มาคอยเฝ้าชื่นชมค่ะ
อยากไปลาดักมาก ๆ เลย คราวที่แล้วไปแค่แคชเมียร์ ได้ไปกุลมาร์ค โซนามาร์ค
ได้เห็นชายแดนทิเบตน้อยอยู่ลิบ ๆ
ตั้งใจว่า...วันหนึ่งฉันจะไป

วันนี้จึงขอตามไปอย่างกระชั้นชิดค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณชิงดวงที่เข้ามาพูดคุยกัน
หากมีโอกาส อยากให้ไปเห็นซักครั้งค่ะ ตอนที่ร่างกายยังแข็งแรง ลาดักห์สวยงามดั่งค่ำล่ำลือ

ต้องขอโทษด้วยนะคะ หากจะโหลดช้าไป
เพราะเอารูปใหญ่ๆ ( ขี้เกียจย่ออีก) ไปแปะไว้ที่คูหาแรกหมด

เห็นในสารคดีท่องเที่ยว กี่ครั้งก็สวย อยากไปมั่งจัง เราไปเหนือสุดแค่ Amritsa เมืองติดชายแดนปากีฯ ปัญจาบว่าสวยแล้ว แต่คงไม่สู้ลาดักนะคะ งามแบบธรรมชาติ

จากเดลี เราเลือกที่จะบินไปลาดักห์ไฟล์เช้าตรู่ จากลาดักห์เรามีแผนจะไปแคชเมียร์ต่อทางรถยนต์

ช่วงที่เครื่องบินลดระดับลง ภาพทะเลภูเขาที่สลับซับซ้อน
เบื้องล่างทำให้เราตื่นเต้นมาก งดงามและยิ่งใหญ่เกินคำบรรยาย ได้แต่เก็บภาพไว้ในใจ

ช่วงที่เท้าเหยียบแผ่นดินลาดักห์ ตื่นเต้นมาก เตือนตัวเองให้เดินช้าๆ ค่อยๆยุรยาตร เพื่อปรับตัวให้ชินกับสภาพอากาศที่มีออกซิเจนเบาบาง

เก้าโมงเช้า ถึงโรงแรมที่พักก็นอนพักผ่อนไปจนเที่ยงครึ่ง
ถึงได้ลุกมาทานอาหารตอนบ่าย แล้วก็นอนพักผ่อนอีก สี่โมงเย็นถึงได้ออกไปเดินชมเมือง วันนี้จะเป็นวันพักผ่อน เพื่อปรับสภาพร่างกายให้เคยชินกับความสูง เพิ่งรู้ว่าการอาบน้ำและแต่งตัวก็ทำให้เหนือยได้

ต้องขอบคุณน้อง Honey Lemon ที่ให้คำแนะนำเรื่องการกินยา Diamox เพื่อป้องกัน altitude sickness

ต่อไปนี้เป็นการรายงานผล และ เพื่อเป็นการแบ่งปันความรู้ให้ผู้ที่จะเดินทางไปลาดักห์ หรือไปเที่ยวที่มีความสูงมากๆ

เพราะว่าพี่มีภารกิจรัดตัวมาก พี่เลยเลือกไปกินยาคืนแรกที่ถึงเดลี แทนที่จะกินที่บ้านสักสองวันก่อนเดินทาง ให้ร่างกายชินกับอาการข้างเคียง ผลคือ ร่างกายขับปัสสาวะอย่างหนักหน่วง เรียกว่าอยู่ไม่สุขเลย ส่วนเพื่อนพี่ท้องไส้ปั่นป่วน ท้องเสียทันที หลังกินยาไม่นาน

สำหรับพี่ วันที่สองที่ไปดูระบำหน้ากากที่วัดเฮมิส ทุกข์มากจากอาการปวดฉี่ จนไม่อาจทำใจให้ชื่นชมการแสดงได้ ในที่สุด ต้องแหวกฝุงชนแน่นขนัดออกมาก่อนการแสดงจบ จากนั้นเกิดอาการไม่สบายตัวอย่างหนัก กลางคืนนอนไม่ค่อยหลับ ลุกเข้าห้องน้ำบ่อยมาก ก็เลยหักดิบ เลิกกินยา หลังจากกินได้สองวัน เลือกทำอย่างอื่นทดแทน

