หาเพื่อนคุยเเก้เหงาในบล็อกนี่เเหละค่ะมิตรภาพมีจริงนะค่ะเวลาทีเราอยู่ห่างไกลไม่มีเพื่อน เหงา บล็อกนี้ช่วยได่น๊า

น้องสาวของเอมี่อยู่ที่ลิตพูห์ หงะคะ

ไม่ค่อยเจอเพื่อนไทยเท่าไหร่ มัวแต่เลี้ยงลูก....เง้อ...

มาฟังเมียฝรั่งขอบ่นด้วยความเต็มใจจ้า
บ่นให้เต็มๆๆๆๆเลย

ขนาดบ่นนะเนี่ยคุณ ธันยายังมีภาพสวยๆมาฝาก แต่ถ้าบ่นแล้วมีคนฟังมีคนอ่านแล้วสบายใจ ก็บ่นเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้มันทับถมในอก เดี๋ยวระเบิด ไม่ดีเนอะ
วันหยุดนี้ไปเที่ยวที่ไหนเอ่ย แม่หน่อยกับหนูจ๋าอยู่แต่บ้านค่ะ ( นี่ก็บ่น) เทคแคร์นค่ะ

อ้าว.. นี่บ่นแล้วหรือคะ?
ไหงสั้นจุ๊ดจู๋จนคนอ่านแทบไม่รู้ตัวเลย

โอ๋ๆๆ.. บ่นมาเถอะค่ะ ยินดีรับฟังค้า บ่นเสร็จแล้วขอให้ตัดทิ้งไปนะคะ จะได้สบายอกสบายใจ อย่าไปถืออะไรหนักๆไว้นานค่ะ เมื่อยแย่..

ทำไมบ่นน้อยจัง ครอบครัวมลอยู่ไม่เป็นที่เลยไม่มีเพื่อนจะมานั่งเมาส์หรอกค่ะ แต่ก็ไม่เหงา หรือว่าชินกับชีวิตอย่างนี้ก็ไม่รู้ ไปแต่ละที่หาคนไทยยาก มลก็ต๊อดหาตามบล๊อกแกงค์เอานี่แหละ อิอิ สาหนุกดี

คนเราก็มีช่วงเวลาที่สดใส บางทีชีวิตก็หม่นหมอง เป็นธรรมดาของโลกค่ะ คนที่ชอบสร้างแต่ความแตกแยก เค้าก็จะไม่มีความสุข เราเองก็รู้สึกแย่กับภาวะทางการเมืองที่เมืองไทย และคนรู้จักบางคน แต่ก็ไม่ได้โกรธหรือเกลียด อะไรที่มันไม่เป็นผลดีต่อจิตใจ ไม่อยากเอามาใส่ใจ ขอให้ธัญญามีแต่ความสุขนะคะ

วันนี้แวะมาแบ่งประสบการณ์กับคุณทันยาค่ะ

....อยากมีเพื่อนอย่างที่เคยมีที่เมืองไทย...ในต่างแดน
ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้ค่ะคุณทันยา อยู่ที่ดวง จังหวะโอกาส

เห็นพี่คนไทยแถวๆบ้านเค้ามีเพื่อนสนิทซี้ปี๊กอยู่คนหนึ่งเป็นคนไทยเค้าคบกันมา
เกือบยี่สิบปีแล้ว กิน นอน เที่ยว ปรับทุกข์ สุข ด้วยกัน เค้าช่วยเหลือกันตลอด
ติดกันเป็นตังเม( ต่างคนต่างก็มีครอบครัวของตนเอง)ส่วนเพื่อนคนไทยคนอื่นๆ
เค้าก็สนิทด้วยแต่ว่าไม่ซี๊เท่ากับคนที่เล่าให้ฟัง

