
สามารถปิ๊งคนได้หลายคน...ประทับใจใครได้หลายหน
แต่จะมีสักกี่คนที่ใช่ ที่ตรงกับเรา ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่า...
ในชีวิตจะได้พบกับคนที่ "ใช่เลย" ไหม
บางครั้ง...เราอาจกำลังแอบปลื้มคนๆ หนึ่งที่เราเพิ่งได้รู้จัก
อยากคุย อยากเจอหน้าตลอดเวลา
แต่พอเจอปัญหา มีเรื่องอยากเล่า
เรากลับรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่เราต้องการ
เรากลับเลือกที่จะคุยกับคนอีกคนที่เราสนิทมานาน
เพราะความรู้สึกมันบอกเองว่าคนๆ นี้แหละ
ถึงจะเป็นคนที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่อง...เข้าใจเรา
เขา...ก็ยังคงเป็น เขาอย่างที่แล้วๆ มา ไม่มีอะไรหวือหวา
ทุกอย่างเป็นของมันอย่างนี้มานาน จนกลายเป็นเรื่องธรรมดา
จนไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เราต้องการจริงๆ…
แปลก…คนที่ใกล้ชิดกับเราที่สุดมักถูกมองข้ามไปเสมอ
คุณเคยปล่อย "เพชร" ให้ผ่านไปไหม…หรือเคยคว้าเศษฝุ่นไว้ไหม
เคยได้ยินไหมที่ผู้ใหญ่มักจะบอกว่า. ..
ถ้าจะรักใคร…คิดจะแต่งงานกับใคร
ถ้าเป็นผู้ชาย...
ให้นึกถึงตอนที่ผู้หญิงคนนั้น หน้ามันอยู่ในครัว
นั่งเลี้ยงลูก ไม่ได้แต่งหน้า ไม่น่ามอง
ถ้าเป็นผู้หญิง...
ให้นึกถึงตอนที่ผู้ชายคนนั้นหัวล้าน อ้วนพุงพลุ้ย
นุ่งกางเกงขาสั้นอยู่กับบ้าน ไม่หล่อไม่เท่อีกต่อไป
เรารับได้ไหม เรายังจะรักเขาอยู่ไหม...
เพราะเมื่อถึงตอนนั้น...ความสวยงามภายนอกจะค่อยๆ หมดไป
ความรู้สึกเป็นพิเศษกับคนๆ นี้ จะถูกความเคยชิน เข้ามาแทนที่
แต่เราจะยังรักเขาอยู่ได้...
ก็ด้วยความดีในตัวเขา ความเข้าใจ ความเอื้ออาทรต่อกัน
มีคนเคยกล่าวไว้อีกว่า...ถ้าจะรักใครสักคน...
ให้พยายามใช้สมองในอัตราที่ใกล้ๆ กับการใช้หัวใจ
อย่ารักจนหลง
อย่าให้ความรักทำให้เราตาบอด
ให้มองด้วยสายตาคนภายนอก ซึ่งเป็นคนที่ปรารถนาดีต่อเราว่า...เขามีความเห็นอย่างไร
การปรึกษาผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ยังคงได้ผลดีอยู่เสมอ…
อย่าหลงคนที่...ตอนจีบ ตอนเพิ่งคบกัน...เขามาคอยเอาใจ
เพราะไม่มีใครทำอะไรโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน…
ถ้าเราไม่รัก ไม่สนใจ ไม่เคยดีกับเขาเลย
วันนี้เขาอาจยังอยู่กับเรา และดีกับเรา...
แต่ถ้าวันหนึ่งเขาเจอคนที่ดีกับเขามากๆ อย่างที่เขาดีกับเราในวันนี้
เขาจะยังทนเราอยู่ไหม...
อย่าหลงคนที่...วันนี้เขาอดทนกับเราเหลือเกิน
เพราะความอดทนทุกคนมีขีดจำกัด...
อย่าหลงคนที่....ดีผิดปกติ และทำกับเราอย่างคนพิเศษจนน่าใจหาย
เพราะไม่มีใครทำอย่างนี้ให้เราได้ตลอดเวลาไปตลอดชีวิต…
แต่ให้เห็นค่าของคนที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่า...
เขาพยายาม และอยากจะทำอะไรให้เรา
อย่างน้อยก็เกือบๆ เท่ากับที่เขาอยากทำให้ตัวเขาเอง
เพราะคนที่ให้เราได้ขนาดนี้หรือมากกว่านี้ ...ก็คงมีแต่พ่อกับแม่เท่านั้น
ถ้าได้เจอคนแบบนี้...อย่าปล่อยให้ผ่านไป
และรู้ไว้ด้วยว่า...เรา คือ คนที่โชคดีที่สุดแล้ว
ในบางครั้ง...เมื่อเรารอความรัก...เรากลับหามันไม่พบ
แต่เมื่อเราไม่ต้องการ...มันกลับประดังเข้ามาจนตั้งตัวไม่ติด ดังคำที่ว่า
“Love is something, that can't be predicted, it comes as a surprise, When you least expect it."
ไม่มีใครรู้หรอกว่า ความรักที่แท้จริงจะมาถึงเมื่อไหร่
เราจะได้เจอคนๆ นั้นเมื่อไหร่
หรือคนๆ นี้...ที่เจอจะใช่คนที่เรารอไหม
บางคนอาจได้เจอคนๆ นั้น…ตั้งแต่ยังเด็กเป็นเพื่อนเล่นกันมา
ในขณะที่บางคน…กลับใช้เวลารอคอยครึ่งค่อนชีวิตกว่าจะได้เจอ
บางคนคิดว่าใช่แน่นอนแล้ว…แต่สุดท้ายกลับต้องแยกจากกัน

