Bloggang.com : tanya tanya : My Life in The U.K.

My Life in The U.K.

สุดสัปดาห์
09 .06.07

ไวน์ เด็กชายและจักรยาน

ตอนเย็นของฤดูร้อนในอังกฤษ อากาศร้อนเหมือนไม่เคยหนาวแบบจับจิตจับใจและหิมะตก จะสองทุ่มแล้วแดดยังแจ่มอยู่เลยเราเปิดหน้าต่างทุกบานในบ้านเพื่อรับลมและอากาศบริสุทธิ์ ธันยากำลังนั่งคุยกับสามี

มีเสียงร้องอย่างตกใจและเจ็บปวดของเด็กชายคนหนึ่ง ได้ยินตอนแรกนึกว่าเด็กๆเล่นและต่อสู้กันตามปกติ

หลังบ้านของเราจะเป็นภูเขาเตี้ยๆเด็กๆชอบมาปั่นจักรยานกันและใกล้ๆกันก็เป็นที่จอดรถสำหรับบ้านพักคนชราและผู้มาเยี่ยม เสียงร้องอย่างตกใจและเจ็บปวดนั่นยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ดิฉันจึงชะโงกดูจากหน้าต่าง พบว่าเด็กชายอายุประมาณแปดขวบนอนร้องไห้ครวญครางและกุมมือตัวเองอยู่้ ธันยาจึงหันมาบอกสามีว่าเด็กคนนั้นต้องการความช่วยเหลือ

ขณะที่สามีเดินไปหาเด็กคนนั้น ธันยาตะโกนบอกน้องว่ารอสักครู่กำลังมีคนไปช่วยแล้ว น้องเขามองหาเจ้าของเสียงก็พอดีสามีไปถึงตัวน้องพอดี มีคุณยายตั้งท่าจะมาช่วยพอเห็นสามีธันยาอยู่กับเด็กแล้ว คุณยายก็เลยเดินเข้าบ้าน (สามีเคยไปช่วยเธอตัดต้นไม้่ริมรั้ว )เธออายุมากแล้วอาศัยอยู่กับสามีที่อายุมากกว่า เดินไกลๆเองไม่ได้แล้วต้องนั่งรถ wheel chair ตอนเกิดเหตุมีเด็กผู้ชายสองคนแต่พอเห็นเพื่อนเกิดอุบัติเหตุก็ปั่นจักรยานจากไป ธันยาคิดว่าคงไปหาคนมาช่วยหรือไปบอกผู้ปกครอง จริงๆด้วยคะ

ขณะที่สามีและเพื่อนบ้านหนุ่มกำลังช่วยเหลือเด็กโดยให้ดมแอมโมเนีย ช่วยปลอบโยน ยังไม่ให้เด็กขยับตัวเกรงว่ากระุดูกอาจคลาดเคลื่อน พอดีเด็กชายอีกคนมาถึงพร้อมกับบอกว่า แม่ของนายกำลังมา เด็กผู้ชายไม่มีการปลอบโยนกัน พอแม่ของเด็กมาถึง ก็ใส่ ๆด้วยคำพูดแบบทั้งตกใจและเป็นห่วงแต่ขอพูดไว้ก่อน

แทนที่จะถามว่าเป็นอย่างไรบ้างกลับถามว่ามาทำอะไรที่นี่ มานอนแบบอย่างนี้ไ้ด้ยังไง บลา บลา บลา เด็กก็นอนร้องไห้อยู่ข้างๆซากจักรยานและสามีดิฉันก็บอกกับแม่ของเด็กว่า พอเถอะคุณเด็กเจ็บอย่างนี้พาไปหาหมอดีกว่าดูว่ามีอะไรหัก หรือต้องเย็บแผลหรือเปล่า

เด็กหัวแตกมีเลือดไหลลงมาตามหน้า คางแตก และนิ้วมีเลือดไหลและเจ็บ สามีดิฉันขับรถพาเด็กและแม่ไปส่งที่บ้าน เพื่อนบ้านหนุ่มปั่นจักรยานไปคืนให้

