บนเส้นทางสายพระนิพพาน 201 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 201 201/01 รู้แล้ววาง..ทางตรง..ไม่มียุ่ง รู้แล้วปรุง..ยุ่งตายห่า..บ้าไปได้ มีสติ..ปัญญา..ไม่ดึงไว้ จิตวุ่นวาย..ปรุงแต่ง..แข่งอารมณ์ 201/02 แข่งอารมณ์..หลงไหล..ไม่ฉุดดึง โดดลงบึง..อารมณ์..แบบจมดิ่ง เจอสิ่งยั่ว..ขาดผึง..จิตดึงวิ่ง ส่วนผู้นิ่ง..เป็นผู้..รู้ฝึกตน 201/03 รู้ฝึกตน..มีสติ..ใช้ปัญญา ดึงให้ช้า..ไตร่ตรอง..มองให้ชัด คือเป็นผู้..ใส่ใจ..ปฏิบัติ จึงจะซัด..กิเลสร้าย..ได้ทันควัน 201/04 กระท่อมผุ..หลังคาพัง..บังแดดฝน ก็พอทน..อยู่ได้..ไร้ความโก้ พังก็ซ่อม..เองได้..ไม่ต้องโชว์ บ้านใหญ่โต..สุดท้าย..ตายเหมือนกัน 201/05 ตายเหมือนกัน..อยู่ชั้นไหน..ของคอนโด หรือว่าโผล่..กลางสลัม..จดจำไว้ จงคิดพูด..ทำดี..มีน้ำใจ เดินอยู่ใน..ทางธรรม..จำให้ดี 201/06 จำให้ดี..มีจิต..คิดดีงาม จงมีความ..มุ่งมั่น..อันทนยิ่ง จึงจะผ่าน..ด่านมนุษย์..ไปได้จริง ผู้ไม่ทิ้ง..ธรรมเท่านั้น..จึงบรรลุ 201/07 จึงบรรลุ..เป็นผู้ละ..ชนะตน ข้ามจากคน..ด้วยจิต..ไม่ติดกาย สูงจากคน..คือผู้..รู้ละอาย รู้ว่ากาย..ตายแน่..แต่เมื่อไร 201/08 แต่เมื่อไร..ไม่ประมาท..ขาดสติ ทุกดำหริ..ชัดเจน..ล้วนเป็นธรรม ไม่ให้กิเลส..ตัวดี..มาชี้นำ เป็นผู้ทำ..แต่ดี..ไม่มีกรรม 201/09 ไม่มีกรรม..แต่นี้..ดีปักแน่น เข้าถึงแก่น..หยุดกัน..สิ่งอันหมอง แค่ข้องใจ..สงสัย..ก็ไม่มอง ขอจับจอง..แต่ดี..นี้จนตาย 201/10 ชีวิตจริง..อิงตัวแปร..มากเหลือเกิน การก้าวเดิน..มักพานพบ..ประสบทุกข์ ถ้าไม่มี..ตัวแปร..แน่เลยสุข ความสนุก..สุขสบาย..ไม่คงทน 201/11 ไม่คงทน..ชนตัวแปร..อยู่ร่ำไป ที่ดั่งใจ..ปรารถนา..หาสมหวัง ตัวแปรนั้น..มันไม่สน..จะชนพัง จงฉุดรั้ง..จิตตน..ไม่ชนตอบ 201/12 ไม่ชนตอบ..เห็นชอบ..รู้หลีกหลบ เป็นผู้จบ..ปัญหา..ด้วยปัญญา หลีกไม่พ้น..อดทนใช้..อุเบกขา จึงจะพา..จิตตน..ก้าวพ้นไป 201/13 ก้าวพ้นไป..เพศวัย..ไม่สำคัญ อยู่ที่ท่าน..เข้าใจ..รู้เข้าถึง ไม่ก่อกรรม..มีธรรม..เป็นที่พึ่ง เป็นที่ซึ่ง..จิตหลบอยู่..ในอู่บุญ 201/14 ในอู่บุญ..ปัจจุบัน..มั่นในจิต ทรงชีวิต..อยู่ในธรรม..นำด้วยศีล ด้วยซื่อสัตย์..สุจริต..เดินติดดิน การอยู่กิน..ง่ายง่าย..ผู้ไม่ฆ่า 201/15 การแต่งกาย..ตามสบาย..ไม่หรูหรา อันเราหา..ได้ทั่วไป..ไม่แพงนัก เป็นตัวอย่าง..หลานลูก..ถูกเป็นหลัก แต่เน้นหนัก..