บางคนรู้จักกันมานาน ไม่ได้คิดอะไร…กลับได้ลงเอยกันในที่สุด
ความรัก…ไม่ใช่เรื่องของการชั่งน้ำหนักว่า…ใครจะดีกว่าใคร
แต่เป็นเรื่องของ…ใครเหมาะสำหรับเรามากกว่า
ความรัก...ขึ้นอยู่กับโอกาส เวลา สถานการณ์
ถ้าคนที่เหมาะสม…ก้าวเข้ามาในชีวิตเรา ในเวลาที่เหมาะสม
เราพร้อม…เขาพร้อม นั่นก็เป็นโชคของเรา เป็นสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร...
คนๆ นั้น จะต้องยอมเสียสละ ยอมปรับตัวให้เข้ากับเรา ทำเพื่อเรา
ในขณะเดียวกัน...
เราจะต้องเห็นค่าของเขามากพอที่เราจะเสียสละและปรับตัวเพื่อเขาเช่นกัน
คู่ของใครก็สำหรับคนนั้น...
ถ้าคนๆ นี้ของเรา…เขาทำเพื่อเราทุกอย่าง
ถึงเราจะไม่สวย ไม่หล่อ ไม่โดดเด่นกว่าใครๆ
เขาก็ยังคงมองเราเพียงคนเดียว…ปฏิบัติต่อเราอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
และทำให้เรารู้สึกว่า เรามีค่าสำหรับเขาเหลือเกิน...
ถึงตอนนั้น…คนรอบข้างเราจะดี จะน่ารัก จะเป็นยังไงไม่สำคัญแล้ว ไม่ต้องพิจารณาแล้ว
เพราะถ้าเราได้เจอคนที่เหมาะสม…ที่เข้ากับเราได้ คนที่เราแน่ใจว่า เขามีค่าสำหรับเราจริงๆ>
เราก็ไม่จำเป็นต้องมองใครอีกแล้วในโลกนี้...
ถ้าหากไม่เจอคนๆ นั้น หรือไม่เจอคนที่เห็นค่าของเรา ก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ…
เพราะเรามีค่า และเราควรจะรู้ว่า ค่าของตัวเองมีมากเพียงใด...
"เพชร" ไม่ว่าจะมีคนพบหรือไม่ ก็ยังเป็น "เพชร"
ธาตุแท้ของ "เพชร" ไม่เคยเปลี่ยน
"เรา" ไม่ว่าจะได้เจอคนๆ นั้นหรือไม่
เราควรจะรู้ค่าของตนเอง เห็นค่าของตนเอง
และรู้ด้วยว่า คุณค่าของเราไม่เคยเปลี่ยนไปเช่นกัน…
เหมือนเหรียญในมือ
ไม่ว่าเราจะอยากดูหรือไม่ ผู้ใหญ่จะแบมือให้ดูหรือไม่…
"เหรียญก็ยังคงเป็นเหรียญๆเดิม และค่าของมันก็ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลย"



Create Date : 21 มีนาคม 2550
Last Update : 21 มีนาคม 2550 1:02:42 น. 2 comments
Counter : 1095 Pageviews.

 
ถึงจะยาวไปหน่อย
แต่ก้อซึ้ง


โดย: fluorinel! วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:1:04:25 น.  

 
แวะมาอ่านและทักทายคะ..ชอบคะ


โดย: พิจักษณา วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:15:43:29 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 

fluorinel!
Location :
สงขลา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




oO[สงสัย ฉันจะแก่ จนสายตายาว แล้วเพราะฉัน ได้แต่แอบมอง เธออยู่ห่างๆ ]Oo-ST.UZ_Pondy

[Add fluorinel!'s blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com