ตัวพริกขี้หนูเองรู้จักกับพี่คนนี้มาได้ 3 ปีกว่าแล้วสองปีแรกเดินสวนกันบ่อยมาก
เพราะว่าไปส่งลูกที่ รร. เดินผ่านกันก็ พูดแค่ ฮัลโหล ฮาวอายู เป็นมารยาท แค่นั้นเอง แล้วเราก็เดินผ่านกันไป ตัวเราคิดว่าพี่เค้าเป็นคนเวียตนามหรือกัมพูชา
แนวๆ นั้นเพราะว่าหน้าพี่เค้าแปลกๆ หน้าไม่เหมือนคนไทย ส่วนพี่เค้าก็
นึกว่าเราเป็นจีนมาเลเซีย สิงค์โปร์ แนวๆนั้น เพราะว่าเราผิวขาวจั๊วะ
จนวันหนึ่งไปงาน รร. ของลูก เจอพี่คนนี้ยืนดื่มไวท์อยู่ เราเห็นเค้ายืน
ยิ้มให้เราอยู่ไกลๆ แต่เค้าก็ไม่ได้เดินมา คุยกับเรา พอเราว่างจากเพื่อนคนอื่นๆ
เราก็เดินไปทักเค้าก่อน คุยกันนิดหน่อยเรื่องอากาศ เรื่องชุดที่เค้าใส่ เราชมว่าชุดเค้าสวย พี่เค้าถามว่า..ยูมาจากประเทศไหน เราบอกว่าเรามาจาก..
ไทยแลนด์. พี่เค้าก็ร้องอ้าว..คนไทยเหมือนกัน มองหน้ากันแล้วก็ขำกันใหญ่
ทั้งเค้าและเรา เลยเว้าไทยกันยาววววว แล้วก็แลกเบอร์โทรกัน
หลังจากนั้นก็ติดต่อกันเรื่อยเจอกัน
ก็คุยกัน พี่เค้าก็ชวนเที่ยวบ้านเค้า ไปทำอาหารทานกัน แถมบางครั้งเค้าก็
ช่วยดูลูกเราให้ พี่เค้านิสัยดีมาก ตอนนี้ก็เริ่มสนิทกับเค้าไปในระดับหนึ่ง
เค้ามีเรื่องส่วนตัวอะไรก็เล่าให้เราฟังบ้างเป็นบางครั้ง เช่น บ่นเรื่องสามี เรื่องลูก
จิปาถะ ถ้าถามว่าเป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่เมืองไทยไหม คิดว่าเกือบๆใกล้เคียง
ต้องใช้เวลาอีกหน่อย

ถามว่าอยู่นี่มีเพื่อนสนิทไหม..ตอบว่ามีค่ะมีหลายคนทีเดียว
สนิทกันในระดับหนึ่ง
เราโชคดีตรงที่ว่าเรามีน้องสาวอยู่ใกล้ๆกัน
ไปไหน ทำอะไร ด้วยกันบ่อยๆ โทรคุยกันวันละ2-3 ครั้ง คุยกันได้ทุกเรื่อง
สามียังงงเลย คุยอะไรกันนักกันหนา คุยกันได้เป็นชั่วโมง

ฉะนั้นเราอยู่นี่เราไม่ค่อยต้องการเพื่อนสนิทซี้ปึ้กเพราะว่าเรามีครบอยู่แล้ว

เรื่องคบคนไทยในต่างแดน นี่เป็นเรื่องที่ต้องระวังพอสมควร
ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
เรื่องคบคนนี่แค่คุยกันครั้งสองครั้งนี่ก็รู้แล้วว่าคบได้หรือไม่ได้ ว่าไหมค่ะคุณทันยา

สุขสันต์วันหยุดค่ะ

มาฟังเมียฝรั่งขอบ่นด้วยความเต็มใจจ้า

รูปประกอบบล็อกสวยได้ใจไปหนึ่งดวง แต่เนื้อหาอ่านแล้ว ชอบตรงที่ที่เขียนว่า "มีเพื่อนที่มีความสัมพันธ์แบบหลวม ๆ" รู้สึกคล้าย ๆ กันเลยครับ อ่านแล้วคิดถึงบ้าน คิดถึงเพื่อนที่เมืองไทย

ทน ๆ เอานะครับ คิดสะว่า ได้บางอย่างก็ต้องเสียบางอย่าง ไม่มีใครได้อย่างใจทุกอย่างในโลกหรอกครับ พลนะพยายามคิดสะว่าแค่นี้เราก็โชคดีกว่าคนอื่นหลาย ๆ คนแล้วฟะ

เมียฝรั่งด้วยกันมาฟังเมียฝรั่งบ่นค่ะ.....
"In life there are only two tragedies. One is not getting what you want, the other is getting it."

เห็นด้วยกับข้อความนี้เป็นที่สุดค่ะ... คนสมัยก่อนฉลาดนะคะ โลกเค้าแคบ แต่มองโลกได้กว้างกว่า คนสมัยนี้ ที่โลกกว้างขึ้น แต่กลับมองโลกได้แคบลง....

พีชอยู่นี่มีเพื่อนคนไทยที่พอพูดคุยกันได้แค่สองคนค่ะ ที่นับว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆ นอกนั้นก็เป็นคนรู้จัก ที่แค่ทักทายกันแบบพอเป็นพิธี......

...ตอนนี้ได้เพื่อนบล็อคบางคนที่มีความรู้สึกว่ามิตรภาพในเน็ตมีจริง...... คิดไม่ผิดเลยที่ก้าวมาเล่นบล็อค แม้ว่าบางครั้งจะทำให้สามีงอนก็ตามเถอะ....


