บนเส้นทางสายพระนิพพาน 190

 บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 190

190/01

ผู้มีจิต..มั่นคง..ทรงอารมณ์

ใครจะชม..ชอบชัง..ก็ช่างเขา

ขอเพียงรู้..ดีชั่ว..ตัวของเรา

ผู้ไม่เมา..ชอบชัง..รู้ยั้งคิด

190/02

รู้ยั้งคิด..จิตคล้าย..มูมเมอแลง

ขว้างสุดแรง..ไปนั้น..มันย้อนกลับ

ต้องระวัง..ระไว..ไว้ด้วยครับ

เตรียมตัวรับ..ก็แล้วกัน..วันหวนคืน

190/03

ใจเป็นสิ่ง..อเมซิ่ง..ตลอดกาล

อันบันดาล..ทุกข์สุข..ผิดสมหวัง

ใจคือคลื่น..สูงส่ง..ทรงพลัง

แล้วก็ช่าง..มีอิทธิพล..ต่อตนเอง

190/04

ต่อตนเอง..ไม่คุมไว้..ไม่ฝึกปรือ

ให้อยู่มือ..พาอารมณ์..เราจมดิ่ง

ไม่รู้จัก..รักษา..มันพาวิ่ง

สงบนิ่ง..ไม่ตามใจ..นั่นใช่เลย

190/05

นั่นใช่เลย..ปล่อยเคยตัว..มั่วแล้วสิ

ขาดสติ..หมดสะตังค์..พังชีวิต

ปล่อยอารมณ์..บ้าคลั่ง..ไม่ยั้งคิด

มันเป็นพิษ..ส่งผล..คนรอบข้าง

190/06

คนรอบข้าง..ไกลใกล้..นั่งไปติด

มองหน้านิด..จิตสะดุ้ง..ยุ่งอีกไหม

อยู่อย่างเกร็ง..รอบตัวเอง..ลำบากใจ

ยิ้มละไม..ทุกดวงใจ..ต่างชื่นบาน

190/07

ต่างชื่นบาน..อันความต่าง..แห่งอารมณ์

ผู้คลายปม..รู้ตน..ข้ามพ้นได้

ได้เป็นคน..ไม่รู้ตน..น่าเสียดาย

อีกกี่ตาย..หนอสู..จะรู้ความ

190/08

จะรู้ความ..ตามคุม..กันเมื่อไร

ขืนปล่อยให้..แก่ตาย..เสียดายคน

มีโอกาส..เกิดกาย..ไม่ฝึกฝน

รู้เห็นผล..ทุกครั้ง..พังทุกที

190/09

พังทุกที..ส่วนผู้มี..ปัญญาคิด

ถูกสะกิด..ไม่ฟุ้ง..ปรุงไปใหญ่

เขารู้จัก..ยับยั้ง..หยุดชั่งใจ

จะก้าวไป..หรือตั้งใน..อุเบกขา

190/10

อุเบกขา..สงบนิ่ง..สิ่งกระทบ

เป็นผู้จบ..ปัญหา..โดยวางเฉย

ถ้ายิ่งดิ้น..ยิ่งจม..ถึงล้มเลย

จำเพื่อนเอย..กฏแห่งกรรม..ยอมรับมัน

190/11

ยอมรับมัน..หันมาฝึก..อารมณ์ตน

ให้เป็นคน..อดทน..ต่อสิ่งเร้า

ผู้ยิ่งเต้น..ยิ่งก่อเวร..ไม่บางเบา

อยู่ที่เรา..ฝึกจิต..คิดดีงาม

190/12

คิดดีงาม..ชั่วงด..ลดปัญหา

ใช้ปัญญา..เหตุผล..ตนเป็นหลัก

ไหลไปตาม..อารมณ์..ยิ่งจมปลัก

ถอยตั้งหลัก..ท่าไม่ดี..หนีมาก่อน

190/13

อันอารมณ์..ฝึกเรียนรู้..คู่ตำรา

เราเรียกว่า..จริต..จิตปรุงแต่ง

แยกออกได้..หกจริต..เมื่อคิดแบ่ง

อันเป็นแหล่ง..เที่ยวท่อง..ของอารมณ์

190/14

ราคะจริต..จิตรัก..ความสวยงาม

ชมชอบความ..มีระเบียบ..ความเรียบร้อย

รักสะอาด..มากมาย..ไร้ด่างพร้อย

รกนิดหน่อย..ไม่ได้..ไม่พอใจ

190/15

โทสะจริต..จิตมักโกรธ..ขี้โมโห

ตาแดงโร่..หงุดหงิด..ไร้เหตุผล