สมวัย..ไม่อายใคร 201/16 ครั้งนกปลา..ยังอยู่..ไม่เคยอด กินหนอนมด..มากมาย..เป็นอาหาร ถึงเวลา..นกปลาตาย..วายชีวัน ก็กลับกัน..หนอนมดอิ่ม..ลิ้มนกปลา 201/17 อันโลงศพ..ใช่ใส่..แต่คนแก่ เขาใส่แต่..คนตาย..ทุกวัยเพศ คนทั่วไป..ไม่อยาก..ยากปฏิเสธ ในขอบเขต..โลกา..หาพ้นไม่ 201/18 หาพ้นไม่..คนตาย..ไม่ต้องซื้อ คนที่ซื้อ..เอาไป..ไม่อยากนอน ต่างผลัดผ่อน..เรื่อยไป..เอาไว้ก่อน แต่ได้นอน..ทุกคน..ไม่พ้นแน่ 201/19 ไม่พ้นแน่..นับถอยหลัง..ตั้งแต่เกิด บ้างกำเนิด..ก็ตาย..อย่างไร้ค่า บ้างก็ต้อง..พลัดพราก..จากมารดา ความเป็นมา..อย่างไร..ไม่ชัดแจ้ง 201/20 ไม่ชัดแจ้ง..มาไร้แสง..ส่องสว่าง อีกหนทาง..ข้างหน้า..ก็มืดมิด แต่เมื่อเกิด..เป็นคน..ตนรู้คิด เคยมืดมิด..สว่างได้..ใช้ปัญญา 201/21 ใช้ปัญญา..นำพา..สู้ที่แจ้ง อันมีแสง..แห่งธรรม..นำทางให้ ผู้รู้แจ้ง..แทงตลอด..ยอดแห่งใจ จะเป็นใคร..มาจากไหน..ไม่สำคัญ 201/22 ไม่สำคัญ..เพศวัย..ใครรวยจน แม้ว่าตน..ยศศักดิ์..หามีไม่ ขอเพียงตน..เป็นคนดี..มีน้ำใจ ไม่มีใคร..ขัดขวาง..หนทางธรรม 201/23 หนทางธรรม..จำไว้..ให้ละวาง เดินขากาง..แขนกาง..ย่อมไม่ใช่ ผู้มีธรรม..อ่อนน้อม..ค้อมลงไป เขานพไหว้..จงรู้..ผู้ไม่อวด 201/24 ผู้ไม่อวด..ร่ำรวย..อวดยศศักดิ์ เป็นผู้รัก..ศีลสัตย์..ปฏิบัติตน หาทางสู่..เป็นผู้..อยากหลุดพ้น เป็นผู้ค้น..หาทาง..ก้าวย่างไป 201/25 ก้าวย่างไป..ด้วยใจ..อันมั่นคง เป็นผู้ทรง..ความดี..อยู่เป็นนิจ อันมีกาย..วาจาใจ..สุจริต จึงมีสิทธิ์..ก้าวผ่าน..ด่านมนุษย์ 201/26 ด่านมนุษย์..ที่สุด..ก็วางวาย ลูกหญิงชาย..ช่วยเรา..เผาหรือฝัง ตอนยังอยู่..รู้ไว้..อนิจจัง มากทุกขัง..อนัตตา..เวลาตาย 201/27 เวลาตาย..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล ยิ่งเนิ่นนาน..ยิ่งย่อยยุ่ย..เป็นผุยผง เห็นไหมกาย..ไม่อาจ..อยู่ยืนยง สิ้นใจจง..ตัดสินใจ..ไปเลยครับ 201/28 ไปเลยครับ..อย่าหวนกลับ..มาเกิดใหม่ จงตั้งใจ..มุ่งมั่น..สู่ชั้นฟ้า มองกายตน..ทนโสโครก..โบกมือลา เบื่อระอา..สุขสบาย..ไม่จีรัง 201/29 ไม่จีรัง..ยังเป็นบ่อ..บังเกิดโรค แสนโสโครก..สกปรก..คิดบ้างไหม ของดีดี..ทั้งสิ้น..กินเข้าไป เหม็นบรรลัย..ยามเป็นกาก..ไม่อยากมอง 201/30 ไม่อยากมอง..ตรองคิด..มิตรร่วมเกิด พอเราเปิด..ปัญญา..มาเพ่งพิศ ไม่ว่าหญิง..ว่าชาย..ตายสนิท อันชีวิต..ไม่ตาย..ไม่เคยมี 201/31 ไม่เคยมี..