ก่อนกลับ ....ฝากรอยยิ้มหวานๆไว้นะคะ ตื่นเช้ามาจะได้สดชื่น


มีความสุขมากๆ และรักษาสุขภาพนะคะคุณธันยา

มาฟังเมียฝรั่งบ่น 555 คุณนายธัญญาขา ไอ้เพื่อนหลวมๆที่ไหนก็มีจ้า ไม่ว่าบ้านเรารึบ้านเขา แต่พี่ว่าคนเรานะ ความจริงใจมันเหมือนแสงออร่า สามารถสื่อถึงกันได้

อันเพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา
ดั่งมีเกลือเพียงหนึ่งด้อยราคา
ยังดีกว่ามีน้ำเค็มเต็มทะเล

พี่ ถึงแม้จะเป็นเพื่อนคนที่ร้อยของหนู อยู่ไกลคนละฟากฟ้า แต่เราก็รู้สึกดีต่อกัน ไม่ได้คิดร้ายต่อกัน และพี่ก็แอบหวังว่ามิตรภาพที่พี่หยิบยื่นให้กับทุกคน แม้จะได้รับความจริงใจกลับมาเพียงหนึ่งคน พี่ก็ถือว่ามีค่านะคะ


ใจใครเป็นอย่างไรช่างหัวเขา
แต่ใจเราสัตย์ซื่อ คือสวรรค์
มีแต่ใจเท่านั้นแลกใจกัน
จงเชื่อมั่นข้างในใจตนเอง

เพียงวาจาตอบโต้โชว์หน้าจอ
อาจมิพอเชื่อใจใครได้หนอ
กาลเวลาเท่านั้นที่ต้องรอ
ให้เราก่อสัมพันธ์มั่นคงเอย

บทแรกลอกเค้ามา 2 บทหลัง อันนี้พี่แต่งตามประสาของพี่นะ แต่งตามความรู้สึกจ้า คำพูดดีๆ ไม่ได้สำคัญที่การฟัง แต่มันสำคัญที่ความเชื่อจ้า

สักวันคุณธันย่าคงจะเจอเพื่อนแท้ไกลบ้านนะคะ กีฬาสีเมืองไทยนี่เล่นไม่เลิกซักที

หวัดดีค่ะ พี่ธันยา..............ด๊วฟ ๆ จุฟ ๆ อิอิ


กรีสสสสสส นี้คือ การบ่นของพี่ธันยา หรือเนี้ยย


สั้นมาก แสดงว่ายังไม่แก่ เพราะ ถ้าแก่ แล้วจะต้องบ่นยาวกว่านี้ อิอิ


ว่าแล้วก็ เห็นด้วย กับพี่ธันยา ชีวิตในต่างแดน ก็คงไม่ได้ แตกต่างอะไรกันมาก

วัฒนธรรมต่างกับไทย ว่าแล้ว ก็ คิดถึง พ่อแม่ น้องหมา อีกแหละ

รักษาสุขภาพ ด้วย เด้อค่ะ ......

ท่าทางคงไม่ค่อยถนัดบ่นนะคะ บ่นน้อยจัง

อยู่หนาย คิดถึงเด้ออออ

แวะมาทักทายคนบ่นค่ะ ว่าแต่บ่นน้อยจังเนาะ

ขอบคุณทุกกำลังใจจากเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่นะคะ มิตรภาพทางเน็ตมีจริงไม่เชื่ออย่าลบหลู่เชียว

จริงคะคุณ Chamelinc เวลาเหงาๆเขียน อ่าน และตอบบล็อก ช่วยได้เยอะคะ แต่โรคที่เราเป็นเนี่ยเป็นลึกกว่านั้นคะ เหงาลึกๆทางจิตวิญญาณเหมือนชีวิตด้านสังคมขาดไป

สวัสดึคะคุณเอมี่ amykittenish น้านนนนซิคะพอมีอะไรทำยุ่งๆก็ทำให้ไม่มีเวลาเหงานะคะ ดีจังคะที่น้องสาวอยู่ลิเวอร์พูลอยู่บ้านเกิดของบีทเทิ้ลส์ด้วย

ขอบคุณคะคุณปู poo (myroom-pu) แด๋วจะบ่นยาวห้ามหนีไปไหนนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ

คุณหน่อย kwan-jira คะ สบายดีทั้งคุณแม่และน้อยหนูจ๋านะคะ วันหลังพาน้องหนูจ๋ามากะคุณแม่หน่อยด้วยนะคะ ภาพสวยๆเขียวๆทำให้เรื่องที่น่าบ่นเป็นเรื่องที่ทนได้มากขึ้นคะ เลยบ่นนิดเดียว ขอบคุณมากนะคะที่มาฟังคนบ่น สบายใจขึ้นแล้วคะ วันหยุดไปเที่ยวศูนย์ขายต้นไม้มาคะ ซื้อต้นไม้มาปลูก ซื้อแดฟโฟดิลมาปลูกเป็นร้อยๆหัวเลยคะ กะว่าขึ้นทีให้เหลืองพรึ่บเต็มสวนเลย อากาศไม่ค่อยดีแล้วนะคะคุณหน่อย อยู่ที่บ้านก็ดีแล้วนะคะเดี๋ยวน้องหนูจ๋าจะไม่สบาย หนูจ๋าเขาโตวันโตขึ้นน่ารักน่าฟัดคะ

