บนเส้นทางสายพระนิพพาน 169
บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 169

169/01

แล้วนั่งตรอง..มองดู..จึงรู้ว่า

สิ่งล้ำค่า..อยู่ใน..จิตใจเรา

มองข้างนอก..ไม่เห็น..แม้แต่เงา

แต่พอเรา..มองข้างใน..ก็ใช่เลย

169/02

ก็ใช่เลย..ข้างใน..ใจเป็นใหญ่

เมื่อเราใส่..เหตุผล..จนจิตนิ่ง

จากดวงจิต..วุ่นวน..จนไม่วิ่ง

สงบนิ่ง..เยือกเย็น..รู้เห็นกรรม

169/03

รู้เห็นกรรม..ชั่วดี..ที่ตนก่อ

เห็นหลุมบ่อ..ขวากหนาม..ตามเราไป

ผู้รู้เหตุ..รู้ผล..ไม่สนใจ

ตั้งอยู่ใน..อุเบกขา..มาน้อมรับ

169/04

มาน้อมรับ..เวรกรรม..ยอมจำนน

ความผิดตน..แค่เศษกรรม..ตามส่งผล

กฏแห่งกรรม..ตามบัญชี..มีอิทธิพล

เพื่อให้ตน..สำนึกไว้..ชดใช้กรรม

169/05

ชดใช้กรรม..ชำระจิต..รับผิดชอบ

เมื่อรู้รอบ..น้อมรับ..ไม่คับข้อง

กายเจ็บปวด..มีบ้าง..เสียงครางร้อง

แต่รับรอง..ไม่ผูกจิต..คิดจองเวร

169/06

คิดจองเวร..จองกรรมกัน..มันนำเกิด

โอกาสเปิด..ครั้งนี้..หนีดีกว่า

พระนิพพาน..ไม่ถึงพัก..พรหมเทวา

การเกิดมา..เป็นคน..กลัวหล่นลง

169/07

กลัวหล่นลง..นรกเปรต..อสุรกาย

มันน่าอาย..เกิดเป็นสัตว์..เดรัจฉาน

กว่าจะเกิด..เป็นคน..ทุกข์ทนนาน

กลัวเป็นพาล..ว่ายดำผุด..ไม่หยุดหย่อน

169/08

ไม่หยุดหย่อน..เกิดตาย..ชดใช้กรรม

ผู้รู้จำ..ขัดจิต..ไม่คิดข้อง

เมื่อเกิดกาย..ตายทุกครั้ง..นั่งร่ำร้อง

ญาติพี่น้อง..ร้องร่ำไห้..ไม่เอาแล้ว

169/09

ไม่เอาแล้ว..กายหยาบ..ขอกราบลา

กราบขมา..กายนี้..ที่เราใช้

อยู่ด้วยกัน..ลำบาก..มากวุ่นวาย

ชาติสุดท้าย..แห่งเราเถิด..เกิดเป็นคน

169/10

เกิดเป็นคน..ยิ้มร่ำไห้..เศร้าเริงร่า

เดี๋ยวโกรธา..เดี๋ยวหัวเราะ..เหมาะที่ไหน

บอกให้ฝึก..จิตตน..ไม่สนใจ

จึงอ่อนไหว..ตามอารมณ์..จมทุกที

169/11

จมทุกที..หัวมีแต่..อวิชชา

ไร้ปัญญา..หาทางออก..หลอกตัวเอง

ก่อบาปกรรม..ให้ตัว..ไม่กลัวเกรง

ก็ทำเอง..จะโทษใคร..เมื่อภัยมา

169/12

เมื่อภัยมา..อาจช้า..แต่มาชัวร์

มันของตัว..ทั้งนั้น..มั่นใจเถิด

มันติดตาม..ทันที..ที่มาเกิด

หนีเตลิด..ขึ้นบน..อย่าสนใจ

169/13

อย่าสนใจ..บาปกรรม..ตัวทำเก่า

ไม่อาจเอา..อดีต..มาแก้ไข

