Bloggang.com : taman : - จิณณะมาแล้ว (ประสบการณ์จริงผ่าคลอด)

- จิณณะมาแล้ว (ประสบการณ์จริงผ่าคลอด)

อะแฮ่ม! ไม่ได้เขียนบล็อกมาตั้งนานนม มัวแต่เป็นคุณแม่ลูกอ่อนเลยหยุดทุกอย่างไปทำภาระกิจกับเจ้าตัวเล็ก วันนี้แว่บได้เลยมาอัพบล็อกซักหน่อยดีกว่า ฮ่า..

ยังไม่ได้เขียนเรื่องประสบการณ์คลอดเลย งั้นซะหน่อยละกัน
ขอเกริ่นก่อนละกันนะ เริ่มจากการคลอดสมัยนี้มี 2 แบบ (เท่าที่รู้นะ) มีคลอดธรรมชาติกับผ่าตัดคลอด ของอิชั้นนี่รู้ตัวก่อนแล้วว่าต้องโดนผ่าตัดคลอดแน่ๆ เพราะ มีปัญหาเรื่องปากมดลูกอีกอย่าที่ตามมาคือกระดูกเชิงกรานแคบ (อันนี้หมอบอก ไม่รู้จริงป่าวเพราะอิชั้นเข้าใจว่าตัวเองสะโพกใหญ่)

ทีนี้ล่าสุดที่คุณหมอนัดตรวจครรภ์ ประมาณกลางเดือนสิงหาคม'52 ตอนนั้นอายุครรภ์ประมาณ 37 สัปดาห์ ย่างเข้า 38 สัปดาห์ คุณหมอเลยแจ้งว่าเตรียมหาวันผ่าคลอดเลยนะว่าอยากผ่าวันไหน
อยากไปดูฤกษ์ก่อนก็ได้นะ หรือนัดตรวจคราวหน้า (อีก 2 อาทิตย์ถ้ดไป) จะคลอดเลยก็ได้นะ
อิชั้นก็เหวอเล็กน้อยไม่ได้เตรียมใจว่าจะต้องคลอด
เลยถามคุณหมอว่า "เอ่อ..หมอคะหนูต้องรอเจ็บท้องก่อนมั้ย?"
คุณหมอตอบว่า "ไม่ต้องรอ หาวันมาผ่าเลย ไม่อยากให้เจ็บท้องหรือน้ำเดินก่อน"

อย่างที่บอกอิชั้นมีปัญหาเรื่องปากมดลูกอักเสบ คุณหมอเกรงจะติดเชื้อในมดลูกหากรอให้น้ำเดินและอาจจะติดเชื้อไปถึงลูกด้วย เอาล่ะสิงานเข้าเลยชั้น

กลับบ้านมาก็นั่งดูปฎิทินจีน วันไหนวันธงไชย เลือกกันอย่างสนุกสนาน อิชั้นลาคลอดมาอยู่บ้านได้ 3 วัน เน้นว่า 3 วัน (เพราะลาก่อนคลอด 2 อาทิตย์กะว่าจะมาพัก มาเตรียมของให้ลูก)
ก็ต้องไปคลอด วันคลอดที่เลือกๆไว้ไม่ต้องใช้ละลูกเลือกวันที่เกิดเองแม่ไม่ต้องงง..

คืนวันพฤหัสเข้าวันศุกร์เพราะเวลา เกือบๆตีหนึ่ง อิชั้นรู้สึกตัวว่าปวดฉี่เลยลุกจากที่นอนจะมาเข้าห้องน้ำยังไม่ทันที่จะถึงชักโครกดีมีน้ำไหลออกมา ใจยังคิดเอ๊! นี่เรากลั้นฉี่ไว้นานขนาดนั้นเลยเหรอทำไมมนไหลโจ๊กๆขนาดนั้น กางเกงเปียกหมดเลย และก็นั่งชักโครกดูก็ฉี่อีกเอ!แต่มันกลั้นได้นี่นา เอาละสิงานเข้า เกิดอะไรขึ้นกับตัวชั้นฟระเนี่ย ตะโกนเรียกคุณสามีตื่นจากความฝัน

