บนเส้นทางสายพระนิพพาน 213 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 213 213/01 หาทางไป..พระนิพพาน..กันเสียเถิด อย่ามาเกิด..มาตาย..ใช้กายเปลือง จงเดินตาม..พระสุคต..รู้ปลดเปลื้อง ถามถึงเรื่อง..เกิดตาย..ไม่เอาเลย 213/02 ไม่เอาเลย..เกิดตาย..ละอายตน เกิดเป็นคน..ทุกที..ดีที่ไหน มีแต่ทุกข์..มากล้น..จนตายไป ทั้งกายใจ..จบไม่ลง..หลงก่อเวร 213/03 หลงก่อเวร..สร้างกรรม..จำไม่ได้ จิตแพ้พ่าย..สิ่งกระทบ..รบกับเขา ไม่ทันคิด..หน้าหลัง..พังสิเรา สู้กรรมเก่า..ก่อกรรมใหม่..ให้ตัวเอง 213/04 ให้ตัวเอง..ติดตาย..ในกองกรรม เราผู้ทำ..ผู้ก่อ..ขุดบ่อเอง เป็นชีวิต..อนิจจัง..แสนวังเวง ผู้กลัวเกรง..บาปกรรม..จงทำดี 213/05 จงทำดี..มีศีล..ในเบื้องต้น บอกแก่ตน..กลับตัว..ชั่วไม่ทำ เมื่อศีลห้า..โดดเด่น..เป็นประจำ จึงได้ทำ..พูดคิด..ด้วยจิตดี 213/06 ด้วยจิตดี..ประจำ..คลำทางไป ไม่มีใคร..ช่วยเรา..ทำเอาเอง เส้นทางนี้..ดีชัวร์..อย่ากลัวเกรง ก็ทำเอง..รู้เต็มจิต..ผิดได้ไง 213/07 ผิดได้ไง..ทำไป..ก็ยิ่งเย็น ผู้บำเพ็ญ..ภาวนา..ปัญญาเห็น ถึงความทุกข์..รุกเร้า..ที่เราเป็น ใช้ความเย็น..แห่งธรรม..ช่วยนำไป 213/08 ช่วยนำไป..ถูกทิศ..คิดแต่ดี อย่าให้มี..ร้อนเร่า..เข้าแทรกจิต ความร้อนเร่า..แทรกเข้า..มากภัยพิษ พูดทำคิด..ผิดทิศทาง..พังบรรลัย 213/09 พังบรรลัย..ไหลไป..สู่วังวน นำพาตน..ระยำ..ต่ำกว่าคน หนทางแก้..แต่นี้..จงกลับตน มาเป็นคน..สูงล้ำ..ทำแต่ดี 213/10 ทำแต่ดี..มีศีล..บริสุทธิ์ อย่าให้หลุด..จากจิต..ติดเป็นผัง ไปจนกว่า..ชีวาวาย..กายเราพัง ด้วยพลัง..ศีลตน..พ้นหุบเหว 213/11 พ้นหุบเหว..ออกห่าง..อย่างถาวร ไม่กลับย้อน..มาใหม่..ให้มันทุกข์ ฝึกจิตตน..จนชินใจ..ไม่เจ่าจุก มุ่งหาสุข..นิรัน..ทางมันมี 213/12 ทางมันมี..ให้เดินอยู่..รู้ด้วยจิต ไม่เคยปิด..เปิดกว้าง..ทางสายนี้ ไปไม่ได้..เพราะตน..คนไม่ดี ไม่เคยมี..จิตมุ่งมั่น..หามันเอง 213/13 หามันเอง..กลัวชั่ว..จะมัวหมอง เกิดเสียของ..เพราะคิด..เดินผิดทาง มีนรก..ให้ไป..ไหลเป็นราง นี่แหละทาง..ของสู..ผู้ก่อกรรม 213/14 ผู้ก่อกรรม..ใหม่เก่า..เอาไว้มาก ก็ยิ่งยาก..จะผ่าน..ด่านมนุษย์ ต้องอดทน..อดกลั้น..กันสุดสุด ผู้จะหลุด..รู้ชดใช้..ให้หมดกัน 213/15 ให้หมดกัน..กรรมเก่า..ใช้เขาไป ส่วนกรรมใหม่..มุ่งทำ..