บนเส้นทางสายพระนิพพาน 212 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 212 212/01 รักษาศีล..จนใจ..ไร้มลทิน เคยได้ยิน..คำนี้..บ้างไหมเล่า ต่อแต่นี้..มีแต่ศีล..รักษาเรา ตามเป็นเงา..ถ้าจิตงาม..มากความดี 212/02 มากความดี..มีเมตตา..นำหน้าตน สูงกว่าคน..เป็นมนุษย์..สุดเลอค่า เมื่อเราตาย..จากมนุษย์..หลุดโลกา แดนเทวา..พรหมนิพพาน..ไปกันเลย 212/03 คนทั่วไป..ไม่เข้าใจ..การกำเนิด คิดว่าเกิด..มานี่..มีแต่สุข ต่างงุนงง..สงสัย..ทำไมทุกข์ แต่ไม่ลุก..ขึ้นมา..หาความจริง 212/04 หาความจริง..จากใจ..ไร้อคติ ด้วยสติ..ปัญญา..ด้วยเหตุผล จะมองเห็น..ชีวิตนี้..วิถีตน มาจากต้น..บุญบาป..ทราบด้วยใจ 212/05 ทราบด้วยใจ..ในเหตุผล..ที่ค้นพบ ด้วยสงบ..เยือกเย็น..จึงเห็นว่า บาปของตน..บุญกุศล..สร้างทำมา ตัวนำพา..มาเกิด..กำเนิดกาย 212/06 กำเนิดกาย..จะสบาย..หรือลำบาก ก็เนื่องจาก..บุญกรรม..เราทำไว้ จะรวยจน..รูปร่าง..เป็นอย่างไร ที่ทำไว้..บุญกุศล..ของตนเอง 212/07 ของตนเอง..ทั้งนั้น..ท่านจงรับ นี่แหละครับ..เรียกกรรม..นำส่งผล ทั้งกรรมชั่ว..กรรมดี..ลงที่ตน มาเป็นคน..เมื่อไร..ได้เจอกัน 212/08 ได้เจอกัน..วันเกิด..บนโลกา ธรรมดา..ของผู้มา..แดนมนุษย์ เรามาเพื่อ..ปฏิบัติ..สลุดหลุด มาเพื่อหยุด..ชั่วช้า..มุ่งหาดี 212/09 มุ่งหาดี..อันมี..อยู่ข้างใน คือที่ใจ..ของตน..ค้นให้พบ เจอสิ่งเร้า..หนักแน่นไว้..ใจสงบ เป็นทางจบ..จริงแท้..แค่ทางเดียว 212/10 แค่ทางเดียว..ทางดี..ที่เอกา ต่างก็มา..ต่างไป..ต่างใจจิต ใช้ปัญญา..ตริตรอง..สมองคิด ใช้หนึ่งจิต..กำหนด..เพื่อปลดทุกข์ 212/11 จิตเราท่าน..หมั่นฝึก..อยู่เสมอ ก็ไม่เผลอ..ผิดพลาด..ประมาทได้ ผู้หลงทาง..สร้างปัญหา..น่าเสียดาย เป็นผู้ตาย..ขาดทุนยับ..รับไงไหว 212/12 รับไงไหว..รื่นไหล..ตามโลกีย์ คุณความดี..ถมไป..ทำไม่เห็น สิ่งไม่ดี..รับเอา..มากเน่าเหม็น ดีไม่เป็น..เข็นไม่ไป..ใจระยำ 212/13 ใจระยำ..ทำชั่ว..อยู่เป็นนิจ ไม่เคยคิด..ทำดี..มีแต่ถอย ผู้มีจิต..สกปรก..นรกคอย มีผลพลอย..เป็นวิบาก..ยากต่อกร 212/14 โหมกระหน่ำ..เป็นนิจ..พิษก่อกรรม ตนผู้ทำ..ไว้เอง..อย่าเล็งเขา เป็นผู้ยิง..ลูกศร..ย้อนหาเรา ไม่รับเอา..ได้ไง..ต้องใช้ชด 212/15 ต้องใช้ชด..ให้หมด..ให้ลุล่วง เราทำบ่วง..ดักตน..คนสิ้นคิด ความชั่วตัว..คนผูก..