พ่อแม่มือใหม่เอี่ยม ถึงผมจะเป็นลูกครึ่ง แต่ผมมีชื่อไทยนะคับ
ไม่มีคำว่า "ว่าที่" นำหน้าีอีกต่อไป มีแต่คำว่า "หน้าที่" เข้ามาแทน ....
หน้าที่ดูแล ลูกตะวัน...
บล๊อกร้างไปพักนึง หายไปสร้างพลัง รับมือกับการตั้งครรภ์เฮือกสุดท้าย การคลอด และ การเลี้ยงลูกชายคนแรก อายุได้ 1 เดือนไปเรียบร้อย เมื่อวันที่ 12 ที่ผ่านมา แรกเกิดตัวจิ๊ดเดียว อุ้มแล้วกลัวหลุดมือ เพราะน้ำหนักแค่ 2450 กรัม ถึงวันนี้น้ำหนักเริ่มขึ้นมาบ้าง เกิน3000 กรัมละ
ถือว่าเป็นความโชคดีที่ไม่มี Baby blues คงเป็นเพราะได้ยินสถานภาพความเป็นพ่อเป็นแม่มือใหม่ของเพื่อนหลายคนที่เคยคุย เคยขู่ให้ฟังเยอะ ว่าจะเหนื่อยมาก!! พอฟังผ่านหูมามากๆโดยตลอดหลายปี มันเหมือนเป็นยาเตรีูยมตัวเตรียมใจไว้ก่อนหน้าให้กับตัวเอง ช่วยได้เยอะ พอเจอเหตุการณ์ความเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย ทำให้เราไม่เกิดอาการช้อคทางความรู้สึก เพราะได้ยินมาบ่อย ว่ายังไงก็ต้องเจอ งั้น งู้น งี้ ...
ถือว่าเหนื่อยเอาการเลยทีเดียว ได้นอนวันละ ไม่เกิน 5 ชม. กลางวันมีแอบงีบบ้างเพื่อเก็บพลังไว้ใช้ต่อไป เค้าบอกว่าเวลาลูกหลับให้หลับไปด้วยกัน แต่เพราะเป็นแม่บ้านต่างแดน (ต้องทำอาหารกินเองทุกมื้อ มีงานบ้านรอให้ทำ มีกิจกรรมของตัวเองที่อยากทำ) ถ้าหลับไปด้วยกับลูกเต็มๆ ก็จะตื่นมาท้องหิวกิ่ว หรือ งานบ้านก็จะค้างเิติ่งมากมาย ช่วงเวลานอนของลูกเลยเป็นเวลาทองในการป้อนอาหารให้กับตัวเอง ทำโน่นนี่นั่น ก่อนลูกจะร้องตื่นจ๊าก เหมือนลูกลิง ยิ่งไม่ค่อยติดเตียงนอนอยู่ด้วย ติดแต่อกแม่หนึบ ทำอะไรได้แค่มือเดียว ไม่ถนัด แทบอยากจะเปลี่ยนชือลูก จาก ตะวัน เป็น นายตังเม ซะจริงๆ
สถานะตอนนี้ หัวกระเจิง กระจาย ไม่มีวันไหนไม่เพลียจากการเลี้ยงลูก วันผ่อนๆความเหนื่อยลงมาหน่อย คือวันที่ คุณพ่ออยู่บ้าน ช่วยอุ้ม ช่วยเลี้ยง ช่วยหาอาหารให้กิน เพราะตัวเองยุ่งกับการอุ้ม โอ๋ ให้นมลูกถี่ยิบต่อวัน "นมจากเต้า เราไม่มีฟาร์ม" มีแค่สองเต้าวนไปวนมาให้สารอาหารที่ดีที่สุดสำหรับทารก
เรื่องเสียงโทรศัพท์ คนกดกริ่งหน้าบ้าน (ส่วนใหญ่เป็นบุรุษไปรษณีย์) ไม่เคยวิ่งไปรับสาย หรือ เปิดประตูทันเหมือนเมื่อก่อน เพราะ ลูกติดเต้าแหงก กว่าจะโยกย้ายตัวเองจากจุดนึงไปยังอีกจุดนึง ช้าคล้ายแม่เต่าอุ้มลูก ..
คิดถึงการเขียนบล๊อกเป็นที่สุด ตั้งแต่มีลูก ก็มีข้อจำกัดในการทำกิจกรรมของตัวเองไปไม่่น้อย เ ย อ ะ ม า ก
ความเหนื่อย กับ ความสุข มันอยู่คู่กัน กับช่วงเวลาเลี้ยงลูกจริงๆ เป็นอย่างที่เพื่อนๆคุณแม่ เค้าพูดกรอกหูมาโดยตลอด ... เข้าใจละ ...
แววตาใสๆ
ความเคลี่อนไหวของร่างกายแบบไม่มีจริต
เสียงจามที่มีเอกลักษณ์เป็นของเค้าเอง และ
รอยยิ้มของตะวันระหว่างวัน
เป็นมุมเล็กๆจากทารกน้อยที่เค้าให้เราโดยไม่ได้ตั้ังใจ
มันสร้างพลังให้แม่ยิ้ม หัวเราะได้ดี ในบางเวลาที่รู้สึกเพลียสุดๆ
SweetBlue
Create Date : 16 สิงหาคม 2555 |
|
15 comments |
Last Update : 16 สิงหาคม 2555 18:16:38 น. |
Counter : 3865 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ชมพู่ IP: 87.178.243.60 16 สิงหาคม 2555 19:04:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: offita 16 สิงหาคม 2555 21:18:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mommy Jasmin IP: 85.238.140.11 17 สิงหาคม 2555 17:25:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 18 สิงหาคม 2555 6:49:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 23 สิงหาคม 2555 6:08:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: VELEZ 26 สิงหาคม 2555 19:02:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: Clannad 19 กันยายน 2555 8:58:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เจ้าของบ้านนี้ชื่อหนึ่งจ้ะ อายุ 38 ปี แล้ว (เย้อ!!) สถานะ : ไม่โสด และ นั่งยิ้มอยู่ประเทศเยอรมันเป็นการถาวร คิดถึง : เมืองไทย (ตลอดเวลา)
หากบ้านนี้สร้างความสบายใจให้คุณได้ก็ยินดีต้อนรับทุกเมื่อค่ะ เมื่อแวะเข้ามาแล้วทิ้งข้อความถึงกัน ข้อความของคุณก็จะเป็นยิ้มประจำวันของ จขบ. ค่ะ
ภาพถ่ายบ้านนี้ 97% ไม่มีการตกแต่งสีของภาพ ธรรมชาติ ความสามารถของกล้องให้มายังไง ลงภาพแบบนั้นเลยค่ะ ปัจจุบัน(2555) ใช้กล้อง Panasonic Lumix FZ38 จ้ะ ระดับความสามารถการถ่ายภาพและการใช้กล้อง = มั่วซะส่วนใหญ่
หากใครอยากได้ภาพใดภาพหนึ่งของบ้านนี้ไปครอบครอง กรุณาส่งหลังไมค์ขออนุญาติกันนิดนึง จะขอบคุณมากค่ะ
จขบ.ไม่หวงภาพ เพราะภาพไม่ได้สวยเลิศเลออะไรมากมาย แต่อยากให้รักษามารยาทเรื่องนี้ไปด้วยกันค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาหากันค่ะ
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|