แต่กรรมดี มุ่งบำเพ็ญ..เป็นกุศล..ล้นทวี เพื่อให้มี..แสงสว่าง..เห็นทางไป 213/16 เห็นทางไป..ชัดเจน..เป็นทางตรง เพื่อไม่หลง..ทางซ้ำ..ตอกย้ำชั่ว ไม่ไปอย่าง..มืดหน้า..หูตามัว รู้ปลุกตัว..ตื่นตน..เดินบนทาง 213/17 เดินบนทาง..เส้นใหญ่..ไปนิพพาน จะยาวนาน..เท่าใด..ก็ไม่สน เมื่อเป็นผู้..รู้สึก..สำนึกตน รู้ฝึกฝน..ทนอดกลั้น..มั่นในดี 213/18 มั่นในดี..เพื่อมี..ผลเบื้องหน้า เป็นผู้กล้า..ฆ่ากิเลส..เฉดตัณหา ด้วยน้ำอด..น้ำทน..จนชรา ถึงมืดมา..หาทาง..สว่างไป 213/19 สว่างไป..จากใน..จิตเรานี่ ถึงวันที่..ปัญญา..นำพาตน จนไม่อาจ..ปฏิเสธ..ด้วยเหตุผล บุญกุศล..ปฏิบัติ..การตัดใจ 213/20 การตัดใจ..จากอยาก..แม้ยากเย็น แต่บำเพ็ญ..เป็นผล..จนที่สุด เรียกว่าเป็น..ผู้มา..หาทางหลุด เป็นผู้หยุด..เกิดตาย..ได้ด้วยตน 213/21 ได้ด้วยตน..ทางหลุดพ้น..ก็ค้นพบ จากนักรบ..ภายใน..ผู้เก่งกล้า ทุ่มชีวิต..ความคิด..ใช้ปัญญา พิจารณา..ชัดเจน..เห็นทางไป 213/22 เห็นทางไป..ชัดเจน..อันเย็นฉ่ำ จิตดื่มด่ำ..ร่มเย็น..อยู่เป็นนิจ ความร้อนรุ่ม..ทั้งหลาย..ก็ไร้สิทธิ์ กระทบจิต..คราใด..ไฟก็ดับ 213/23 ไฟก็ดับ..หลับสบาย..ไร้กังวล เป็นผู้ทน..จนชิน..สิ้นปัญหา สำหรับผู้..ที่ได้..ใช้ปัญญา ช่วยนำพา..ตนออก..นอกกงกรรม 213/24 นอกกงกรรม..จบกัน..อันภพชาติ ความผิดพลาด..ครั้งเก่า..ทำเราแพ้ พระพุทธองค์..ทรงชี้นำ..นั่รธรรมแท้ ไม่มีแพ้..เดินตาม..พระพุทธองค์ 213/25 พระพุทธองค์..ท่านทรง..สละราช ตัดภพชาติ..ชรา..มรณาสิ้น ทรงทำจิต..แจ่มใส..ไร้มลทิน ยอมรับสิ้น..ผลกรรม..เคยทำมา 213/26 เคยทำมา..อย่างไร..ได้อย่างนั้น ทั้งเราท่าน..คนปลูก..ออกลูกผล ผู้ปลูกดี..ผลดี..อยู่ที่ตน แต่ละคน..แต่ละใจ..ไม่เหมือนกัน 213/27 เป้นมนุษย์..มีกาย..ไม่บังเอิญ เป็นการเดิน..ด้วยกรรม..ตามวิถี แม้จะหา..ความสุข..ทุกวิธี ก็ไม่มี..วิธีใด..แก้ได้ถูก 213/28 แก้ได้ถูก..ด้วยจิตใส..ใจสะอาด จิตไม่ขาด..เมตตา..นำหน้าตน ใช้สติ..ปัญญา..ความอดทน นำพาตน..มาสู่ทาง..สายนิพพาน 213/29 สายนิพพาน..มีอยู่..ผู้หลงผิด ขอเพียงจิต..เรานั้น..มันเปิดกว้าง รู้ฝึกตน..ที่มืดมน..จนสว่าง ยิ่งออกห่าง..กิเลสไกล..ยิ่งไปดี 213/30 ยิ่งไปดี..มีปัญญา..นำพาตน เดินอยู่บน..ทางบุญ..ของคุณเอง ถึงทางเอก..เอกา..จะวังเวง พาตัวเอง..สู่สุขอัน..นิรันดร 213/31 ผู้รู้เหตุ..