เริงระบำใต้แสงจันทร์ เริงระบำใต้แสงจันทร์ เทคนิคสีอะคริลิค ขนาด 100*100 ซ.ม. o ณ. คืนเพ็ญ นวลผ่อง กลางนภา มรสุม พัดมา ตกเฉียงใต้ เดือนห้าทาง จันทรคติ คราใด จะบวงสรวง เซ่นให้ ดวงวิญญา .......... o นั่น “เหนียะเอนหล่อโขง” จำหลัก นานนัก สถิตย์ บรรพบุรุษข้า ชั่วโครต ตระกูล เนิ่นนานมา เสาหลัก วิญญา แห่ง“มอแกน” .......... o ข้าขอ เซ่นไหว้ ให้ผองผี น่านนที ผีปู่ย่า กูหวงแหน ให้ข้าล่อง “ก่าบาง” ไปทั่วแดน อย่างเคืองแค้น ขัดข้อง ผองโพยภัย .......... o ให้ประตู ลมทั้งเจ็ด จงเปิดออก ให้ลมนอก พัดใบเรือ ข้าเอนไหว ให้สายลม อุตรา พัดออกไป ให้ข้าได้ พบแดน “เทพไซเบียน” .......... o ข้าเซ่นสรวง เครื่องไหว้ ให้ปู่ย่า ข้าเริงร่า ร้องรำ อาจผิดเพี้ยน ข้าขอโลก ศิวิไลซ์ อย่าเบียดเบียน ข้าขอเทพ ไซเบียน คุ้มครองภัย .......... o ข้าดื่มเหล้า ขาวเข้ม ดั่งกระหาย หวั่นมอแกน กลุ่มสุดท้าย จะรอดไหม ข้าวิตก หวาดกังวล อยู่ภายใน ข้าหวั่นใจ กลุ่มสุดท้าย อาจเป็นเรา .......... o เริงระบำ รำร่าย บนชายหาด เสียงคลื่นสาด กลบสังหร ซ่อนโศกเศร้า ดื่มเถิดดื่ม บรรเลง เพลงของเรา เพลงชาติพันธุ์ ชนเผ่า ชาวทะเล .......... o เห่ เฮ เฮ... “ลมอุตรา” พัดมาเถิด เราก่อเกิด กลางสายลม คลื่นกล่อมเห่ “กล้าสมุทร” ก่อให้เรา “ กล้าทะเล” ผืนทะเล ผืนฟ้าใช่ ใครครอง .......... o เห่... ผืนทะเล เห่...ผืนฟ้า ใช่ของใคร... o เหนียะเอนหล่อโขง คือ เสาหลักประจำตระกูลของชาวมอแกน o ก่าบาง คือ เรือ,บ้านลอยน้ำของชาวมอแกน o เทพไซเบียน หรือ ซีเบียน คือ ราชินีแห่งท้องทะเล,เทพที่ชาวมอแกนเคารพ o ลมอุตรา คือ สายลมตะวันออก o กล้าสมุทร,กล้าทะเล คือ นามสกุลที่สมเด็จย่าตั้งให้แก่ชาวเล o ทะเล ผืนฟ้า ใช่ของใคร คือ คติของชาวเล o ในพิธีเซ่นสรวงบูชาดวงวิญญาณบรรพบุรุษ มอแกนจะหยุดออกทะเลไปไกลเนื่องจากเป็นฤดูมรสุม มอแกนส่วนใหญ่จะดื่มเหล้าขาวกันอย่างหนักในพิธีนี้ *หากข้อมูลผิดพลาดไป ข้าน้อยขออภัยไว้ ณ ที่นี้ โปรดชี้แนะข้าน้อยด้วยเถิด o อ้าว...ระบำกันต่อ เชิญ...เสพสำราญ   Create Date : 29 ตุลาคม 2550 56 comments Last Update : 30 ตุลาคม 2550 15:48:56 น. Counter : 2711 Pageviews. Share Tweet

เจิมๆๆๆๆๆๆ...อิอิ... นั่งๆแลรูปเหมือนๆกะว่าโบ้เค้าอี้เต้นตามเพลงด้วยนิ..เพลินไปเลย... ว่าแต่ว่าชาวมอร์แกนหรือว่าชาวเลสมัยนี้เค้าไม่ค่ายเขเรือกันแล้ว เค้าหันมาเข ฮอนด้าคลิ๊กกันแล้วพ่อพรานเหอ...   โดย: หุหุหุ... IP: 222.123.242.24 30 ตุลาคม 2550 16:23:02 น.

มารายงานตัวก่อนค่ะคุณตาพรานบุญ แล้วค่อยมาอ่านใหม่ ดื่มกาแฟร้อนมั้ยคะ   โดย: แซนด์ซี 30 ตุลาคม 2550 16:41:52 น.

มาร่วมระบำสุขสำราญจ้า ตาพรานบุญ   โดย: ตาลาย (jdfoxbat ) 30 ตุลาคม 2550 18:14:38 น.

พรานบุญ สวัสดีค่ะ แวะเข้ามาทักทายก็เจอผลงานใหม่เลยนิ ชอบเรื่องวันนี้ น่าสนใจดี เคยไปหมู่เกาะสุรินทร์นานมาแล้ว แถวนั้นเป็นที่อยู่ของ ชาวมอแกนใช่ไหมคะ อ่านกลอน กับดูรูปประกอบแล้วอยากรู้มากกว่านี้อ่ะ แต่ว่า......ขี้เกียจหาอ่านเอง พรานบุญเล่าต่อหน่อยสิคะ อิอิอิ จะแวะมาฟังเรื่อยๆ .... ผืนทะเล ผืนฟ้าใช่ของใคร ....จริงๆ ด้วยเนาะ....แต่ว่า เดี๋ยวนี้ทำไม แข่งกันถลุงทรัพย์ในดิน สินในน้ำกันจังเลย..... แล้วชาวมอแกนจริงๆ เขาใช้เครื่องดนตรีแบบในรูปเขียนหรือเปล่า คะ ปล. อิฉันเพิ่งจะกลับจาก พาเพื่อนเที่ยวเยอรมัน สะบักสะบอมกันทั้งแขก และเจ้าบ้าน เพิ่งมาทำงานวันนี้ล่ะค่ะ โอ้ย.....โทรม..   โดย: ปอ (O_Sole_mio ) 30 ตุลาคม 2550 18:34:17 น.

