@Norge : ^^ภาษาฝรั่งสำคัญไฉน?!?^^

อย่างที่คุณรู้ๆ กันในการมาโกอินเตอร์ ไม่ว่าจะด้วยหน้าที่การงาน การเรียน หรือความรัก หรือทั้งสามอย่างรวมกัน ภาคฝันกับความเป็นจริงมักสวนทางกันเสมอ ด้วยหลายคนอาจจะคาดหวังว่าเมื่อมาอยู่เมืองนอกเมืองนา โดยเฉพาะในทวีปยุโรปและทวีปอเมริกาเหนือ (อเมริกาและแคนาดา) หรือแม้แต่ในทวีปออสเตรเลีย ก็หวังว่าจะมีชีวิตที่ดีขึ้น ทั้งรายได้และการเป็นอยู่ แต่สิ่งเหล่านี้ยังต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อแรงงาน และการเรียนรู้ในชีวิตใหม่ ณ ดินแดนใหม่ด้วย...

โดยเฉพาะภาษาฝรั่ง ณ บ้านเมืองเขานี้ คือด่านแรกที่คุณต้องเผชิญ และเรียนรู้ เพื่อความอยู่รอด

แต่หากคุณโชคดี ตกถังข้าวสาลี (ฝรั่งกินขนมปังนี่คะคุณ) ซึ่งเป็นส่วนน้อยที่ได้พบเจ้าชายขี่ม้าขาวผู้ร่ำรวยและแสนดี ภรรเมียไม่จำเป็นต้องทำอะไร อยู่บ้านแต่งตัวงามๆ ทำงานบ้านอย่างเดียวพอ แต่ถึงกระนั้นหลายประเทศ โดยเฉพาะประเทศพัฒนาแล้วในยุโรป อเมริกาเหนือ และออสเตรเลีย จะบังคับให้คุณต้องร่ำเรียนภาษาบ้านเขา เพื่อจะได้ปรับตัวเข้ากับชีวิตและวัฒนธรรมของประเทศเขาได้

แต่ก็มีในหลายกรณีค่ะ ที่มีมาดามหลายท่านพยายามหลบเลี่ยง และไม่ต้องการจะเข้าสู่ระบบการเรียนภาษาและวัฒนธรรมของประเทศนั้นๆ ด้วยว่า "ก็ฝาชีรวยง่ะ ต้องเรียนอีกหรอ แค่ภาษาไทยก็จะตายหยังเขียดอยู่ละ เฮ้อ" แล้วจากแนวความคิดนี้อาจจะส่งต่อไปยังปัญหาและความคิดเหนื่อยหน่ายขั้นต่อไปว่า "ต้องทำงานด้วยหรอ ก็ในเมื่อภาษายังไม่ได้อ่ะ เกาะสามีกินเฉยๆ ไมได้หรือไง เชอะ" แต่จะเหตุผลใดๆ ก้ไม่มีปัญหาค่ะ แล้วแต่มาดามจะเลือกกันไปนะคะ หลายคนอาจจะมีความจำเป็น หรือจากความขี้เกียจ หรือจากเหตุผลใดๆ ก็ตาม แต่อาจจะต้องระวังไว้บ้าง ในแง่ว่า...ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน

วันใดวันหนึ่งหากฝาชีผู้แสนดีเกิดเปลี่ยนหฤทัยไปจากเรา หรือมีอันต้องเลิกรา หรือมอดม้วยมรณาจากกัน คุณอาจจะต้องแน่ใจว่า ชีวิตหลังจากนั้นของคุณสามารถดำเนินต่อไปได้อย่างมั่นคง และปลอดภัย ยิ่งหากคุณมีลูกน้อยที่ต้องดูแล หรือภารจากทางบ้านที่เมืองไทยที่ยังคงต้องรับผิดชอบ ดังนั้น อาจจะต้องวางแผนดีๆ ค่ะ หากฝาชีเป็นคนช่างวางแผนอาจจะดำเนินการทุกอย่าง เพื่อช่วยเหลือคุณไว้เรียบร้อยแล้ว แต่หากเหตุเกิดแบบกะทันหันสายฟ้าผ่ล่ะก็...มาดามจะหันหน้าไปทางไหนล่ะคะ

เกิดฝาชีผู้เป็นดั่งเสาหลักของเรือนรักของครอบคัว วันดีคืนดี...เกิดฝาชีไม้จิ้มฝันแทงเหงือกแล้วเจือกตาย เกิดฝาชีอยากกลายเป็นเมียคนอืน่ เกิดฝาชีเปลี่ยนใจอยากเป็นโสดกะทันหัน หรือฝาชีเผยธาตุแท้จากเทวดาเป็นปีศาจร้ายเล่า ฯลฯ อีกมากมาย...มาดามจะทำเช่นไร?

