เริ่มสมรภูมิรบกับการให้เคมีบำบัด ครั้งที่ 1 และแล้วก็ถึงวันที่ต้องไปพบหมอทางเคมีบำบัดเมื่อวันที่ 23 ธ.ค.ที่ผ่านมานี้เอง ได้เจอคุณหมอสาว ซึ่งยังต้องมีอาจารย์หมอคอยประกบอยู่ในห้องคนนึง ต่อคุณหมอสาวอีก 3 ท่าน ช่วยในการตรวจและรายงานอาจารย์  ฉันได้เจอคุณหมอที่น่ารักมากๆ หมอเริ่มซักประวัติฉัน จนกระทั่งบอกว่าต้องให้คีโมนะ ฉันถามหมอว่า ต้องให้ประมาณกี่ครั้ง หมอบอก 4 ครั้ง 3 อาทิตย์ครั้ง รวมประมาณระยะเวลา 3 เดือน กลัวมั้ย ฉันตอบ ไม่กลัวคีโมค่ะ แต่กลัวผมร่วง  หมอหัวเราะบอกว่า มันมีนะ แบบสูตรผมไม่ร่วง ว๊าว เพิ่งรู้นะเนี่ย คุณหมอสาวบอกต่อว่า แต่มันนาน ยืดเยื้อ เอาแบบสูตรแรงดีกว่านะ อ้าว   ไหงงั้นหล่ะ ฉันนึกในใจ เก๊าะเสียดายผมอ่ะนะ ไว้ผมยาวมาตั้งหลายปี กว่าจะยาว หมอพูดต่อพร้อมคว้ามือฉันไปจับให้กำลังใจ เดี๋ยวผมก็ขึ้นใหม่ค่ะ เอาสูตรแรงและจบเร็ว ดีกว่านะคะ พูดแกมขอร้องฉันอีกนะเนี่ย เอ่อ สรุปมันดีใช่มั้ยคะ  หมอว่าดีกว่าแบบผมไม่ร่วงนะคะ มันอ่อนไปนั้นนะ ฉันบอกโอเค จัดไป หมอหัวเราะอีก ทีแรกหมอบอกจะให้ทำเอกโค่ ตรวจหัวใจ เอ่อ กว่าจะได้ทำคีโม คุยไปคุยมา หันไปรายงานอาจารย์หมอๆ หันมามองหน้าฉันยิ้มๆหัวเราะ เอ่อ อารายกันคะ คุยกันเสร็จละคุณหมอสาวหันมาบอกฉันว่า ไม่ต้องทำแล้วเอกโค่ ดูคนไข้แข็งแรง น่าจะทำได้ ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ ดูจากรูปร่างแล้ว ผ่านว่างั้นเหอะ หมอถามส่วนสูงน้ำหนัก คำนวณสักพัก บอกโอเคทำคีโมวันนี้เลย นั่น ต้องหยั่งงั้นสิ เพราะฉันไม่สะดวกมาหลายๆครั้งพูดตรงๆ ถ้าแฟนมาเป็นเพื่อนก็ต้องขาดงาน ลูกก็ไม่มีคนรับส่ง ต้องไหว้วานคนขับรถ ซึ่งถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากรบกวนใคร คงไม่ไว้ใจใครเท่ากับพ่อแม่เองหรอก แถมหมอบอกต่อว่า สนใจเข้าร่วมโครงการ ที่ต้องเฝ้าระวังสำหรับมะเร็งชนิดนี้ ว่าต้องฉายแสงเพิ่มมั้ย หมอว่ากำลังวิจัยอยู่ ว่ามันจะกลับมาเป็นอีกมั้ย ถ้าให้แค่คีโมอย่างเดียว ก็ไม่รู้ซินะ ใจจริงฉันก็สนใจนะ อยากให้ความร่วมมือ นั่งคิดพักนึง แฟนฉันโพล่งไปว่า เอาตามคุณหมอสุกัญญาดีกว่า (คุณหมอสุกัญญา คือคุณหมอที่รับรักษาฉันและผ่าตัดให้ฉันด้วย) แกเป็นคนบอกว่า แค่คีโมก็พอละ ไม่ต้องฉายแสง คุณหมอว่า ได้ๆ เอาไปคิดดูก่อน เพราะยังไงต้องทำคีโมเสร็จก่อนอยู่ดี คือสรุปก็ไม่เคลียร์กะโครงการนี้เท่าไหร่ ว่าสรุปฉันต้องฉายแสงเพิ่ม หรือดูอาการไปก่อน แต่มานึกๆดู ด้วยเวลาและคนที่จะพาฉันไปไม่มีเลย ไม่สะดวกด้วยประการทั้งปวง ถ้าต้องไปหลายๆครั้ง ไม่ก็ฉันต้องลุยไปร.พ.