โสมส่องแสง โรสลาเรน อกอุ่น นี้กว้าง แข็งนัก ปกปักษ์ รักษา เจ้าได้ ยามทุกข์ ยามมี โพยภัย อยู่ใน อกนี้ อย่ามีเกรง แท่ม แท่ม แท้ม แท๊ม แล้วก็ถึงเวลาเปิดตัว “เจ้านางน้อย,เจ้านางรอยคำ”ของโรสลาเรนเขา หลังจากอ่านเรื่องนี้มาไม่รู้กี่รอบ(คนมันบ้า) ได้รู้สึกว่าชั่งสงสารเสียจริงๆเลยครับ สงครามไม่ว่าจะสงครามประเภทใหน มันมีแต่ความสูญเสียทั้งสิ้น ไม่ว่าสงความความรัก(เน่าปะเนี๊ย) ก็ต้องมีคนที่สูญเสียเธอให้กับเขาไป สงครามเศรษฐกิจก็ต้องสูญเสียอำนาจและเงินตรา ไม่มีอะไรดีเลยนะครับ ก็เลยขอฝากใว้ให้ทุกคนรักกัน เพราะว่าการ “รักกันมันดี”งัยละครับ หลังจากพร่ำพรรณนาโวหารต่างๆนาๆมาตั้งนาน(ยังไม่เลิก)เราก็มาอ่านเรื่องย่อของ “โสมส่องแสง”กันดีกว่าครับ โสมส่องแสง เปิดตัวกันที่ ณ.เมือง “เวียงสรอง”เมืองที่เคยมีแต่ความสงบสุข แต่หลังจากเพื่อนบ้านใกล้เคียงได้เปลี่ยนแปลงการปกครองไป ความสงบสุขที่เคยมีก็หายไป เมื่อคนใกล้ชิดของเจ้าหลวงได้ร่วมมือกับต่างชาติ เพื่อโค่นล้มระบบการปกครอง และยกตัวเองขึ่นเป็นใหญ่ ไฟสงครามได้ปะทุขึ่น(ไม่ดีเลยครับ) แล้วได้จับเจ้าหลวงไปกักขังใว้ในคุกมืด(จะโดนแบนไอพีใหมเนี๊ย) โดยมี “เจ้านางน้อย”พยายามจะพาพ่อหนีไปสมทบกับพี่ชาย(รอยอินทร์)ที่ชายแดน แต่พ่อของเธอไม่ยอมหนีโดยบอกว่า “ขัตติยะพระองค์ใดเคยหนีความตายได้บ้างและถ้าองค์เจ้าหลวงหนีไปแล้วประชาชนคนข้างหลังจะทำอย่างไรหรือ”(ตรงนี้เศร้ามากๆ)แล้วหลังจากนั้นเจ้าหลวงได้ฝากความไปถึงรอยอินทร์ “ฝากแผ่นดินนี้ด้วย” แล้วให้เจ้านางน้อยปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อหนีไปสมทบกับรอยอินทร์ที่ชายแดน ต่อมาไม่นานเจ้านางน้อยได้รับข่าวว่าเจ้าหลวงสิ้นแล้ว เจ้านางน้อยได้รู้ข่าวเธอช๊อคเป็นลมแต่มีชาวบ้านมาช่วยใว้ หลังจากนั้นเจ้านางน้อยได้พบกับ “ภูริต” ที่หนีการตามล่าของฝ่ายตรงข้ามมาพบเธอเข้า เจ้านางน้อยได้ช่วยเหลือและเดินทางไปชายแดนด้วยกัน โดยเจ้านางน้อยเป็นคนนำทาง แต่ไปไม่ได้ไกลภูริตที่ได้รับบาดเจ็บได้ล้มป่วยลง(แผลอักเสบ) โดยมีเจ้านางน้อยเป็นคนดูแล จนกระทั้งเดินทางได้ ภูริตได้ถามเจ้านางน้อยว่าชื่ออะไร เธอบอกว่าชื่อ “เลอทรวง” ภูริตเลยคิดว่าเป็นผู้ชาย ภูริตเลยเรียกเจ้านางน้อยว่า “เจ้าจ้อย”นับแต่นั้นมาเจ้าจ้อย ภูริต และหมาอีกหนึ่งตัว(เก็บจากที่ผ่านกันมา)เดินทางไปชายแดนด้วยกัน(ช่วงนี้จะสนุกและมีตอนซึ้งๆน่ารักๆของทั้งคู่ครับ)จนมาถึงชายแดนที่รอยอินทร์อยู่ ภูริตได้ถูกแยกไปผ่าตัด ส่วนเจ้าจ้อยได้พบกับรอยอินทร์พี่ชายของเธอ ภูริตไม่ได้เจอหน้าเจ้าจ้อยอีกเลย จนกระทั้งภูริตได้รับคำสั้งให้ไปรายงานสถานการ์ที่ฝั่งไทย จนเช้าวันที่ไปรายงานตัวภูริตเจอกับเจ้าจ้อยไดยเจ้าจ้อยได้ขอให้ภูริตพาไปด้วย หลังจากนั้นภูริตได้พาเจ้าจ้อยมากรุงเทพเพื่อเยี่ยมแม่ของเขา จนวันที่สองเขาก็ได้รับรายงานว่า รอยอินทร์โดนฝ่ายตรงข้ามล้อม ภูริตและเจ้าจ้อยเลยต้องกลับไปช่วยรอยอินทร์กัน ภูริตได้ไปช่วยรอยอินทร์จนสำเร็จโดยเจ้าจ้อยได้แอบไปช่วยด้วย การไปช่วยรอยอินทร์ในครั้งนี้ได้ทำให้ภูริตได้รู้ว่าเขานั้นได้เป็นห่วงเจ้าจ้อยของเขามาก หลังจากเดินทางมาถึงที่พักแล้ว รอยอินทร์ได้แนะนำให้ภูริตได้รู้จักน้องสาวเขา เขาถึงรู้ว่าเจ้าจ้อยของเขาก็คือเจ้านางน้อยของเวียงสรองนั้นเอง เรื่องราวจะเป็นอย่างไร เมื่อภูริตได้รู้ว่าโดนหลอก เขาจะโกรธใหม แล้วอย่างนี้เขาจะทำอย่างไรต่อไป แล้วเรื่องราวของทั้งสองจะจบลงอย่างไรในเมื่อไฟสงความยังไม่มีทีถ้าว่าจะจบลง มาติดตามดูความหมายของคำว่า “เพื่อนไม่ทิ้งเพื่อน”กันได้ ใน “โสมส่องแสง” ผลงานของ “โรสลาเรน”กันได้ครับ อ้อเดี๋ยวจะเอาเรื่อง “รอยอินทร์”มาลงให้เร็วๆนี้ครับ   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2550 20 comments Last Update : 22 พฤศจิกายน 2550 21:46:03 น. Counter : 3911 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วค่ะ สนุกมาก ^^   โดย: iian_angle 22 พฤศจิกายน 2550 21:59:47 น.

