Bloggang.com : แม่น้องแปงแปง : เด็กเล็กจดจำทุกสิ่งที่ตนสนใจ

เด็กเล็กจดจำทุกสิ่งที่ตนสนใจ

ที่ผ่านมา ผมได้พูดเรื่องที่ว่าเด็กอ่อนมีพลังสมองในการดูดซับสิ่งต่างๆเป็นเลิศ แน่นอน เด็กอ่อนเพียงแต่จดจำสิ่งที่ถูกป้อนให้เหมือนหุ่นยนต์เท่านั้น เด็กยังไม่สามารถเลือกสรรหรือทำความเข้าใจกับสิ่งเหล่านั้นได้ พูดง่ายๆก็คือสิ่งที่แกได้รับจะฝังเป็นเส้นสายอยู่ในหัวทั้งอย่างนั้น

แต่ต่อมาเด็กจะเริ่มอยากทำอะไรด้วยตนเองขึ้นมาบ้าง กล่าวคือถึงเวลาที่แกจะต้องสร้างเซลล์สมองอีกส่วนหนึ่ง คือส่วนที่จะสั่งว่าแกควรเอา " ฮาร์ดแวร์ " ที่สร้างเสร็จแล้วมาใช้อย่างไร กล่าวกันว่าเด็กจะเริ่มเป็นเช่นนี้ในช่วงอายุ 3 ขวบ ในช่วงนี้แทนที่เราจะป้อนอะไรให้เด็ก เราควรเน้นความสำคัญตรงที่ " จะทำอย่างไรให้เด็กสนใจ " เด็กเล็กนั้นถ้าสนใจอะไร แกก็จะดูดเข้าไปอย่างดื่มด่ำ และจดจำเอาไว้ และในระหว่างขบวนการนี้แหล่ะ ที่สิ่งสำคัญต่างๆเช่น ความกระตือรือร้น ความคิดสร้างสรรค์ ความมุมานะจะเติบโตขึ้นมา และสิ่งเหล่านี้มีบทบาทสำคัญมากต่อการทำงานของสมองและสร้างอุปนิสัย

ไม่ว่าใคร เมื่อมีลูกมักจะอ่านหนังสือนิทานหรือเล่านิทานให้ลูกฟัง ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าลูกรู้เรื่องหรือเปล่า เมื่ออ่านให้ฟังหลายครั้งหลายหนเข้า เด็กก็จำนิทานได้ทั้งเรื่อง คุณพ่อคุณแม่เผลออ่านผิดเมื่อไหร่เป็นโดนลูกท้วงทันที เด็กเล็กจดจำนิทานทั้งเรื่องได้อย่างถูกต้อง โดยที่แกไม่เข้าใจเนื้อเรื่องเลย

ต่อมาเด็กจะเริ่มติดใจนิทานเรื่องใดเรื่องหนึ่ง และเกิดความอยากอ่านเองขึ้นมาบ้าง เด็กยังอ่านอักษรไม่ออกหรอกครับ แต่แกดูรูปภาพไปพลางเปรียบเทียบกับความจำของแกไปพลาง แล้วก็ " อ่าน " หนังสือเล่มนั้นได้อย่างคล่องแคล่วทีเดียว ในระยะนี้แหล่ะที่เด็กจะสนใจถามว่า ตัวนี้อ่านว่าอะไรๆที่แกถามย้ำบ่อยๆ อย่างนี้แสดงว่าแกสนใจมาก

คุณแม่ของเพื่อนผมคนหนึ่งฉวยโอกาสนี้สอนให้ลูกจำตัวอักษรจีนยากๆ ได้อย่างสบาย และช่วยให้ลูกเกิดความกระตือรือร้นอยากอ่านหนังสือด้วย (หมายเหตุ : ในภาษาญี่ปุ่นมีการใช้อักษรจีนซึ่งเป็นอักษรสลับซับซ้อน ร่วมกับอักษรง่ายๆซึ่งญี่ปุ่นประดิษฐ์ขึ้นเอง-ผู้แปล) ผมเคยเอ่ยในบทก่อนแล้วว่า เด็กเล็กจำอักษรยากๆอย่างอักษรจีนได้ง่ายกว่าอักษรง่ายๆ อย่างอักษรญี่ปุ่น หนังสือภาพสำหรับเด็กสมัยนี้มีแต่เขียนบรรยายด้วยอักษรญี่ปุ่นง่ายๆทั้งนั้น คุณแม่ของเพื่อนผมจึงไปหนังสือภาพสมัยก่อนที่บรรยายด้วยอักษรจีน โดยมีอักษรญี่ปุ่นกำกับไว้ข้างๆจากร้านขายหนังสือเก่า และอ่านหนังสือเล่มนั้นให้ลูกฟัง พร้อมกับให้ลูกดูไปด้วย เมื่ออ่านซ้ำหลายครั้งเข้าลูกก็จำเรื่องทั้งหมดได้ และพออยากอ่านเองบ้าง ก็สนใจที่จะอ่านภาษาจีนก่อน คุณแม่เพื่อนผมสอนให้ทุกตัวที่ลูกถาม โดยไม่เบื่อหน่าย ไม่นานนักเพื่อนผมก็ชี้อักษรจีนที่จำได้ในหนังสือพิมพ์ที่คุณพ่อเขากำลังอ่านอยู่ ทำเอาตื่นเต้นกันไปทั้งบ้านเลยครับ และปรากฎว่าเพื่อนผมคนนี้สามารถอ่านหนังสือพิมพ์ได้เกือบหมดตั้งแต่ก่อนเข้าโรงเรียนประถมเสียอีกแน่ะครับ

ดังนั้นเด็กอายุในราว 3 ขวบ สามารถจดจำอะไรต่ออะไรได้อย่างสบายในเรื่องที่แกสนใจ

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 18 มีนาคม 2551 20:42:18 น.

0 comments

Counter : 374 Pageviews.