แล้วที่สำคัญนั้น...มาดามจะอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนเป็นตุ๊กแกฝาบ้านหรอคะ แบบที่ว่าวันๆ ไม่จำเป็นต้องเจอหน้ามนุษย์ตนใด นอกจากฝาชี และลูกรักเท่านั้น จะอยู่โดยทิ้งโลกภายนอกไว้ นั่งแต่หน้าตาทีวีที่อาจจะฟังไม่รู้เรื่องยิ่งเบื่อใหญ่ นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ ไม่นานก็ตาลาย ปวดหัว ปวดคอ เมื่อยก้นกบ วันๆ ได้แต่อ่านอะไรไปเรื่อย อยากจะชิทแชทกับใครๆ เขา ก็ไม่มีใครโผล่มาเป็นเหยื่อได้ทุกวัน เขาก็มีชีวิตของเขากันทุกคน หรือเวลาไม่ตรงกันอีกเล่า...คนนะคะไม่ใช่ศาลพระภูมิจะได้นานๆ มีคนมาบวงสรวง คุยด้วยสักที ก็ไม่มีปัญหาใดๆ แต่เราเป็นมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดา และเป็นสัตว์โลกประเภทต้องการสังคมค่ะ แต่มาดามจะติดต่อกับสังคมอย่างไรคะ เมื่อพูดสื่อสารกับเขาไม่รู้เรื่อง แถมบางครั้งยังสื่อสารกับฝาชีไม่เข้าใจ ใช้แต่ภาษากายอย่างเดียวเหนื่อยนะเออ เดี๋ยวลูกหัวปีท้ายปีล้นบ้านอีก อิอิ หรือแม้กระทั่งลูกรักที่หากเป็นเด็กหลายภาษา หรือยังเล็กเกินก็ยากจะสื่อสารกันอีก

ดิฉันมีประสบการณ์กับมาดามหลายท่านที่โทรข้ามประเทศบ้าง ข้ามจังหวัด หรือแม้กระทั่งส่งอีเมลล์บ้างมาหาบ่อยๆ เพื่อให้ดิฉันพูดคุยกับสามีของพวกเธอให้ แล้วหัวข้อที่ให้ดิฉันคุยให้นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย บ่อยครั้งให้อธิบายเรื่องเล็กน้อย เช่น การซื้อข้าวของ การจ่ายตลาด กรณีที่ทำดิฉันเง้อที่สุดคือ โทรมาให้บอกสามีให้หน่อยว่า อยากมีลูกเหลือเกิน ทำการคืนนี้กันนะ

อ่านแล้วหลายคนฮากลิ้ง หาว่าโม้...ไม่ได้โม้นะเออ ไม่ได้เวอร์ด้วย แปลมาหมดแล้วค่ะ สารพัดสารพันเรื่องเล็กน้อยในครัวเรือนแบบนี้

เห็นไหมคะ?

การเรียนภาษาฝรั่ง (ในกรณีคุณย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับฝาชี) นั้นสำคัญนัก ไม่ใช่แค่เพื่อจะใช้สื่อสารกับมนุษย์ผู้อื่นได้ โดยเฉพาะบุคคลในครอบครัว เช่น สามี ลูกที่รัก ญาติพี่น้อง และเพื่อนๆ ของฝาชีด้วย และที่สำคัญอย่างที่ดิฉันแพล่ม เอ๊ย พร่ำพูดค่ะ ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน...สามารถสื่อสาร และเข้าใจในภาษาฝรั่งไว้บ้าง เกิดมีอะไรขึ้นในภายภาคหน้า อย่างน้อยมาดามจะได้พอติดต่อสื่อสาร หาหนทางในการช่วยเหลือตัวเองได้ เมื่อสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้น

ขอเป็นกำลังใจให้มาดามทุกท่านที่ไม่หวั่นแม้วันมามาก...ไม่ว่าจะฟ้าใส หรือฟ้าฝนกระหน่ำ สู้ๆ นะคะ ภาษาฝรั่งนั่นยากนัก แต่มีประโยชน์ต่อชีวิตโกอินเตอร์มากค่ะ และเชื่อว่าหญิงไทยใจงาม ทรามวัย สมองใสเช่นพวกเรา ไม่มีอะไรเกินความสามารถไปได้ เมื่อไม่ท้อถอย หรือละทิ้งความพยายาม

Story by แบนศรี ณ นอร์เวย์

Create Date : 14 กรกฎาคม 2555		3 comments
Last Update : 9 สิงหาคม 2555 10:21:29 น.
Counter : 854 Pageviews.
Share Tweet