พี่พรานคะ.. มาดูพี่พรานออกไปเต้นระบำกับชาวมอแกน แหม เพลินเชียวนะ และที่ไปส่งเสียง อะเเอ้มๆ หุหุ เนี่ย คืออะไรคะ พี่พราน บอกหน่อยน๊า   โดย: น้องนก (Nok_Noah ) 30 ตุลาคม 2550 18:54:09 น.

สวัสดีค่ะคุณตาพรานบุญ ภาพสวยงามมากค่ะ.. ได้รู้เรื่องราวของชาวมอร์แกนด้วย ดีจังค่ะ ถ้ามีโอกาสอยากไปเก็บภาพชาวมอร์แกนบ้าง อยากเห็นวิถีชีวิตของพวกเค้า...อะค่ะ   โดย: ปางหวัน 30 ตุลาคม 2550 19:11:44 น.

อ่ะนะท่าน มาคราวนี้พระจันทร์ของท่านทำฉันนึกถึง " Starry Night " ขึ้นมาแบบไม่ตั้งตัว งานของท่านจับใจจริงๆนะ   โดย: วรมุทา 30 ตุลาคม 2550 19:55:46 น.

สายัณห์สวัสดีพระจันทร์ เอ้ย! ตาพรานบุญ ------------------------------------------ มองภาพวาด แล้วอึ้ง ทึ่งหัวใจ เขียนกวีไว้ ให้อ่าน พร้อมคำแปล มีความหมาย ง่ายง่าย เข้าใจเอย ...........จบเห่............ เฮ้อ! เขียนได้แค่นี้แหล่ะ สุดความสามารถละ น้องนกจ๋า มาต่อกลอนให้พี่สาวฯ ด้วยจิ ปล. ฤ ว่าเราไม่เต็มบาทนะ อะคึ่ ๆ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 30 ตุลาคม 2550 20:02:49 น.

เด็กใส่หน้ากากแดงนั่น ..ใช่ตาพรานตอนเดะๆรึป่าวค๊า.. แอบเนียนไปรำระเบิง..เริงระบำ..ด้วยนี่นา.. หวัดดีตอนค่ำกู๊ดไนท์.. แอ่นด์...นอนหลับฝันดีราตรีศรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: ซซ 30 ตุลาคม 2550 22:05:00 น.

เพลงเพราะดี รูปสวย...........สนุก กวี.....เมาดีกว่า.....เต้นรำดีกว่า ******************************** หลับหรือยังครับ มาชวนไปกินไข่ปิ้งที่นี่ครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=armydoc&group=27 แล้วก็ไปดูเตียงหักที่นี่ครับ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=armydoc&group=4 หลับให้สบายนะครับ **********************************   โดย: ม้าห้อ (cm-2500 ) 31 ตุลาคม 2550 0:30:20 น.

ภาพสวยเช่นเคยค่ะ เห็นภาพแล้วนึกถึงเพลงของพี่ชายที่แต่งไว้ 2 เพลง แหะแหะ...คุณ ตาพรานบุญไม่รู้จักหรอกค่ะคือ เพลงลานลั่นทม กับเพลงยิปซีทะเลค่ะ เชื่อขนมกินได้เลยว่า.. ไม่รู้จัก หุหุหุ   โดย: สเลเต 31 ตุลาคม 2550 7:29:14 น.

ประกาศรายชื่อผู้เข้ารอบสิบอันดับแรก ได้แก่..... แอ่อ....แอน....แอ๊น... หู หู หู อันนี้หน้าม้าแถวบ้าน ขอบอกๆ ผ่านๆ เชิญไปรำหน้าเวทีก่อน... แซนด์ซี กำลังดื่มจ้า อ.ตาลายเชิญร่ายรำตามสบาย แต่ไม่แนะนำให้เต้นบัลเล่บนผืนทรายนะ พี่ปอ จริงๆแล้วข้าพเจ้ารู้เท่าที่เขียนนี่แหละ แต่เครื่องดนตรีก็ประมาณนี้ กีต้าร์ ฮอนด้ายังมีเลย แต่มีเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งคล้ายไวโอลิน เป็นกระบอกไม้ไผ่ขึงสาย แล้วก็สีแบบไวโอลินเรียกว่า "ก่าติ๊ง"วันหลังจะนำรูปมาลงให้ชม น้องนกตอบแบบมีสาระ ชาวมอแกนก็มีการเล่นมโนราห์ มีการทำหน้ากากพราน เมื่อสมัยหลายร้อยปีมาแล้วพวกเขาเคยรับวัฒนธรรมจากชาวใต้และยังมีตกทอดให้เห็นบ้างเหมือนกัน อันนี้ต้องเล่ากันยาว ขอบอกๆ ปางหวัน สาวใต้ผู้รักษ์ธรรมชาติ ถ่ายรูปสวย จริงๆ วรมุทา วันก่อนท่านแวนโก๊ะมาที่บ้าน ท่านบอกว่าเออ...เองเอาไปต่อยอดดิ สาวบ้านอก ณ ภาระกิจข้าวเหนียวแฟนตาซีกลอนของท่านคงเกินสติปัญญาอันน้อยนิดของข้าจะต่อเติมได้ คงต้องให้ท่านนกแล้วกระมัง ซซ ชาวมอแกนก็มีใส่หน้ากากนะ อันนี้ท่านผู้รู้บอกมา ขอบอกๆ ท่านม้าห้อ กวีภูธรก็แบบนี้แหละนาย ได้แค่นี้จริงๆ ว่าแต่เรื่องน้องบุ๋มเหอะ เปิดขายใบสมัครึยัง สเลเต โถ...เป็นไรจะไม่รู้จัก เพลงแรกของสวลี เพลงที่สอง สุเทพร้อง แอบมั่วอีกแล้วเรา แต่ที่แน่ๆเพลงที่ว่านี่มันทำให้ท่านแอบปลื้มใช่ป่าวอ่ะ ยอดทะลุเป้ารึยังท่าน ใครมาหลังจากนี้ก็ฝากกระซิบถึงใจดวงน้อยๆ....ด้วยนะขอรับ   โดย: ตาพรานบุญ 31 ตุลาคม 2550 14:05:17 น.

