Bloggang.com : Tempurachan : ไม่มีอีกแล้ว ที่เรียกว่าเวลาว่าง

ไม่มีอีกแล้ว ที่เรียกว่าเวลาว่าง

สองอาทิตย์ที่ผ่านมาชีวิตยุ่งเหยิงมากถึงมากที่สุด เพราะเป็นช่วงที่ออกจากห้องเทรน มานั่งเก็บข่าว เริ่มมี Production เป็นของตัวเอง แต่ด้วยความที่เป็นมือใหม่ ก็เลยใช้เวลามากกว่าที่ควรจะเป็น ช่วงพักกลางวันจากที่เคยมีเวลาตระเวณไปตามที่ต่างๆ (บริษัทเรามี shuttle bus พาพนักงานไปตามแหล่งของกินมื้อกลางวัน ในหนึ่งสัปดาห์ไปไม่ซ้ำที่กันเลยล่ะ ใจดีมั้ย) ก็กลายเป็นว่าต้องซื้อข้าวมาหม่ำที่โต๊ะ พอตกเย็นก็ต้องตาลีตาเหลือกไปเรียน คลาสเริ่มหกโมงครึ่ง เอ่อ เราสายตลอด ไปถึงก็นั่งงงอยู่สักพัก (ประมาณครึ่งชั่วโมง แหะแหะ) อาจารย์สอนไปถึงไหนแล้วฟะ กว่าคลาสจะเลิกก็สี่ทุ่มครึ่ง โซซัดโซเซกลับบ้านมาปั่นรายงานต่อ กว่าจะได้นอนก็เกือบตีสอง ตอนเช้าก็ต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อจะไปทำงานที่ควรจะเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวาน

นี่แหละค่ะวงจรอุบาทว์ เพื่อนๆ ที่ทำงานก็คิดว่าเราเป็นคนขยัน (หรือจะคิดว่าเราแกล้งขยันก็ไม่รู้) แต่อยากจะบอก เหนื่อยจะตายอยู่แล้วเฟ้ย แต่ไม่อยากให้ใครช่วย เพราะยิ่งทำมากเราก็จะได้ฝึกมาก ต่อไปก็จะได้ทำได้เร็วขึ้นด้วย

ผลของการพักผ่อนน้อย เราเบลอค่ะ ลงรถเมล์ผิดป้ายบ้าง ขึ้นรถเมล์ผิดสายบ้าง คือเราตั้งใจจะขึ้นสาย 14 (ก็สายเดิมนั่งอยู่ทุกวัน) สันนิษฐานว่า เนื่องจากป้ายรถเมล์ที่ออร์ชาร์ดมีจอบอกเวลาที่รถแต่ละสายจะมาถึง พอเรามองที่จอ เห็นสาย 14 เปลี่ยนเป็น Arr แล้วก็มีรถเมล์มาจอดตรงหน้าเราพอดี เราก็ก้าวขึ้นเลย นั่งเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง เอ้ย ทำไมมันมาทางนี้เนี่ย ปรากฏว่าที่เราขึ้นเป็นรถสาย 111 (หรือมันคล้ายกันนะ เลข 14 กับ 111)

นอกจากนั้น ก็มีงงๆ แบบนั่งทำรายงานที่บ้านอยู่สองชั่วโมง แล้วก็หาไม่เจอ เซฟไว้ในส่วนไหนของเครื่องก็ไม่รู้ เสิร์ชยังไงก็ไม่มี ลองรีสตาร์ทเครื่องใหม่เผื่อจะลืมเซฟ มันอาจจะโชว์ใน Compatibility mode ก็ได้ แต่แล้วก็ไม่มี นั่งร้องไห้แต่ก็แบบง่วงไม่ไหวแล้ว สรุปต้องตื่นเช้ากว่าปกติมานั่งทำใหม่

แล้วก็ยังไปเบลอต่อที่ออฟฟิศ กด Cappuccino จากเครื่อง แต่ไม่ได้เอาแก้วไปรอง ก็ยืนมองกาแฟไหลลงมา คิดว่ามันแปลกๆ ดูโล่งๆ ยังไงก็ไม่รู้ จนเครื่องหยุด อ้าว ไม่มีแก้ว กรี๊ด รีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที (ถ้ากาแฟมันนองเคาท์เตอร์ เราจะเช็ดแน่นอน แต่นี่มันลงไปอยู่ใต้เครื่องอ้ะ เราไม่รู้วิธีเปิด ขอโทษแม่บ้านไว้นะที่นี้

) วันนั้นเลยหลอน เปลี่ยนจากกาแฟเป็นโค้กแทน เพราะตู้โค้กมันจะออกมาเป็นโค้กใส่น้ำแข็งในแก้วเรียบร้อย ป้องกันคนเอ๋ออย่างเรา

ถึงตอนนี้ก็ส่งรายงานเล่มเล็กแล้ว รายงานเล่มใหญ่ต้องส่งภายในสองอาทิตย์ ยังไม่ได้เริ่มเลย แต่อย่างน้อยคลาสสำหรับวิชานี้ก็หมดแล้วน่ะ

Create Date : 17 สิงหาคม 2551

Last Update : 17 สิงหาคม 2551 17:06:57 น.