แสดงออก..ทางสีหน้า..แววตาตน

หรือบางคน..ทางวาจา..กายาเลย

190/16

โมหะจริต..อารมณ์จิต..ที่ลุ่มหลง

พูดตามตรง..หลงระเริง..ในชีวิต

อุดมอยาก..มากกอบโกย..ให้ไม่คิด

ฝังในจิต..ขอตะพึ่ด..ถึงยึดเอา

190/17

วิตกจริต..อารมณ์จิต..อันฟุ้งซ่าน

ออกจากบ้าน..ห่วงนั่น..กลัวนี่หาย

ผิดสังเกต..เพียงนิด..คิดวุ่นวาย

จะบ้าตาย..แก่ก่อนวัย..ห่วงกังวล

190/18

ศรัทธาจริต..อารมณ์จิต..เชื่อคนง่าย

ไม่ค่อยใช้..ปัญญา..พิจารณาช่วย

บ้างงมงาย..ไร้เหตุผล..จนตัวซวย

อยากร่ำรวย..เขาตกทอง..ตาพองโต

190/19

พุทธจริต..อารมณ์จิต..เฉลียวฉลาด

จิตเปรื่องปราชญ์..มีไหวพริบ..ปฏิภาณ

แค่หัวข้อ..ก็เรียนรู้..จนแตกฉาน

มีพื้นฐาน..ควรค่า..มุ่งหาธรรม

190/20

หกจริต..พิจารณา..ให้ดีดี

บางคนมี..หลายอารมณ์..อยู่ในตน

อยู่ที่เรา..อย่าหยุด..การขุดค้น

หาตัวตน..จริงแท้..เพื่อแก้ไข

190/21

เพื่อแก้ไข..อารมณ์..ให้ถูกจุด

เพื่อจะหยุด..อารมณ์ตน..ไม่โอนเอน

ควบคุมไว้..ไม่ให้..ไปก่อเวร

ควบคุมเป็น..หนทางไกล..ใกล้เข้ามา

190/22

นิวรณ์ห้า..อารมณ์..อกุศล

อันมีผล..ทำลาย..ล้างความดี

ถ้ารื่นไหล..ห่างไกล..ไปทุกที

ไม่เหลือดี..หมดค่า..เสียเวลาเกิด

190/23

กามฉันทะ..เอาชนะ..ได้ยังไง

มันพอใจ..รูปเสียงกลิ่น..รสสัมผัส

เมื่อพอใจ..ปรุงไป..สารพัด

แล้วผูกมัด..ตนไว้..ในกามา

190/24

ปฏิฆะ..อารมณ์..ขุ่นเคืองไง

ไม่พอใจ..พยาบาท..อาฆาตแค้น

ตามจองล้าง..จองผลาญ..ไปทั่วแดน

สิ่งตอบแทน..มากทุกข์..สุขที่ไหน

190/25

ถินมิทธะ..ไม่ได้เรื่อง..ไม่ได้ราว

ความง่วงหงาว..หาวนอน..มาแทนที่

เพียงคิดว่า..จะนั่ง..สักนาที

มันก็มี..อาการ..พาลจะหลับ

190/26

อุทธัจจะ..กุกกุจจะ..ความฟุ้งซ่าน

อาจรำคาญ..หงุดหงิด..จิตว้าวุ่น

แค่ทำบุญ..ตักบาตร..อาจขาดทุน

ถ้าตัวคุณ..เอาแต่ปรุง..ฟุ้งไปหมด

190/27

วิจิกิจฉา..สงสัย..การปฏิบัติ

ถึงอึดอัด..สับสน..ผลมีหรือ

คนโน้นนี้..ได้นี่นั่น..พากันลือ

ถ้าฝึกปรือ..อวดตน..ไม่พ้นนรก

190/28

นิวรณ์ห้า..พาพัง..กันมามาก

จงฉุดลาก..นิวรณ์ห้า..ไปปาทิ้ง

ลอกหลุดไป..จากใจ..ได้จริงจริง

พอจิตนิ่ง..กรรมฐาน..มันมาเอง

190/29

มันมาเอง..จิตคอยตัด..ไม่ใช่ติด

เคยทำผิด..ทำให้ถูก..ปลูกต้นใหม่

หมั่นรดน้ำ..พรวนดิน..ก่อนสิ้นใจ

เพื่อเดินไป..สู่จุด..ที่สุดธรรม

190/30

ที่สุดธรรม..นำตน..พ้นวิบาก

พ้นความอยาก..ทั้งหลาย..อันไม่เที่ยง

ทั้งสวรรค์..นรก..ห้ามถกเถียง

ขอแค่เพียง..กำหนดจิต..คิดพูดทำ