คนเดียวเอง  หลังจากนั้นฉันก็ไปตึกว่องวานิช เพื่อรับการทำคีโม พอไปยื่นเอกสารให้พยาบาลๆ ถาม ไหนคนไข้คะ ฉันมองหน้ากะแฟน งงๆ แล้วชี้ที่ตัวเอง นี่ไงคนไข้ ชื่อก็บอกเป็นผู้หญิงอยู่นะ ไม่น่าถาม พยาบาลถาม ถึง 50 แล้วเร๊อะเนี่ย พยาบาลหัวเราะ ฉันก็หัวเราะ หมายความว่าไง ตกลงนี่จะชมใช่มั้ยคะ พยาบาลบอก แฟนคงภูมิใจน่าดูเลยนะ แฟนหน้าเด้งมากเลย ดูไม่ถึง 50 เลย   ตลกดี ยังหัวเราะกันได้อีก แล้วถามอีกนานมั้ยคะ พยาบาลบอก นานเลยแหล่ะ ไปกินข้าวก่อนเลย คือนั่งกันเต็มห้องเลย เพื่อนมะเร็งของฉัน จากนั้นขึ้นมารอต่อ ฉันได้เริ่มทำประมาณ 14.30 น. พยาบาลก็มาแนะนำเป็นขั้นตอนดีมากเลย บอกฉีดยาตัวนี้จะอาการแบบนี้นะ จะคันนิดๆเหมือนมดกัด ฉีดยังไม่ทันหมดหลอดเลย ฉันเริ่มคันยิกๆเกาแระ จะเล่าละเอียดก็กระไรอยู่ อ้อ สูตรยาแรงของฉัน เป็นสูตร AC เป็นสูตรยาซึ่งประกอบด้วย 2 ตัวยา คือ Doxorubicin และยา Cyclophospamide เป็นยาเคมีบำบัดสำหรับฉีดเข้าทางหลอดเลือดดำ ทุก 3 สัปดาห์ นับเป็น 1 รอบ ระยะเวลาให้่ยาประมาณ 2 ช.ม. อาการข้างเคียงจากยาสูตรนี้ มีเยอะมว๊ากๆ เอาแบบขนาดย่อๆละกัน  1. หลังจากได้รับยาประมาณ 2-3 วัน อาจมีอากาคลื่นไส้อาเจียน พะอืดพะอม ซึ่งอาการนี้ 3 วันหลังจากให้คีโม ฉันยังไม่มีอาการนี้ ปกติดีทุกอย่าง  2. สัปดาห์แรกอาจอ่อนเพลีย ไม่มีแรง ตอนนี้ฉันก็ยังปกดี 3. ผู้ป่วยส่วนใหญ่เกิดอาการผมร่วง อันนี้ฉันลุ้นมาก ถ้าฉันไม่แพ้คลื่นไส้อาเจียน ต่อไปฉันต้องลุ้นเรื่องผมมาก แต่ถามหมอถามพยาบาลว่า มีใครผมไม่ร่วงมั้ยคะ สูตรนี้ ทั้งหมอทั้งพยาบาลส่ายหน้า  นี่ฉํนคงไม่รอดสินะเนี่ยยยย  เอ่อ แต่ได้ยินมาว่า ผมที่ขึ้นใหม่สวยกว่าเดิม 555555 ตกลงมันดีหรือไม่ดีเนี่ย ขึ้นมาใหม่หยกศกดกดำ เอ้า เป็นไงเป็นกัน ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาถึงขั้นนี้ก็ถอยไม่ได้ละ เตรียมหมวกสวยๆกะว่าจะไปดูวิกผมเผื่อด้วย ที่จุฬาก็มีแจกฟรีด้วย กับ เสื้อชั้นในเสริมเต้า สวดยอด 4. ปาก กระพุ้งแก้ม เหงือก จะระบม ให้รักษาช่องปากให้สะอาด ใช้แปรงสีฟันขนนุ่มพิเศษ และหมั่นอมน้ำเกลือ อันนี้ฉันก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย เป็นปกติดี 5. อาจจะมีไข้ตัวร้อน หรือท้องเสีย ถ้าไข้เกิน 38 องศา ต้องรีบไปพบแพทย์ทันที เป็นอะไรอย่าซื้อยากินเองเด็ดขาด ให้ระวังการติดเชื้อมากๆ และพยายามอย่าให้ร่างกายมีบาดแผล อาจจะเกิดการติดเชื้อได้ง่าย  6. ห้ามไปในที่สาธารณะ พยายามใส่ผ้าคาดปากไว้ ป้องการการติดเชื้อโรคจากคนอื่นสู่เรา เพราะช่วงนี้ร่างกายจะอ่อนแอมาก  ย้อนกลับมาพูดถึงเรื่องเต้านม ก่อนทำคีโมได้คุยกะคุณป้าคนนึง ถามแกเป็นระยะไหน แกว่าระยะ 2 มั้ง แต่แกตัดเอาเฉพาะก้อนมะเร็งออก ฉันก็อ้าวเหรอ นี่ฉํนตัดหมดทั้งเต้าเลย แง้ๆๆๆ ป้าบอกต่ออีกว่า ส่วนใหญ่ที่นี่เค้าไม่ค่อยตัดทั้งเต้านะ เอ้า นั่น รู้จริงอีก พอถามแกทำกี่ครั้ง แกว่า แกทำ 8 ครั้ง มีฉายแสงอีก เออ สูตรแรงเหมือนกันด้วยนะ แต่ฉายแสงด้วย ฉันใจแป้วเลย ตัดสินใจตัดทั้งเต้าไป เสียเซลมากๆ จริงๆไม่ใช่ฉันตัดสินใจหรอก