ศาสนาพุทธยุคพระสมณโคดมจริงแล้วมีอายุแค่ 2500 ปีเอง ตามที่พระสมณโคดมบอกกับพระอานนท์
แต่ที่เกินไปจนถึง 5000 ปี เป็นเพราะเทพ พรหม เทวดา ผี เข้ามาเสียบ นัยว่ามาต่ออายุศาสนาพุทธยุคพระสมณโคดม แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงก็เพื่อหาพวกพ้องบริวารและให้ผู้คนนับถือเซ่นไหว้ดุจเทพเจ้า เพราะเทพ พรหม เทวดา ผี ยังมีกิเลสกันอยู่
หลัง 2500 ปีจึงมีคนหันไปนับถือบูชาเทพ พรหม เทวดา ผี กันมาก เพราะให้ลาภผลมากกว่า ดีกว่า ทันใจกว่าทำบุญบริจาคให้พวกนักบวชที่นุ่งห่มเหลือง ที่ทำไปเหมือนไฟตกน้ำ เพราะให้กันเกินพอดี บางคราวให้แล้วเบียดเบียนตัวเอง ต้องเป็นหนี้สินเพื่อเอาเงินมาซื้อบุญที่เขาเขียนอานิสงค์มากมายหลอกล่อ
ใครบวชหลัง ปี พ.ศ.2500 จึงน่าจะจัดว่าเข้าข่ายพวกเดียร์ถีย์หรือพวกนอกศาสนาที่อาศัยบุญเก่าของศาสนาพระสมณโคดม หาเลี้ยงชีพ จึงไม่แปลกอะไรที่พวกนี้มักใช้บุญ สวรรค์ เป็นตัวล่อหากินกับคนงมงายในความเชื่อแต่โบราณ เช่น การสร้างถาวรวัตถุที่เกินจำเป็น โบสถ์ ศาลา ปิดทอง ฝังลูกนิมิตร หล่อพระ กฐินผ้าป่า วัตถุมงคล สังฆทาน บังสุกุล สวดศพ ฯลฯ ฉะนั้นไม่แปลกอะไรที่มีแต่เรื่องเสื่อมออกมาให้เห็นเป็นระยะๆ น่าจะละอายใจกันบ้าง
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