รู้ผล..แห่งตนทุกข์ เพราะรู้ปลุก..ตนตื่น..ขึ้นมาดู แล้วรู้คิด..พิจารณา..ตามพุทธครู จึงได้รู้..ด้วยปัญญา..มาจากกรรม 213/32 มาจากกรรม..กำหนด..กฏเขามี ทั้งกรรมดี..กรรมชั่ว..ตัวก่อไว้ กฏแห่งกรรม..กำหนด..ต้องชดใช้ จดจำไว้..แต่นี้..ดีอย่างเดียว 213/33 ดีอย่างเดียว..เหนี่ยวใจ..ไม่คิดชั่ว บังคับตัว..และใจ..ไม่ทำแน่ ไปจนกว่า..ตัวตาย..กายนอนแผ่ เพราะมีแต่..ทุกข์ทน..เจ้าคนเอย 213/34 เจ้าคนเอย..เคยสุข..บ้างไหมหนอ อ้อนวอนขอ..ทุกวัน..มันยังเฉย ขอให้หนุ่ม..สักวัน..มันไม่เคย ทำเฉยเมย..แก่เรื่อยเลย..ไม่เคยฟัง 213/35 ไม่เคยฟัง..คำเรา..ผู้ปรนเปรอ พอกายเจอ..ปัญหา..วิ่งหาหมอ มันหิวอยาก..อะไร..ไม่รีรอ ให้เกินพอ..ลงพุง..ลุงอ้วนพี 213/36 ลุงอ้วนพี..ไม่มี..ถอยแก่เฒ่า พาวิ่งเข้า..โรงหมอ..รอรักษา ยืดอายุ..วันตาย..วายชีวา หายออกมา..ไม่วาย..ตายอยู่ดี 213/37 ตายอยู่ดี..ไม่มี..รอดสักราย มีความตาย..เบื้องหน้า..ถ้าเป็นคน จงใช้ธรรม..ค้ำจุน..บุญกุศล เพื่อส่งผล..หลังตาย..ทิ้งกายตน 213/38 ทิ้งกายตน..ทนเห็น..มาตั้งนาน พาผ่านกาล..เวลา..มาจนแก่ เมื่อรู้ตัว..แต่ต้น..ตนตายแน่ หนทางแก้..จิตท่าน..มั่นในดี 213/39 มั่นในดี..ฝึกตน..ให้ทนยิ่ง เมื่อมีสิ่ง..กระทบ..สงบใจ ถึงจะยาก..จงมากเย็น..จากข้างใน ดีกับใคร..ไหนเล่า..ก็เราเอง 213/40 ก็เราเอง..ใช่ไหม..ตั้งใจฝึก จิตสำนึก..ข้างใน..ใฝ่แต่ดี เมื่อกิเลส..ตัณหา..ที่เคยมี น้อยเต็มที..ปัจจุบัน..มันดีเอง 213/41 มันดีเอง..เราท่าน..หมั่นตรวจตรา ในอุรา..เรานี้..มีชั่วไหม ค้นให้ดี..มีชั่ว..อยู่ตรงไหน การแก้ไข..ข้อบกพร่อง..ต้องเร็วพลัน 213/42 ต้องเร็วพลัน..ผลักดัน..สิ่งไม่ดี อย่าให้มี..ในจิต..แม้นิดหน่อย อย่าให้ชั่ว..ขยายตัว..จากเล็กน้อย หนึ่งเป็นร้อย..รวดเร็ว..จนเลวคน 213/43 จนเลวคน..วนเวียน..แต่นรก กว่าจะวก..เป็นคน..แสนทนทุกข์ เมื่อตั้งจิต..ปรารถนา..จะหาสุข จงรีบปลุก..ตนตื่น..ขึ้นหาทาง 213/44 ขึ้นหาทาง..สายธรรม..มานำตน เพื่อเป็นคน..ชาตินี้..ครั้งสุดท้าย พระนิพพาน..ที่หวัง..หลังจากตาย ขอทำลาย..กิเลสตน..พ้นเสียที 213/45 พ้นเสียที..หนี้กรรม..เคยทำมา ชาติชรา..มรณะ..ขอผละหนี เกิดเป็นคน..ทุกข์ไม่คลาย..ตายทุกที ก่อแต่ดี..หนีขึ้นบน..จนสุดทาง 213/46 จนสุดทาง..ข้างบน..มากล้นสุข อันความทุกข์..ทั้งหลาย..