อัพแล้วเฟ้ย...ยังไม่มีเวลาพอจะเฉ่ง ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เรือง...ไม่รอดแน่ (เอ...ไอ้เรืองมันคือใครหว่า)   โดย: ปลายแปรง 31 ตุลาคม 2550 15:00:46 น.

^^ สาวชุมพรขอถามจักน้อย..รูปที่ประกอบบล็อคนี้ จขบ. เป็นคนวาดหรอคะ ประทับใจจัง^^   โดย: ตอบเบาๆเดี๋ยวตัวคิดถึงตกใจ 31 ตุลาคม 2550 15:32:32 น.

อ้าวๆ เมาก็ไปนอนซิลูกพี่ มากวนชาวบ้านได้ไงว้า ฮ่วยๆ ชิ่วๆไปนอนเหอะ...   โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) 31 ตุลาคม 2550 15:53:56 น.

โดย: ~(-_-)~ IP: 124.121.247.98 31 ตุลาคม 2550 18:18:41 น.

มองภาพวาดแล้วอึ้งทึ่งหัวใจ พร้อมที่เขียนกวีไว้ให้คนอ่าน น้องนั้นแย่แปลไม่ออกขอบอกท่าน ยังดีนั้นมีคำแปลแน่จริงจริง พร้อมสาระความรู้อู้ฮูเยอะ ไม่เลอะเทอะขอยกนิ้ว..บอกว่านิ๊ง ขอชมพี่พรานไว้จากใจจริง ...ต่อให้แล้วนะยอดหญิงพี่สาวฯ เรา.. อิอิ มั่วจนจบแฮะ   โดย: น้องนก (Nok_Noah ) 31 ตุลาคม 2550 19:26:13 น.

สักวันจะไปทลายรังตาพรานบุญ อยากเขียนรูปได้แทงใจดีนัก ฮึ่มมมม ว่าแต่เทพไม้แกะของมอแกนยุคนี้ หน้าตาทันสมัยเนอะ ที่ป้าเคยเจอที่เกาะสุรินทร์ สมัยเป็นสาวน้อยๆ หน้าตาโบร๊านโบราณกว่านี้เยอะ อยากเห็นเหรอจ๊ะ..ไปส่องกระจกดูดิ อิ อิ   โดย: กู่ IP: 203.146.63.189 31 ตุลาคม 2550 22:18:23 น.

โอ้ว เขียนรูปเองหรอค่ะ สวยดีจังเลยคะ.. แล้วกลอนนั้นก็เขียนเองด้วยหรอคะ..แจ่มที่สุด ยังไม่เคยไปเที่ยวหมู่เกาะสุรินทร์เลยค่ะ ถ้าได้ไปเที่ยวต้องไปเยื่ยมชาวมอแกนสะหน่อยแล้ว..ไปขอเหล้าขาวกินมั้ง   โดย: คุณหนูทานตะวัน 31 ตุลาคม 2550 23:23:33 น.

แหะๆ กำลังงงๆ กับระบำใต้แสงจันทร์ ขอบคุณที่แวะไปเมนท์ให้ที่บล็อกนะคะ   โดย: Kitsunegari 1 พฤศจิกายน 2550 0:36:55 น.

แวะมาทักทายด้วยครับ...วาดภาพเองด้วย เก่งจังครับ   โดย: กลิ่นกาแฟครับ 1 พฤศจิกายน 2550 5:57:29 น.

ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมรอบ 2 กลอนเพราะจัง ใช้คำไม่ธรรมดาเลย (เพราะคนเขียนไม่ธรรมดา) ภาพก็สวย... แหม! ยังงี้ต้องขอเรียนรู้นะคะ   โดย: โตมานาน 1 พฤศจิกายน 2550 9:19:39 น.

เพิ่งพินิจพิจารณาเต็มตาก็วันนี้ โอ..น้องพี่ไยเอาตัวมามั่วในบล๊อค แหม...ตาพรานเอ้ย เสาหลักมอแกนน่ะ...ตั้งใจจะอวดชาวประชาหรือเปล่าว่าตัวเองน่ะ หน้าตาพี่หลวงพรรค์นี้ล่ะน้อง... เหอ...เหอ...เหอ.... มาแจ้งข่าว.. ผมอีชั้นยาวเซ็นหนึ่งแล้วย่ะ..   โดย: ปลายแปรง 1 พฤศจิกายน 2550 9:50:54 น.

พี่พราน... วางมือจากแปรงสีได้แล้ว พักดื่มกาแฟ กับ ขนม ก่อนค่ะ เอามาเสิร์ฟถึงที่เลย เห็นป่าว อิอิ เดี๋ยวชวนพี่ปลายแปรงมาทานด้วยกัน อิอิ   โดย: น้องนก (Nok_Noah ) 1 พฤศจิกายน 2550 9:59:59 น.

