วันนี้อากาศเริ่มเปลี่ยนแปลง ความหนาวเย็น ค่อยๆพัดมา
เอื่อยๆๆ ใบไม้ ได้น้ำมาเมื่อไม่นาน เขียว สดใส
สีของใบไม้ สีของภูเขา ชาวเขาหลายเผ่า เริ่มลงมือ
ปลูกผักกัน การปลูผักของคนที่มีแค่ความชำนาญกับ
ความเพียร บางครั้งก็ได้ผลตอบแทนเป็นที่น่าพอใจ
แต่บางครั้งก็ขาดทุนอย่างน่าใจหาย แต่ชีวิตก็ต้องดำเนิน
อากาศยามนี้ ก็ต้องมีเครื่องกันหนาวที่เพียงพอแต่ไม่เคย
เพียงพอต่อความต้องการของทุกคนที่อยู่บนเขา
เครื่องบ่งชี้ความสุขซึ่งไม่มีมากนัก
เด็กๆพยายามเรียนภาษาไทย คุณครูจำนวนน้อย
พยายามให้ความรู้ครูดอย คือ คนที่มาเพื่อให้ และ อดทน
กับความขาดแคลน

อุดมการณ์ ความศรัทธา นำมาตั้ง
บวกความหวัง สานต่อ ไม่ท้อถอย
มีคุณค่า ต่อสู้ เป็นครูดอย
มองเมฆลอย ยิ้มเหงาเหงา เช้าวันนี้

เกิดเป็นตัวเป็นตนเพราะคนสร้าง
ไม่อาจอ้างว่าเก่งเบ่งใครเขา
ได้ครูดีสอนสั่งครั้งวัยเยาว์
ยังเก็บเอามาสะสม..บ่มความคิด