190/31

คิดพูดทำ..แต่ดี..มีศีลสัตย์

ปฏิบัติ..ขัดเกลา..จิตเราเอง

อันบาปกรรม..ทำชั่ว..คิดกลัวเกรง

แค่นี้เอง..ยอดคน..ก้าวพ้นแดน

190/32

ก้าวพ้นแดน..มนุษย์..อันสุดยุ่ง

ตั้งจิตมุ่ง..ต่อไป..อย่าไหวหวั่น

สู่นิพพาน..ผ่านพรหม..ผ่านสวรรค์

จงขยัน..ขัดเกลา..จิตเราเอง

190/33

จิตเราเอง..มั่นไว้..ในศีลห้า

ผู้ไม่ฆ่า..ไม่ใช้..ไม่ยินดี

จึงเป็นผู้..ศัตรูใหม่..ท่านไม่มี

แต่บัญชี..กรรมเก่า..เขายังตาม

190/34

ไม่ขโมย..ไม่อยากได้..ของคนอื่น

ไม่ตาตื่น..อยากได้..ใช้ใครลัก

ไม่ยินดี..ของใครหาย..เสียดายนัก

ของเขารัก..จงยึดหลัก..พรหมวิหาร

190/35

ไม่ผิดลูก..เมียผัว..มามั่วกาม

ไม่ลามปาม..ใช้ใคร..ไปฉุดคร่า

ไม่ยินดี..สงบจิต..ผิดจรรยา

คนธรรมดา..รักษาศีล..ด้วยยินดี

190/36

ด้วยยินดี..คู่เมียผัว..ของตัวเอง

เพราะกลัวเกรง..บาปกรรม..มันตามติด

ไม่ซื่อสัตย์..ต่อกัน..มันสิ้นคิด

พาชีวิต..คู่ตัว..ครอบครัวพัง

190/37

ไม่ดุด่า..ว่ากล่าว..เสียดสีใคร

ไม่สนใจ..ยุยง..ส่งเสริมเขา

ไม่ยินดี..เขาหยาบคาย..นี่ไม่เอา

วาจาเรา..กล่าวดี..เป็นศรีตน

190/38

อันสุรา..ยาเสพติด..พอเสียที

ของไม่ดี..มึนเมา..เราอย่าข้อง

ใครหยิบยื่น..ส่งมา..ก็อย่าลอง

จะไปมอง..ทำไม..ของไม่ดี

190/39

ของไม่ดี..หนีไกล..อย่าไปใกล้

มันไม่ใช่..ทางออก..แห่งชีวิต

ยิ่งแต่พา..ตัวเรา..เข้าไปติด

ทำแต่ผิด..ติดผัง..กระทั่งตาย

190/40

เห็นไหมนี่..ถ้าศีลห้า..รักษาได้

ไม่แพ้พ่าย..กิเลส..และตัณหา

ถึงจะเป็น..ปุถุชน..ธรรมดา

สุขอุรา..อิ่มใจ..อยู่ในธรรม

190/41

 อยู่ในธรรม..ไม่ใช่ถ้ำ..นะน้องพี่

ตามวิถี..ชีวิต..จิตเพาะบ่ม

จึงเรียนรู้..อยู่ได้..ในสังคม

จิตรู้ข่ม..ขัดเกลา..จะเอาดี

190/42

จะเอาดี..ที่มีอยู่..มาสู่ใจ

เพื่อก้าวไป..สู่สุข..สงบเย็น

ไม่ต้องเป็น..ผู้รู้..ผู้มองเห็น

เอาแค่เย็น..เป็นพอ..รอเวลา

190/43

รอเวลา..ทอดร่าง..วางหน้าที่

รอใช้หนี้..เวรกรรม..เคยทำเขา

ดุจลูกศร..พุ่งย้อน..เข้าหาเรา

ตามเป็นเงา..ทวงถาม..ความเป็นธรรม

190/44

ความเป็นธรรม..กรรมเราก่อ..เตรียมรอรับ

ภาคบังคับ..ก่อนพ้น..แดนมนุษย์

ถึงปฏิบัติ..จิตใส..ใจบริสุทธิ์

ถึงเราหยุด..กรรมเก่า..เราต้องใช้

190/45

เราต้องใช้..ขวาซ้าย..บาปและบุญ

ติดตามคุณ..จนกว่า..จะสิ้นสุด

ตามทวงถาม..จุดสุดท้าย..กายมนุษย์

ท่านร่วงหลุด..พรหมสวรรค์..เจอกันใหม่

190/46

เจอกันใหม่..ถ้าท่านไป..ติดสุขเพลิน