เห็นชื่อ พรานบุญ ทำให้นึกถึง กินรี...... ชอบรูปเขียน เริงระบำใต้แสงจันทร์มาก ๆ ... ฝีมือจริง ๆ เลยท่าน   โดย: cybern 1 พฤศจิกายน 2550 11:10:00 น.

พี่พรานบุญวาดเองหรือค่ะ สวยค่ะ เก่งจังเลย ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะค่ะ นาเองก็เจอพี่ที่บ้านคนอื่นบ่อยๆ แล้วจะถือโอกาสมาอีกบ่อยค่ะ (ถ้าไม่ลืม อิอิ)   โดย: มัยดีนาห์ 1 พฤศจิกายน 2550 12:00:53 น.

สวัสดีค่ะพี่ตาพรานบุญ ภาพวาดสวยค่ะ   โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 1 พฤศจิกายน 2550 13:13:53 น.

สวัสดีครับตาพรานบุญ ท่าทางมีความสุขกับบล้อกดีนะครับ แต่ตาพรานบุญที่อยู่นวงรำวงนี่สิ ดูท่าทางคงกรึ่มๆได้ที่แล้วใช่ไหมล่ะ ?   โดย: พ่อพเยีย IP: 222.123.241.181 1 พฤศจิกายน 2550 13:24:03 น.

พี่พรานชมพู(ทำไมต้องชมพูล่ะ) ไอ้ลวดลายบนกาแฟน่ะเขาทำกันยังไงนกก็ไทราบค่ะ แหะ แหะ ไปแอ๊บเอามาจากเวบอื่นอีกที เห็มันสวยดีน่ะ เลยเอามาฝากพี่พราน ถามพรรคพวกเพื่อนฝูงหลายคนก็ให้ความเห็นแตกต่างกันไป บางคนก็ว่ารีทัช (อันนี้ต้องถามพี่นุ ของพี่ปลายแปรงค่ะ) บางคนก็ว่าใช้บล็อกพิมพ์กดครีมจุ่มลงไป อันตัวน้องนกก็มิใช่ผู้ชำนาญด้านกาแฟ จึงมิสามารถฟันธงลงไปได้นะคะ แม้หากผู้ใดที่ผ่านไปมาสามารถให้คำตอบได้ จะยินดีเป็นอย่างยิ่งเชียวค่ะ ว่าแต่..กาแฟอร่อยมั้ยคะ พี่พราน   โดย: น้องนก (Nok_Noah ) 1 พฤศจิกายน 2550 15:30:53 น.

ฉันว่าท่านพรานฯนี่ลง สจ. สข. และสส.ได้เลยนะท่าน คะแนนเสียงท่วมท้น (แวะมาทำปากเสีย..เอ้ย ทักทายท่านซะหน่อย) .....เหตุวันนั้นเราดับแล้ว...ดับตรงที่ท่านบอกว่า...เอ้ยๆ..ดับสิ....(เลยดับหมดเลย) ช่วงนี้ไม่ได้อัพนะท่าน หมดแรง....   โดย: วรมุทา 1 พฤศจิกายน 2550 15:33:57 น.

เสาหลังประจำตระกูลของชาวมอแกนน่ารักดีค่ะ ^^ แวะมาเยี่ยมเจ้าค่ะ   โดย: ปากกา_ปอแก้ว 1 พฤศจิกายน 2550 16:23:41 น.

สวัสดีคะน้อง บ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน ว่างๆพี่จะข้ามสารสินไปเยี่ยมนะคะ   โดย: พี่ฝน (Childcraft ) 1 พฤศจิกายน 2550 18:38:37 น.

โอ...รูปสวยเช่นเคย คือ สวยมากๆๆๆๆเหมือนเดิม ไม่เคยผิดหวังเลยนะ เวลามาดูรูปบ้านนี้ ดูมากดูบ่อย เกิดความรู้สึกอยากครอบครอง ไม่ใช่หรอก..ล้อเล่น อยากเห็นภาพจริงมากๆเชียว อยากยืนจ้องทุกลายเส้นเล่นสี ภาพนี้เฮฮาขี้เล่นดีจัง   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.65.141 1 พฤศจิกายน 2550 20:41:55 น.

พี่พรานคะ.. มาแก้ข่าว นั่นไม่ใช่รูปนกนะ รู้สึกว่าจะเป็นดาราเกาหลีหรือไงเนี่ยค่ะ นกเห็นหน้าตาเศร้าดี มีน้ำตาคลอตาด้วย เลยเอามาประกอบบล็อกค่ะ แหะ แหะ นกไม่สวยอะไรแบบนั้นสักหน่อย อาโดมเข้าใจผิดค่ะ นกเลยรีบมาแก้ข่าวก่อน   โดย: น้องนก (Nok_Noah ) 1 พฤศจิกายน 2550 22:11:46 น.

จขบ.นี้แซวเก่งจังเลยค่ะ แต่ดีใจที่ไม่ได้ตายเพราะถูกหนังสือทับ เลยรอดมาทักทายคุณตา พรานบุญได้อีกหน อิอิ   โดย: Kitsunegari 1 พฤศจิกายน 2550 23:06:25 น.

ตะเบบูญ่า มีประตูมิติที่ให้ได้เจอตะเบบูญ่า ช่วยบอกที   โดย: พราน IP: 222.123.96.206 2 พฤศจิกายน 2550 0:57:46 น.

ดีขอรับท่านพราน...แวะมารายงานตัวขอรับ เห็นคุณพรานไปป้วนเปี้ยนแถวบ้านข้าน้อย..คราแรกก็นึกว่าเจ้าหนี้ ไม่ใช่ก็โล่งอก เห็นแต่งตัวแปลกๆก็เลยตามมานี่แระ อิอิ นึกว่าเผ่ากิงคนซะ เอิ๊ก....ดีที่แอบมองจนแน่ใจว่าไม่ใช่ก็เลยเดินเข้ามาทักนี่แระครับ อะหงะ ดันลืมของฝาก( หุหุ ปรกติก็ไม่เคยมีฝากใคร)   โดย: แสงสว่างสีดำ IP: 124.121.6.251 2 พฤศจิกายน 2550 3:08:30 น.

จะมาบอกน้องนกจ๊ะ..... ว่าโกปี๊ (กาแฟ) รูปหัวใขน่ะไม่ต้องรีทัชหรอกจ๊ะ เป็นเทคกะติคการชงโกปี๊ของเชคเกอร์เจ้าค่ะ เขาจะค่อยๆเทครีมลงไปจำไม่ได้แล้วว่าเป็นครีมอะไรเพราะไม่กินโกปี๊ใส่ครีมมานานแล้ว (มันเปลืองน่ะ....) แล้วก็เอาช้อนวนเป็นรูปสารพัดนึกจ้า วันนี้...ไม่ใช่เรื่องของตาพรานนะ...ไม่ต้องอ่าน อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน   โดย: ปลายแปรง IP: 222.123.214.110 2 พฤศจิกายน 2550 8:26:27 น.

ไม่ทราบว่ากำลังเก็บข้อมูลอะไรอยู่เหรอคะ วิชาการรึเปล่า เราก็อ่านหนังสือไม่เก่งหรอกค่ะ ยกเว้นนิยายของนักเขียนที่เราชอบ   โดย: Kitsunegari IP: 124.120.167.53 2 พฤศจิกายน 2550 11:48:14 น.

ผลงานน่าทึ่งมาก ทั้งภาพเขียนและบทกวี ยอมรับค่ะว่าไม่เคยมาบ้านนี้ ขอใช้เวลาชมภาพและบทกวี ในเอนทรี่ก่อนหน้านี้ด้วยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ   โดย: ภูเพยีย 2 พฤศจิกายน 2550 12:44:06 น.

พี่ปลายแปรงคะ..ขอบคุณมากนะคะ สำหรับข้อมูล คนชงกาแฟแบบนี้คงต้องมีฝีมือการคนครีมสักหน่อยนะคะ ไม่งั้นไอ้เจ้ารูปหัวใจคงจะเบี้ยวพิลึกล่ะ อิอิ เห็นป่าวพี่พราน มีคนมาตอบให้เรียบร้อยแล้ว พี่กับนกจะได้ทราบข้อมูลพร้อมกัน อิอิ อ้อ ฝากบล็อก 2-3 วันนะคะ จะไปทอดกฐินค่ะ   โดย: น้องนก (Nok_Noah ) 2 พฤศจิกายน 2550 19:31:25 น.

สวัสดีค่ะพี่พรานชมพู่ นึกถึงนายพรานใส่ชุดสีชมพู.... น่าจะเป็นเทรนใหม่นะค่ะ ปรกติในนิยายเห็นแต่นายพรานใส่ชุดสีแดง คนที่พี่พรานชมพูบอกว่าชอบชื่อน้องแพรวาค่ะ หลานคนโปรดของคุณพ่อ น้องจะติดพ่อ,แม่และน้องชายหนู แต่น้องไม่ยอมให้หนูอุ้ม ที่ติดมากๆเห็นจะเป็นคุณพ่อนะค่ะ ถ้ายายแกพานั่งรถเข็นผ่านหน้าบ้านหนู แล้วน้องเห็นรถยนต์ของพ่อจอดอยู่ จะต้องร้องไห้ขึ้นไปบนบ้านทุกที ถ้าได้เห็นว่าพ่อไม่อยู่จึงจะยอมกลับ แต่ถ้าไม่เห็นรถของพ่อแกก็ไม่ร้อง พ่อจะชอบเอาแกมาเล่นด้วยทุกๆเช้าเย็นค่ะ ส่วนอีกคนชื่อน้องน้ำอิง คนนี้หนูชอบเอามานอนด้วย แกเข้าคนง่าย สรุปง่ายๆว่าแกยอมให้หนูอุ้ม ช่วงที่หนูยังไม่มีที่เรียน ไม่รู้จะได้เรียนที่ไหน เพื่อนเขามีที่เรียนกันหมด ตัวเองคนเดียวที่รอผลแอดมิชัน เลยเก็บตัวอยู่บ้าน ไม่ค่อยออกไปบ้านเพื่อน เพราะใจคอไม่ค่อยดี ก็จะไปเอาน้ำอิงมาเล่นด้วยตอนกลางวัน สนุกอีกแบบอย่างน้อยความรู้สึกกังวลใจก็หายไปบ้าง เพราะแทบจะไม่ได้พัก ต้องดูหลานกับยาย ช่วงนั้นน้าสะใภ้ก็หวงด้วยนะค่ะ แต่แย่งมาเล่นด้วยได้สำเร็จค่ะ มีช่วงหนึ่งที่ไม่ได้กลับบ้าน 3 เดือน กลับไปแกไม่ยอมให้อุ้ม ใช้เวลาหลายวันกว่าน้องจะยอมเล่นด้วย ตอนที่จะมาน้องก็ร้องไห้ตามแนะค่ะ น้ำอิงอายุครบ 1 ขวบวันนี้แล้วค่ะ น้องเดินได้แล้ว แต่น้องแพรแก่กว่ายังเดินไม่ได้คล่อง ก็สันนิฐานว่าอาจจะเพราะน้องไม่ได้กินนมแม่ เพราะคลอดได้เดือนกว่าๆ ยายของน้องก็เอามาเลี้ยง พ่อจึงชอบไปดูน้องแพร พ่อบอกว่าส่งสารน้องไม่มีพ่อแม่ดูแล พ่อว่าสมัยหนูเด็กๆพ่อก็ไม่ค่อยได้อุ้มลูกสาวตัวเอง เพราะพ่อต้องออกไปทำงานนอกบ้านบ่อยๆ อาทิตย์หนึ่งกลับบ้านที แต่ของน้องชายเนี้ยพ่อยังได้ช่วยแม่ดูบ้าง อันนี้หนูเป็นพยานให้พ่อค่ะ เด็กสองคนนี้เกิดไกลบ้านนะค่ะเกิดที่กรุงเทพ แต่ก็ต้องมาอยู่ที่บ้านเกิดของพ่อหรือแม่ ตอนนี้ที่บ้านจึงมีเด็ก 2 คนให้พ่อกับแม่เล่นด้วย บางทีโทรไปตอนเช้าๆก็จะได้ยินเสียงน้องแพรกับน้องน้ำอิง ขนาดเด็นนะค่ะพี่พรานชมพูยังรู้จักหวง น้องแพรจะห่วงคุณพ่อ ไม่ยอมให้พ่ออุ้มน้ำอิง ถ้าพ่ออุ้มน้ำอิงแก่จะคางออกมาแบบเด็กๆ ส่วนน้ำอิงจะห่วงคุณแม่ค่ะ เฮ้อมาบนอะไรเนี้ย ไปแล้วค่ะ   โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) 2 พฤศจิกายน 2550 19:46:00 น.

มาคารวะตาพรานค่ะ หลับแล้วหรือคะ   โดย: แซนด์ซี 2 พฤศจิกายน 2550 20:39:53 น.

คงมีโอกาสไปเยือนพี่น้องมอแกน สักครั้งหนึ่งในชีวิตละครับ...   โดย: pu_chiangdao 3 พฤศจิกายน 2550 11:15:19 น.

คุณพรานคะ ภาพฝีมือคุณสุดยอดเลย ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นศิลปินคนหนึ่ง สไตล์คล้ายกันเลย ได้บรรยากาศอบอุ่นและเบิกบาน ชมแต่ภาพก็ราวได้ยินเสียงเพลง เสียงหัวเราะของคนในวงด้วย ........... ชอบมากๆค่ะ บทกวีก็ชอบค่ะ เออว่าแต่ ภาพนี้มีใครใส่กรอบให้ยังคะ ขนาดกำลังติดผนังสวยเลย...แง อยากได้ๆๆๆที่สุด ปล. โคตร-สังหรณ์ นะคะ(อิอิ อดไม่ได้)   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน 3 พฤศจิกายน 2550 11:31:17 น.

มัวแต่หลักหรั่งหาตังค์อยู่ริมเล บ้านช่องไม่อยู่ ไม่กวาด   โดย: กู่ IP: 203.146.63.185 3 พฤศจิกายน 2550 12:26:16 น.

สวัสดีค่ะพี่ตาพรานบุญ พึ่งจะไปงานสลากที่วัดมา สนุกจังเลยค่ะ(ตอนเที่ยว) ตอนนี้ชักจะไม่สนุกแล้วสิค่ะ ต้องแพลนงานส่งอาจารย์ เฮ้ย! เห็นพี่เล่าเรื่องชาวมอแกนให้ฟัง แล้วพอรู้ไหมค่ะเนี้ยว่าประวัติความเป็นมาของงานสลากภัตรทางภาคเหนือเป็นอย่างไร ไปถามยาย ยายๆที่วัดนะค่ะบอกว่าเขาทำมากันอย่างนี้ตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า ก็ทำตามกันมา(ยายคงจะแอบคิดในใจว่าอี่หนูนี้ถามก๊วนๆ) หนูก็อย่ากจะบอกยายว่า หนูก็คิดคำถามแทบแย่ ว่าจะถามหาประวัติความเป็นมาอย่างไร ให้ได้ข้อมูล โดยไม่ยิงคำถามตรงๆว่า งานสลากมีประวัติความเป็นมาอย่างไรค่ะ แต่จนแล้วจนรอดก็ถามออกไปจนได้ ถึงไม่ถามตรงๆ คำถามก็คล้ายๆกันอยู่ดี เอ้อมีอยู่ครั้งหนึ่งนะค่ะพี่ตาพรานบุญ(ไม่กี่วันมานี้) ได้ศึกษาคำว่าสุขภาพในความหมายของชาวบ้าน เพื่อนหนูไปเจอ คนตอบก็คงจะคิดว่าคนถามถามก๊วนๆ ส่วนคนถามก็คิดว่าคนตอบ ตอบแบบก้วนๆ คนถามถามว่า สุขภาพคืออะไร คนตอบก็ตอบว่า สุขภาพก็คือสุขภาพ แล้วสุขภาพดีคืออะไรค่ะ สุขภาพดีก็คือสุขภาพดี ทำเอาเพื่อนหนูนั่งกุมขมับเลยค่ะ เลยได้รู้ว่านี้แหละข้อเสียของการเลือกเคทที่หน้าตาดี อายุน้อย จะเปลี่ยนก็เปลี่ยนไม่ทันแล้ว มีแต่ต้องดำเนินการต่อ The show much go on ค่ะพี่ตาพรานบุญ หนูโชคดีหน่อย เพราะพยายามเลือกเคทที่เป็นผู้หญิง ดูมีอายุ หน้าตาใจดี เวลาคุยก็จะแทนตัวเองว่าแม่ หนูก็จะได้แทนตัวเองว่า เจ้า,น้องหรือลูกได้สะดวก หน่อย แต่ข้อเสียก็คือ ผู้หญิงจะชอบคุย บางทีนังคุยกัน 3-4 ชั่วโมง ไม่ได้ประเด็นที่ต้องการเท่าไหร่ แต่ก็พอได้นิดหนึ่ง แต่บางทีเลือกเคทไม่ได้ เจอเคทที่เป็นผู้ชาย หนูเคยเจอ 2 เคทนะค่ะ ก็ดูใจดีทั้งคู่ คนหนึ่งลูกสาวคนโตอายุไล่ๆกันกับหนู เลยเรียกหนูเขาว่าลูก แทนตัวเองว่าพ่อ อีกคนลูกเรียน ม.3 และมีที่ยังเล็กอีกคน แทนตัวเองว่าพี่ หนูเลยต้องแทนตัวเองว่าน้องไปโดยปริยาย พี่เขาก็พูดประมาณว่าลูกอยู่ ม.3 อยากให้เรียนพยาบาลทำยังไง เคทนี้หนูเลยได้ถามนอกประเด็น แต่เป็นคำถามที่คาใจมานาน พยายามหาคำตอบจากใครหลายๆคนว่า ทำไมถึงอยากให้ลูกเรียบนพยาบาล ไม่ถามลูกก่อนหรือว่าเขาอยากเป็นอะไร ถ้าเขาไม่ชอบแล้วมาเรียน น้องว่าก็เรียนได้ แต่ลูกพี่จะมีความสุขหรือเปล่าละ เคทนี้สรุปว่าหนูนั่งคุยเรื่องลูกสาวพี่เขา 4 ชั่วโมง ประมาณว่า ได้ยินที่พี่เขาต้องการให้ลูกเป็นแล้วมันสกิตแผลหัวใจเรา ที่แห้งยังไม่ทันตกสะเก็ดดี แล้วพี่ตาพรานบุญจะรูหรือเปล่าค่ะเนี้ยว่า สลากภัตรเขามีความเป็นมาอย่างไร อ้อ!พี่ตาพรานบุญขา แล้วทางใต้เขามีประเพณีลักษณะนี้หรือเปล่าค่ะ ประเพณีอะไรค่ะ ช่วยบอกน้องบอกนุ่งให้หายสงสัยทีค่ะ จะได้เอามาพูดเปรียบเทียบกันได้ เผื่อหน้ารายงานการออกชุมชนมันจะหนาขึ้นบางค่ะ ขอบคุณพี่ตาพรานบุญล่วงหน้านะค่ะ จะไปถามใครต่อดี ที่เขาพอจะให้ข้อมูลเราได้เนีย   โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 3 พฤศจิกายน 2550 13:10:50 น.