ถูกลิขิต ผู้รู้ผิด..เป็นครู..รู้เป็นธรรม 212/16 รู้เป็นธรรม..ผู้บำเพ็ญ..อยู่เป็นนิจ พูดทำคิด..แต่ดี..มีกุศล เจอผลกรรม..ทำทุกข์ยาก..ลำบากตน ยังอดทน..อดกลั้น..มั่นในดี 212/17 มั่นในดี..มีหรือ..จะขาดทุน มีแต่บุญ..กุศล..ผลเบื้องหน้า ทำแต่ดี..เข้าไว้..ใจเมตตา เป็นคาถา..ลิขิต..ชีวิตเรา 212/18 ชีวิตเรา..เอาแน่..ไม่ได้เลย เมื่อก่อนเคย..สำราญ..มีงานล้น บัดเดี๋ยวนี้..เงียบหาย..ไปชอบกล จงอดทน..สู้ต่อ..อย่าท้อเลย 212/19 อย่าท้อเลย..เพื่อนเอย..นี่แหละโลก ถูกสับโขก..รู้คิด..ชีวิตสุข ปัญญานำ..มีกรรม..ใช้ธรรมปลุก อยู่เป็นสุข..จิตสงบ..เมื่อพบธรรม 212/20 เมื่อพบธรรม..นำมาคิด..พิจารณา ธรรมดา..ของโลก..เป็นเช่นนี้ ถ้าทุกคน..บนโลก..ต่างโชคดี คงไม่มี..ใครทุกข์ทน..บนโลกา 212/21 บนโลกา..ผู้เกิดมา..ล้วนมีกรรม เคยกระทำ..ชั่วดี..ต่างมีผล กรรมบังคับ..ได้รับ..แบบปะปน บ้างบางคน..ได้ดี..บ้างมีภัย 212/22 บ้างมีภัย..ก่อนวัย..เสียชีวิต บ้างยิ่งคิด..ยิ่งกลุ้ม..โรครุมเร้า บ้างงานเงิน..หนีหาย..ไปไร้เงา บ้างจะเอา..เงินทอง..กองตรงไหน 212/23 อย่ามองแต่..คนที่..ดีกว่าเรา แต่จงเอา..ใจใส่..ใครที่แย่ บ้างว่ารวย..นักหนา..คิดว่าแน่ กลับร่อแร่..แย่นัก..หนักกว่าเรา 212/24 หนักกว่าเรา..เอาชีวิต..ตัวเองเฉย โธ่เพื่อนเอ๋ย..มีปัญหา..อย่าหุนหัน ค่อยค่อยคิด..ฟันฝ่า..อย่าคิดสั้น จงมุ่งมั่น..อดทน..จนพ้นผ่าน 212/25 จนพ้นผ่าน..แต่ละด่าน..ที่รอดัก เอาจิตปัก..คงมั่น..ไม่หวั่นไหว กฏแห่งกรรม..ถูกกระทำ..รู้ด้วยใจ ก็เร็วไว..ยอมรับ..ไม่คับข้อง 212/26 ไม่คับข้อง..ขุ่นเคือง..เรื่องกรรมมัน รู้เท่าทัน..จิตตน..อดทนไว้ ไม่อดทน..สู้กัน..ก็บรรลัย หนทางไป..ขาดทุน..คุณทั้งหลาย 212/27 คุณทั้งหลาย..ก่อนสาย..จนเกินกาล ตามใจนาน..เกินแก้..มีแต่ยับ โอกาสดี..มีแต่ผู้..รู้ยอมรับ ผู้เริ่มนับ..หนึ่งได้..ไม่มืดมน 212/28 ไม่มืดมน..หนทาง..ไม่มืดมิด พาชีวิต..สู่ทาง..สว่างได้ ใช้สงบ..เยือกเย็น..เป็นบันได ทนเดินไป..เดี๋ยวก็เห็น..เส้นทางตน 212/29 เส้นทางตน..เดินจน..เห็นจุดหมาย ไม่เคยสาย..สำหรับผู้..สู้ชีวิต ทำที่ถูก..ที่ดี..ไม่มีผิด สุจริต..เท่านั้น..จงมั่นใจ 212/30 จงมั่นใจ..ในดี..มีศีลสัตย์ ปฏิบัติ..ในกรอบ..อันชอบธรรม ก็ชื่อว่า..ไกลทุกข์..มีสุขนำ ทำประจำ..จนคล่อง..