เช้ามาเป็นอย่างที่คาดการณ์ไว้กันเลยทีเดียวเราลากกระเป๋าที่มีน้ำหนักไม่ต่ำกว่าสิบห้ากิโลไปขึ้นรถไฟแล้วก็เบียดเสียดกับคนประมาณล้านแปดมันส์จนพูดไม่ออกกันเลยทีเดียวเชียวทำยังไงได้ในเมื่อเราเลือกที่จะเดินทางตอนชั่วโมงเร่งด่วนของคนที่นี่ก็ต้องทำใจเป็นธรรมดาบอกลาเพื่อนสาวเพราะว่าเราสองคนจะต้องลงอีกสถานีเพื่อนำสัมภาระ (หนักๆ)ของพวกเราไปฝากที่สถานีกันก่อน แล้วก็กลับออกมาเดินที่ตลาดปลา 

ตอนเราไปถึงตลาดก็วายไปแล้วแต่ก็ยังคงหลงเหลือกลิ่นอายของความเป็นตลาดกันอยู่โดยเฉพาะร้านขายซาซิมิที่มีคนรอคิวเยอะมากสงสัยจะต้องอร่อยมากจริงๆถึงได้มีคนเข้าแถวรอกินเยอะขนาดนี้แต่ร้านส่วนใหญ่ในตลาดที่คนต่อคิวจะเป็นร้านเล็กๆที่มีเก้าอี้นั่งหน้าเคาเตอร์ไม่กี่ตัวพวกเราสองคนไม่นิยมปลาดิบกันอยู่แล้วก็เลยเลือกอีกร้านหนึ่งที่เก่าพอๆกันแต่ส่วนใหญ่อาหารที่ขายจะเป็นอาหารปรุงสุกซึ่งเมนูในร้านก็มีไม่มากเท่าไหร่ เราเลือกสั่งมาสามเมนูแล้วมานั่งแชร์กันกินปลาต้มซี้อิ้วอร่อยดี ปลาสดแล้วก็หวานมากเสร็จจากอาหารเช้าเกือบเที่ยงของพวกเราก็เดินเที่ยวในตลาดสดอีกสักพักใหญ่ๆก็ได้เวลาไปชมจุดอื่น

นั่งรถไฟไปเที่ยวพระราชวังอิมพีเรียลครั้งแรกกับการไม่ได้ทำการบ้านมาล่วงหน้าทำให้เราเดินกันเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยกว่าจะเห็นพระราชวังลิบๆสุดท้ายก็มาถึงจนได้สวนก่อนถึงเขตวังนี่ยาวเหมือนกันส่วนใหญ่จะเป็นต้นสนเยอะแยะไปหมดเลยมองแล้วก็สบายตาดีพวกเราได้แค่ถ่ายรูปด้านนอกของพระราชวังแล้วก็แชะรูปทหารที่ยืนเฝ้าหน้าประตูเล็กน้อยก็ไม่มีอะไรจะดูแล้วก็เลยเดินทางต่อไปหาซื้อของปิดท้ายก่อนไปสนามบินได้เครื่องสำอางค์ติดไม้ติดมือมาฝากคุณหม่ามี้กะคุณญาตินิดหน่อยไม่ได้ซื้อของอะไรมากมายเนื่องจากงบมีค่อนข้างจำกัด แล้วของก็แพง (ได้ใจมากๆ) เดินจนเริ่มเบื่อๆกันแล้วก็เลยคิดว่ากลับไปหาซื้อของฝากแถวสนามบินกันดีกว่า 

การมาซื้อของในสนามบินโดยไม่ได้อ่านรีวิวก่อนทำให้เสียค่าโง่ไปหลายบาทเหมือนกันแทนที่เราสองคนจะไปซื้อของด้านในเรากลับตัดสินใจซื้อของด้านนอกเพราะคิดว่าจะได้ยัดๆๆๆๆเข้าไปในกระเป๋าแล้วโหลดลงเครื่องไปเลยกลายเป็นว่าของด้านในถูกกว่าด้านนอกเป็นหลายสิบเหมือนกันเพราะด้านในสนามบินไม่บวกภาษีทำให้ราคาของน้อยกว่าปาดเหงื่อกันเลยทีเดียวเชียวถึงจะเป็นเงินไม่เยอะแต่ก็รู้สึกเสียดายที่ต้องเสียไปกับเรื่องที่ไม่น่าจะต้องเสียก็เลยแอบหัวเสียเล็กน้อยกับความโง่ของตัวเองแต่ก็ช่างมันเถอะนะในเมื่อซื้อไปแล้วจะบ่นไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมา ก็เลยซื้อด้านในอีกรอบแก้ช้ำใจแบกช็อคโกแลตของโปรดเรากลับมาอย่างละรสเพราะว่าถูกกว่าเมืองไทยเกือบครึ่งเลยทีเดียว 

หมดเวลาช๊อปปิ้งก็เตรียมตัวนอนเมื่อพนักงานประกาศเรียกขึ้นเครื่องก็คือเวลานอนของเราหลังจากเหนื่อยกันมาทั้งวันพรุ่งนี้ก็จะได้กลับบ้านแล้ว ดีใจจริงๆเวลาไปเที่ยวไหนหลายๆวันก็คิดถึงบ้านเหมือนกันนะเนี่ยเตรียมตัวสวัสดีเมืองไทยกันดีกว่า __/__