หวัดดีคะคุณป้าโซ อยากบ่นยาวเหมือนกันแต่กลัวว่าจะเป็นการไล่แขกคะ บ่นที่นี่ครึ่งหนึ่งแล้วบ่นในใจครึ่งหนึ่งคะ หายกันพอดี ขอบคุณที่มีกะจิตกะใจมาฟังเราบ่นแล้วยังใจดีให้สิทธิ์บ่นต่ออีกนะคะ ป้าโซสบายดีนะคะ

คุณมลคะ สงสัยต้องเริ่มออกเดินทางรอบโลกแบบคุณมล มัวยุ่งกับการเดินทาง ปรับตัวเข้ากับสถานที่ต่างๆ แด๋วจะต้อดเอาเพื่อนในบล็อกแบบคุณมลเนี่ยละคะ ขอบคุณสำหรับเม้นท์นะคะ

แหม่ม (kiriya) คะ ขอบคุณมากๆที่แวะมาทักทายกัน ขอบคุณสำหรับเม้นท์น่ารักๆด้วยนะคะ แหม่มและเด็กๆสบายดีนะคะ

คุณพริกขี้หนูยูเคคะ นานๆได้คุยกันที ขอบคุณที่แวะมาแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ อ่านแล้วอิ่มเอมใจไปกับเรื่องราวที่คุณพริกขี้หนูนำมาให้อ่านคะ จริงๆแล้วในการที่เราไม่มีเพื่อนสนิทที่มีความสนใจเดียวกันและแบ่งปันกันได้ในหลายเรื่อง ส่วนหนึ่งเป็นความผิดของเราคะ งานของเราทำให้เราไม่สามารถมีชีวิตแบบคนปกติที่ทำงานแล้วหยุดทุกเสาร์อาทิตย์ วันหยุดของเราจะมีแค่สองเสาร์อาทิตย์เท่านั้นในหนึ่งเดือน และยิ่งตอนนี้เราเปลี่ยนตารางการทำงานใหม่เราจะมีวันหยุดหลังจากทำงานไปแล้วสิบวัน แต่เรามีช่วงพักวันละประมาณสามชั่วโมงหลังจากเวลาบ่ายโมงครึ่งแล้วกลับไปทำงานช่วงเวลาอาหารเย็น บางวันเราใช้ช่วงพักนี้ไปเรียนหนังสือคอร์สพยาบาลสั้นๆ เราจะเรียนพยาบาลจริงๆหลังมกราคม 2010

เราเคยบอกตัวเองว่าเราอยู่ได้โดยไม่มีเพื่อนสนิท เราจึงมีแต่เพื่อนรายสะดวกไม่ว่าจะเป็นสาวไทยและสาวอังกฤษเพราะข้อจำกัดในเรื่องเวลา แต่ในบางครั้งที่เราอยากมีเพื่อนที่เราคุยได้ในหลายๆเรื่อง เพื่อนที่มีความสนใจเดียวกันไม่จำเป็นต้องอยู่ในวงการเดียวกันก็ได้เพื่อเติมเต็มชีวิตด้านสังคมของเรา เราใช้เวลาส่วนหนึ่งในการเขียนบล็อกและหาเพื่อนที่บล็อกเรามีเพื่อนที่ทำให้เรามีความสุขขึ้นหลังจากเสร็จสิ้นภาระหนักๆในชีวิตประจำวัน คุณพริกขี้หนูโชคดีนะคะที่มีน้องสาวอยู่ใกล้

น้องส้มคนสวย ขอบคุณที่สละเวลามาฟังพี่บ่นนะคะ หนูส้มสบายดีนะคะ

สวัสดีคุณน้องพลจากเมืองจีน ขอบคุณและยินดีที่ได้คุยกับคุณพลอีกครั้งคะ เก้าอียาวตัวนั้นหากถ่ายรูปในหน้าหนาวที่ขาวไปด้วยหิมะ หรือหน้าใบไม้ร่วงที่กำลังจะมาถึง บรรยากาศและอารมณ์จะต่างกันมากเลยคะ ความเขียวของต้นไม้ทำให้สดชื่นนะคะ สำหรับเพื่อนที่เมืองไทยอาจเป็นเพราะเราต่างก็รู้จักและรู้ใจกันดีแล้วแค่มองตาก็รู้ใจ เพื่อนที่ต่างแดนต้องมาคบกันไปสักพัก มีเงื่อนไขจำกัดหลายเรื่อง ความสนใจแตกต่างกัน ความเป็นมาของชีวิตก็ต่างกัน อย่างว่านะคะโลกนี้ไม่สมบูรณ์แบบ ขอบคุณที่แวะมาฟังพี่บ่นนะคะ อากาศที่เมืองจีนเป็นอย่างไรบ้างคะ