18 comments

Counter : 524 Pageviews.

เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปกับชีวิตการทำงานนะคะ

แต่ก็ต้องพักผ่อนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..

โดย: ColaGirl

วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:18:35:18 น.

สู้ๆ เพื่อนแอน ยังงี้คุณอ้วนก็เหงาแย่เลยสิ
Desperate Housewilfe กลายเป็น Working woman ซะแล้ว

โดย: Googgigchan IP: 124.121.132.77 วันที่: 17 สิงหาคม 2551 เวลา:23:38:47 น.

เอ้ย อะไรจะเบลอขนาดนั้น ..ดูแลสุขภาพหน่อย
(ได้แต่เตือนไปงั้นแหละ ปกติแกก็เป็นงี้ตั้งแต่สมัยเรียนที่มอละ อิอิ)

โดย: nouna IP: 58.8.85.212 วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:10:40:30 น.

ฝันดีนะคะ..พักผ่อนเยอะๆ นะ..

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: ColaGirl

วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:22:14:04 น.

อย่าหักโหมมากละ คิดถึงสุขภาพด้วยนะ เดือนหน้าเราจะไปญี่ปุ่นละนะ อยากกินไรก้อบอกละจากินเผื่อ แงแต่คิดถึงเเอนจังเลย

โดย: sary IP: 118.172.175.132 วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:22:17:26 น.

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: ColaGirl

วันที่: 20 สิงหาคม 2551 เวลา:8:55:33 น.

Tempurachan
เค๊าคิดถึงนะ
อย่าโหมงานหนักจนเกินไปนะ
เป็นห่วงนะจ๊ะ...

โดย: ColaGirl

วันที่: 21 สิงหาคม 2551 เวลา:14:52:19 น.

แวะมาราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ..

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

โดย: ColaGirl

วันที่: 22 สิงหาคม 2551 เวลา:23:00:01 น.

สู้โว้ย
(^o^)v

โดย: PHANNEE IP: 157.200.12.200 วันที่: 24 สิงหาคม 2551 เวลา:21:36:22 น.

คิดถึงนะ..
แอบเป็นห่วงด้วยอ่ะ..ว่าเป็นยังไงบ้าง
หวังว่าคงสบายดีนะจ๊ะ..

โดย: ColaGirl

วันที่: 25 สิงหาคม 2551 เวลา:13:04:27 น.

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่มาให้กำลังใจนะจ๊ะ

ไม่ต้องเป็นห่วงนะ อย่างน้อย เราจะได้ผอมๆๆ

แม่สารี่ เราอยากกินของในคอมบิอ้ะ ดังโหงะ โอะนิกิริไส้เมงไทโกะแล้วก็อะเมะริกันด๊อกกุ

กินเผื่อให้ด้วยได้ป่าว

โดย: Tempurachan

วันที่: 25 สิงหาคม 2551 เวลา:20:27:17 น.

แอน มีเพื่อนกิ๊กกะลังจะถูกส่งตัวไปทำงานที่สิงคโปร์ล่ะ
เด๋วถ้าชัวร์ละก้อ ฝากเพื่อนแอนดูแลด้วยนะ อิอิ เค้าจะได้ไปเที่ยวหาด้วยไง

โดย: Googgigchan IP: 124.121.126.94 วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:0:51:04 น.

Tempurachan,

Hope you are doing well na ja'....

โดย: ColaGirl

วันที่: 28 สิงหาคม 2551 เวลา:22:59:32 น.

ว่างเว้นจากงานก็ขอมาอ่านเรื่องของเพื่อน
ฉันชอบเรื่องราวของเพื่อนทุกตอนนะยะ
ให้กำลังใจค่ะ สู้ สู้

โดย: สุกี้ IP: 202.91.23.4 วันที่: 29 สิงหาคม 2551 เวลา:15:56:05 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ..

โดย: ColaGirl

วันที่: 29 สิงหาคม 2551 เวลา:21:46:52 น.

เป็นยังไงบ้าง
งานยังยุ่งมากๆ อยู่เหมือนเดิมหรือเปล่าจ๊ะ

ปล. เดือนพฤศจิฯ เราจะไปสิงคโปร์นะ..ถ้าอยากได้อะไรจากเมืองไทยก็บอกมาได้เลยนะ..จะหิ้วไปให้จ้า..

โดย: ColaGirl

วันที่: 7 กันยายน 2551 เวลา:1:39:46 น.

ขอบคุณนะคะ ColaGirl ใจดีจัง
มาเที่ยวรึเปล่า อยากได้ข้อมูลอะไรบอกได้เลยนะ ถึงไม่รู้ก็จะถามคนแถวนี้ให้ได้นะ

โดย: Tempurachan

วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:16:39:44 น.

แอนความแตกแล้ว ฮือ ฮือ

โดย: สุกี้ IP: 125.24.177.244 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:33:02 น.