1. จิบน้ำขิงอุ่นๆ ที่เตรียมไปตลอดเวลา พกกระติกน้ำร้อนไปจากเมืองไทยไปเวิร์คจริงๆ

2. กินขิงก้อน ( แช่อิ่มแบบแห้ง น้องในทริปซื้อจากสนามบินสุวรรณภูมิ)

3. ขับถ่ายเป็นเวลา พยายามไม่อั้น ( ขนาดนั้น กลับมาเป็นไข้สูงอยู่สองวันเพราะทางเดินปัสสาวะอักเสบ )

4. กินอาหารแค่ครึ่งกระเพาะ เลือดจะได้ไปเลี้ยงสมอง
ไม่ปวดหัวง่าย อยู่ลาดักห์ กินอาหารไม่ลงเลย ทั้งที่อาหารโรงแรมอร่อยมาก ดีมาก แต่พวกเราจะไม่สบายตัว จนไม่อยากอาหาร เชฟยืนหน้าเศร้าทุกวัน

5. อย่าให้พุงหนาวเป็นอันขาด ใส่เสื้ออุ่นๆ อุ อุ พลาดไปวันที่ไปดูระบำหน้ากาก ใส่เสื้อตัวเดียวไป ฝนตก หนาว ผลท้องเย็นจนรู้สึกว่าท้องเป็นตะคริว

6. เวลานอน ต้องเปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเท วางภาชนะใส่น้ำที่ในห้องนอนด้วย

7. คาดหน้ากากกันฝุ่น หรือ ผ้าเช็ดหน้าปิดจมูก ให้ลมหายใจอุ่นๆ อยู่ตลอดเวลา เพราะอากาศเย็นและแห้งมาก เวลาเดินขึ้นเขา ช่วยให้เหนื่อยน้อยลง

8. ปิดโกเอี๊ยะที่ด้านข้างของใบหน้า เลยหางคิ้วออกไป หลังใบหู โกเอี๊ยะนี้น้องเค้าซื้อมาจากเมืองจีน ช่วยให้ไม่เมารถ บรรเทาอาการปวดศีรษะ ให้เลือดหมุนเวียนสะดวก
พวกเราปิดกันทุกคน ทั้งแก็งค์ ปิดทุกวันที่เลห์ จนฝรั่งมาถามว่าพวกยูปิดอะไรอ่ะ

อ้อ..ลืมบอกไป ทริบนี้ มีแต่เภสัชไปจ้ะ มีสองสามคนที่ไม่ใช่ นอกนั้นเป็นเพื่อนๆกันทั้งกลุ่ม ก็เลยสบายไป มีน้องๆ คอยดูแล คอยจัดยาให้กิน และช่วยนวดบำบัดสะกัดจุดเวลาเริ่มหน้าตาซีดเซียว







กลางเมืองลาดักห์เลยจ้ะ

เป็นที่หนึ่งของความฝันเลยครับ สักวันคงได้มีโอกาสไปเยือนบ้าง แต่นี้มาเก็บความรู้สึกของคนที่เคยไปมาแล้วก่อน มีคนย่ำเท้านำหน้าไปก่อนก็ปลอดภัยอีกแบบนะครับ..เสี่ยงมาก ๆ เดี๋ยวไม่ได้ไปในที่ชอบ ๆ ตอนยังมีชีวิตอยู่ซะอีก.. ขอบคุณสำหรับภาพสวย ๆครับ..

สวัสดีค่ะ

หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม ไปแวะที่เวบไซด์นี้นะคะ
www.painaima.com

ที่นั่นแปะรูป และ รายละเอียดการเดินทางใต้หัวข้อ
บรรยากาศทริปค่ะ มีหลายหัวข้อเลย ตามเมืองที่ไป

ที่นั่นหลายคนช่วยกันเล่าเรื่องและลงรูปค่ะ
เป็นการแบ่งปันข้อมูลให้คนชอบเที่ยวเหมือนกันค่ะ
ยังมีอีกหลายตอนที่จะลง หากว่างไปอ่านได้ค่ะ

-มุ่งหน้าสู่แคชเมียร์ แวะขี่ม้าชมการ์เซียร์ที่โซนามาร์จ

-ไปเที่ยวโลกพระจันทร์กันเถอะ "Let's go to the Moonland of Ladakh"

- ดอกไม้จากปลายฟ้า..เลห์ ลาดัค แคชเมียร์

-เลห์.ลาดัค.สุดปลายฟ้าที่ทะเลสาบปังกง (Pang Gong Tso)

-นาฎธรรม ระบำหน้ากากที่วัดเฮมิส

- ชมวัด ชมวัง ในลาดักห์

-เลห์ (ทริป กูลำบาก) ภาค ภูผางาม

มุมช็อบปิ้งกลางเมือง

คุณยาย นั่งขายของที่ระลึก ช่วงที่แขกไม่มาก็สวดมนต์
นับลูกประคำ เจริญสติอยู่ตลอดเวลา

เมืองนี้เหมือนเมืองต้องมนต์อยู่ในฉากนวนิยาย "ดั่งดวงหฤทัย" เลยค่ะ
ต่างกันตรงที่เมืองในนิยายมีเหมืองเพชรหินล้ำค่าอยู่ดาษดื่น
แต่เมืองดาลักซห์ที่คุณทากฯไปสัมผัสมีความศรัทธาแห่งพระพุทธศาสนานำจิตวิญญาณ

คุณค่าของวัตถุ ศรัทธาความเชื่อ เหมือนเหรียญ2ด้านเลยนะคะ

คุณทากฯโชคดีจังค่ะได้ท่องเที่ยวต่างประเทศไม่ซ้ำซากจำเจกะตลาดการท่องเที่ยวอื่นๆ
คงมีภาคต่อๆอีกใช่มั๊ยคะ ลาซักห์สวยๆเต็มไปด้วยเสน่ห์อย่างนี้คงมีหลายมุมที่จะนำเสนอ
อย่างนั้นใช่มั๊ยคะ อิอิ รอชมอีกค่ะ

หวัดดีค่ะ คุณดาวทะเล

ตั้งใจว่าจะเก็บภาพในบล็อกแทนการบันทึกท่องเที่ยว
ในแต่ละจุดที่ไป แต่ไปแบบช้าๆนะคะ

ครั้งนี้ ถ่ายรูปแต่ขนาดเล็กๆมา เพราะขี้เกียจมาย่อ
ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยอัดรูปไว้ดู ไม่รู้คิดผิดหรือเปล่า
เห็นขนาดรูปที่ตัวเองถ่ายมายังตกใจ บร้าไปแล้วเรา

ลาดักห์เป็นเมืองที่มีมนต์ขลังดังที่คุณดาวทะเลว่า
โดยเฉพาะเส้นที่ไปคาร์กิล ช่วงที่เป็น Moonland
ภูเขางดงามตะการตามาก หลับไม่ได้เลยค่ะ เส้นทางนั้น
สวยสุดๆๆ

แต่บล็อกนี้ยังวนเวียนอยู่ในเมืองก่อนนะคะ

วิวจากดาดฟ้าโรงแรมค่ะ

บนโรงแรมมีระเบียงเล่นระดับให้นั่งชมวิวภูเขารอบด้าน

ที่นี่ฟ้าสว่างตั้งแต่ยังไม่ตีห้า พระอาทิตย์ตกหลังสองทุ่มค่ะ
เป็นฤดูที่ชาวลาดักห์ทำงานหนัก เก็บเกี่ยวพืชผล หามรุ่งหามค่ะ สองทุ่ม เวลาขับรถออกนอกเมือง ยังเห็นชาวบ้านทำงานในไร่นาอยู่เลย

แก็งค์โกเอี๊ยะของเรา หน้าร้านน้ำปั่นเจ้าอร่อยกลางเมือง
เลห์ ตรงข้าวัดธิเบตค่ะ น้ำมะม่วงปั่นอร่อย หอมชื่นใจมาก

มาตามติดไปชมเมืองลาดักห์ด้วยคนค่ะ

ไม่ได้คุยกันเลย คิดถึงจัง

พี่อ้อยสบายดีหรือเปล่าคะ

ถ่ายรูปในเมืองมาน้อยมาก เพราะคิดว่าวันหลังคงได้เดินไปเล่นอีกหลายครั้ง คิดผิดค่ะ เดินยังไม่รอบเมืองเลย

พอวันไหนออกไปเที่ยวไกลๆ กลับมาถึงโรงแรมก็หมดแรงแล้ว อาบน้ำ กินข้าว เข้านอน ไม่มีโอกาส แม้แต่จะเดินไปซื้อของที่ตัวเองอยากได้

บางทีเดินไปได้ครึ่งทาง เหนื่อยค่ะ เดินกลับโรงแรมเฉยเลย เสียดายจริงๆ อยากได้หมวกกันหนาวสีสวยๆ อยากไปร้านโยเกิร์ตที่เพื่อนบอกว่าอร่อยมาก เสื้อยืดปักลายสวยๆที่เลห์ราคาไม่แพง น่าซื้อมาก

เจอน้องคนไทย สามคนไปเที่ยวกันเอง น้องๆบอกจะอยุ่เที่ยวสักหนึ่งเดือน น่าอิจฉามาก ห้าวันแรก น้องบอกปวดหัวทุกวัน พักอย่างเดียว

ที่พักในเลห์มีหลายราคา ไม่แพงมากก็มี แต่ก็ควรเลือกที่สะอาก นอนสบายหน่อย มีน้ำอุ่นอาบ ลำพังร่างกายต้องปรับสภาพให้อยู่บนที่สูงแบบนั้นก็แย่พอแล้ว ไม่ควรไปทนทุกข์เวทนา ซ้ำเติมความยากลำบากเข้าไปอีก ล้มป่วยขึ้นมาจะอดไปชมที่สวยๆ ซึ่งมักจะอยู่ที่สูง ถนนแบบน้องๆ ทุรกันดาร

หากมีเวลาเยอะๆ นั่งรถจากเดลี แวะเที่ยวมะนาลี แล้วต่อไปถึงเลห์ก็ได้ ร่างกายค่อยๆปรับไป เส้นทางสายนั้นก็งามมากเช่นกัน มีพักค้างคืนในเต้นท์ด้วย

ช่วงหน้าร้อนนี้ ดอกไม้ป่ากำลังบาน เวลาเห็นดอกไม้บานบนผาหินแกร่งแล้วชื่นใจ ทุกเส้นทางที่ผ่าน มีดอกไม้ป่าหลากสีให้ชมค่ะ น่ารักมากมาย

คราวหน้า ค่อยไปชมวัด ชมวัง ชมระบำหน้ากากด้วยกันที่วัดเฮมิสนะคะ

หวัดดีจ้ะยุ้ย

พี่สบายดีแระ ตอนกลับมาป่วยอยู่สี่วัน แล้วก็ยุ่งสุดๆกับงาน เพิ่งจะว่างมาเข้าบล็อกวันนี้

รีบมาเขียนก่อนลืม ยุ้ยสบายดีนะ

ผมกำลังอยากไปที่นี่เลยครับพี่

แต่ต้องอดใจไว้ก่อน รอเก็บเงินก่อนครับ

ปลายปีกะจะไป 4 สังเวชนียสถาน แต่ยังหาทัวร์ไม่ได้เลย

เฮ้อ....

ปล.ไม่ได้มาทักทายนาน คิดถึงนะครับพี่

ว้า...ยังไม่อ่านดีมั้ยเนี่ย
ค่อยอ่านตอนส่งไป...เดี๋ยวจืด

อย่าเพิ่งดีใจ...เห็นไปกรี๊ดซะหลายตลบที่ ไฮ 5
ขอจีนมาคั่นแค่เล่มนี้เท่านั้น
อินเดียนี่ก็ลงถัดไปเลย...เห็นรูปแล้วน้ำลายไหลอ่า
กะว่าจะลงกี่ตอนดี ขอซักสองนะจ๊ะ
.............................................


>

เอ๊ย พูดผิด ธิเบตสิ ไม่ใช่อินเดีย
โทษๆ

ภาพสวยๆทั้งนั้นแลยค่ะ

อืม สวยงามน่าเที่ยวชมจริงๆ ถึงลุงไม่ได้ไปด้วยตนเอง ได้มาชมภาพมาฟังเขาเล่าก็ยังดีครับ ภาพสวยเลยนะนี่ แม่พลอย

ลุงทำภาพให้ใหญ่ขนาด 800x600 แต่ไฟล์ภาพไม่เกิน 150 K แล้วโพสลงบล็อก ไม่ปรับปรุงขนาดใดๆทั้งสิ้น คงใช้ขนาดภาพตามมาตรฐานของบล็อก คือ 450X300 เมื่อสั่งออนบล็อกจึงสามารถดับเบิ้ลคลิ๊กให้ภาพใหญ่ขึ้นมาได้อะครับอ้อยครับ

สวัสดีค่ะพี่อ้อย

รูปสวยจังค่ะ

เปาชอบสีสันของเสื้อผ้าของชาวพื้นเมืองจัง

สักวันคงมีโอกาสได้ไป

พี่อ้อยสบายดีแล้วนะคะ

สวยจังเลยค่ะ อยากไปบ้างง่ะ