คุณพีชคะ ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มหวานๆนะคะ ขอบคุณสำหรับเม้นท์น่ารักๆนะคะ เมื่อก่อนไม่เข้าใจว่าการได้สิ่งที่ต้องการเป็นโศกนาฏกรรมตรงไหน ตอนนี้เข้าใจแล้วคะ คนสมัยก่อนเขาลึกซึ้งต่อการมองโลกและเข้าใจโลกนะคะ คนสมัยใหม่มองอะไรแบบผิวเผินและวิ่งตามโลกและยุ่งอยู่กับการทำมาหากินมากเกินไป บางครั้งเราจึงใช้ชีวิตหยาบเกินไป ส่งรอยยิ้มหวานๆคืนกลับไปให้เช่นกันคะ

พีอ้อยขา ขออภัยอีกครั้งสำหรับการหายหัวและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย นู๋เปิ่อยคะ ปวดหัวตัวร้อนเป็นไข้ เป็นมันซะทุกอย่างเลยคะ กลอนพี่อ้อยอ่านแล้ว โหซึ่งมากคะ ขอบคุณที่แวะมาฟังน้องบ่นแถมยังมาช่วยปลอบใจอีกนะคะ

จริงด้วยคะ คำพุดดีๆสำคัญที่ใครนำมาเล่าให้ฟังและสำคัญที่ความเชื่อ แม่นเลยพี่อ้อย ขอโทษที่ตอบช้านะคะ นี่ต้องนั่งวีลแชร์ตอบเม้นท์นะค้า อิอิ พี่อ้อยต้องพูดว่ามันเว่อร์อีกหละ วันนี้ฟ้ามืดทั้งวันเลยคะพี่อ้อย ความที่ไม่ค่อยสบายก็อยากทานอะไรที่มันจี๊ดจ๊าด กะว่าจะแกงส้มรวมผัดใส่ปลาค็อดรมควัน ป้าดดด ความที่เราใจลอยคิดเรื่องานและเรื่องเรียนอยู่ เราหยิบพริกแกงผิดขวด ตั้งใจจะหยิบขวดพริกแกงเผ็ด ลงทุนผ่ามะนาวแล้วด้วยนะคะ ฮ้าฮ้า เราหยิบขวดต้มยำแล้วเทลงไปในผักที่ต้มไว้ โอ้พี่อ้อยขา ผลลัพธ์ออกมาไม่เลวนะคะได้แกงชนิดหนึ่งสีเหลืองเหมือนแกงเหลืองปักษ์ใต้แต่รสชาดเหมือนแกงส้มแป๊ะซะ น้องฟาดข้าวไปสองจานและแกงสองถ้วย ยังจุกอยู่ถึงตอนนี้ ว่าแต่พี่อ้อยกำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ละซีตอนนี้ ไม่รู้ละเค้าจะเรียกชื่อญี่ปุ่นว่ารักจัง รักจัง อิอิ ตอบเม้นท์ก่อนนะคะ กลับไทยประมาณ 17 พ.ย. คะ อยู่ถึง 14 ธ.ค. กะว่าจะขับรถเที่ยวไปทางเหนือคะย้อนรอยสมัยทำงานที่โน่น อาจไปถึงเชียงตุงไปด้วยกันไหมคะไปไหว้พระกัน

คุณส้มคะ ขอบคุณที่แวะมาฟังเสียงนกเสียงกาบ่นนะคะ จริงๆแล้วเราก็แอบเชียร์ก๊ฬาสีที่เมืองไทยด้วยนะคะ แต่เราไม่ชอบความรุนแรง การหยาบคาย เรามึความเชื่อว่าทุกคนสามารถแสดงความคิดเห็นได้เพราะว่าเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานแต่ขออยู่ในขอบเขตของกฏหมายและไม่ทำให้ใครเดือดร้อนคะ

น้องคุณนาย ณ ออสซี่ พี่ธันยาส่งความระลึกถึงขอให้หนูเดินทางอย่างปลอดภัยตอนกลับออสเตรเลีย ขอบคุณที่เป็นน้องที่ห่วงใยและน่ารักอย่างสม่ำเสมอนะคะ เป็นธรรมดาเพิ่งกลับมาจากบ้านก็ย่อมคิดถึงบ้านและน้องหมาน้องแมวเป็นธรรมดา ดูแลตัวเองให้สวยๆนะคะว่าที่เจ้าสาว

คุณสอนคะ ใจดีจังอยากให้บ่นยาวๆ เรากลัวว่าจะไม่มีคนฟังอะคะ แด๋วฝึกบ่นให้ชำนาญจะมาบ่นยาวๆให้ฟัง อิจฉาคนทำอาหารเก่งๆอย่างคุณสอนนะคะ

ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะคะ ขอเวลานอนกลางวันก่อน พรุ่งนี้จะแวะไปเยี่ยมทุกคนนะคะ

555 เห็นมั้ยประโยชน์ของความผิดพลาดมันก็มีนะ ทำใหได้อาหารอย่างใหม่ 555 ทุกอย่างมีประโยชน์ทั้งนั้น คุณนาย เชื่อมั๊ยว่าไอ้ที่โลกเราเจริญอยู่ทุกวันนี้มัเกิดจากประโยชน์ของความขี้เกียจ เมื่อคนขี้เกียจก็คิดเครื่องอำนวยความสะดวกล่ะสิ เห่อๆๆๆ

