|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เราคงคิดเหมือนกัน..อีกแล้ว
วันนี้อาการเป็นอย่างไรบ้าง ยังห่วงใยอยู่เสมอ คงรู้นะครับ ระยะนี้ผมไม่มีเวลาจะติดต่อกับคุณเลย ยิ่งทำให้รู้สึกห่วงแต่ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ ที่เหมือนทราบ แต่ช่วยอะไรให้ดีไม่ได้นี่ ทำให้กังวลใจเหมือนกันนะครับ
แต่ยังวางใจได้ที่คุณอยู่กับพี่ชายที่รักยิ่ง พี่ชายคุณคงไม่ปล่อยให้เป็นอะไรมาก รักษาตัวด้วยครับ เรื่องงานไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้หรอกครับ
เพราะหากร่างกายไม่อำนวย งานก็คงดีไปกว่านี้ไม่ได้ นึกแค่เพียงว่า ร่างกายที่ดี ส่งเสริมให้เกิดการทำงานดี ดี ต่อไป
ตั้งใจไว้ว่าจะไม่เอ่ยเรื่องงาน อยากเอ่ยแค่ของคนฟากโน้นเท่านั้น ที่เจ็บป่วยด้วยเหตุสุดวิสัย คงเอ่ยได้แค่เรื่องให้หยุดพักรักษาตัว
ส่งความห่วงใยผ่านตัวหนังสือไปให้อ่าน เพราะทราบว่าคงรอ ที่จะทราบเรื่องราวจากผมเหมือนกัน ..
ผมเอง หากเขียนแต่เรื่องด้านตนเอง คงมีคำซ้ำ ซ้ำกัน เกือบทุกวัน คงเป็นการบันทึกที่น่าเบื่อหน่าย คงมีตัวหนังสือว่า เรื่องราวคล้ายกัน กรุณาอ่านของวันวาน แบบนี้บ่อยๆ
แต่เมื่อใดที่นึกถึงคนอีกฟากฝั่งฟ้า.. จะทำให้มีหลายเรื่องราวที่อยากบอก อยากให้ทราบ หรือแค่ต้องการทำไว้ให้อ่าน แค่นี้ก็เป็นเหมือนพลังขับเคลื่อนให้ตัวอักษรจากด้านนี้ บังเกิดขึ้นได้
พยายามให้มีต่อเนื่อง เคยบอกแต่ไม่สัญญาไว้แล้วว่า จะพยายามทำให้คุณอ่านสม่ำเสมอ หรือทุกวัน แต่หากวันใดผมหายไป คุณคงทราบดีว่า ผมเองก็รู้สึกขัดใจที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ต้องการจะทำ..
บางอย่าง เป็นเหมือนกิจวัตร เช่นเดียวกันกับคุณ สิ่งที่เคยทำ เมื่อไม่ได้ทำ คงคิดถึง..กระวนกระวาย ความคิดเรา คงเหมือนกัน อีกแล้ว..
ผู้ชายธรรมดา 2 ธ.ค. 2547 เวลา 08:45 น
Create Date : 07 ตุลาคม 2548 |
Last Update : 7 ตุลาคม 2548 20:59:16 น. |
|
0 comments
|
Counter : 323 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|