เป็นแฟนฉันนี่แหล่ะ ตัดสินใจให้ตัด ถ้าหมอไม่หันมาถามแฟน ฉันคงเลือกเก็บไว้นั่นแหล่ะ แต่หมอก็ดูเหมือนอยากตัดทั้งเต้าอยู่นะ แกก็อธิบายให้ดู การเกิดใหม่กับตัดออกหมด แบบไหนจะปลอดภัยดีกว่า ซึ่งก็คงไม่มีใครบอกได้ จะขึ้นใหม่หรือไม่ขึ้นใหม่  ตอนนั้นฉันอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ จนหมอหันมาถามว่า ของแบบนี้ต้องถามแฟนดีกว่านะ อ้าว ว่าไปนั่น นั่นแหล่ะ แฟนฉันถึงย้อนถามหมอไปว่า หมอว่าแบบไหนดีที่สุด หมอจึงบอกว่า แบบเรียบๆดีที่สุด จากนั้นมาคุยกันนอกรอบ แฟนฉันบอก เต้านมก็แค่ของนอกกาย รักษาชีวิตไว้อยู่กะลูกนานๆไม่ดีกว่าเหรอ คนเราจะอยู่ด้วยกันได้ไม่ได้ ไม่ได้อยู่ที่นมนะ  เอ้อ นั่นอ่ะจิ พอดี มีแม่ของเพื่อนแปงที่ร.ร.ก็บังเอิญเป็นมะเร็งเหมือนกันอีก รักษาที่ศิริราช เล่าให้ฟังว่า หมอตัดสินใจให้ เก็บเต้าไว้ บอกว่า อายุยังน้อยแค่ 30 ต้นๆ กลัวมีปัญหาครอบครัว มีโอกาสเกิดแค่ 7% สรุปแล้ว ฉันเลยสงสัยว่า นมนั้นสำคัญไฉน อิอิ เล่าให้แฟนฟัง แฟนหัวเราะ บอกว่า คนเรามันจะมีปัญหาครอบครัว มันไม่เกี่ยวกับนมหรอกนะ น่าจะเป็นสามีเค้าที่รับไม่ได้มากกว่า จะเป็นหมอพูด ถ้าหมอพูดแบบนี้ก็แย่ละ เอาเรื่องครอบครัวสำคัญกว่าชีวิตคนไข้เหรอ 7% กับไม่กลับมาเกิดเลยไม่ดีกว่าเหรอ เป็นผู้หญิงคงเสียดายอยู่ๆหายไป แต่แฟนอาจจะมีส่วน ของฉันหมอให้คนไข้ตัดสินใจเอง มีทางเลือกให้ แต่แฟนย้อนถามหมอว่า แบบไหนดีที่สุด หมอบอกตัดเกลี้ยงๆดีที่สุด ฉันและแฟนเลยเชื่อใจหมอ  ตอนนี้ผ่านมาครบ 3 วัน หลังให้คีโม มาดูต่อไปช่วง 7-14 วันหลังจากนี้ จะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันอีก ถ้า 3 วันนี้ฉันไม่อาเจียน ฉํนถือว่าฉันผ่านไม่แพ้ จะว่าไปฉันขอยกความดีให้กับ ทุเรียนเทศเลย จริงๆ ในข้อควรระวัง หลังให้คีโมจะระบุเลย ไม่ให้คนไข้กินยาสมุนไพร จะว่าฉันดื้อก็ยอมละ จริงๆฉันเริ่มหาข้อมูล เรื่องมะเร็ง หลังจากหมอที่ร.พ.ชลประทาน บอกแล้วว่า ฉันมีโอกาสเป็นมะเร็ง ฉันเริ่มหาอาหารเสริม สมุนไพร ชีวจิต ซึ่งฉันคิดว่า ทางวิทยาศาสตร์มันไม่พอ ฉันต้องหาอะไรมาเสริมภูมิต้านทานระหว่างการให้คีโม เพื่อต่อสู้กับยาเคมีบำบัดด้วย เพราะช่วงนั้นร่างกายอาจจะรับไม่ไหว  เคมีบำบัดจะทำลายทั้งเซลร้ายและดี ฉันเสริชหาสมุนไพรอยู่หลายตัว จนมาตัดสินใจกินทุเรียนเทศ ไม่ลองไม่รู้ แต่ที่แน่ๆไม่ได้บอกให้หมอรู้ ไว้รอดูอาการและฟังผลเลือดเอาดีกว่า ได้ยินแต่สรรพคุณบอกต่อๆกันมา ก็คงไม่เท่าลองกินดูเอง ซึ่งการที่ฉํนไม่มีอาการพะอืดพะอม คลื่นไส้ อาเจียน ฉันคิดว่า น่าจะเป็นจากทุเรียนเทศนี่แหล่ะ แล้วมาดูกันต่อไปว่า ผมฉันจะร่วงมั้ย แล้วติดตามตอนต่อไปนะคะ   Create Date : 25 ธันวาคม 2557 16 comments Last Update : 26 ธันวาคม 2557 20:35:33 น. Counter : 2297 Pageviews. Share Tweet

