ถ้าย้อนไปตอนเด็กๆ ..... ตอนเราอยู่ ม.3 ....
....ย่าเราเสีย .....
พอเสร็จพิธีฌาปนกิจย่า...
เช้าวันรุ่งขึ้น .....
... เป็นวันที่ไปเก็บกระดูกย่าครอบครัวคนไทย ...
เค้าจะเช่าสถูปไว้สำหรับบรรจุเถ้ากระดูกบรรพบุรุษ ...
แล้วอีกส่วนนึงก็จะเป็นใส่โกฐิ เอาไปเก็บไว้ที่บ้าน
ตอนที่เดินจะเอาเถ้ากระดูกของย่าไปเก็บไว้ในสถูป ...
มันต้องเดินเข้าไปในป่าช้า....
..... เราเหมือนได้ยินเสียงเรียกชื่อเรา ....
ไม่ใช่เสียงพ่อ ไม่ใช่เสียงแม่ ไม่ใช่เสียงพี่สาว
เสียงเหมือนหญิงชราที่เราคุ้นกับเสียงดี... เสียงย่า

หูเราแว่วไปเองรึป่าว ...... ? ......
หรือว่าเวลาเดินผ่านป่าช้า แล้วเรากลัวไปเอง ...

ไม่ได้เจอเองค่ะ แต่พอเล่าแล้ว นึกถึงเรื่อง จูออนเลย ..-_-"
ความจริงตอนพี่สาวเสียใหม่ๆ ก็ไม่ได้นอนหลับสนิทเลยนะ....
หลับๆ ตื่นๆ วันนั้นลูกพี่ลูกน้องของเราคนนี้ ...
เค้านอนข้างๆเตียงเรา พอเช้าขึ้นมา ...
เค้าก็มาถามว่า เมื่อคืนมีอะไรแปลกๆ รึป่าว ...
"ไม่นี่ อะไรแปลกๆเหรอ"
"กุล" (ชื่อพี่เราค่ะ) มามองเราอยู่ที่ปลายเตียง...

ชะโงกดูเราน่ะ เห็นเป็นเงาดำๆ เป็นรูปร่างแบบพี่เราเลย -_-"