หลับซะแล้วก็ตื่นขึ้นมาอ่านด้วยล่ะ อิหล่า555

เรายังไม่หลับคะพี่อ้อย แวะไปอ่านบล้อกเรื่องพี่วิมา คนที่คิดด้านบวกอย่างพี่อ้อยก็มองโลกได้รอบด้านนะคะ อิอิ ไปนอนจริงๆละคะ นอนสักชัวโมงแล้วไปทำงานต่อ บายคะพี่อ้อยที่รัก

คุณนายธัญญา เราใจตรงกันหลายครั้งแล้วนะเนี่ย พี่เพิ่งออกจาก
บล็อคหนูเมื่อกี๊ แล้วเขียนเรื่อง เพื่อนก็พร้อมกัน โอววแม่เจ้า รึจะเป็นเนื้อคู่555 (อาจเป็นเพราะเรา คู่กันมาแต่ชาติไหน555)
ตอบคำถามก่อนเจ้าคนเล็กเรียน 6 ปีค่ะ ตอนนี้อยู่ปี 3 อยู่เลยค่ะ

พี่เองก็คงบอกหนูเหมือนกับที่บอกคุณมลว่าเพื่อนเป็นแล้วเป็นเลย ลาออกไม่ได้ หนูก็ห้ามลาออกนะจ๊ะ คุณพี่ขอร้องงง555

พี่ยินดีด้วยนะ กับรางวัลที่ได้รับ ขอให้เดินทางปลอดภัย เที่ยวให้สนุก(พี่ช่างมันเถอะ งอนน5555)
อะล้อเล่ง มีความสุขมากๆนะจ๊ะน้องสาวที่รักจ๋า (รู้สึกเหมือนลูกเลยเนอะ รักกันตั้งแต่ยังไม่ได้เห็นหน้า5555 )

เข้าใจอารมณ์เลยค่ะ
กำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่เลย
ข้อดีของการอยู่ต่างประเทศมันก็มี
แต่ข้อเสียก็คือเหงา และหาเพื่อนที่สนิทๆยาก

ขอบคุณคุณ Angel CS ที่ให้โอกาสบ่นนะคะ วันหลังจะบ่นยาวววววว ยินดีทีได้คุยกันอีกครั้งนะคะ

ขอบคุณคุณaple juice ที่เข้าใจคนหัวอกเดียวกันนะคะ เวลาที่เหงาอยู่ต่างแดนมันเหงาน่าเศร้านะคะ เหงาแบบซึมลึก มองไปทางไหนก็มีแต่สิ่งแวดล้อมและผู้คนที่แตกต่างออกไปจากตัวเรา หรือถึงแม้ยามไม่เหงามันก็ไม่เคยรวมเป็นเนื้อเดียวกันได้ เหมือน้ำมันที่ลอยอยู่บนน้ำ

และขอบคุณพี่อ้อยที่น่ารักอีกครั้ง สงสังเราส่งโทรจิตหากันนะคะพี่อ้อยใจเราเลยตรงกัน เหมือนขนมครกคนละผาประกบกันอิอิ ว่าแล้วก็อยากกินซะ ขอบคุณสำหรับคำตอบเรื่องสาวน้อยนะคะ เรียน 6 ปี อินเทิร์นอีกหนึ่งปี หรือเปล่าคะ น้องน้อยเรียนสาขาอะไรคะ น้านนน มันยังถามต่อไปได้อีก ขออีกคำถามละกันตัวเอง พี่อ้อยมีค่าใช้จ่ายอะไรต้องเสียให้น้องหรือเปล่า หรือเป็นทุนของรัฐทั้งหมด ซึ่งเมื่อเรียนจบแล้วต้องทำงานใช้ทุน เมื่อวานเราลองชุดจะใส่ไปงานวันนี้ สามีไม่ชอบรองเท้าของเราบอกว่าไม่เข้ากัน เข้านี้แด๋วเราจะออกไปทำงานในหมู่บ้านเรา แด๋วต้องไปหารองเท้าใหม่ ให้ตายซิมีสามีอายุแก่กว่า(12 ปี) เหมือนมีแด้ดดี้อีกคนเลย แงแง แด๋วเขาจะมาเล่าต่อคืนนี้นะตะ สวัสดียามเข้าจากอังกฤษวันที่ฟ้ามืดครึ้มอีกแหละคะ

หวัดดีค่ะพี่ ธันยา.......ด๊วฟ ๆ จุฟ ๆ จ๊วฟ ๆ

กว่าจะได้ กลับเมืองไทย อีกทีก็โน้นแหละค่ะ สงกรานต์

กำลัง จะให้ แม่ เอา น้องหมา ยัดใส่กล่อง ส่งมาให้ ทาง Mail อยู่ อิอิ

(แล้วมันจะได้น้องหมา หรือได้ ซาก น้องหมาก็ไม่รู้)


