เกาหลี เกาเหา ภาคจบ: มึงไปซ่ะได้ก็ดีนะ ไอ้คิม!!

ในที่สุด ก็ถึงวันนี้

ที่ไอ้คิม คนติดตามนายมาจากเกาหลี ได้รับคำสั่งด่วนจากเกาหลีให้กลับโรงงาน(ที่เกาหลี)ไป


ตัวหวาน ทำงานๆ สบายอยู่ดีๆ แท้ๆ เงยหน้ามา พี่คนที่อาวุโสสุด ก็มากระซิบบอกหวานว่า


"คิม มันจะไปแล้วนะ"

หวานก็เอิ่ม ... สมองยังไม่ทันอะไร อีคิมก็โทรมา

โทรมาแล้วก็แพล่มแต่เกาหลีเหมือนเดิม สุดจะน่ารำคานมากๆ


ไม่ได้เกลียดที่มึงไม่พูดภาษาอังกฤษนะ แต่เกลียดที่ไม่พยายามพูดอังกฤษ

พูดเกาหลีอยู่ได้ อย่างกับพยายามยั่วประสาทกัน

แล้วยิ่งพูดแบบเกาหลี อะไรนิดหน่อยก็เสียงดัง ..

หวานยิ่งเกลียดคนชอบพูดเสียงดังอยู่ด้วย ยิ่งเกลียดแม่งเข้าไปใหญ่


เรื่องของเรื่อง คือ มันถามว่า โรงงานที่เกาหลีแฟกซ์มาหามันหรือเปล่า

หวานเลยบอก "No!!" แล้วก็วางหูโครม

ทั้งๆ ที่ไม่เดินไปดูเครื่องแฟกซ์ด้วย แล้วก็ทำงานของหวานต่อไป


สักพัก ก็มีคนเรียกให้ไปคุยกับคิมที่แผนกการตลาดหน่อย (อีคิมปกตินั่งประจำอยู่การตลาด)

ทุกคนในการตลาด เป็นห่วงมันมาก เพราะมันบอกคนในแผนกการตลาดว่าจะกลับประเทศวันนี้

"ถามคิมหน่อยจะกลับอย่างไง แล้วกลับเที่ยวกี่โมง แล้วมีค่าตั๋วแล้วเหรอ บลาๆๆๆๆ"

สารพัดคำถาม ให้หวานต้องถามมัน


แต่ก่อนจะถามมัน มีคนยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้หวานอ่าน

เนื้อความข้างในเป็นภาษาเกาหลี ที่ใช้กูเกิ้ลแปลเป็นภาษาอังกฤษ

(ซึ่งหวานเป็นคนสอนให้มันใช้ตั้งแต่วันแรกๆเองแหละ)

เนื้อความ ก็ประมาณว่า
ผมต้องกลับเกาหลีแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ทุกคนใจดีกับผมมาก
แล้วผมจะกลับมาเมืองไทยอีก

(หวานอ่านตรงนี้ อยากด่ามันมาก
เพราะเคยได้ยินว่า มึงเป็นหนี้อยู่สิบล้านวอนที่เกาหลีนิ
มึงยังจะมาอีกเรอะ!!! ใช้หนี้ให้หมดก่อนดีมั้ย)

ลงท้าย นี้เป็นเบอร์โทรศัพท์ กับอีเมล์ของคิม มีอะไรติดต่อกันมานะ


หวานอ่านจบ แล้วก็ส่งคืนให้อีคิมเลย แล้วบอกมันว่า

"in this company ,everyone will miss you
but I am not .I glad to not see your face again."
(ทุกคนคงคิดถึงนาย แต่ฉันไม่ว่ะ ดีใจที่ไม่ต้องเจอมึงอีก)

มันเลยทำหน้านิ่ง หวานก็ทำหน้านิ่ง
ในขณะ ที่ทุกคนทำกำลังงง ว่าหวานพูดอะไรกับมัน ถึงหน้าตึงใส่กันทั้งคู่

หวานก็เลยหันไปถามว่า จะให้ถามอะไรบ้าง แล้วก็ค่อยๆ ถามไป


โดยสรุป แล้ว ไ้ด้คำตอบประมาณว่า อีคิมได้รับคำสั่งด่วนจากเกาหลี
ให้เลื่อนไฟล์กลับจากวันที่ 29 มาเป็นด่วนที่สุด
ค่าใช้จ่ายที่คิมต้องใช้ให้คิมออกไปก่อน
โดยอีคิมจะไปเบิกเงินจากวีซ่า (เมิงกล้ามาก กลับเกาหลีไปโดนชาจน์อ้วกแน่)
มาทดรองจ่ายไปก่อน

หวานแกล้ง ทำเป็นดูตั๋วไม่เป็น เลยส่งให้ตั๋วไปเซลล์ดูกันเอง
แต่จริงๆ หวานดูเป็น (ก็เมื่อก่อนหวานทำงาน เอเจ้นนี่หน่า)
ตั๋วบอกให้ เช็คอินสามทุ่ม เครื่องจะออกตอนห้าทุ่ม แล้วถึงที่นั่นโซลตอนหกโมงเช้า

สุดท้าย เขาก็ลากหวานไปอธิบายตั๋วจนได้ พอหวานอธิบายจนพวกคนไทย สบายใจแล้วว่า
อีคิมไปดีแน่นอน ทุกคนก็กลับไปทำงานของตัวเอง เหลือหวานกับมันสองคน
หวานก็เลยถามมันว่า "Why you back to Korea now? Because of me ...Right?
(ทำไมต้องกลับตอนนี้ เพราะกูป่ะเนี้ย ใช่มั้ย?)

มันก็ทำหน้าเฉยๆ แล้ว เขียนให้หวานว่า "difficult me"
(ถึงตรงนี้หวานไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร :ความลำบาก ความยาก หรือประมาณว่า บางอย่างที่อธิบายได้ยากกันแน่ ... ของตัวอีคิมเอง)

หวานก็เลยขอตัวคนในออฟฟิตไปทำงานต่อ โดยไม่สนใจมันอีกเลย


แต่ก็นั่นแหละ พอสักพัก สุดท้ายก็ลากไปคุยอีคิม

หวานรู้สึกได้เลย ว่า ทุกคนในออฟฟิตรักอีคิมกันน่าดู
ให้หวานขอเฟชบุ๊ค ขออีเมล์ ของอีคิม
บางคนก็ให้หวานเขียนจดหมายให้ ว่าคิดถึงนะ แล้วติดต่อกลับมาอีกนะ
ให้หวานถามว่ามีแฟนหรือยัง ถามนั้นถามนี้ กันให้วุ่นวายไปหมด หวานก็ถามให้จนหน่ำใจกันทุกคน
ทุกคนสนุก รู้สึกดีกันจัง แต่หวานต้องทรมานข่มใจไม่ให้หงุดหงิด มีสมาธิคุยกับมัน
ไอ้บร้านี้ก็แพล่มเกาหลีอยู่ได้ น่ารำคานฉิบหาย T-T

พอถึงเวลากลับ หวานอยากรีบกลับบ้าน เพราะไม่อยากเจออีคิม
เจอหน้ามันแล้วก็ยังรู้สึกเกลียด ไม่อยากลาจากไป
ทั้งๆ ที่ยังรู้โกรธ ยังเกลียดกัน


แต่ก็ไม่ทันจริงๆ พอถึงเวลากลับ อีคิมเขาก็มาลาทุกคน จับไม้จับมือ

พอมาถึงหวาน หวานไม่ยอมยื่นมือให้จับ มันก็ทำหน้างงนิดๆ หวานเลยชี้ไปให้ัจับคนอื่นจับ

จนมันเกือบหันหลัง หวานเลยสะกิด แล้วยื่นมือให้ พอจับมือกัน หวานเลยบอกมันว่า

"Nice to meet you

Thank for your entertainment , God bless you."

(ยินดีที่ได้รู้จัก ขอบใจนะ ขอพระเจ้าอวยพร)

มันก็หน้านิ่ง หวานก็หน้านิ่ง แล้วต่างคนต่างหันหลังให้กัน

แล้วหลังจากนั้น พวกเขาก็ชวนถ่ายรูปกับอีคิมกัน

แต่หวานแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน รีบเดินออกประตูไป

และหวานก็ไม่ได้เจอหน้ามันอีกเลยชั่วชีวิต


จบ .............



ทิ้งท้าย...

หวานยอมรับว่าหวานปิดใจเอง ที่เกลียดมัน เพราะหวานเกลียดเกาหลี

เกลียดคนประเทศนี้ เกลียดวัฒนธรรม เกลียดความไร้มารยาท เกลียดเสียงดัง เกลียดความงี่เง่า

อีคิมคือทุกอย่างที่หวานเกลียด

คนอื่นในบริษัทอาจมองว่าคนเกาหลีน่ารัก

แต่สำหรับหวาน หวานก็ไม่ได้รู้สึกมีส่วนไหนน่ารัก (ออกจะน่ารำคาน)

เพราะตลอดมา หวานรู้สึกมาตลอดว่าอีคิมคือตัวปัญหา

การที่มันให้พ้นๆ ไปซ่ะได้ หวานก็ดีใจมาก



มันจะไม่มีวันรู้ ว่าหวานเอาเรื่องของมันด่าในบล๊อก (เพราะอ่านภาษาไทยไม่ออก555)


ถึงแม้กระนั้น..
หวานหวังให้มัน เดินทางโดยสวัสดิภาพ และมีชีวิตที่ดีต่อไป

ความโกรธ เกลียด เซ็ง เบื่อหน่าย ความรู้สึกลบๆ แย่ๆ ที่ผ่านมา ลบหายไป

เพราะหวานจะให้อภัยมัน

ถ้ามันรู้สึกเหมือนที่หวานเกลียดมัน

หวานก็ขอให้มันอภัยหวานด้วย จะได้ไม่ผูกเวรกันต่อไป จบกันที่ตอนนี้

ขอให้สวรรค์ดลใจให้มันทิ้งความรู้สึกแย่ๆ ไว้ที่ประเทศนี้ด้วย


God bless you... MR.Kim

Create Date : 06 กันยายน 2554 Last Update : 7 กันยายน 2554 11:12:11 น. Counter : 919 Pageviews.		2 comments
Share Tweet