เมื่อครั้งยังเป็นเด็กคุณยาย หรือที่ฉันใช้สรรพนามเรียกท่านมาตั้งแต่จำความได้ว่า “แม่แก่” หลายคนคงงงว่าทำไมฉันถึงไม่เรียกท่านว่าคุณยายเหมือนคนทั่วๆไป ฉันก็เคยถามแม่เหมือนกัน แม่บอกกับฉันว่า คนสมัยก่อนจะเรียกคุณยายว่า แม่ใหญ่บ้าง แม่แก่บ้าง ฯลฯ เพื่อเป็นการผูกสัมพันธ์อันดีให้เด็กๆเกิดความใกล้ชิดญาติผู้ใหญ่นั้นเอง แม่แก่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่อายุได้เกือบขวบปี เนื่องจากพ่อ และแม่ของฉันต่างก็ต้องทำงานด้วยกันทั้งคู่ ทำให้แม่แก่ซึ่งจะอยู่บ้านอยู่แล้วก็จะคอยดูแล ทำอาหาร ป้อนข้าว ป้อนน้ำ อาบน้ำ แต่งตัว และเอาฉันนอนกลางวัน เลี้ยงดูฉันเช่นนี้เรื่อยมาจนฉันเข้าเรียนอนุบาล ทำให้ฉันมีความผูกพัน และสนิทสนมใกล้ชิดกับท่านเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าฉันจะติดแม่แก่มากกว่าแม่ตัวเองเสียอีก แม่แก่เลี้ยงดูฉันเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ท่านรักและคอยเอาใจใส่ดูแลในทุกๆเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฉัน ไม่ว่าฉันจะชอบกินอะไร หรือไม่ชอบกินอะไรท่านก็จะรู้เป็นอย่างดี ท่านไม่เคยบ่นเวลาฉันงอแง หรือ เอาแต่ใจเลย ทั้งๆที่แม่เคยบอกกับฉันว่าท่านเป็นคนดุมากๆในสมัยที่แม่ฉันเป็นเด็ก จนลูกทุกๆคนของท่านจะกลัวท่านเอามากๆแต่สำหรับฉันแม่แก่ท่านเป็นคนที่ใจดีมากๆ ทุกครั้งที่ฉันทำการบ้านไม่เป็นท่านก็จะคอยบอกคอยสอนฉันอยู่เสมอ ในวันเสาร์ – อาทิตย์ท่านมักจะทำขนมไทยให้ฉันกินอยู่บ่อยครั้ง และในบางครั้งฉันก็ช่วยแม่แก่ทำบ้างเพราะด้วยความเป็นเด็กที่คิดว่าคงสนุกดี สิ่งดีๆเหล่านี้มันทำให้ฉันเป็นเด็กที่มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับญาติผู้ใหญ่มากกว่าเด็กทั่วๆไปในระแวงบ้าน เรียกได้ว่าเพื่อนแถวบ้านของฉันทุกๆคนจะรู้จักแม่แก่ของฉันเป็นอย่างดี เนื่องจากฉันไม่ค่อยชอบออกไปเล่นนอกบ้านฉันมักจะชวนเพื่อนๆมาเล่นที่บ้านของตัวเองเสียมากกว่านั้นเอง ฉันรักท่านมากๆ และช่วงเวลาเหล่านี้ก็เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับฉันเลยก็ว่าได้

แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้นเมื่อฉันอายุได้ซัก 11 ขวบ แม่แก่เริ่มอายุมากแล้วท่านเริ่มสุขภาพไม่แข็งแรงเหมือนแต่ก่อน ท่านเริ่มมีอาการป่วยด้วยโรคชรา พ่อ แม่และบรรดาคุณลุง คุณป้า ต่างพยายามพาท่านไปรักษาที่โรงพยาบาลต่างๆแต่ก็ไม่ดีขึ้น และในที่สุดท่านก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับมาหาฉันอีกเลย สร้างความเสียใจให้แก่ทุกคนเป็นอย่างมากโดยเฉพาะฉัน ฉันไม่คิดว่ามันจะมีวันนี้วันที่ฉันจะไม่ได้กอด ได้ไม่นอนตัก ได้ไม่บอกรักท่านอีกต่อไปแล้ว

แม้ทุกวันนี้เวลาจะล่วงเลยมายาวนานแล้วก็ตามแต่เรื่องราวทุกวินาทีที่ฉันยังคงมีแม่แก่เคียงข้างจะไม่มีวันจางหายไปจากความทรงจำของเลยแม้แต่เสียววินาทีเดียว สำหรับฉันท่านยังคงอยู่กับฉันตลอดมาและมันจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป

แม้เราไม่สามารถฉุดรั้งความสุขให้อยู่กับเราตราบนานเท่านั้นก็ตาม แต่เราก็สามารถที่จะจดจำมันไปจนสิ้นลมหายใจ เมื่อใดที่เราท้อแท้สิ้นหวังจงลุกขึ้นสู้ และนึกถึงวันที่ดีที่สุดเหล่านั้นแล้วสิ่งเหล่านี้มันจะเป็นแรงผลักดันให้เรามีกำลังใจที่จะต่อสู้สิ่งเลวร้ายทุกอย่างได้อย่างแน่นอน