พี่ธันยา มาบ่น อีกเร็วๆ น่ะ จะได้ มานั่งอ่านอีก....ยามเหงา


วันนี้ ขอตัว+ หัว+ตับ ไต ไส้ พุง ไป Jogging ก่อน ค่ะ

มาตอบไว้รอจ้า คุณนายจ๋า น้องจบ 6 ปีแล้วก็ทำงานใช้ทุนให้รัฐบาลอีก 3 ปี (ทุนในที่นี้ไม่ได้หมายถึงค่าเล่าเรียนค่าใช้จ่ายหรอกค่ะ คำว่าทุนของพวกนักศึกษาแพทย์ คือพวกอุปกรณ์การเรียน วัสดุ รวมทั้งการดูแลอาจารย์ใหญ่
ที่รัฐจ่ายไงคะ เค้าตีมาป็นรายจ่ายต่อหัวประมาณ 4 แสนบาท) เราต้องใช้ทุน คือทำงานในโรงพยาบาลรัฐ 3 ปี
แต่ถ้าไม่ใช่แพทย์ชนบท ก็จ่ายเงินคืนให้รัฐแล้วเรียนต่อเฉพาะทางได้เลย (มีกรณีอื่นๆ เช่นเรียนดี หรือว่าเรียนเป็นอาจารย์หมอ อะไรอีกที่เป็นปลีกย่อย ) แต่ของน้องนี่เป็นแพทย์ชนบท ต้องใช้ทุนก่อน 3 ปี จึงไปเรียนต่อเฉพาะทางได้ (บางสาขาก็เร็วกว่านี้จ้า) ถ้าเค้าแฮปปี้ที่จะเป็นแพทย์ประจำโรงบาลอำเภอก็อาจไม่ไปเรียนต่อ

ส่วนค่าใช้จ่ายก็มีค่าเทอม ค่าใช้จ่ายส่วนตัว เหมือนเรียนคณะอื่นๆแหละจ้า

เอ้าไปรับรางวัลกลับมาแล้วอย่าลืมเอารูปมาดูนะน้องรัก

ฮา ฮา น้องคุณนาย สงสัยว่าจะได้แต่ซากน้องหมาและกลิ่นอันไม่พึงประสงค์นะซิคะ สงสัยต้องมีน้องหมาสองเซ็ท เซ็ทหนึ่งอยู่ไทย เซ็ทหนึ่งอยู่ออสซี่ ดีจังได้ไปจ็อคกิ้งด้วย จ็อคกิ้งกลับมาแล้วก็อย่าลืม เก็บตับไตไส้พุง ตัว หัวใจ กลับมาด้วยเน้องน้องสาว คิดถึงนะตัวเอง จุ๊บๆๆๆๆ

มานั่งฟังคนบ่นค่ะ ฮี่ๆๆ นี่พี่บ่นแล้วเหรอคะ ก้อยคนขี้บ่นมาเจอคิดว่าเป็นข้อคิดสะกิดใจซะอีก

พี่อ้อยคะ กลับมาแล้ว ไปทำงานเพิ่งมาคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ ตอนแรกเข้าใจว่าได้ทุนคือไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย อย่างว่านะคะคณะนี้ต้นทุนสูงสำหรับฝึกเป็นแพทย์ แต่ออกมาทำงานหนักน่าดู เห็นข่าว 2-3 วันก่อนนศ.แพทย์มศว. แขวนคอตายเพราะเครียดเรื่องผลการสอบ ไอคิวก็ต้องมีพร้อมๆกับอีคิวนะคะ 3 ปีไม่นานหรอกคะพี่อ้อย อ่านที่พี่อ้อยพูดเรื่องอาจารย์ใหญ่ พ่อของธันยาก็อุทิศร่างให้กับคณะแพทย์ มข. นะคะหากเขาเป็นอะไรไป ตอนแรกเรากะน้องๆไม่เห็นด้วยแต่เป็นความตั้งใจของท่าน พ่อเป็นคนที่อุทิศชีวิตเพื่อการศึกษาคะ แล้วน้องเขาคิดว่าเขาจะไปเป็นแพทย์ชนบทหรือไปเรียนต่อละคะ นำรูปมาฝากคะ

แง แง พี่อ้อยขา เราพยายามนำรูปใส่ในกล่องคอมเม้นท์แต่ไม่ได้คะ ไว้ยกยอดไปบล็อกอื่นก็แล้วกันนะคะ หรือว่าจะมีคนใจดีอยู่แถวนี้บอกวิธีให้กับคนโง่ๆคนหนึ่งหน่อยนะคะ ตอนแรกเราเข้าใจว่าแค่ย่อรูปแล้วนำมาแปะเลยแต่มันไม่ใช่ SOS SOS SOS !!!!!! Help Help !!!