จงทำดี..มีแต่บุญ..ในหัวใจ

อุทิศไป..ไม่ประมาณ..การสำนึก

169/14

การสำนึก..บาปบุญ..มากคุณโทษ

มีรุ่งโรจน์..ล่มสลาย..ในหนึ่งคน

ต่างก็เกิด..จากต้นทุน..บุญกุศล

อันส่งผล..ชัดเจนได้..ใช้ปัญญา

169/15

ใช้ปัญญา..นึกคิด..ไม่ปิดบัง

วิ่งชนปัง..อารมณ์ตน..แต่หนหลัง

ใครห้ามกู..ไม่รับรู้..ไม่ยอมฟัง

เยือกเย็นจัง..เดี๋ยวนี้..ที่ฝึกตน

169/16

ที่ฝึกตน..จนจิตดี..อยู่ข้างใน

ฝึกจนใจ..งดงาม..ตามวิถี

เดินบนทาง..สายธรรม..ล้วนความดี

จนไม่มี..หวนกลับ..วันดับขันธ์

169/17

วันดับขันธ์..จิตฉันตรง..ไม่หลงทิศ

สิ้นชีวิต..มีแสงธรรม..นำเดินทาง

มีชีวิต..ต้องเป็นผู้..รู้ถากถาง

จะมีทาง..เดินไป..สุดปลายฝัน

169/18

สุดปลายฝัน..ถึงมันไกล..อย่าได้ท้อ

เห็นกงล้อ..แห่งธรรม..นำข้างหน้า

จงเดินตาม..ทางธรรม..อย่าได้ช้า

ถึงอ่อนล้า..แต่มุ่งมั่น..มันถึงได้

169/19

มันถึงได้..ถึงจิตใจ..เราอ่อนล้า

พักเทวา..พอคลายร้อน..ก่อนก็ได้

ขออย่าหลง..เพลินวิมาน..อันสบาย

อันตราย..ถ้ามัวปลื้ม..ลืมจิตมุ่ง

169/20

ลืมจิตมุ่ง..หลงวิมาน..ตระการตา

เสียเวลา..เดือดร้อน..ต้องย้อนกลับ

เอาจิตพุ่ง..มุ่งตรง..ไปเลยครับ

เหนื่อยพักหลับ..พรหมเทวา..ตื่นว่าใหม่

169/21

ตื่นว่าใหม่..ไปช้าช้า..ทีละขั้น

แต่มุ่งมั่น..เดินไป..ไม่ถอยหลัง

ถ้าเหนื่อยนัก..หยุดพัก..รวมพลัง

มุ่งไปยัง..แดนเรียกว่า..พระนิพพาน

169/22

มีเสียงคลื่น..กระทบฝั่ง..อย่างต่อเนื่อง

มีมากเรื่อง..มากราว..เล่าไม่ไหว

ปล่อยเป็นคลื่น..กระทบฝั่ง..กลบฝังไป

จะสนใจ..ทำไมเล่า..เรื่องราวคน

169/23

เรื่องราวคน..วุ่นวน..โลภโกรธหลง

ไม่ประสงค์..ตัดกิเลส..เฉดตัณหา

ความต้องการ..ยิ่งใหญ่..เหนือธรรมดา

ไม่คิดว่า..ตนต้องตาย..ใช่อยู่เลย

169/24

ใช่อยู่เลย..มนุษย์เอย..ผู้มืดบอด

ชอบส่ายสอด..มองหา..ทุกแห่งหน

แต่ไม่เคย..มองไป..ในจิตตน

ไม่ยอมทน..พิจารณา..ถ้าต้องการ

169/25

ถ้าต้องการ..กิเลสตัณหา..มันพาวิ่ง

สงบนิ่ง..ได้ยังไง..ใจร้อนเร่า

ขืนชักช้า..คนอื่นคว้า..ต้องแย่งเอา

พี่น้องเรา..ก็ต้องฆ่า..ถ้าได้ครอง

169/26

ถ้าได้ครอง..มองไม่เห็น..กิเลสตน