ไม่เจริญ..ภาวนา..กรรมฐาน

ลืมเสียสิ้น..ไม่ถวิล..ถึงนิพพาน

สุขไม่นาน..สิ้นบุญตน..ก็หล่นลง

190/47

ก็หล่นลง..รอรับโทษ..ทั้งหนักเบา

อันตัวเรา..เคยก่อ..แล้วก็หนี

จิตก่อนตาย..ได้ผล..แห่งความดี

เป็นผู้มี..โอกาส..ผิดพลาดเอง

190/48

ผิดพลาดเอง..ไร้ใคร..มากดดัน

จากทุกวัน..พิจารณา..ก่อนจะตาย

ไปติดสุข..บนสวรรค์..อันสบาย

ไปหลงคิด..ว่าไม่ตาย..สบายตู

190/49

สบายตู..รู้ตัว..ต่อเมื่อสาย

น่าอับอาย..ร่วงหล่น..จากสวรรค์

ถ้ากรรมหนัก..ผลักลง..นรกพลัน

รับผลอัน..ท่านทำไว้..ใช่ใครเลย

190/50

ใช่ใครเลย..เพื่อนเอย..ผู้สานก่อ

ขุดหลุมบ่อ..ดักตน..จนฉิบหาย

อันความดี..ฉาบฉวย..ช่วยไม่ได้

จึงต้องใช้..ปรมัต..ดัดสันดาน

190/51

มนุษย์เอย..ไม่เคย..นึกถึงตาย

วาดลวดลาย..เต็มที่..ไม่มียั้ง

ร้องฟูมฟายเมื่อกาย..คนใกล้พัง

เห็นหรือยัง..พลัดพราก..มันมากทุกข์

190/52

มันมากทุกข์..ระทม..ตรมดวงจิต

บ้างถึงปลิด..ชีพตน..หวังพ้นทุกข์

เพราะมุ่งมาด..ปรารถนา..หาแต่สุข

เจอแต่ทุกข์..ทับถม..สุดขมขื่น

190/53

สุดขมขื่น..ไม่ฝืน..ไม่อดทน

ปลิดชีพตน..มันพ้น..ซ่ะที่ไหน

ผู้ที่ตาย..จิตเศร้า..จงเข้าใจ

หนทางไป..ดิ่งตรง..ลงนรก

190/54

แต่ถ้ายัง..ไม่หมด..อายุขัย

ท่านรู้ไหม..ต้องไปเป็น..สัมภเวสี

ยิ่งอดอยาก..ยากแค้น..แสนทวี

แถมยังมี..กรรมหนัก..รอดักรับ

190/55

รอดักรับ..หวนกลับ..มาฆ่าตน

กว่าจะพ้น..วิบาก..ยากแสนเข็ญ

อาจถึงห้า..ร้อยชาติ..พลาดก่อเวร

กว่าจะเห็น..แสงธรรม..นำทางตน

190/56

นำทางตน..รู้ทน..สู้ชีวิต

จงรู้คิด..รู้อ่าน..รู้แก้ไข

ว่าปัญหา..เหล่านี้..อยู่ที่ใจ

ไม่มีใคร..ไม่มี..ปัญหาเลย

190/57

ผู้อดทน..ไม่จน..ปัญญาคิด

รู้ชีวิต..ที่เห็น..เป็นเช่นนี้

เดี๋ยวมีสุข..มีทุกข์..มีร้ายดี

ไม่เคยมี..เพียงหนึ่ง..พึงจดจำ

190/58

พึงจดจำ..โลกมนุษย์..อันสุดยุ่ง

ต่างก็มุ่ง..หาสุข..สถานเดียว

อันความทุกข์..ทั้งหลาย..ไม่อยากเกี่ยว

ใจห่อเหี่ยว..น้อยเจอสุข..ทุกข์มากแท้

190/59

ทุกข์มากแท้..ท้อรันทด..หมดอาลัย

จงฝึกใจ..เถิดครับ..ยอมรับผล

ธรรมดา..ผู้มา..เกิดเป็นคน

รู้อดทน..อดกลั้น..หมั่นทบทวน

190/60

หมั่นทบทวน..ด้วยปัญญา..การมาเกิด

จิตประเสริฐ..มองเป็น..ย่อมเห็นธรรม

ผู้ที่มา..กำเนิด..เกิดแต่กรรม

ที่กระทำ..ดีชั่ว..ให้ตัวเอง

 

 

 

Create Date : 03 ธันวาคม 2557 Last Update : 10 ธันวาคม 2557 20:45:50 น. Counter : 978 Pageviews.		0 comments
Share Tweet