"...เธอดูสิตุ๊กตาตัวนี้น่ารักจังเลย ...."
ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับประโยคนี้จริงๆ .... เพื่อนๆของฉันต่างก็คุ้นเคยและได้ยินบ่อยๆ จนชาชิน.... ฉันเห็นเด็กๆ ชอบที่จะจ้องมองมาที่พวกฉัน ... ...มองฉันบ้าง...มองเพื่อนฉันบ้าง .... และในทุกๆวัน ... ฉันเฝ้ามองเพื่อนๆของฉันที่ได้จากไป ....
"...แม่ๆ นกแก้วจะเอาตุ๊กตาตัวนี้จ่ะ...."
ฉันเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงมองมาที่ฉัน เธอเอื้อมมือน้อยๆ ของเธอคว้าตัวฉันไปกอด.... ... ฉัน ...รู้สึกอบอุ่นเมื่อเห็นใบหน้าน่ารักปนรอยยิ้มนั้น ... ฉันรู้สึกชอบเธอแล้วล่ะเด็กน้อย .......
"...นกแก้วอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้เหรอลูก..." "...จ่ะแม่....นกแก้วอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้จ่ะ"
หลังจากวันนั้นฉันก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้านกับนกแก้ว ฉันเห็นเพื่อนๆ มากมาย ที่มีหน้าตาคล้ายๆฉันบ้าง และมีอีกมากมายที่หน้าตาแตกต่างไปจากฉัน ฉันคิดว่าบางทีเพื่อนๆ.....หน้าตาน่ารักกว่าฉันด้วยซ้ำไป...
"..... ดีจังฉันคงไม่เหงาแล้วล่ะ...." "...ฉันได้มาอยู่กับนกแก้ว ... และมีเพื่อนๆ มากมาย...." ตอนฉันจากมา... ฉันเห็นแววตาเศร้าๆจากเพื่อนๆของฉัน เหมือนที่หลายๆครั้ง...ฉันก็ต้องเศร้าเพราะเพื่อนๆจากไป
"....หวัดดีจ่ะ...." ฉันทักทายตุ๊กตาหน้าตาสะสวยตัวนึงในห้องนั้น
".... หวัดดีจ่ะ พวกเรายินดีต้อนรับนะ...." ตุ๊กตาหน้าตาสะสวยตัวนั้นตอบฉัน
ฉันได้ยินลูกแก้ว เรียกฉันว่า"..พี่ดาว..."
"...พี่ดาว....พี่ดาวเหรอ ฟังดูเพราะดีจัง....." ... ฉันได้ใส่เสื้อผ้าสวยๆทุกวัน ... บางครั้ง......นกแก้วก็ร้องเพลงให้ฉันฟัง ...... ฉันมีห้องสวยๆอยู่ ..... และ ..... นกแก้วกอดฉันทุกวัน ... ฉันรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขจริงๆ....
เ ว ล า ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้กับช่วงเวลาที่ฉันมีความสุข ...แต่ .... ณ เ ว ล า นี้ ฉันรู้สึกเหงาจัง ... ฉันเริ่มรู้สึกว่า ลูกแก้วไม่แต่งตัวสวยๆ ให้ฉันเหมือนเคย... ไม่เรียกฉันว่า....พี่ดาว....พี่ดาว.... เหมือนเคย ....
แ ล ะ...ลูกแก้วไม่กอดฉันเหมือนเคย .... ฉันไม่ได้้เปลี่ยนเสื้อผ้าสวยๆ มากี่วันแล้วนะ ... ... ลูกแก้วไม่ได้ร้องเพลงให้ฉันฟังกี่วันแล้วนะ ... .... ไม่สิ... กี่เดือน... กี่ปี แล้วนะ ....
"... เ บื่ อ จั ง เ ล ย...." ฉันบ่นกับเพื่อนๆ
"...ฉันไม่แปลกใจหรอกจ่ะดาว ... " "เพราะฉันและเพื่อนๆ.....ก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกับเธอ..." "...พวกเรามาเตรียมตัวต้อนรับเพื่อนใหม่กันดีกว่านะ ...."
ไม่รู้ว่าจะเรียกว่านิทานได้หรือป่าว อิอิ มือใหม่หัดเขียนค่ะ .... ในยามที่ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไร ก็...ก็เล่านิทานก่อนนอนละกันเนอะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ......อะไรดีนะ..... ต้องทำใจยอมรับ กับ ค ว า ม รั ก ที่(อาจจะ)ไม่เหมือนเดิม เ ว ล า ผ่ า น ไ ป ... ความเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์... เอ๊..ไม่ได้ตุ๊กตาเป็นของขวัญวันเกิดมากี่ปีแล้วนะ ... หรือว่านั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า ...คุ ณ น่ ะ แ ก่ แ ล้ ว ล่ ะ เอิ๊กๆ
...ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกท่านค่ะ วันนี้ยาวหน่อยนะ ^^ Time - Alan Parson Project Time Flowing like a river Time Beckoning me Who knows when we shall meet again If ever But time Keeps flowing like a river To the sea
Goodbye my love Maybe for forever Goodbye my love The tide waits for me Who knows when we shall meet again If ever But time Keeps flowing like a river (on and on) To the sea, to the sea
Till it's gone forever Gone forever Gone forevermore
Goodbye my friends (goodbye my love) Maybe for forever Goodbye my friends (who knows when we shall meet again) The stars wait for me Who knows when we shall meet again If ever But time Keeps flowing like a river (on and on) To the sea, to the sea
Till it's gone forever Gone forever Gone forevermore
Forevermore Forevermore
ราตรีสวัสดิ์นะครับ