ชอบโรสลาเรนมากเลยค่ะ เรื่องนี้สนุกมากๆด้วย   โดย: Nobody know me 22 พฤศจิกายน 2550 22:23:06 น.

ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลย แรกเลยกลัวว่าจะหนักเกินไป แต่ตอนนี้ก็ไม่มีเวลา   โดย: กระปุกกลิ้ง 23 พฤศจิกายน 2550 11:07:41 น.

ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ แต่แอบชอบเรื่องรอยอินทร์มากกว่า ^^ แล้วจะรอมาอ่านรีวิวเรื่องรอยอินทร์นะคะ   โดย: ใต้ท้องฟ้า 23 พฤศจิกายน 2550 11:12:36 น.

iian_angle # สนุกครับ อ่านหลายรอบแล้วครับ Nobody know me # สำหรับแฟนพันธุ์แท้ของโรสลาเรนคงไม่พลาดใช่ใหมละครับ สำหรับเรื่องนี้ กระปุกกลิ้ง # ไม่หนักครับเรื่องนี้ ใต้ท้องฟ้า # สำหรับรอยอินทร์ เดี๋ยวจะเอารีวิวมาให้อ่านวันอังคารครับ(อย่างเร็ว)   โดย: ตานนท์ (คนไม่หวาน ) 23 พฤศจิกายน 2550 16:39:29 น.

เคยอ่าน โสมส่องแสง-รอยอินทร์ แล้วเมื่อ15 ปีที่แล้ว ตอนนี้เพิ่งได้มาใหม่ กำลังจะอ่านอีกรอบ คงประทับใจเหมือนเดิม และอาจจะเพิ่มมากขึ้น เพราะภาษาที่ใช้สวยงาม และเป็นความรักที่อบอุ่นค่ะ   โดย: ชิน IP: 210.1.5.79 27 พฤศจิกายน 2550 10:39:23 น.

อกอุ่น นี้กว้าง แข็งนัก ปกปักษ์ รักษา เจ้าได้ ยามทุกข์ ยามมี โพยภัย อยู่ใน อกนี้ อย่ามีเกรง อ่านจนท่องจำได้ ชอบเรื่องนี้ กับ รอยอินทร์มากๆ   โดย: January Friend 28 พฤศจิกายน 2550 19:07:28 น.

