นั่งคิดไปเรื่อยๆเปื่อยๆ
คิดถึงหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง.....
และคิดถึงวันที่มันผ่านเลยไป...วันแล้ววันเล่า
คิดถึงความรักที่นานๆ จะมาเยี่ยมเยือน และจากไป....
คิดถึงความพยายามของคนเรา...
คิดถึงการต่อสู้ของคนเรา ....
บางคนล้มแล้วก็ลุกขึ้นมาสู้ต่อไป....
บางคนท้อแท้ก็แอบร้องไห้คนเดียวเงียบๆ
คงไม่มีอะไรที่มันโหดร้ายที่สุด
และดีที่สุดในชีวิตคนเรา....

... เราคงยังต้องดำเนินชีวิตต่อไป และคงจะผจญอะไรต่ออะไรอีกมาก ....

น้ำตาหยดนึงมันอาจมีค่ามากมายต่อความรู้สึกของเรา....
ถ้าคนที่คิดเป็น .... ก็คงจะจำไว้เป็นบทเรียนสอนใจในวันหน้า...
ตรงข้าม ... ถ้าเราคิดมันน้อยลง ....
น้ำตาหยดนั้นมันก็จะบั่นทอนกำลังใจจนเกิดอาการเสียศูนย์...

ท้องฟ้าไม่ได้เป็นสีฟ้าทุกวัน...วันนี้ยังเป็นสีเทาๆเลย
....นกมันร้องเพลงเดียวกันทุกวันรึป่าว...เราว่าไม่นะ...
โลกหมุนทุกวัน......
ชีิวิตคงไม่ได้สิ้นสุดลง....
แค่น้ำตาเพียงหยดเดียวหรอก...

ใครคนใดคนนึง .... จะมีชีวิตอยู่ได้ ...
ก็ด้วยความมั่นคงและความเข้มแข็งของตัวเอง ...