ไม่ตาย..หรอกนะแก ถึงไม่แก่..ก็ตาย..ได้ครับท่าน โลงเขาใส่..คนหาย..ใจไม่ทัน ซึ่งตายกัน..ทุกวัย..ทั้งชายหญิง 201/32 ทั้งชายหญิง..ทุกวัย..ตายได้หมด อันปรากฏ..ตามสื่อ..คือหลักฐาน แต่ละคน..ทั่วไป..อยู่ไม่นาน แม้ต้องการ..ก็ไม่..ตามใจเรา 201/33 ตามใจเรา..ที่ไหนเล่า..เจ้ากายนี้ อยู่ดีดี..เจ็บป่วยกาย..ได้เหมือนกัน บ้างดีนอก..แย่ใน..กายชีวัน อายุสั้น..พลันตาย..ก่อนวัยควร 201/34 ก่อนวัยควร..อยู่ได้..อีกหลายปี กลับต้องมี..อันเป็นไป..ตายเสียก่อน เป็นกรรมเก่า..ของเขา..ไล่ตัดลอน จะตายก่อน..ตายหลัง..ก็ช่างมัน 201/35 ก็ช่างมัน..ถึงวัน..จงน้อมรับ เขาบังคับ..ให้ตาย..ทำไงได้ ขอเพียงจิต..ยอมรับ..กับความตาย จิตจงคลาย..จากกาย..ตายก็รู้ 201/36 ตายก็รู้..เป็นผู้..ไม่ประมาท รู้รสชาด..ชีวิต..ไม่คิดอยู่ ไม่ต้องหวน..กลับมา..ดีกว่ากู ขอมุ่งสู่..พระนิพพาน..แม้นานเนิ่น 201/37 แม้นานเนิ่น..เดินทาง..ไม่ท้อแท้ ขอเพียงแค่..ไม่คืน..ตื่นจากหลับ หนีนายกรรม..ใหญ่น้อย..คอยบังคับ คณานับ..นายกรรม..ตามถามทวง 201/38 ตามถามทวง..กลัวร่วง..ลงสุดต่ำ กลัวล้มคว่ำ..คมำหงาย..สายเกินแก้ เกิดเป็นคน..เริ่มต้นใหม่..กลัวพ่ายแพ้ ยุ่งยากแท้..จำไม่ได้..ร้ายหรือดี 201/39 ร้ายหรือดี..กลัวมี..แต่ความชั่ว ตามติดตัว..เป็นบัว..อยู่ใต้ตม เกิดทุกที..มีนายกรรม..ตามถล่ม กลัวต้องจม..ก้นโลกันต์..ไม่ทันคิด 201/40 ไม่ทันคิด..ถึงธรรม..กรรมรุกไล่ กลัวจะไป..จองกรรมเขา..เอาไว้แน่น จนไม่รู้..ให้อภัย..ใจคับแค้น กลัวโลดแล่น..ไปถล่ม..ไม่ข่มตน 201/41 ไม่ข่มตน..มีแต่หล่น..จนกระอัก มีกับดัก..รออยู่..รู้เสียบ้าง มีแต่เขา..ทำเราก่อน..เป็นข้ออ้าง เอาคืนบ้าง..จมปลัก..กับดักตน 201/42 กับดักตน..ไม่ใช่คน..อื่นมาทำ ความระยำ..เราเองทำ..ไว้ทั้งหมด ทำปัจจุบัน..รอรับกัน..อนาคต จบทั้งหมด..อภัยทาน..แต่วันนี้ 201/43 แต่วันนี้..ที่เรา..รู้ทั้งหมด เป็นผู้ปลด..ทุกอย่าง..วางทุกสิ่ง ใครทำเรา..หนักเพียงใด..อภัยจริง สงบนิ่ง..ปล่อยผ่าน..ทุกด่านกรรม 201/44 ทุกด่านกรรม..หนักเบา..ไม่เอาเรื่อง คือปิดเครื่อง..จองเวรกรรม..ทำลายทิ้ง มีแต่ให้..อภัยทาน..กันทุกสิ่ง เลิกจมดิ่ง..ทำแต่ดี..มีแต่ลอย 201/45 มีแต่ลอย..ขึ้นสู่..ที่สูงส่ง เป้าประสงค์..สูงสุด..คือจุดหมาย นั่นคือสิ่ง..มุ่งหวัง..หลังความตาย ไม่เคยคลาย..จากจิต..ติดเป็นผัง 201/46 ติดเป็นผัง..ฝั่งฝัน..