"ที่ร้ากกกก..น้ำเดินนี่มันเป็นยังไงอะ?" (ตอนนั้นลืมคิดไปว่าเค้าคงไม่รู้หรอก)
คุณสามีตอบมา "จะรู้ได้ไงชั้นไม่เคยท้องน้า" เอาไงดีว้านึกๆ โทรหาโรงพยาบาลเร้ววว จำได้ตอนไปอบรมครรภ์คุณภาพเค้าบอกว่าให้โทรถามได้

อิชั้น "สวัสดีค่ะ ต่อแผนกห้องคลอดค่ะ"
อิชั้น "ขอโทษนะคะ น้ำเดินนี่มันมีสียังไงคะ? รู้สึกเหมือนจะมีน้ำเดินแต่ไม่แน่ใจค่ะ"

พยาบาล "มีสีขาวขุ่นค่ะ" ลองดูนะคะ

อิชั้น "เอ่อ เอาไงดีหว่าดูสีไม่ออกเพราะมันซึมไปกับกางเกงนอน" (เข้าใจเอาเองมาตลอดว่าน้ำเดินต้องเป็นสีแดง)

พยาบาล "งั้นใส่ผ้าอนามัยดูนะคะ ถ้าใน 1 ชั่วโมงเปลี่ยน 2 แผ่นให้มาโรงพยาบาลเลยค่ะ"

อิชั้น "ค่ะๆ"

ยังไม่ถึงชั่วโมงเลยน้ำไหลโจ๊กมาอีกแล้ว มาแบบกลั้นไม่อยู่ ผ้าอนามัยชุ่มฉ่ำไป 2 แผ่น

"ที่ร้ากกก เก็บของกันเถอะลูกคงจะมาแล้ว"

คุณสามีก็รีบอาบน้ำเลย อิชั้นยังนั่ง งง งง ควรทำไรก่อนดีว้าทั้งที่เตรียมกระเป๋าไว้แต่เนิ่นๆแล้ว
ได้สติก็ไปเลือกชุดลูกว่าอยากให้ลูกใส่ชุดไหนกลับบ้าน แล้วก็อาบน้ำ สระผม

ทางโรงพยาบาลก็โทรมา"เป็นยังไงบ้างคะ"

อิชั้น "กำลังจะไปโรงพยาบาลค่ะ"

โรงพยาบาล "มาถึงแจ้งชื่อได้เลยนะคะ เตรียมเอกสารให้แล้วค่ะ"

น้ำเดินประมาณตี 1 ถึงโรงพยาบาลประมาณตี 2

เข้าห้องพักรอคลอด เปลี่ยนเสื้อผ้า คุณหมอเวรเข้ามาตรวจปากมดลูกว่าเปิดมั้ย? เปิดเท่าไร?

เจาะน้ำเกลือ ครังแรกในชีวิต (เจ็บอะ แต่ก็ต้องทน ขนาดพยาบาลยังบอกเจ็บเลย)

อิช้ันไม่ชอบเลยเวลารอคลอดเนี่ย มันเปียกก้น มันปวดฉี่ แต่อิชั้นไม่เจ็บท้องนะ

สักพักพยาบาลคนสวยมาแจ้งว่าคุณหมอจะมา 6 โมงนะคะ (ตอนนั้น ตี 3 กว่าๆ) เดี๋ยวตี 5 จะพาคุณแม่เข้าห้องผ่าตัดเพื่อเตรียมตัวนะคะ ระหว่างนี้นอนหลับก่อนได้นะคะ

ใครจะไปหลับลงล่ะเนอะ ตื่นเต้นสุดๆ กังวลด้วยเพราะหมอไม่อยากให้น้ำเดิน ก็ดั๊นมีน้ำเดินแล้วจะเป็นไงล่ะนี่โอยยยย...

ตี 5 มีรถเข็นมารับไปห้องผ่าตัด ตอนนั้นมองไม่เห็นอะไรภาพเบลอๆ เพราะโดนถอดคอนแทคเลนส์ (สายตาสั้นฮ่ะ^^) เลยไม่รู้สึกกลัวโดนเข็นเข้าห้องผ่าตัดโดนย้ายขึ้นเตียงผ่าตัด แคบมากๆ ไม่รู้จะแคบไปถึงไหน พลิกตัวทีมีตกเตียงได้ พยาบาลเลยบอกว่านอนนิ่งๆนะคะอย่าขยับตัว สักพักคุณหมอดมยา วิสัญญีแพทย์มา คุยๆๆ และก็ฉีดยาเข้าที่หลัง และก็ทดสอบความชา

คุณหมอของอิชั้นมาเตรียมผ่าอยู่แล้ว พอชาได้ที่ปุ๊บเค้าคงเริ่มทำการผ่าตัด ซึ่งอิชั้นไม่รู้สึกอะไรใดๆทั้งสิ้น คุณสามีมากระซิบ ที่ร้ากก เจ็บมั้ย? (เค้าเห็นทุกขั้นตอนแต่อิชั้นไม่เห็น ตอนหลังเค้าเลยมาเล่าให้ฟังว่าหมอทำอะไร ยังไง) พอได้ยินคำถามแบบนั้น อิชั้นเลย พูดขึ้นมาว่า "หมอทำอะไรกันอยู่" ทำอะไรๆ คุณหมอบอกว่า "ใกล้จะเสร็จแล้วแป๊บนึงๆ"

แป๊บนึงจริงๆได้ยินเสียงจ๊ากๆๆๆ โอ้! เสียงนี้ช่างมหัศจรรย์ใจจริงๆ ทำให้อิชั้นน้ำตาไหลพรากๆๆๆได้ แปลกจริงๆ ทั้งที่ยังไม่เห็นหน้า และได้ยินเสียงคุณหมอแจ้งว่า 6.37 นะเวลาคลอด หนัก 2937 นะ

แป๊บที่สองพยาบาลก็พาลูกมาให้ดูดเต้า แต่ไม่ถนัด ไม่เป็นไร และก็ดูหน้ากัน

แป๊บที่สามเค้าพาลูกไปแล้ว ไปล้างตัว ไปปรับอุณหภูมิ

หลังจากนั้นคุณหมอก็จัดการเบื้องล่างที่ตัวเองก่อเอาไว้ เก็บหลักฐานให้เรียบร้อย

อิชั้นไม่ได้หลับเลยค่ะรู้สึกตัวตลอดเวลา คุณหมอดมยาก็ถามว่าเอายานอนหลับมั้ย ไม่เอาก้ได้นะอิชั้นแจ้งว่าไม่เอาค่ะ กลัวหลับลึกเดี๋ยวไม่ได้เล่นกับลูก

พอคุณหมอเก็บหลักฐานเสร็จ อิชั้นก็โดนนำตัวไปรอเข้าห้องพักฟื้นประมาณชั่วโมงนึงได้

ก็ได้เข้าห้องพักฟื้น ร่างกายช่วงล่างยังตึงๆ ไม่รู้สึกอะไร มันจะค่อยๆคลายตัว สักพักก็ดีขึ้น

วันที่สองก็เดินได้แล้วค่ะ ปกติ

โดยรวมทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี แม่และลูกไม่ได้ติดเชื้ออย่างที่กังวลเพราะคุณหมอให้ยาฆ่าเชื้อตอนที่ให้น้ำเกลือ และตอนผ่าตัด

นี่ค่ะผลงาน เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม 2552 ทีผ่านมาค่ะ
เด็กชาย จิณณะ