จิตมืดมน..ใครขวางหน้า..ฆ่าได้หมด

คนเหมือนกัน..แท้แท้..ค่าแค่มด

ท่านจึงหมด..คุณค่า..คำว่าคน

169/27

คำว่าคน..จากกุศล..และกรรมเก่า

เป็นพงษ์เผ่า..ผูกพัน..กันแต่ต้น

ทำดีใหม่..ใช้กรรมเก่า..เอาจิตพ้น

บุญกุศล..พิจารณาบ้าง..ทำอย่างไร

169/28

ทำอย่างไร..ได้อย่างนั้น..ท่านเจ้าขา

ปลูกถั่วงา..ได้ถั่วงา..เป็นอาหาร

ปลูกต้นดี..ดอกผลดี..ก็เบ่งบาน

ไม่ต้องการ..ต้นชั่วบาป..สาปส่งเลย

169/29

สาปส่งเลย..มนุษย์เอย..ใช้ปัญญา

พิจารณา..ให้ดีดี..มีเหตุผล

เหตุอย่างนี้..ผลอย่างนี้..มิอิทธิพล

อย่าปล่อยตน..ให้จิตต่ำ..มากกรรมไล่

169/30

มากกรรมไล่..ไร้ค่า..การมากเกิด

ตื่นทีเถิด..ตาสว่าง..กระจ่างใส

ตื่นขึ้นมา..พิจารณา..จากข้างใน

ว่างเมื่อไร..ก็จงลอง..มองเข้าไป

169/31

มองเข้าไป..ในถึงใน..ให้ลึกสุด

ที่มนุษย์..คนหนึ่ง..พึงทำได้

มองให้เห็น..จะน้อยมาก..ก็จากใจ

ไม่มีใคร..แย่งเราดู..รู้เห็นเอง

169/32

รู้เห็นเอง..ด้วยใจ..ไม่ใช่ตา

ที่เห็นมา..ตานอก..หลอกเราได้

จงรู้คิด..พิจารณา..ปัญญาใช้

ก็จะได้..วิชชา..มานำทาง

169/33

มานำทาง..ผู้ฝึก..ปฏิบัติ

รู้กำจัด..กิเลสตน..จนจิตใส

เกิดเป็นคน..ชาตินี้นะ..ชำระใจ

เพื่อมุ่งไป..สู่จุด..ที่สุดธรรม

169/34

ที่สุดธรรม..มากกำไร..ในการเกิด

เป็นผู้เปิด..ตาใน..ด้วยใจจิต

เห็นทางตรง..ไม่หลงไป..ใช้ชีวิต

รู้จักคิด..ใช้ปัญญา..หาหนทาง

169/35

หาหนทาง..เดินเป็น..เห็นเป็นช่อง

เดินเป็นร่อง..ไปเรื่อย..เหนื่อยก็พัก

เมื่อหัวใจ..มั่นในธรรม..นำเป็นหลัก

เอาจิตปัก..มั่นคง..ไม่หลงแน่

169/36

ไม่หลงแน่..ทางธรรมแท้..สงบเย็น

ธรรมไม่เป็น..ของร้อน..ย้อนเข้าใส่

ธรรมของแท้..แค่พบเห็น..ก็เย็นใจ

ธรรมอันใด..ร้อนเร่า..เจ้าถอยเลย

169/37

เจ้าถอยเลย..ธรรมเหมือนกัน..แต่มันดำ

จงจดจำ..ให้ดี..นี่ไม่ใช่

ถ้าเป็นธรรม..พระพุทธองค์..ทรงกล่าวไว้

สงบใจ..เยือกเย็นได้..แม้ภัยมา

169/38

แม้ภัยมา..ตรงหน้า..ยังยิ้มสู้

เพราะจิตรู้..ใช้ปัญญา..หาทางแก้

สถานะการณ์..กู้ไม่ได้..ก็ไม่แพ้

จิตรู้แท้..กรรมเก่าตาม..มาถามทวง

169/39

มาถามทวง..ยุติธรรม..ทำเขาไว้

ยอมชดใช้..ไม่จองเวร..ให้เป็นทุกข์