วันรุ่งขึ้นแม่ของเด็กนำไวน์มาให้เพื่อขอบคุณที่ช่วยลูกชายของเธอ เด็กชายต้องเย็บที่ศรีษะ คาง และกระดูกนิ้วมือหัก สามีบอกว่าไม่เป็นไรหรอกเด็กผู้ชายเรื่องแบบนี้เป็นส่วนหนึ่งของการเติบโตและเรียนรู้แต่ คนเป็นแม่คงเจ็บมากกว่าลูก สาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี่มาจากการที่เด็กชายปั่นจักรยานลงเขาแล้วมีน้องหมาข้างบ้านตัวโต
มากเห่า น้องตกใจปล่อยจักรยานชนกำแพงรั้วแล้วตัวเองกระเด็นออกจากจักรยาน และล้มลงหัวน็อคพื้น
พอวันรุ่งขึ้นไปเดินซื้อของกันที่ช็อปปิ้งเซ็นเตอร์ที่บริสเทิน (Britol) เราสองคนไม่ชอบการเดินซื้อของและไม่ชอบที่มีคนเยอะๆและเมืองใหญ่เราผ่านชีวิตแบบนั้นมาแล้วและเริ่มเบื่อ ได้ของตามต้องการสามีชวนไปดูหนังและไปทานอาหารเย็นและนั่งดื่มที่ผับ ธันยาไม่ค่อยอยากดูหนังวันนั้นและไม่อยากไปผับด้วย ก็เลยชวนสามีไปทานอาหารไทยที่กลอสเตอร์เชอร์ใกล้ช็อปปิ้งเซ็นเตอร์ เราใช้มอเตอร์เวย์

ผ่านวิวทิวทัศน์สองข้างทาง ป่าไม่ ทุ่งหญ้า ทุ่งเลี้ยงแกะ วัว และม้า มองเห็นแม่น้ำที่บริสเทินลางๆ ดอกไม้ป่าบานกำลังสวยสองข้างทางทั้งสีม่วง ขาวและเหลือง ผ่านภูเขาที่เราเคยไปเดินเที่ยวกันบ่อยๆ

แล้วเราก็มาถึงกลอสเตอร์เชอร์ เราจอดรถที่ใหม่วันนี้ใกล้กับซากกำแพงเมืองของโรมันโบราณและโบสถ์

สามีเล่าว่าที่ตรงนี้เป็นส่วนที่สวยที่สุดของ กลอสเตอร์เดินชมเมือง ชมโบสถ์ อยู่สักพัก ก็เดินผ่านผับกำลังมีการย่างบาร์บีคิว และการดื่มเบียร์ อย่างสนุกสนาน

หนุ่มไทย

และที่สุดเราก็มาถึงร้านอาหารไทยชื่อว่า The Blue Thai Kitchen เจ้าของชื่อคุณชิต (สามีถามดิฉันว่าทำไมคนไทยชื่อแบบนี้ ) ภรรยาชื่อคุณหนึ่ง ทั้งสองคนเป็นคนกาญจนบุรี เพิ่งจะเปิดร้านได้สักสี่เดือน ทำอาหารไทยอร่อยทุกอย่างด้วยคะ หากอยากทานแกงไตปลา แกงเขียวหวานไก่ พร้อมขนมจีนก็สั่งได้นะคะ แกงเลียงก็มี อาหารทุกจานราคา 3.50 ปอนด์ เครื่องดื่มต่างๆราคาแค่หนึ่งปอนด์หรือกว่านิดหน่อย คุณชิตเป็นพ่อครัวให้กับร้านอาหารไทยที่ลอนดอนมาเจ็ดปี
คุณหนึ่งเพิ่งมาสมทบและมาช่วยกันทำร้าน พาลูกสาวน่ารักอายุเจ็ดขวบครึ่งมาอยู่ด้วย มาเรียนอนุบาลใกล้บ้าน อาทิตย์แรกๆไปโรงเรียนถูกเด็กเซียนฝรั่ง แขก อัฟริกัน แกล้งจนไม่อยากไปโรงเรียน สื่อสารกับเพื่อนและครูไม่ได้

เด็กน้อยไทยในเมืองฝรั่ง

พ่อต้องขอให้เพื่อนฝรั่งเขียนจดหมายบอกคุณครู ตอนนี้ดีขึ้นแต่ยังถูกแกล้งประปราย ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่เป็นภรรยาอย่างเราๆท่านๆที่ต้องปรับตัวหนักเรื่องของ culture shock หรือ currency shock !! (ดิฉันไม่ช็อคกับวัฒนธรรมที่แตกต่างซักเท่าไหร่ แต่ดิฉันช็อคกับอัตราแลกเปลี่ยนมากกว่าคะ) เด็กๆที่เป็นผู้ติดตามก็ต้องเรียนรู้ในวัฒนธรรม ความเป็นอยู่ที่แตกต่างและต้องปรับตัวด้วย

ร้านอาหารเปิดตั้งแต่สิบเอ็ดโมงเช้าถึงห้าทุ่ม เปิดเจ็ดวัน เจ้าของร้านไม่มีเวลาพักผ่อน ค่าเช่าก็แพง หากคุณๆอยู่แถว Gloucestershire หรือ chentelnam ก็มาลองชิมอาหารไทยที่ร้านคุณชิตได้นะคะ ธันยารับประกันความอร่อย
เบอร์โทรที่ร้าน 01452 526531 และมือถือ 07876 442309 สามีธันยาชอบอัธยาศัยและเห็นใจคุณชิตที่ต้องทำงานหนัก

