ยังไม่ได้ไปทำงานเลยค่ะนั่งอยู่หน้าคอมหลังอัพเดทไดอารี่ที่คิดว่าพี่จะเปิดเข้าไปก่อนเป็นรายการแรกนั่นไว้ให้ยังได้เปิดไปไดอารี่คนโน้นคนนี้ อ่านไปเรื่อยๆ แล้วไปเจอเพลงนี้ฟังแล้วเพราะดี ชอบจังตรงช่วงสุดท้ายที่เขาสรุปน่ารักว่าก็ยังดีมีเธอไว้คนเพื่อฝัน ได้แค่ฝันข้างเดียวก็เอา ๕๕เจ้าของไดอารี่เป็นผู้ชาย(หรือเปล่าก็ไม่ทราบ) เพราะในห้วงนี้เรามักจะเจอในแบบที่เราคิดว่า ผู้ชายแหง๋แล้วก็ไม่ใช่ไปซ่ะทุกที แต่บางทีการเขียนเรื่องราวต่างๆเยอะๆแม้ไม่ใช่ผู้ชาย แต่คนเขียนมีความรู้สึกละเอียดอ่อนและมีมุมมองในด้านตรงข้ามกับสาวๆ นั่น ก็ยังน่าอ่านและยังชอบอ่านอยู่ดีหล่ะคะไม่รู้ทำไมเหมือนกันช่วงนี้การเรียบเรียงความรู้สึกของตัวเองอยู่ในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือให้คนอีกด้านได้อ่าน ดูยากเย็นแบบไม่เคยเป็นมาก่อนอย่าเพิ่งเบื่อเลยน่ะคะ(ขอร้องหล่ะ แหะๆ) อาจจะเพราะช่วงนี้มุ่งทำให้ในหัวไม่มีความคิดเลยกลายเป็นว่าไม่มีความคิดอะไรไปซ่ะจริงอย่างในเช้าที่อากาศแถวมีนสดใสได้แบบนี้มีนยังคิดว่าหากตัวเองยิ้มคงเป็นแค่ยิ้มมุมปากแบบตาไม่ยิ้มด้วยเลย บ่นตัวเองว่า จะอะไรนักหนาอยู่เหมือนกันล่ะค่ะ ^^เอาเป็นว่าเล่าเรื่องสองสามไดอารี่ที่มีนแวะวนไปอ่านแล้วมีความคิดว่าอย่างไรคงจะดีกว่า นั่งนึกว่าตอนนี้ตัวเองคิดอะไรให้ยากเย็นในการเขียนดีกว่าน่ะคะไดอารี่ที่มีนอ่านแล้วรู้สึกอีกไดอารี่หนึ่งเป็นไดอารี่ที่มีนเคยเล่าให้พี่ฟังว่า สนุกดีเคยได้นั่งอ่านด้วยรอยยิ้มในวันหนึ่งซึ่งว่างมาก ยังได้บอกเจ้าของไดในคราวมีโอกาสพบกันแว่บวับว่าเคยนั่งใช้เวลาว่างที่มีตลอดวันช่วงหนึ่งอ่านไดอารี่นั้น จนเรียกได้ว่า พลิกหน้าไดอารี่ที่เธอเขียนจนเกือบหมด แม้อ่านไม่ละเอียดแต่ก็บอกเธอว่าเหมือนอ่านเรื่องของเธอและเขาอีกคน มาเป็นปีเจ้าของไดอารี่มีความผูกพันคล้ายกันด้วยละมั้งจึงนั่งอ่านแบบยิ้มๆ บางเรื่องอ่านแล้วไม่ได้เห็นด้วยกับเธอเพราะเป็นมีนคงไม่ทำ แต่...มีนก็มักคิดว่า ความคิดใครก็ความคิดมัน เธออาจมีความมั่นมากกว่ามีนตรงที่เมื่อรัก ก็จะทำในสิ่งที่ตั้งใจ ซึ่งมีนมองว่ามันมากไปบทสรุปของคำว่ารัก.ที่มีนมองเห็นตั้งแต่เธอเริ่มต้นคือการสร้างความอึดอัดใจให้ระหว่างกันมากมายเกินไปรักมากมายที่ไม่ต้องอยู่ด้วยกันหรือได้ดังใจก็เยอะแยะวันนี้ไดอารี่นั้นดูเงียบ เรียบ และมีรอยรื้นของน้ำตาเจ้าของเพียงเพราะว่า ไม่มีวี่แววการโทรกลับของคนที่เธอตั้งนาฬิกาโทรปลุกตอนตีสี่ ตลอดมาด้วยระยะเวลาเกือบปีมีนมองว่าปกติ..อาจเพราะมีนไม่ค่อยหวังให้ใครบางคนของมีนโทรกลับและอาจเพราะมีนเป็นคนโทรกลับหาใครยากมากและแม้แต่ใครบางคนที่มีนไม่เคยตั้งความหวังว่าต้องโทรมา ทั้งที่เคยอยากให้โทร เมื่อโทรมาหามีนจะรู้สึกตนได้ว่ายินดีเกินไปหรือเปล่าแต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าต้องโทรมาทุกบ่อย หรือไม่จบไม่สิ้นน้ำเสียงดีใจของมีนจึงเป็นความดีใจที่บอกให้ทราบว่าดีใจที่อย่างน้อยเราได้ยินเสียงกันการไม่คิดหรือกะเกณฑ์ว่าต้องเป็นแบบนั้นหรือแบบนี้เมื่อได้รับมันดีกว่ามากและหากไม่ได้รับ มีนก็ไม่ทุกข์กับส่วนนั้นน่ะเพราะมีนมีเรื่องมากมายให้มีรอยยิ้มและหัวเราะและมีนคิดเสมอว่ามันเกินกว่าที่คิดไว้ตั้งมากมายอีกอย่างหรือไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องโทรปลุกใครในชาตินี้ เพราะทุกคนต่างมีนาฬิกาปลุก บางทียังคิดว่าหรือตัวเองไม่ละเอียดอ่อนเพราะเหตุผลของเธอน่ารักตรงที่ เธออยากทำ เพื่อให้หนึ่งเช้าของเธอได้ยินเสียงเขาน่ารักดีน่ะคะ แหะๆ มีนคิดในแง่มุมของมีน ที่อาจมีใครบอกว่าใช่ดิ ยังไม่ถึงคราวตัวก็ยังไม่รู้สึกอยากทำหรอก ก็จริงน่ะ ก็ยังไม่เคยรู้สึกอยากโทรปลุกใครเลยแค่ปลุกตัวเองขึ้นมาแต่ละเช้านี่ก็พอแล้วหล่ะคะอย่าให้ใครคิดอยากโทรปลุกมีนเลยเพราะอาจเจอวีนก็ได้ เหอเหอมีนว่าวิถีของคนไม่ต่างกันหรอก ยิ่งเป็นเรื่องของความสุขแล้วหล่ะก็ เพียงแต่จะเลือกทำให้ตัวเองเป็นสุขกับส่วนไหนในการคบหากันมากกว่าเมื่อเรารักใครสักคน ชีวิตใครคนนั้นจึงยังเป็นชีวิตของเขาอยู่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเพราะเรารัก เราจะมีเวลาที่ยิ้มพร้อมกันหรือหัวเราะพร้อมกัน นั่นต่างหากเป็นเวลาของความสุข และเป็นเวลาที่ดีสำหรับคนทั้งคู่หากการเอาตัวผูกกันหรือมัดกันแล้วบอกว่านั่นเป็นความผูกพันมีนไม่เห็นด้วยเลยเพราะเมื่อเกิดเรื่องราวขึ้น ก็มาใช้น้ำเสียงแบบว่าหรือที่ผ่านมาที่ทำให้ ที่ยอมรับกันและกันมันไม่ใช่ความผูกพัน อ่านแล้วถอนใจเพราะการตีค่าความหมายของความผูกพันต่างกันนี่หล่ะมั้งเลยทำให้ในวันหนึ่ง เส้นทางของคนสองคนแตกต่างและห่างกันออกไปในที่สุดมีนเองมีเวลารอคอยเช่นกัน อย่างน้อยเป็นเวลาที่ทราบว่าไม่ได้เดือดร้อนในการพบกัน หรือทำให้คนอีกด้านยุ่งยากเกินไป มีนก็รอคอยเวลาจะได้พบหรือได้พูดคุยอาจมองว่าที่เขียนมาทั้งหมดจากบนลงมาถึงตรงนี้มีนดู ช่างเป็นคนมีเหตุผล ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะเหตุผลของคนที่คิดได้ว่าต้องแบบนี้หรือแบบนั้นมีนว่ามักมาจากพื้นฐานความต้องการของตัวเองน่ะมีนคิดว่าแบบนั้น ยิ่งกับมีนให้เดาได้เลยว่าเป็นแบบนั้นและบังเอิญว่าระหว่างเราตรงส่วนนี้ไม่ได้ตรงข้ามกันและไม่ได้สวนทางกัน...มองออกว่าอยู่ในทิศทางเดียวกันมีนจึงมักได้รับความเข้าใจจากพี่ มากกว่าคนอื่นๆที่เขาอยากได้รับความเข้าใจจากคนอีกด้านของเธอคนที่มีนบังเอิญเจอวันนี้ ทำให้มีนรู้สึกได้ว่าคนบางคนเมื่อมีความรัก ไม่ต้องการอิสระเลย เธอต้องการอยู่ในสายตาคนอีกด้านตลอดเวลาจนเธอเผลอไปทำตนให้คนอีกด้านกลับอยู่ในสายตาเธอไม่ว่าจะขับรถถึงไหนแล้ว ถึงที่ทำงานหรือยังถึงบ้านหรือยัง นอนหลับหรือยัง ตื่นหรือยังทานข้าวหรือยัง แทบจะตลอดเวลา ในการพูดคุยแต่ละครั้งหากถามแต่เรื่องแบบนี้ทุกหนที่ได้ยินเสียงมีนว่าไม่โทรหากันดีกว่า เอาไว้คิดถึงกันมากมากแล้วโทรหากัน มันจะคุ้มค่าในการกดโทรศัพท์หากันมากกว่าตั้งเยอะ เอ๊ะ หรือว่ามีนไม่ละเอียดอ่อนอีกแล้วเฮ่อเปล่าหรอกแค่คิดน่ะคะ ว่าพวกเขาจะได้รับอะไรน่ะ นอกจากเชือกที่อ้างว่ารัก แต่เป็นเชือกที่ทั้งมัดและรั้งกันไว้แล้วบอกว่าห่วงใย ใส่ใจ ในแบบ แม้แต่ความสุขก็ยังไม่มีโอกาสหายใจหรือผ่านเข้าไปได้แล้วเจ้าความรักตัวดีจะเล็ดลอดออกมาทำตาเป็นประกายและขยิบตาข้างเดียวให้ด้วยความซุกซนในแบบคนมีความรักจะได้รับเสมอ....ได้เหรอ ? Create Date : 03 ตุลาคม 2548 Last Update : 3 ตุลาคม 2548 7:26:35 น. 10 comments Counter : 296 Pageviews. ShareTweet
กำลังอินเลิฟสินะขอให้มีความสุขในความรักจ้ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [