มาวันนึง ผม ไปยีน ใกลัๆ ศาลพระภูมิ หลังจากที่ถวายอาหารไปแล้ว ประมาณ 2-3 ชั่วโมง

        ผมก็เจอเข้ากับฝูงนกสารพัดชนิด นกกระจิบ นกกระจอก นกกางเขน นกเขา มาต่อคิวรอ กินข้าวในถาดของผม พอข้าวใกล้หมด ก็ มีการแก่งแย่ง กัน จนข้าวของ หกหล่นเต้มพื้ัน 

        จากวันนั้นมา ผม ก็เริ่มเพิ่มข้าวในถ้วยมากขึ้น  น้ำหวาน น้ำเปล่า มากขี้น แล้วก้ไปนั่งสังเกตุ

อีกที ผมก็พบ กับ นกเขา คู่ นึง ครับ ลงมากินก่อน นกชนิดอี่น ทุกครั้ง โดย ตัวเมีย กินก่อน แล้ว

ให้ตัวผู้ คอยไล่นก ตัวอื่น  มัน สลับกันทำงานครับ 

        ก็เห็นแบบนี้อยู่หลายเดือน จนมาวันนึง ผมเห็น นกเขา ลง มากินแค่ ตัวเดียว และมันก้ยัง 

ทำแบบเดิม คือ ไล่ นกชนิดอื่น แต่สู้ไม่ได้เพราะ อยู่ตัวเดียว ต้องคอยรอ ให้ นกตัวอื่น กินจนเกือบหมดแล้วมันค่อยกิน สักพัก มันคาบ ข้าวเป็นก้อน หายเข้าไปใน พงหญ้าริมคลอง ผมคิดว่าคงเป็นรังของมันมั้ง พอเข้าไปดูใกล้ๆ ก้เจอกับเรื่องเศร้า แบบน้ำตาแทบซึม มันคาบข้าวไปวางใว้ใกล้ศพ คู่ของมันซึ่งผมคิด ว่าน่าจะเพิ่งตาย สาเหตุก็ไม่แน่อาจจะป่วยหรือ ร้อนเกิน ไปก็ได้ มันทำแบบนี้อยู่หลายวันจนคู่ของมันตัวแห้งเหลือแต่ขน มันจึง เลิกทำ แต่มันก็ยังมากินข้าว ในถ้วยของผมอยู่ทุกวันน่ะครับ แต่ตัวผอมลงไปมาก ผมเพิ่มข้าวไปจนล้นถ้วยทุกวัน หวังว่ามันน่าจะได้กินอิ่มน่ะครับ

        ที่ผมเขียน มานี้ อาจจะใช้ถ้อยคำไม่ กระชับ สละสลวยเท่าไหร่ แต่ ใช้ความรู้สึกที่มันสงสารและ ยกย่อง ชิวิตคู่ ของนกเขาคู่นี้ ไม่เหมือน คนเรา มีปะปนไปหมด ทั้ง ดีไม่ดี มากชู้ หลายเมียก็เยอะ แต่ นกเขานี่เป็น แบบนี้ทุกคู่ ไม่ว่าจะ กี่ล้านตัว