( ชาวอังกฤษให้ความสำคัญกับชั่วโมงที่แน่นอนสำหรับทำงานในแต่ละสัปดาห์ มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ มีเวลาให้กับครอบครัว มีวันหยุดประจำปี มีเงินสมทบเข้ากองทุนเกษียณอายุ มีวันลาป่วยที่ได้รับเงินเดือน มีโบนัส มีการปรับเงินเดือนประจำปี มีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในการทำงาน มีที่อยู่อาศัยที่ได้มาตรฐาน ) ก็เลยชวนว่าวันไหนอยากปิดร้านจะพาไปเที่ยวทั้งครอบครัว เพราะธันยาและสามีไปเที่ยวกันต่างเมืองทุกสัปดาห์อยู่แล้ว สามีธันยาแนะนำคุณชิตให้ทำอาหารประเภทเบอร์เกอร์ มันฝรั่งทอด แบบ take away ใส่ชื่อว่าไทยเบอร์เกอร์ใส่ส่วนผสมไทยๆเข้าไปรับรองขายได้ เพราะอาหารไทยอร่อยและมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกอยู่แล้ว

อิ่มหนำสำราญจ่ายไปแค่สิบเอ็ดปอนด์ ธันยาทานข้าวกระเพราไก่ ดิฉันทานข้าวกระเพราไก่อร่อยที่สุดในโลกก็ที่อังกฤษนี่ละคะ !! ถ้าอยู่เมืองไทยจะทานกระเพรากุ้งปลาหมึกร้านประจำดิฉันคือร้านก๋วยเตี๋ยวปลาจีจี้ที่อำเภอแม่
สายเชียงรายที่นั่นราคา 40-50 บาท ส่วนสามีสั่งเนื้อน้ำมันหอยราดข้าว และดื่มน้ำมะม่วง
เดินออกจากร้านผ่านกลอสเตอร์เชอร์ช็อปปิ้งเซ็นเตอร์ร้านรวงปิดเร็วจึ่งไม่ค่อยมีคน

หญิงสาวและเงินหนึ่งปอนด์

เดินผ่านหญิงสาวคนหนึ่งกำลังขอเงินแบบดื้อๆกับสองสาวอยู่ สองสาวปฏิเสธที่จะให้เงินกับสาวคนนั้น เธอขอเงินหนึ่งปอนด์ ไม่บ่อยครั้งที่เห็นขอทานสวยๆส่วนมากจะเห็นเป็นชายสกปรกและขี้เมา พอสามีได้ยินก็เลยเรียกผู้หญิงคนนั้นบอกว่า ถ้าเธอต้องการเงินหนึ่งปอนด์ให้เดินมารับเงินที่เขา

หญิงสาวสวยคนนั้นพยายามเอ่ยชื่อสามีดิฉัน Mr…….oh yes…Mr.Goodwin หญิงสาวคนนั้นอายุยี่สิบแปดปีเดินเข้าออกเรือนจำหญิงเป็นว่าเล่นในข้อหายาเสพย์ติด และค้าประเวณี อังกฤษ ก็เหมือนหลายประเทศ(รวมทั้่งประเทศไทยด้วย)ที่การค้าประเวณี เป็นสิ่งที่ผิดกฏหมาย เธอต้องการเงินอย่างน้อยวันละสิบปอนด์เพื่อซื้อยาเสพย์ติดถ้าขอดีๆไม่ได้ก็กรรโชกทรัพย์กับ
เด็กสาวที่มาคนเดียว หรือก็ทำท่าเป็นมิตรกับหนุ่มๆในผับแล้วล้วงกระเป๋าตังค์ เธอบอกสามีดิฉันว่า เดี๋ยวก็เจอเธอที่เรือนจำหญิงอีกครั้ง เธอมีลูกเล็กๆทิ้งให้แม่ของเธอดูแล สามีเล่าว่ามีหญิงสาวแบบนี้อีกเยอะในเรือนจำ สำหรับการเข้าออกคุกกลายเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับเธอๆเหล่านั้น

เราสองคนเดินกลับมายังที่จอดรถเพื่อขับรถกลับบ้าน เราจอดรดไว้หน้าตึกสวยแห่งนี้วันนี้ไม่ต้องจ่ายเงินที่มิเตอร์จอดรถ

วันสุดสัปดาห์นี้ก็ได้ยินเรื่องราวที่แตกต่างออกไป ธันยาล้อเล่นกับสามีว่าสงสัยเราคงตั้งองค์การการกุศลเล็กๆของเราได้แล้ว เพราะเราเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้มากขึ้นทุกวัน สามียิ้มให้และบอกว่าแล้วแต่คุณ