เมื่อตั้งจิต..ปรารถนา..จะหาสุข

ขอจงปลุก..จิตพร้อม..น้อมรับผล

169/40

น้อมรับผล..รู้อภัย..ใจสงบ

หาทางจบ..ทีละจุด..ที่ผุดขึ้น

อันเป็นทาง..ผู้ปฏิบัติ..ต้องหยัดยืน

ถูกเอาคืน..เสียบ้าง..ยังยิ้มได้

169/41

ถึงวันพระ..ชำระจิต..ปิดทางต่ำ

ตาแดงกล่ำ..รู้ระงับ..ครับถูกต้อง

เมื่อรู้คิด..ชีวิตนี้..รู้ตริตรอง

ถูกทำนอง..ครองธรรม..ชำระใจ

169/42

ชำระใจ..ไม่พ่ายแพ้..แก่ฝ่ายต่ำ

มาดื่มด่ำ..ความเย็นฉ่ำ..แห่งรสธรรม

เมื่อทุกคน..ต่างกำเนิด..เกิดแต่กรรม

ใช้แสงธรรม..นำไป..พ้นภัยแล

169/43

ชำระใจ..อยู่ในศีล..กินในธรรม

เป็นผู้นำ..ความสุขใจ..ไว้ที่จิต

ผู้มีใจ..งดงาม..พูดทำคิด

มีชีวิต..ไม่สูญเปล่า..คราวมาเกิด

169/44

คราวมาเกิด..ได้เปิดจิต..ไม่ปิดตาย

เป็นผู้คลาย..หยิ่งผยอง..ไม่พองขน

สมคุณค่า..ได้กำเนิด..เกิดเป็นคน

เพื่อฝึกตน..หาทางไต่..ไปนิพพาน

169/45

ไปนิพพาน..ด้วยจิต..ปิดทางชั่ว

ดวงจิตนี้..ไร้กิเลส..ในเขตนี้

ผู้ตั้งเป้า..เกลาวันละ..หนึ่งนาที

เพิ่มทวี..ไม่ช้านาน..มันมากเอง

169/46

มันมากเอง..ฝึกทุกวัน..จนมันชิน

ไม่ยลยิน..สิ่งร้อนเร่า..พุ่งเข้าหา

เมื่อรู้เห็น..เรื่องเวรกรรม..ธรรมดา

ถึงเวลา..ต้องชดใช้..ไร้กังวล

169/47

ไร้กังวล..ตนผู้ฝึก..ระลึกรู้

จึงเป็นผู้..มองเห็นกรรม..เคยทำไว้

เมื่อมองเห็น..อย่างเด่นชัด..ก็ชัดไว

สบายใจ..ได้ใช้ชด..ลดวิบาก

169/48

ลดวิบาก..มากกรรม..ไล่ตามมา

ใช้เวลา..ที่เหลือ..เพื่อกุศล

เกิดครั้งนี้..จงใช้บุญ..คุณตั้งต้น

หวังหลุดพ้น..แต่บัดนี้..ดีอย่างเดียว

169/49

ดีอย่างเดียว..ไม่เกี่ยวข้อง..มองชั่วบาป

ทำจิตหยาบ..ให้ละเอียด..ถึงที่สุด

ไปจนถึง..ไม่ต้องใช้..กายมนุษย์

หลังสิ้นสุด..กายหยาบเรา..รอเผาทิ้ง

169/50

รอเผาทิ้ง..สิ่งหมดค่า..ชีวาวาย

ต้องทิ้งกาย..เคยอาศัย..ได้ฝึกจิต

การเกิดแก่..เจ็บตาย..กายมากพิษ

ทุกชีวิต..เป็นเช่นนี้..พี่น้องเอย

169/51

พี่น้องเอย..เกิดเป็นคน..ไม่พ้นตาย

รู้ละอาย..เกรงกลัว..จะชั่วบาป

เราทำจิต..ละเอียดได้..แม้กายหยาบ

รู้กำหราบ..จิตตัว..กลัวเพทภัย

169/52

กลัวเพทภัย..ในกงเกวียน..ตนเวียนว่าย