จิตผ่องใส 212/31 ทุกชีวิต..คิดดู..ผู้เจริญ ต่างก็เดิน..ไปตาม..กรรมกำหนด แต่อดีต..ปัจจุบัน..ยันอนาคต ผู้รู้กฏ..แห่งกรรม..ทำแต่ดี 212/32 ทำแต่ดี..มีค่า..มากที่สุด เป็นผู้หลุด..จากตม..ที่ถมทับ เป็นผู้ตื่น..จากฝัน..การไหลหลับ เป็นผู้กลับ..สู่ทาง..อันเป็นธรรม 212/33 อันเป็นธรรม..ทางตรง..ไม่หลงทิศ พาชีวิต..ก้าวล่วง..จากบ่วงกรรม อันตัวเรา..นี่แหละสู..เป็นผู้นำ เอาบ่วงกรรม..แสนหนัก..ดักตัวเอง 212/34 ดักตัวเอง..เอาไว้..ไม่รู้ตัว เป็นแค่บัว..ใต้ตม..อันขมขื่น ถ้าหากยัง..หลงอยู่..ไม่รู้ตื่น ที่เหยียบยืน..แดนคน..ยังจนใจ 212/35 ยังจนใจ..แดนไป..ยิ่งต่ำลง ถ้ายังคง..ก่อกรรม..ทำแต่ชั่ว จงเป็นผู้..รู้บังคับ..กลับจิตตัว ให้มันชัวร์..ว่าตน..ก้าวพ้นบ่วง 212/36 ก้าวพ้นบ่วง..ล่วงทุกข์..สิ้นรันทด เป็นผู้รด..ด้วยธรรม..ประจำจิต เมื่อกายยัง..ไม่ตาย..วายชีวิต มีดวงจิต..ปลอดโปร่ง..โล่งสบาย 212/37 โล่งสบาย..แม้กาย..มีความแก่ หรือมีแต่..โรคา..มารุมล้อม ก็รู้ทัน..ไม่หวั่น..ใจเตรียมพร้อม เอาจิตน้อม..ขอขมา..ถ้าล่วงเกิน 212/38 ถ้าล่วงเกิน..ด้วยกาย..วาจาใจ ประมาทไป..พลาดผิด..ด้วยจิตเขลา ท่านจะพึง..ขึงโกรธ..ลงโทษเรา พร้อมจะเอา..กายนี้..พลีชดใช้ 212/39 พลีชดใช้..ให้หมด..กรรมผูกพัน ชีพเราอัน..สูงค่านี้..ยอมพลีได้ หลงก่อเวร..สร้างกรรม..ทำเอาไว้ ยอมชดใช้..ตามโทษา..หาทางพ้น 212/40 หาทางพ้น..ค้นหา..อย่าทำผิด ประคองจิต..ให้นิ่ง..ไร้สิ่งวุ่น เจตนา..เราดี..มีแต่คุณ เป็นต้นทุน..เดินทาง..ห่างอบายฯ 212/41 ห่างอบายฯ..ด้วยบุญ..คุณความดี ตนยังมี..ศีลสัตย์..ปัจจุบัน ไม่ขอทำ..ความชั่ว..ทุกสิ่งอัน ไม่ผูกพัน..ชาติภพ..หวังจบกิจ 212/42 หวังจบกิจ..ใช้สิทธิ์..เดินทางตรง เดินตามองค์..ภควัน..ในบั้นปลาย เพื่อทุกด่าน..ผ่านตลอด..ไม่จอดป้าย แดนสุดท้าย..พระนิพพาน..สถานเดียว 212/43 สถานเดียว..เท่านั้น..อันจิตมุ่ง ตั้งใจพุ่ง..ตรงเป้า..เข้าไปหา อุปสรรค..ขวากหนาม..ไม่นำพา มีศรัทธา..เปื่ยมล้น..ค้นหาเอา 212/44 ค้นหาเอา..ทางเหมาะ..เฉพาะตน แต่ละคน..ทางไป..ไม่เหมือนกัน แต่ละจิต..ปัญญา..รู้เท่าทัน แตกต่างกัน..ตามกำลัง..สั่งสมบุญ 212/45 สั่งสมบุญ..และบาป..หาบหนักเบา ตามเป็นเงา..หาตน..จนตายจาก ผู้มองเห็น..กองทุกข์..สุขหายาก ปฏิบัติมาก..บำเพ็ญ..อยู่เป็นนิจ 212/46 อยู่เป็นนิจ..