พฤศจิกายน 2550

 
 
 
 
2
3
4
6
7
9
10
11
12
14
15
16
17
18
19
20
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
เมื่อสุดที่รักของฉันต้องจากไป..


ย้อนกลับวันแรกที่เราพบกัน

เพื่อนฉันบอกว่า อยากได้มือถือใหม่

ฉันเลยต้องไปจำใจ ยืนดูนายอยู่ในตู้

ฉันว่า นายหน้าตาดีนะ แต่พอคนขายบอกฉันว่า นายมีคุณสมบัติ ฯลฯ

ฉันก็วางนายลง ไม่มีทางซ่ะละ ที่ฉันจะชอบนาย นายมันกิ๊กก๊อก ไม่หล่อ

ฉันแค่บังเอิญ ฉันนั่งเล่นพันทิพอยู่

เกิดอยากรู้ว่าเดียวนี้โซนี่มีมือถืออะไรรุ่นใหม่ๆ บ้าง

แค่อยากจะให้เพื่อนใช้โซนี่เหมือนกัน

ก็เลยมานั่งดู มาเจอนายอีกหน .. ฉันก็ยังไม่สนใจ

แต่พอฉันลองกดนายเล่นในเว็ปโซนี่ ดูคุณสมบัติ นายก็ไม่เลวนะ

ตลกตัวเองจัง ฉันพร่ำเพ้อถึงนายตลอด นายดีอย่างนั้น นายดีอย่างนี้

ฉันชอบทุกๆ อย่างที่เป็นนาย ชอบสีนาย ชอบปุ่มกด ชอบเสียงนาย

น้องชายฉัน บอกว่าฉันเพี้ยนไปแล้ว ฉันถึงได้มาพร่ำเพ้ออยู่ได้

ฉันพูดถึงนายไม่หยุด จนแม่ฉันรำคาน ก็เลยพาไปดูกะตา

พอฉันจับนายปุ๊บ .. ใจฉันบอก นายนี่แหละ ที่ฉันต้องการ

แล้วใจฉันก็บอกไม่ผิดจริงๆ นายนี่แหละเป็นมือถือที่ฉันต้องการ

แม่ฉันจ่ายเงินก้อนไป จากนั้น ฉันก็จ่ายคืนให้จนหมด ฉันออกไปทำงาน ให้เขาด่า เพื่อค่าตัวนายฉันทำได้

มือถือฉันอาจถูกที่สุดในสายตาเพื่อน แต่ฉันรักของฉันจริงๆ

ฉันไม่รู้ว่าคนอื่น จะว่าอย่างไง แต่มือถือของฉันนี่แหละดีที่สุด หล่อที่สุด เสียงดีที่สุด

นายทำให้ฉันหัวเราะ เวลาดูรูปตัวเอง ถ่ายรูปบ้าๆ ไว้เยอะแหะ

นายทำให้ฉันชอบเขียนบล๊อก ฉันถ่ายทุกอย่างเลย ทำให้ฉันเขียนบล๊อกง่ายขึ้นเยอะ

นายทำให้ฉันไม่เคยลืมนัด

ทำให้ฉันตัดคนบ้าบางคนไปจากชีวิตได้

ฉันเกลียดนายที่สุด ตอนเช้านี่แหละ แหกปากปลุกทุกวัน แล้วฉันก็ไม่ค่อยจะตื่นด้วยสิ บางทีก็ปลุกแล้วปลุกอีก จนนายท้อปิดตัวเองหนีไปเลย

ฉันไม่เคยคิดว่าเราต้องจากกัน มีบางครั้งที่ฉันอยากให้นายไปแลกกับเครื่องใหม่ๆ แต่ท้ายที่สุด นายก็เป็นมือถือที่ดีที่สุดของฉันเสมอ ฉันไม่เอาไปแลกกับใครเด็ดขาด

นายทำให้ฉันเคยตัวนะ ทำให้ฉันคิดตลอดว่า ฉันจะมีนายอยู่กับฉันตลอดเวลา ฉันเลยไม่เคยเผื่อตาไปมองใคร ไม่เคยคิดว่า ถ้านายจากไปฉันจะหาใครมาแทนที่นายได้บ้าง

พอมาวันนี้ ฉันแค่อยากจะเป็นนักศึกษาที่ดี อยากไปเรียนเช้าๆ แบบคนอื่นบ้าง

รถมันแน่น ฉันก็กอดกระเป๋าตัวเองแน่ ก็มีคนใจร้าย มาล้วงกระเป๋าเสื้อฉัน เอานายจากฉันไป ฉันใจหาย แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร

พอฉันล้วงหานาย มันก็เอานายจากฉันไปแล้ว .. ฉันพยายามโทรเข้า มันก็ปิดเครื่องหนี ฉันไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร เมื่อวาน มันก็ใช้มือถือของฉันโทรหาเข้าเครื่องเพื่อนฉันทั้งวัน พอฉันโทรกลับ มันก็วางหูแล้วก็ปิดเครื่องหนี

สุดท้าย ฉันเลยต้องไปปิดเบอร์ตัวเอง แล้วขอซิมใหม่

คำว่า welcome back มันบาดใจมาเลยรู้ไหม ต่อให้เป็นเบอร์เดิม มันก็ไม่มีความหมาย ก็นายกลับมาหาฉันไม่ได้แล้ว

ฉันรู้นะ ว่าตัวนายนะ ไม่มีค่างวดอะไรกับใครเขาหรอก แค่ชื้อมา นายก็ค่าตัวถูกอยู่แล้ว ต่อให้ไปขายใคร ก็คงเบือนหน้าหนี ได้เงินมาไม่กี่บาท ฉันก็ไม่เข้าใจ ว่าเขาจะพรากเราจากกันทำไม

ตลอดเวลา เวลาฉันเจอมือถือใครตก ฉันก็เอาไปคืนเขาทุกครั้ง พอมากับเจอกับตัวเอง ถึงไม่ได้หวังจะไม่ได้คืน แต่ก็ไม่คิดว่า เขาจะโทรมาแกล้งเพื่อนฉันเพื่ออะไร

ฉันโทรไปหาแม่ แม่บอกว่า ตอนเย็นให้ไปชื้อมือถือใหม่ ฉันเลยจำใจไปยืนดูตู้อีกรอบ ไม่รู้สิ.. เวลาแบบนี้ ทำไมบางคนเขาดีใจจัง ที่ได้เลือกมือถือใหม่ แต่ฉันทำใจไม่ได้เลย ฉันเดินดูผ่านไปทีละตู้ จนสุด

ท้ายที่สุด ฉันก็ทนไม่ไหว นั่งร้องไห้ในห้องน้ำคนเดียว ถึงแม้จะได้เครื่องรุ่นเดียวกับนาย สีเดียวกัน ทุกอย่างเหมือนกัน มันก็แทนนายไม่ได้ รอจนแม่มา แม่พาฉันไปกินข้าว ฉันถึงได้รู้ว่า พ่อโดนรถชน พ่อไม่เป็นไร แต่รถมอไซค์ยับ แม่บอกว่า อย่าชื้อแพง

เวลาแบบนี้ ฉันไม่สนใจเรื่องถูกแพงหรอก แค่จะทำให้ให้ยอมรับ ฉันยังทำไม่ได้เลย แม่พาฉันเดินไปดู ฉันก็ร้องไห้อีกรอบ บอกให้แม่พาฉันกลับบ้าน

แม่นึกว่า ฉันอยากได้รุ่นแพงๆ ฉันเหนื่อยป่วยการจะพูดอะไร ฉันไม่อยากได้หรอก ของแบบนั้นนะ

แม่ฉันนะ เขาบอกว่า มือถือมีไว้โทรเข้าโทรออกก็พอ ให้ฉันชื้อโนเกียรุ่นพันบาทก็พอ แค่ชื้อโนเกีย ฉันก็ไม่เอาแล้ว จะให้กลับใช้รุ่นที่ไม่มีกล้อง ฉันไม่เอาหรอก เพราะฉันชอบถ่ายรูป ต้องเอาที่มันเอามาลงในคอมได้ ยี่ห้ออื่น มันก็ถ่ายไม่ได้ดีเท่าโซนี่อิเล็กสัน เห็นไหม.. นายทำเสียนิสัยแท้ๆ เลย

แม่เลยว่าฉัน ว่า คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า ลอยมาจากชั้นฟ้าหรือไง ฉันก็เหนื่อยจัง ไม่รู้จะพูดอย่างไง สุดท้ายแล้ว ฉันก็จูงมือแม่กลับบ้าน ไม่พูดอะไรสักคำ เพราะไม่อยากให้แม่โมโหไปมากกว่านี้

แม่บอกฉันว่า เอาไว้ก่อนล่ะกัน ไว้มีเงินมากกว่านี้ แล้วค่อยคุยใหม่

ถึงตอนนี้ฉันนั่งดูมือถือในเว็ปกี่เครื่อง มันก็ไม่ถูกใจฉันสักที ..

แถมฉันยังถูกน้องชาย มาต่อว่าฉันแรงๆ ด้วย .. เขาว่าฉันนะโง่เง่า เลินเลอ ถึงได้ทำของหาย ฉันไมได้ทำหายนะ มีคนมาขโมยของฉันไป เขาก็ยังว่าฉันแรงๆ อีก

พอนายไม่อยู่แล้ว อะไรก็ร้ายกับฉันจัง ..

ความฝันที่ฉันอยากถ่ายรูปโซนี่ 5 เครื่องที่บ้าน พอนายจากไปแล้ว มันก็เป็นไปไม่ได้ นี่ K510 ถึงนายจะจากไปแล้ว จะอยู่ในร่างเดิม หรือโดนชำแหละไปแล้วก้ไม่รู้ ฉันจะไม่ลืมนาย ฉันสัญญา

ท้ายที่สุดแล้ว ต่อให้รักกันมากแค่ไหน ไม่ว่าจะคน หรือ สิ่งของ สักวันหนึ่ง เราก็ต้องพูดว่าลาก่อน .. เพราะไม่มีอะไรยั้งยืน ถาวร

ลาก่อน สุดที่รักของฉัน..

K510i

แม้กระทั่งรูปถ่ายของนายฉันก็ไม่มี ขอโทษนะ



Create Date : 21 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2550 15:31:55 น.
Counter : 1022 Pageviews.

5 comments
  
เห็นด้วยกับ "ไม่ว่าจะคน หรือ สิ่งของ สักวันหนึ่ง เราก็ต้องพูดว่าลาก่อน .. เพราะไม่มีอะไรยั้งยืน ถาวร"

โดย: โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:46:38 น.
  
เอ่อ... จ้ะ เป็นเรื่องเป็นราวดีเนอะ ไม่ว่า คน สัตว์ สิ่งของ
ลองรักปรักใจแล้วตัดใจจากกันไม่ลงจริงๆ แต่ว่านะคะ ลองเซาะหาไปเรื่อยๆ อาจจะพบรักใหม่ก็ได้ ใครจะไปรู้เนอะ..
โดย: ฟ้าสวยมาก วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:49:19 น.
  

K 750 ตายจากไปเหมือนกัน
โซนี่ราคาถูกกว่าโนเกีย คุณสมบัติพอ ๆ กัน
แต่ไม่ทนเท่าน่ะ
โดย: p_tham วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:48:04 น.
  


*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยคะ หากมีเวลาว่างสักนิด อย่าลืมแวะไปเยี่ยม...หน่อยอิง....บ้างนะคะ***

โดย: หน่อยอิง วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:06:20 น.
  
เข้มแข็งๆนะพี่หวาน อ่านแล้วเศร้าจังเลยอะ

คนสมัยนี้ก็นะ เวลาหนูเก็บอะไรได้ก็คืนเจ้าของทุกทีแต่เวลาตัวเอง เฮ้อ ไม่เล่าดีกว่า
โดย: น้องผิง วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:00:06 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หวานใจนายโหด
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




add me!!plz~
Add to Google

ไม่สวยก็เซ็งเป็น


MY VIP Friend