ถ้าแพ้พ่าย..จิตตน..วนไม่จบ

เจอกิเลส..จิตต้องกล้า..ท้ามันรบ

ต้องการจบ..ต้องวิ่งชน..จนมันหนี

169/53

จนมันหนี..ไปจากใจ..ไม่หวนกลับ

ทั้งยามหลับ..ยามตื่น..สุขขื่นขม

ใครจะชอบ..จะชัง..หรือจะชม

เป็นแค่ลม..พัดพา..มาแล้วไป

169/54

มาแล้วไป..จะสนใจ..ทำไมเล่า

มันน่าเศร้า..ไปหลงติด..ผิดมหันต์

หมดโอกาส..อีกครั้งหนึ่ง..ไม่ถึงฝัน

เพราะฉะนั้น..ชมหรือชัง..วางมันลง

169/55

วางมันลง..ปลงมัน..กันความหลง

เป้าประสงค์..ชัดเจน..เป็นที่สุด

ปฏิเสธ..หนักแน่น..แดนมนุษย์

ขอสิ้นสุด..ชาติภพ..จบชาตินี้

169/56

จบชาตินี้..ทำดี..เพื่อหลุดพ้น

ผู้อดทน..อดกลั้น..มั่นในจิต

เพราะว่าใจ..รู้ทันกรรม..พูดทำคิด

ทรงชีวิต..เพื่อผ่าน..ด่านมนุษย์

169/57

ด่านมนุษย์..หลุดพ้น..ไม่วนกลับ

ขอลาลับ..เดินหน้า..หาเป้าหมาย

หาเทพพรหม..นิพพาน..ด่านสุดท้าย

เป็นการใช้..กายมนุษย์..อย่างคุ้มค่า

169/58

อย่างคุ้มค่า..เมื่อเกิดมา..มีชีวิต

ก็รู้คิด..รู้ค้น..รู้ผลกรรม

ว่าทุกอย่าง..ดีชั่ว..ตัวกระทำ

มีผลกรรม..ติดตามไป..เมื่อกายเกิด

169/59

เมื่อกายเกิด..กรรมดีชั่ว..ตัวส่งผล

ทุกแห่งหน..ตามได้..มีกายเนื้อ

เมื่อใจจิต..รับรู้..อยู่ทำเกลือ

มันแสนเบื่อ..กายหยาบ..ขอกราบลา

169/60

ขอกราบลา..ถ้าฉันตาย..วายชีวี

ด้วยจิตดี..จิตใส..ใจสงบ

ชีวิตยัง..จงเป็นผู้..รู้สู้รบ

ย่อมพานพบ..พระนิพพาน..ในบั้นปลาย









Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 2 มีนาคม 2557 9:04:27 น.
Counter : 960 Pageviews.

2 comments
  
ขอนุยาดเอาปั่ยสักบทเล็กๆนะคับ เพราะฉะนั้น ชมหรือชัง วางมันลง ชอบมากเลยนะคับ ขอบคุนคร้าบบบบ! คุนเฒ่าจอย...
โดย: wannasiri kongcharoen IP: 223.204.90.41 วันที่: 8 มีนาคม 2557 เวลา:21:59:09 น.
  
เชิญตามสบายครับ อิอิ
โดย: เฒ่าจอย IP: 223.204.33.57 วันที่: 14 มีนาคม 2557 เวลา:11:51:09 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เฒ่าจอย
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



New Comments
กุมภาพันธ์ 2557

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
 
 
All Blog