พูดทำคิด..ด้านกุศล ต้องการพ้น..โลกา..ไม่มาเกิด ชดใช้กรรม..ทำจริง..สิ่งดีเลิศ เป็นผู้เปิด..ทางพ้น..หนทางไป 212/47 หนทางไป..ไม่กลับ..ลับนิรันดร์ รู้เท่าทัน..ชีวิต..ด้วยจิตตื่น เจอเวรซ้ำ..กรรมซัด..รู้หยัดยืน เป็นการคืน..ยุติธรรม..จากกรรมเก่า 212/48 จากกรรมเก่า..เราก่อ..เอาไว้เอง กรรมบรรเลง..อย่างไร..ใจยอมรับ ใช้จิตไม่..ด่างพร้อย..คอยกำกับ เป็นผู้หลับ..เป็นสุข..แม้ทุกข์กาย 212/49 แม้ทุกข์กาย..จิตสบาย..เพราะปล่อยวาง มองเห็นทาง..เดินไป..ไม่มืดมน ทำแต่ชอบ..ประกอบกิจ..ล้วนกุศล ก็ส่งผล..ปัจจุบัน..อันกรรมดี 212/50 อันกรรมดี..มีแต่สุข..ปัจจุบัน กรรมตามทัน..แต่กาย..ใจสงบ การร้อนรุ่ม..กลุ้มใจ..หาไม่พบ ไร้การรบ..สุขสงบ..มีมาเอง 212/51 มีมาเอง..สุขสงบ..จบปัญหา ใช้ปัญญา..จงอย่า..ใช้อารมณ์ จะมีสุข..สดชื่น..ไม่ขื่นขม เพราะรู้ถม..บ่อกรรม..ตนทำมา 212/52 ตนทำมา..ปรากฏ..ทั้งบาปบุญ ขอให้คุณ..ลองคิด..พิจารณา อันปัญหา..ไม่ต้องการ..มันก็มา เอาปัญญา..ของเรา..เข้าแก้ไข 212/53 เข้าแก้ไข..คือไม่..ผิดซ้ำซาก ผู้ไม่อยาก..มากปัญหา..เข้ามายุ่ง ง่ายคลี่คลาย..ไม่พัน..กันนังนุง จิตไม่ปรุง..ย่อมสงบ..จบปัญหา 212/54 จบปัญหา..ใช่ว่า..จะหมดไป รู้แก่ใจ..เดี๋ยวใหม่..ก็ตามมา จะดีชั่ว..อย่างไร..ไร้ปัญหา ท่องคาถา..ช่างมัน..ยันเอาไว้ 212/55 ยันเอาไว้..อย่างอดทน..จนที่สุด ที่มนุษย์..คนหนึ่ง..พึงทนได้ ผู้ยึดมั่น..ในดี..ไม่มีร้าย เพื่อสุดท้าย..จบกิจ..ปิดบัญชี 212/56 ปิดบัญชี..หนี้กรรม..โดยธัมมะ เอาชนะ..ด้วยธรรม..กรรมกุศล เป็นผู้ใช้..ศีลนำ..บำเพ็ญตน ทำไปจน..ใจเย็น..เป็นธรรมดา 212/57 เป็นธรรมดา..ธรรมชาติ..ไม่พลาดผิด โดนสะกิด..ปัดทิ้ง..สิ่งกระทบ เป็นผู้ไม่..หวั่นไหว..ใจสงบ ก็ย่อมพบ..สุขสงบ..ความร่มเย็น 212/58 ความร่มเย็น..เป็นเครื่องหมาย..แห่งความดี ของผู้มี..จุดหมาย..ไม่หวนกลับ เรียกเป็นผู้..รู้ตื่น..ไม่ยืนหลับ รู้จักจับ..อานาปา..นำพาตน 212/59 นำพาตน..จนที่สุด..ถึงจุดจบ ยังสงบ..ร่มเย็น..มองเห็นธรรม ไม่มีใคร..เคยชนะ..วาระกรรม กายระยำ..เกิดแล้วตาย..ไปทุกที 212/60 ไปทุกที..มีทุกข์..เจ้าประจำ มีเวรกรรม..ตามติด..ชีวิตนี้ ผู้รู้ตื่น..คิดได้..ไปเสียที นิพพานมี..อย่าชักช้า..หาทางไป
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