ภู เชียงดาว ได้อ่านข้อเขียนของท่านแล้วให้นึกถึงเรื่องที่เคยได้ยินมา ไม่ทราบว่าท่านเคยยินผ่านมาบ้างไหม เรื่องก็คล้ายกับชาวสวนกับพ่อค้าของท่านนั่นแหละ เรื่องมีอยูว่า... ยามสายๆที่สะพานปลาแห่งหนึ่ง นักเศรฐศาสตร์จบจากอ๊อกฟอร์ดเอ่ยถามชาวประมงที่กำลังนำเรือเล็กๆเข้าจอดว่า "ท่านใช้เวลากี่ชั่วโมงจึงจับปลาได้ขนาดนี้" "แค่สองสามชั่วโมงเอง"ชาวประมงตอบ "แล้วเวลาที่เหลือล่ะท่านทำอะไร" "ข้าก็อยูกับลูกกับเมีย ตอนเย็นก็ไปเดินเล่นในหมู่บ้าน เล่นดนตรี ร้อวรำทำเพลงสังสรรค์กับเพื่อนฝูงแล้วก็กลับบ้านนอน ชีวิตก็เป็นอยู่อย่างนี้"ชาวประมงตอบ นักเศรฐศาสตร์แนะนำตัวพร้อมเสนอแผนพัฒนาธุระกิจให้ "ทำไม่ท่านไม่ใช้เวลาหาปลาให้มากขึ้นล่ะ เพื่อที่จะได้ปลามามากๆ แทนที่จะเอาเวลาที่เหลือไปเดินเที่ยว" ชาวประมงทำทำท่าทางสงสัย "ข้าจะหาปลามากๆไปเพื่ออะไร" นักเศรฐศาสตร์อธิบายความคิดของเขาต่อ "เมื่อท่านหาปลามาได้มากๆแล้ว ท่านก็มีเงินมากขึ้น เมื่อมีเงินมากขึ้น ท่านก็ซื้อเรือเพิ่ม เมื่อท่านมีเรือเพิ่ม ท่านก็มีเงิน ท่านก็สามารถนำเรือไปขายในเมืองโดยไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง ท่านก็รวยขึ้น" ระหว่างนั้นชาวประมงคอยถามว่าเพื่ออะไรตลอด "เมื่อท่านมีเงินมากขึ้น ท่านก็เปิดแพปลา รับซื้อปลาซะเอง ท่านก็รวยขึ้น ท่านก็ตั้งเป็นบริษัท ท่านก็ย้ายบริษัทไปอยู่ในเมือง ท่านก็นำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ จดทะเบียนเป็นบริษัทมหาชน ท่านก็เปิดขายหุ้น จากนั้นท่านก็ย้ายบริษัทไปเปิดที่ลอนดอนรึนิวยอร์ค เมื่อมาถึงจุดนี้ท่านก็เทขายหุ้นที่มีทั้งหมด ท่านก็จะได้เงินมหาศาล" ชาวประมงฟังด้วยท่าทีสงสัยแล้วก็ถามต่อว่า "เพื่ออะไร" นักเศรฐศาสตร์กล่าวต่อ"อ้าว เมื่อท่านมีเงินแล้ว ท่านก็ย้ายกลับมาที่หมู่บ้าน หาซื้อบ้านริมทะเล ใช้ชีวิตสงบๆ อยู่กับลูกเมีย ออกหาปลาบ้างเล็กๆน้อยๆ ตอนเย็นก็ออกไปเดินเล่นในหมู่บ้าน ร้องรำเล่นดนตรีสังสรรค์กับเพื่อน หาความสุขใส่ตัว" ชาวประมงถามด้วยความสงสัย"แล้วต้องใช้เวลาซักกี่ปีล่ะกว่าที่ข้าจะไปถึงจุดนั้น" นักเศรฐศาสตร์คิดแล้วตอบ"อาจจะต้องใช้เวลาสักสามสี่สิบปีล่ะ น่าจะประสพความสำเร็จ" ชาวประมงยิ้มแล้วพูดว่า"โห...งั้นผมขออยู่อย่างนี้ดีกว่า เพราะทุกวันนี้ผมก็มีบ้านริมทะเล มีเวลาอยู่กับลูกเมีย มีเวลาหาปลาเล็กๆน้อย มีเวลาเล่นดนตรีสังสรรค์กับเพื่อน และขอบใจในความคิดของท่าน" แล้วชาวประมงก็เดินเข้าหมู่บ้านไป.   โดย: พราน IP: 124.157.183.191 3 พฤศจิกายน 2550 17:03:51 น.