คุณชิน - ตอนนี้อ่านจบทั้งสองเรื่องแล้วครับ(รอบที่เท่าไรไม่รู้) ยังสนุกเหมือนเดิมครับ ขอบอก(แหม้รอยอินทรืจะเศร้าตอนท้ายก็ตาม) January Friend - รอยอินทร์มีตอนคำพูดซึ่งๆเยอะครับลองหาอ่านดูครับ   โดย: ตานนท์ (คนไม่หวาน ) 1 ธันวาคม 2550 9:19:33 น.

ชอบเรื่อง รอยอินทร์ มากเลย แต่ตอนท้ายทำไมต้องให้พระเอกตายด้วย   โดย: เพ็ญพร ก่อแก้ว IP: 125.27.120.50 31 มกราคม 2551 9:26:47 น.

ชอบหนังสือทุกเล่มของป้าอี๊ดค่ะ   โดย: แก้ว IP: 203.172.186.146 11 กรกฎาคม 2551 8:13:46 น.

คิดถึงรอยอินทร์เสมอ   โดย: HANOY IP: 58.8.122.2 6 กุมภาพันธ์ 2552 20:21:49 น.

เพ็ญพร ก่อแก้ว # ผมก็ไม่ชอบตอนจบเหมือนกันครับเรื่องรอยอินทร์ แก้ว# เรื่องใหม่ๆที่ออกมาของป้าอี๊ด ยังไม่ได้อ่านเลย HANOY # เช่นกันครับ   โดย: คนไม่หวาน 21 มิถุนายน 2552 16:54:50 น.

อ่านแล้วเหมือนกัน นับได้คงเกินสิบรอบทั้งโสมส่องแสงทั้งร้อยอินทร์ อ่านทีไรน้ำตานองหน้าทุกที ดีใจจังที่มีคนเหมือนเรา   โดย: แมวอ้วน IP: 203.156.190.16 23 มกราคม 2553 14:00:17 น.

นิยายของป้าอี้ด สังเกตุดูนะคะ มักกระชากใจ และความรู้สึกของคนอ่านให้อินตามทุกเรื่องเลยค่ะ ที่สำคัญส่วนมากไม่พระเอกตาย ก็ต้องนางเอกตายนะคะ รู้สึกจะเศร้าตอนจบเสมอ สงสัยจังค่ะ ว่าคุณป้าเธอฝังใจกับสิ่งใดหรือเปล่า ถึงต้องจบด้วยการสูญเสีย และพัดพรากตลอดค่ะ เศร้าจัง   โดย: แฟนพันธุ์แท้ IP: 117.47.184.155 26 ตุลาคม 2553 21:09:52 น.

อยากได้หนังสือรอยอินอร์ มาไว้ในครอบครองบ้างค่ะ มีขายที่ไหน ใครรู้บ้างค่ะ หามานานแล้ว ไม่เจอสักที   โดย: penporn IP: 118.175.53.206 3 เมษายน 2554 0:28:54 น.

คุณ penporn IPหนังสือหาซื้อได้ที่ร้านใหญ่ ๆ ค่ะ ส่วนของโบมีครอบครองทั้งสองเรื่องแล้ว ได้ลายเซ็นต์ของโรสลาเลนด้วย   โดย: โบจัง IP: 192.168.1.34, 192.168.1.34, 127.0.0.1, 110.164.152.154 1 มิถุนายน 2554 13:05:46 น.

อ่านหลายรอบแล้วค่ะ สนุกมาก แต่สะเทือนใจในตอนท้าย ร้องให้ไม่หยุด   โดย: หนุงหนิง IP: 61.90.111.10 20 มิถุนายน 2554 18:47:39 น.

ยังไม่เคยอ่าน "โสมส่องแสง"เลยค่ะ แต่อ่านรอยอินทร์จบแล้ว "รอยอินทร์" สนุกมากเลยค่ะ แต่ตอนสุดท้ายสะเทือนใจสุดๆ จบแบบเศร้ามาก สุดที่จะบรรยายอย่าลืมหาอ่านกันนะคะประทับใจมาก   โดย: tan IP: 125.26.162.196 10 ตุลาคม 2554 15:16:35 น.

ชอบมากๆๆๆๆๆ ดูแล้วดูอีก จาก ยูทูป   โดย: ป้าแดง IP: 82.38.209.179 7 กุมภาพันธ์ 2555 19:18:05 น.

ดูแล้วดูอีก แต่เสียดายทำไม ไม่มีตอน 107 ละจ๊ะ   โดย: dang surapee IP: 82.38.209.179 29 กุมภาพันธ์ 2555 2:11:04 น.