เป็นกำลังใจให้พี่เสมอค่ะ   โดย: น้องวี IP: 1.0.154.43 27 ธันวาคม 2557 13:24:45 น.

สู้ๆ กำลังใจดี แฟนก้ดีมาก   โดย: ย่าชอบเล่า IP: 101.108.41.222 27 ธันวาคม 2557 14:05:09 น.

สู้ๆ กำลังใจดี แฟนก้ดีมาก   โดย: ย่าชอบเล่า IP: 101.108.41.222 27 ธันวาคม 2557 14:05:38 น.

เขียนดีละเอียดเข้าใจง่าย เป็นกำลังใจให้น่ะจ๊ะ เจ๊แป๊ว สู้ สู้ ระยะที่สองหายขาดกันมาเยอะแล้ว ตอนนี้พักอยู่ที่บ้านตัวเองรึป่าว เผื่อชวนวัลย์แว๊บไปเยี่ยม ปีใหม่ว่างโหลด ไม่ได้ไปไหนจ้า   โดย: kul IP: 171.97.41.168 27 ธันวาคม 2557 14:46:01 น.

สู้ๆ นะค่ะ เราให้คีโม8ครั้ง เลือกตัดเต้าค่ะฉาแสง25ครั้ง ผมร่วงตั้งแต่เข็มที่2คะ   โดย: ป้อม IP: 180.183.161.250 27 ธันวาคม 2557 19:24:35 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้าน้องวี พี่หลิน เจ๊กุล และคุณป้อมนะคะ คนเป็นโรคนี้คงต้องการกำลังใจมากมายที่จะก้าวเดินต่อสู้ต่อไป และขอให้กำลังใจคุณป้อมด้วยนะคะ สู้ๆไปด้วยกันนะคะ ขอแค่อย่ายอมแพ้ บอกตัวเองเสมอว่า แพ้ไม่ได้ เพราะลูกยังเล็กนัก ขาดแม่ไปก็นึกภาพไม่ออกว่าจะเป็นอย่างไรเหมือนกัน   โดย: แม่น้องแปงแปง IP: 171.6.175.219 27 ธันวาคม 2557 21:31:32 น.

พี่แป๊ว กำลังใจ อารมณ์ขัน ดีมากเลย อย่างนี้สบาย ชิลล์มาก ผ่านมันไปอย่างชิลล ๆ เลยนะคะพี่ หอบกำลังใจมาฝากค่ะ   โดย: กริ๋ม IP: 171.101.157.46 28 ธันวาคม 2557 1:00:19 น.

ตามมาจากเฟสพี่หลิน เป็นกำลังใจให้พี่แป๊วค่ะ ลูกยังเล็กเหมือนกัน ขอให้หายขาดนะคะ   โดย: แม่น้องไอย IP: 180.180.218.121 28 ธันวาคม 2557 5:58:17 น.

สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้คะ   โดย: paenee IP: 171.96.170.57 28 ธันวาคม 2557 8:18:39 น.

เป็นน้องสาวพี่หลิน(เชอรี่)นะคะ ขอส่งกำลังใจให้หายเป็นปรกตินะคะ แข็งแรงในระหว่างรักษา มีรุ่นพี่คนนึง เขาเป็นระยะ2 เหมือนกัน หายเป็นปรกติแล้วค่ะ จิตนำกายนะคะ สู้..สู้น้า :)   โดย: suwannee anantakool IP: 115.87.109.190 28 ธันวาคม 2557 10:55:10 น.

สู้ๆนะคะ ขอให้หายไวๆนะคะ กำลังใจดีชนะโรคภัยได้ค่ะ   โดย: เกศ IP: 49.230.78.143 28 ธันวาคม 2557 18:19:44 น.

ต้องสู้ๆๆ ใจเข้มแข็ง โรคก็มิอาจทำไรเราได้นะคะ   โดย: ไผ่สวนตาล IP: 49.230.130.16 29 ธันวาคม 2557 14:30:09 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้าน้องวี พี่หลิน เจ๊กุล และคุณป้อมนะคะ คนเป็นโรคนี้คงต้องการกำลังใจมากมายที่จะก้าวเดินต่อสู้ต่อไป และขอให้กำลังใจคุณป้อมด้วยนะคะ สู้ๆไปด้วยกันนะคะ ขอแค่อย่ายอมแพ้ บอกตัวเองเสมอว่า แพ้ไม่ได้ เพราะลูกยังเล็กนัก ขาดแม่ไปก็นึกภาพไม่ออกว่าจะเป็นอย่างไรเหมือนกัน   โดย: แม่น้องแปงแปง IP: 171.7.153.41 29 ธันวาคม 2557 15:52:17 น.

โดย: กะว่าก๋า 1 มกราคม 2558 8:22:51 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้าน้องวี พี่หลิน เจ๊กุล และคุณป้อมนะคะ คนเป็นโรคนี้คงต้องการกำลังใจมากมายที่จะก้าวเดินต่อสู้ต่อไป และขอให้กำลังใจคุณป้อมด้วยนะคะ สู้ๆไปด้วยกันนะคะ ขอแค่อย่ายอมแพ้ บอกตัวเองเสมอว่า แพ้ไม่ได้ เพราะลูกยังเล็กนัก ขาดแม่ไปก็นึกภาพไม่ออกว่าจะเป็นอย่างไรเหมือนกัน   โดย: แม่น้องแปงแปง IP: 27.55.107.52 6 มกราคม 2558 10:22:25 น.

มาส่งกำลังใจให้คุณแป๊วนะคะ ทุกสิ่งผ่านมาแล้วก็ต้องผ่านไปค่ะ อยู่ที่ใจของเรา ต้องเข้มแข็ง เพื่อแปงแปงค่ะ อย่างที่คุณแป๊วทราบ ปอป้าเองก็ต้องสู้ สู้มาเกือบสองปี กว่าจะผ่านมาได้ ทุกวันนี้ก็ยังต้องสู้อยู่ SLE รักษาไม่ได้ ทรมานมากค่ะ แต่เราก็ต้องสู้กับมันต่อไป เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไปนะคะ   โดย: พรหมญาณี 14 มกราคม 2558 9:43:02 น.