ฉานม่ายได้เมาเหล้า แต่ฉานเมายา... อีตาพรานบ้า...อย่ายุ่งนะเฟ้ย ขอตัวนะพราน....วันนี้ไม่คอยซำเบย ขอไปอิงเขนยให้ฟื้นตน แล้วจะกลับมา.....ตูจะกลับมาเอาคืน   โดย: ปลายแปรง 3 พฤศจิกายน 2550 20:18:14 น.

ชอบจังนักเศรษฐศาสตร์กับชาวประมง... อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน...สุขสงบมีอยู่แล้ว ณ ปัจจุบัน... แล้วใครจะรู้ได้ว่าในเวลา ๓๐ ปี นั้นอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง? ความตาย หรือเหตุอื่น ๆ อาจมาเยือนก่อนก็ได้... "ชาวประมงยิ้มแล้วพูดว่า"โห...งั้นผมขออยู่อย่างนี้ดีกว่า เพราะทุกวันนี้ผมก็มีบ้านริมทะเล มีเวลาอยู่กับลูกเมีย มีเวลาหาปลาเล็กๆน้อย มีเวลาเล่นดนตรีสังสรรค์กับเพื่อน และขอบใจในความคิดของท่าน" ความโลภ ไม่สามารถครอบงำชาวประมงผู้นี้ได้...เยี่ยมยอด! บุคคลผู้ไม่ถูก โลภะ โทสะ โมหะ ครอบงำย่อมอยู่เป็นสุข   โดย: ตาลาย (jdfoxbat ) 3 พฤศจิกายน 2550 21:22:02 น.

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... ชาวประมงฉลาดกว่านักเศรษฐศาสตร์เป็นกองสองกอง..เนอะ วาดรูป ร่ายกวีเก่งแล้วยังเล่านิทานเก่งอีกด้วยนะ... ตะเบบูญ่าขานี้ไม่มีบล๊อกกะเค้าหรอกจ้ะ ชอบทำตัวเป็นนินจา แว่บไปแว่บมาบ้านโน้นทีบ้านนี้ที เป็นคนที่หลงใหลภาพวาดมาก แต่ตัวเองวาดไม่เป็นและ ไม่มีความรู้ด้านศิลป์แม้แต่น้อย (สมองไม่ให้แต่ใจรัก..) จึงชอบย่องเข้าบ้านพี่ปอน บ้านตาพรานมาดูภาพเขียนสวยๆเจริญตาสบายใจดีจ้ะ   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.61.250 3 พฤศจิกายน 2550 22:58:47 น.

แล้วจะรู้ได้ไงว่าตะเบบูญ่าไม่ได้ปลอมตัวมา นักเศรฐศาสตร์รึป่าวนี่   โดย: พราน IP: 124.157.183.191 3 พฤศจิกายน 2550 23:15:52 น.

งั้นเอาเรื่องนี้อัพเป็นบล็อกใหม่ดีกว่า เผื่อคนอื่นได้อ่านด้วยนะ หวังว่าไม่ว่ากันนะภู   โดย: พราน IP: 124.157.183.191 3 พฤศจิกายน 2550 23:18:58 น.

ตามมาทันใด ลงชื่อไว้ก่อนเดี๋ยวไม่ทัน ค่อยกลับไปอ่าน ดูรูปน่าสนใจอยู่   โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.140 3 พฤศจิกายน 2550 23:55:27 น.

กำลังจะอัพอันใหม่แก้ขัด พี่แพรไม่ค่อยว่างล่ะซิ วันก่อนถามมากเกินไปต้องขออภัยนะ จริงๆแล้วกระผมก็พอรู้มาบ้าง ช่วงนี้บ้าอ่านหนังสือ ซื้อมากองไว้เต็มหัวนอนเลย ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือที่ไม่ได้ซื้อเองหรือว่าใครแนะนำมาจึงอ่าน เมื่อวานก่อนไปร้านหนังสือ ซื้อๆๆ พอดีเจอเพื่อนเก่าแนะให้ไปซื้ออีก ซื้อทุกวัน นึกในใจ"หรอยจริง บ่าวนี่"   โดย: พราน (ตาพรานบุญ ) 4 พฤศจิกายน 2550 0:01:37 น.

เก่งจัง..ได้ไปภูเก็ตเมื่อไหร่ จะแวะไปดูตัวเป็นๆของพรานบุญสักที   โดย: teansri 27 พฤษภาคม 2551 22:13:04 น.