อันแสนไกล อยู่ที่ใจ..ดวงเดียว..คอยเคี่ยวเข็น จงเป็นผู้..ใช้จิตนำ..รู้บำเพ็ญ จึงจะเป็น..ผู้เห็นธรรม..นำทางตน 201/47 นำทางตน..ผจญ..กับปัญหา ด้วยปัญญา..มีสติ..สัมปชัญ อดทนจริง..นิ่งอยู่..ปัจจุบัน ที่ผูกพัน..หน้าที่..กับหนี้กรรม 201/48 กับหนี้กรรม..ตามทวงคืน..ยืนสงบ ต้องการจบ..น้อมรับ..ไม่คับข้อง จงอย่าปล่อย..ให้พลาด..โอกาสทอง ทำเสียของ..ได้ไง..ได้เกิดแล้ว 201/49 ได้เกิดแล้ว..รู้เห็น..กายเป็นทุกข์ ความสนุก..สุขสบาย..มีน้อยนิด เกิดแล้วก็..ก่อกรรม..ทำแต่ผิด สงบจิต..ไตร่ตรอง..จึงมองเห็น 201/50 จึงมองเห็น..ความชั่ว..อันตัวก่อ เป็นหลุมบ่อ..พรางล่อ..ให้เราหล่น เมื่อรู้แล้ว..อดกลั้น..มั่นอดทน ก็ผ่านพ้น..ได้อยู่..ผู้มีธรรม 201/51 ผู้มีธรรม..นำทาง..วางได้หมด เป็นผู้ปลด..แอกวาง..อย่างสง่า แล้วจึงเดิน..เบาสบาย..ไปข้างหน้า เป็นผู้กล้า..เผชิญทุกข์..ปลุกสำนึก 201/52 ปลุกสำนึก..ชั่วดี..มีในตน ถึงยากจน..ต่ำต้อย..ด้อยยศถา แต่ศักดิ์ศรี..ความเป็นคน..บนโลกา ทรงคุณค่า..ถ้าเกิดมา..อยู่ในธรรม 201/53 อยู่ในธรรม..จึงนำตน..พ้นทุกข์ได้ ซึ่งต้องใช้..ความอดทน..วนในทุกข์ สำหรับผู้..ปรารถนา..ค้นหาสุข ผ่านกองทุกข์..ท่วมท้น..เพื่อพ้นไป 201/54 เพื่อพ้นไป..อยู่ในเย็น..เป็นทางหลัก เมื่อจิตปัก..มั่นคง..ตรงไปได้ โปรดจงรู้..ผู้เอกา..จะผ่านไป ไม่มีใคร..ช่วยใคร..ในเส้นทาง 201/55 ในเส้นทาง..พุทธองค์..แค่ทรงบอก ตัวเองดอก..ฝึกตน..ค้นหาทาง เรียกว่าเป็น..นักสู้..ผู้สรรสร้าง เป็นผู้ย่าง..ก้าวผ่าน..ทุกด่านไป 201/56 ทุกด่านไป..มีใจ..เป็นหัวหน้า มีความกล้า..สั่งกาย..ถมให้หมด ทุกหลุมบ่อ..กีดขวาง..บนทางคด ไม่ละลด..ชดใช้..กรรมใหม่เก่า 201/57 กรรมใหม่เก่า..เอาดีถม..ให้ประจักษ์ อย่างมีหลัก..แน่นหนา..หาหวั่นไหว แม้เจ้าเวร..นายกรรม..ตามมาไว ชนที่ใจ..ผู้ฝึกตน..คล้ายขนนก 201/58 คล้ายขนนก..เบาสบาย..ไร้ต่อต้าน อภัยทาน..ไม่จองกรรม..นำมากั้น ขอสิ้นสุด..เวรกรรม..ทำต่อกัน ทุกสิ่งอัน..อยู่ที่ตน..ฝึกฝนต่อ 201/59 ฝึกฝนต่อ..พอก้าวข้าม..อภัยทาน ก็เบิกบาน..หัวใจ..ไร้หม่นหมอง ทำแต่ดี..ชั่วบาปนี้..ไม่มีมอง รู้ประคอง..จิตตน..บนเส้นทาง 201/60 บนเส้นทาง..สายธรรม..กรรมรุกไล่ เป็นผู้ไม่..หวั่นไหว..ต่อขวากหนาม บาปชั่วช้า..สติปัญญา..ไม่เดินตาม จิตมีความ..มั่นคง..ตรงเป้าหมาย
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |