“ พี่คะ ทำไมเค้าถึงไม่รักหนู เท่าๆ กับที่หนูรักเค้าล่ะ ? ”
ประโยคคำถามของรุ่นน้องเราที่ยิงคำถามแบบตัดพ้อคนรักของเธอ
ถ้าจะตอบแบบตัดบท ก็คงให้เธอกลับไปถามแฟนเธอเองนั่นแหล่ะถึงจะถูก
เราถามรุ่นน้องกลับด้วยความสงสัยในจิตเวลานั้นก็คือ
อะไร ? เป็นตัววัดว่าเธอรักเค้ามากกว่า
อะไร ? เป็นตัววัดว่าคนรักของเธอรักเธอน้อยกว่า
หรือน้อยลงกว่าที่ใจเธอคิด
เธอตอบเรากลับมาว่า ก็เค้าไม่ค่อยสนใจเธอ
ไม่เอาใจใส่ดูแลเธอเหมือนสมัยแรกรักกันใหม่ๆ
สรุปลงความว่า คนรักไม่เหมือนเดิมนั่นเอง

ไอ้อาการที่รุ่นน้องเรากำลังเจอ
ก็คงมีหลายๆ คนที่เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
ถ้าเธอจะเข้าใจได้ว่า สิ่งต่างๆ มันย่อมเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
ความจริงความรู้สึกรัก ความรู้สึกห่วงหาอาทรต่างๆ ของคนรัก
มันก็ยังคงอยู่ของมันเช่นเดิมนั่นแหล่ะ
หากแต่มันไม่รู้สึกชุ่มช่ำ เป็นสุขแบบล้นๆ เหมือนช่วงแรกรักกันใหม่ๆ

ความรักมักมีวงจรของตัวมันเอง
ยิ่งเราใคว่คว้าอยากได้มาครอบครองมันมากเท่าไหร่
มันยิ่งวิ่งหนีเราออกไปไกลทุกที ทุกที
แล้วที่รุ่นน้องเรารู้สึกแบบนั้น เป็นเพราะก่อนที่เธอจะมีคนรัก
เธอไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังขาดนั้นคือ
การเติมใจของเธอให้เต็มแล้วหรือยัง
เธอได้มีความสุขกับการอยู่ได้ด้วยตนเอง โดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยใคร
แบบไม่ต้องเอาใจไปยึดติดกับใครได้หรือเปล่า
หรือต้องมีใครสักคน มาเติมใจของเธอให้เต็ม
หากไม่มีคนรัก หรือคนรักเติมใจให้เธอไม่ได้เท่าที่ใจเธอคิด
ความสุขของเธอก็จะเหือดแห้งหายไปหมด

สาวๆ หลายคนเลยมักจะตกม้าตายด้วยอาการเหล่านี้
แล้วที่แย่ยิ่งไปกว่านั้น เธอจะเริ่มมีอาการเรียกร้องสิ่งต่างๆ จากคนรักของเธอ
เริ่มรื้อฟื้นช่วงเวลาแห่งความสุขเมื่อแรกเริ่มคบหาดูใจกันใหม่ๆ
ถ้าคนรักตอบสนองได้ตรงใจเธอก็ดีไป
แต่ถ้าคนรักเริ่มรู้สึกว่ามากเกินไปที่จะเติมสิ่งต่างๆ ให้กับใจเธอได้
ทีนี้หล่ะ! เรื่องที่ดูเหมือนจะเล็กน้อย
จะเริ่มขยายวงไปได้อย่างที่เธอเองก็ไม่ทันตั้งตัว

เราไม่สามารถจะเต็มอิ่มในหัวใจได้อย่างแท้จริง
ความต้องการในใจเรานั้นไม่เคยเพียงพอเท่าที่มันต้องการได้เลย
แม้แค่ไปนึกคิดว่าจะเติมให้เต็มก็ทำได้ยากยิ่ง
แล้วนับประสาอะไร ที่เราจะไปไคว่คว้าให้ใครสักคนมาเติมใจเราได้เต็ม

สิ่งที่เราทำได้อย่างดีที่สุดนั่นคือ
ความรู้สึกที่เป็นสุขจากสิ่งที่เรามีอยู่นั้นเพียงพอแล้ว
แม้ได้มาหรือไม่ได้มาก็ไม่มีผลกับใจของเรา
พึงใจในสิ่งที่เรามีกับความสุขเล็กๆ จากการที่เราพอจะมี
พอใจกับการมีลมหายใจเข้าออก กับชีวิตในปัจจุบัน ณ.ขณะ
อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกเพียงพอในใจเรานั่นแหล่ะ

ถึงเวลานั้นจะไม่มีใครมาเติมเต็มหัวใจเราหรือไม่... ก็ไม่สำคัญ
เพราะในหัวใจของเรานั้น ได้เติมเต็มด้วยความรู้สึกที่ว่า....

“ เพียงพอ แล้วนั่นเอง ”

Create Date : 18 กันยายน 2551
Last Update : 31 กรกฎาคม 2556 10:44:05 น.		6 comments
Counter : 763 Pageviews.
Share Tweet