ไม่กรายใกล้ ขอเพียงเปลี่ยน..โครงสร้าง..จากข้างใน ทำให้ใจ..ของเรา..ขาวสะอาด 213/47 ขาวสะอาด..ไม่ขาด..การขัดเกลา เป็นผู้เอา..ใจใส่..ในฝึกหัด คอยกล่าวโทษ..โจษตน..อยู่เป็นวัตร เป็นการคัด..กรองจิต..ปิดบัญชี 213/48 ปิดบัญชี..ไม่ดี..ไม่ให้เข้า ให้จิตเรา..เอาดี..เป็นที่ตั้ง กิเลสตัณหา..สลัดหลุด..ไร้ฉุดรั้ง ให้ทุกครั้ง..พิจารณา..ก่อนจะทำ 213/49 ก่อนจะทำ..สิ่งใด..คิดให้ดี อย่าให้มี..ปัญหา..มาตามหลัง มีแต่เรื่อง..ยุ่งยุ่ง..พันนุงนัง ก็เอวัง..เท่านั้น..ทุกท่านเอย 213/50 ทุกท่านเอย..เคยคิดถึง..ความตายไหม หรือรื่นไหล..ตามเหตุ..กิเลสสั่ง ผู้ประมาท..เลินเล่อ..เจออย่างจัง น้ำตาหลั่ง..ช่วยอะไร..ไม่ได้เลย 213/51 ไม่ได้เลย..คนเอย..ไม่หยุดอยาก จึงยิ่งยาก..ดิ้นหลุด..พบจุดหมาย มีนายกรรม..ตามกระชาก..อยู่มากมาย อีกกี่ตาย..กันเล่า..จะเข้าทาง 213/52 จะเข้าทาง..พบธรรม..องค์สัมมา ปิดวาจา..เปิดใจ..มั่นในศีล พบแสงธรรม..ตามคำ..พระมุนิน ค่อยเก็บกิน..ทีละคำ..จนชำนาญ 213/53 จนชำนาญ..การฝึก..ศึกษาธรรม จึงก่อกรรม..แต่ดี..มีศีลสัตย์ ธรรมดา..มุ่งหน้า..หาปรมัต จนแจ่มชัด..ด้วยจิต..ปิดบัญชี 213/54 ปิดบัญชี..มนุษย์..สิ้นสุดกัน พรหมสวรรค์..เลิกคบ..จบไม่จริง พระนิพพาน..สุขสงบ..จบทุกสิ่ง ตัดก้านกิ่ง..ขุดราก..ถอนโคนทิ้ง 213/55 ถอนโคนทิ้ง..ทำลาย..ไม่ให้เกิด ไม่ยอมเปิด..โอกาส..ให้มีเชื้อ พุทธองค์..ทรงตรัส..ยิ่งกว่าเชื่อ ให้ทุกเมื่อ..ปฏิบัติ..ตัดให้จริง 213/56 ตัดให้จริง..ประจำ..ทำจนชิน ไม่ยลยิน..กิเลสชั่ว..มายั่วเย้า เป็นผู้ตื่น..มองทาง..หลังสร่างเมา เป็นผู้เอา..ชีพตน..เดินบนทาง 213/57 เดินบนทาง..ตรงไป..สายนิพพาน เมื่อต้องการ..ตัดภพชาติ..ไม่พลาดผิด ไม่เกิดแก่..เจ็บตาย..ขอใช้สิทธิ์ ต้องการปิด..บัญชีจริง..ทุกสิ่งอย่าง 213/58 ทุกสิ่งอย่าง..ต่างกำหนด..มาจากกรรม ผู้กระทำ..ถูกผิด..จิตเขารู้ ใช้ศีลธรรม..ดีชอบ..เข้ากอบกู้ หวังเป็นผู้..ข้ามพ้น..วังวนเดิม 213/59 วังวนเดิม..ไม่เดิน..เมินหน้าหนี ตายเป็นผี..หนีเปิด..เกิดทำไม เมื่อรู้เห็น..ทุกข์ยาก..จากกรรมใด ปัญญาไง..อ่านขาด..ไม่พลาดเลย 213/60 ไม่พลาดเลย..รู้ลึก..ผู้ฝึกจิต ปัญญาคิด..เหตุผล..จนตกผลึก จนรู้จิต..ด้วยใจ..ไม่เคยนึก พึงระลึก..ถึงความตาย..ไว้เสมอ
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