ที่แถวบ้านธันยามีการรณรงค์เรื่องการช่วยเหลือชุมชนและเพื่อนบ้านในชุมชน

ประมาณว่าทั้งเกาะอังกฤษมีอาสาสมัครที่ทำงานช่วยเหลือเพื่อนบ้านและชุมชน อยู่ 170,000 กลุ่ม กลุ่มแรกจัดตั้งในปี 1982 เป็นการก่อตั้งครบรอบ 25 ปี ในปีนี้ รัฐมนตรีของ Home Officeได้ออกมาขอบคุณอาสาสมัครด้วย…….Little things can make a big difference when they happen millions of times…. สิ่งละอันพันละน้อย ทำให้โลกนี้แตกต่างในทางที่ดีขึ้นได้ หากมันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นล้านๆครั้ง…….

All the best
Tanya xx

Create Date : 13 มิถุนายน 2550

Last Update : 15 พฤศจิกายน 2552 4:52:58 น.

18 comments

Counter : 629 Pageviews.

สวัสดีค่ะคุณธันยา คุณจิตใจดีมากๆเลยค่ะ ทั้งยังมีจิตใจโอบอ้อมอารีกับผู้อื่น คงเพราะความดีของคุณนะคะ
ที่ทำให้พบคนดีๆแบบสามีของคุณ

โดย: nokira

วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:22:48:20 น.

สวัสดีค่ะคุณTanya แวะเข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันนะคะ

โดย: Malee30

วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:22:53:49 น.

สวัสดีคะ คุณnokira ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมพร้อมกับคำพูดน่ารัำกๆ ธันยาว่าคุณก็คงน่ารักเช่นกัน แวะไปเยี่ยมเวบธันยาบ้างนะคะ เวบบอร์ดคงใช้ได้อีกสองสามวันคะ

โดย: tanya tanya IP: 88.105.176.149 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:22:55:43 น.

สวัสดีคะคุณ Malee30 ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม blog คะ

โดย: tanya tanya IP: 88.105.176.149 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:23:06:04 น.

Very nice to hear good thing like this....

โดย: fon IP: 89.210.197.53 วันที่: 24 มิถุนายน 2550 เวลา:21:11:49 น.

แวะมาอ่านเรื่อง ดี ดี ของพี่ tanya ค่ะ

โดย: nuch (nattawara

) วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:16:30:39 น.

สวัสดีค่ะคุณธัญญาคุณเป็นคนน่ารักมาก และใจดีอีกด้วยขอบคุณที่นำเรื่องสนุกๆมาเล่าสู่กันฟัง bye bye......

โดย: หน่อย IP: 203.170.150.215 วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:16:47:59 น.

พี่ Tanya คะ แล้วบล็อกแล้วๆหายไปหนายหมดเลย

แวะมาทักทายค่ะ หายไปนานเลย

โดย: ยีนส์ (Atomix1976

) วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:16:54:13 น.

สวัสดีค้าป้าธันยาคะกิฟท์คิดถึ้ง คิดถึง ป้าค่ะเเต่ว่าช่วงนี้ใกล้จะสอบจึงไม่ค่อยได้เล่นคอมทุกคนเช่นคุณตา คุณยาย จ้อย ตุ๊ก จ๊บ โจ้ เเละน้าอุ๋ย น้องเต้ น้องปูเป้ ยัยดี ตาชวน เเละบ้านพี่จอยรี่ ได้เเก่ ยัยอึ้ม พี่เบิ้ม เเละสมาชิกสำคัญของบ้านเราอีก ๒ ตัว นั่นก็คือน้องชายโรตีบวกน้องโลโซของเราน้องเค้าคือยามรักษาความปลอดภัยของบ้านเราพวกเราคือกิฟท์ น้าอุ๋ย ยายอึ้ม พี่จอย อยากได้เบอร์ป้าจุ๋มมากมากเลยค่ะวันนี้ก็เเค่นี้ก่อนนะคะไว้โอกาสหน้าหน้าค่อยคุยกันใหม่ บาย เอ้อเกือบลืมพรุ่งนี้วันอาทิตย์มีงานใหญ่มากมากเลยด้วย โทรมาหาด้วยนะคะพรุ่งนี้ไม่โทรมาโกรธเเน่ เเง เเง

โดย: gift IP: 203.113.61.108 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:19:21:23 น.

จริง ๆ แล้วแวะเข้ามาอ่านหลายรอบแล้ว ยังไม่ได้แปะชื่อทักทายคุณ tanya ซักที (แต่ครั้งแรกแวะไปที่เว็บที่คุณธันย่าไปตั้งกระทู้ในห้องไกลบ้านน่ะค่ะ) วันนี้เลยขอถือโอกาสแปะชื่อทักทายซะเลย..อิอิ.

โดย: JC2002

วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:0:41:52 น.