อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมยินดี
ที่เห็นเด็กสาวคนหนึ่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
และยังไม่หยุดที่จะเรียนรู้ต่อไป

ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเรารู้จักกันมานานมากแล้ว
ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กเริ่มสาว
จนลูกสาวของเราเริ่มเป็นสาวเท่ากับวัยที่ได้รู้จักเธอในครั้งแรก

ยินดีกับชีวิตที่เติบโตและได้เรียนรู้มากขึ้น
มาถูกทางแล้วน่า...


แต่สำหรับวันนี้ขอแสดงความเห็นว่า
เวลาเขียนในบล็อกกรุณาช่วย่อหน้าหรือเว้นวรรคให้สะดวกสายสตาการอ่านกว่านี้หน่อยนะจ๊ะ
เพราะวันนี้มันติดกันเป็นพรื่ดไหมดจ้า

ที่ชมก็น้อมรับนะคะ

แต่ที่ให้ย่อหน้าจัดตัวหนังสือมันยากอยู่

นี่ยังหาตัวทำให้ย่อหน้าไม่ได้เลย

เลยฝากถามหาคนช่วยแนะนำทำ บีจี ให้หน่อยออก
แบบแล้วแต่ลงภาพยังไม่ได้เลย
ยากอยู่น่ะที่จะเรียนรู้..

เอ้อ...พ่อพเยียก็ย่อหน้าไปเป็นเหมือนกัน
แต่พยายามแบ่งเป็นพารากราฟ เป็นท่อนๆและมีวรรคบ้าง

พอได้เป็นก้อนคำก็แบ่งออกให้เป็นส่วนๆ ไม่ให้ติดพรืดยาวเหยียดนะจ้ะ

เมื่อวานนี้ไปเดินร้านหนังสือ เจอ "กล่องบุญ" เลยซื้อมาฝาก ถ้ามาเผาป้าเมื่อไรจะมอบให้ไปนะ
เห็นแล้วนึกถึงทันที
คิดว่าน่าจะถูกใจ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับหนังสือ

เชื่อมืออยู่แล้วว่าต้องเป็นหนังสือที่ดี

ประมาณช่วยเตือนสติ..ใครคนนี้แน่ๆแลย

ใช่แล้ว..ทุกคนต้องหัดเรียนรู้ ไปตลอดชีวิตของคนคนนั้นเอง

จะเม้นท์ยังไงดีล่ะ !?!?
มีงานอะไรให้ทำเยอะแยะเลยเนาะ . .
สู้เค้า ๆ

การอยู่ห่างกันทำให้เราคิดถึงกัน - -
~~เพิ่งได้รู้ข้อดีของการห่างกัน
นั่นคือการคิดถึงเมื่อยามห่างไกล . .






















เว้นไว้ให้คิดถึง . .
อยากฟังเพลงนี้ฟังได้ที่ไดน้องเยียวันที่ 4 กุมภา 55+

ดูแลตัวเองด้วยเน้อ
คิดถึงมากมาย - - เดี๋ยวจาได้เจอกันแล้ววว

แง่ม ๆ
ติดล็อกอินคุณพ่อมาอีกแล้วววว . . .

สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมสาวน้อย .... ดีใจด้วยที่มีความสุขกับงานและการเรียนรู้ค่ะ