น้องก้อยขาาาา พี่กลัวว่าบ่นมากจะไม่มีคนฟังนะคะ แด๋วบล็อกหน้าจะบ่นให้ยาวววววเลย มึเพื่อนๆให้สิทธิ์บ่นเยอะ ขอบคุณนะคะที่อนุญาติให้บ่นแล้วยังมาให้กำลังใจอีก น้องก้อยสบายดีนะคะ

ลองดูเด้อ อันนี้พี่ใช้ส่งแกงขี้เหล็ก555



แต่ว่าพี่ต้องเอารูปไปฝากเว็บเหมือนกัน พี่ก็งมๆ เอา มันอาจมีวิธีง่ายกว่านี้ก็ได้เนอะ แต่ว่าทางที่ดี อัพบล็อคมาให้สูดให้เต็มอิ่มดีกว่าหนูจ๋า

555 มันไม่ไป วู้ปี้ โอ๊ะ ลืมตอบคำทักทาย ไอ แอม ฟาย แอ่นยู้ ? 555 เหมือนตอนเรียนป.ขี้ไก่เลย5555

ลองมั่งค่ะ ฮี่ๆๆ

เย้ๆๆๆ ของก้อยขึ้นอ่ะพี่ ปรกติก้อยก็ทำอย่างที่คุณพี่ erbhern ว่ามาแหละค่ะ แต่บางทีก้อยก็ใช้วิธีนี้ เพราะบางทีก้อปโค๊ดมาวางแต่รูปไม่ขึ้น ก้อยก็จะก้อป Properties ของรูปมาใส่ในโค๊ดเอาค่ะ งงมั้ยคะเนี่ย

พี่อ้อยขา ไอแอม five เอ้ย fine อิอิ น้านนน นะซิ พี่ก็ทำแบบน้องก้อยว่าอะคะ propertiesแล้วก็อปเอา urlมาแปะ มันไม่มา มันดื่้อ ฮาฮา แด๋วลองดูใหม่ วันนี้ไม่ต้องนอนกลางวันแหละ มัวแต่ปล้ำรูป

//www.shrinkpictures.com/processed/php36aFqiAM.jpg

ถึงพี่อ้อยและน้องก้อย มันบ่ยอมมาเด้อคะ ข้อยง่วงนอนแล้ว เด็กกำลังโตถึงเวลานอนต้องได้นอน ถึงเวลากินก็ต้องได้กิน อิอิ ไปหละ x

หนูมาลองอีกรอบ อิอิ

ไมามาเงี้ยอ่ะค่ะพี่ธันยา หึหึ

ได้มาค่ะ ก้อยใช้อันเนี้ย ไปนอนมั่ง

ก้อยจ๋าาาา สอนมั่ง ย่อรูปเล็กไปเน้อ บอกวิธีเอาบุญเด้อน้องก้อย หลังไมค์ก็ได้คะ

พี่อ้อยขา รูปนู๋ผมสั้นอยู่ท่ามกลางฝรั่งตัวโตๆนะคะ อิอิใช้แว่นขยายส่องดูหละกัน ไปนอนจริงๆแลัววววว

ลองดูซิ555 ของคุณนายธัญจาขึ้นรึเปล่า

เอ้าๆๆๆ พากันนอนซะสู อย่าลืมกินนมล่ะ 555

โอ้ย พี่อ้อย ขำเม้นท์พี่อ้อย ขี้แตกขี้แตนเลย อิอิ ขอบคุณเด้อคะพี่อ้อยและน้องก้อยที่พยายามบอกก็แล้ว ปล้ำก็แล้วมันก็บ่ขึ้นซักที อิิอิ พี้อ้อย ท่าจะรำคาญเราและน้องก้อย สองสาวที่อังกฤษที่ชอบนอนกลางวัน อิอิ

คุณธันย่าไม่อ้วนเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

เพราะฉะนั้นท่าไปบ้านคราวหน้าต้องไปเที่ยวให้ได้นะค๊ะ
เท็กเเคร์ค๊า

สวัสดีมายังคุณส้มอีกครั้ง บางครั้งก็มีอึดอัดเหมือนกันคะคุณส้ม เรามีกางเกงและเสื้อสำหรับทดสอบว่าอ้วนหรือเปล่า ถ้าใส่ชุดนั้นได้สบายก็ทานได้แบบไม่เคร่งครัด ถ้ายัดไม่เข้าก็จะใช้แกงจีด และสลัดสักระยะมันก็ลงเอง ตอนไดเอท เคยไปเดินตลาดมีของชอบเราทั้งนั้นแต่ใจแข็งๆไว้คะ พอเราฝึกตนเองได้มันจะไม่อยากทานเลย เดินผ่านของกินพวกนั้นไปได้อย่างง่ายดาย ยังคิดว่าตลกดีจังเนี่ยควรจะเสียใจหรือดีใจหนอที่ความอยากอาหารแทบไม่มีเลย เป็นกำลังใจให้สำเร็จตามเป้าหมายนะคะ

K.Chamelinc คะ ไปคราวหน้าจะไปเที่ยวเกาะพีพีให้ได้ ขอบคุณที่แวะมาอีกครั้งนะคะ